Τις φωτογραφίες αυτές τις είχα καιρό στο συρτάρι μου. Από τον Μάιο, όταν πήγαμε με τους αδελφούς από την Ουδετερότητα, στη Λίμνη Μουσών, εκδρομή. Τότε μου τις είχε δώσει η Μιχάλης Χατζηαργυρός από το προσωπικό του αρχείο. Θησαυρός, αν σκεφτείς το περιεχόμενο τους και κάτω από ποιες συνθήκες έχουν τραβηχτεί.


Και ξέρετε δα πως είναι αυτά. Λες, αύριο θα τα βάλω... Και έρχεται το αύριο και φέρνει μαζί του την επικαιρότητα και ότι αυτή κουβαλάει μαζί της. Και τις αφήνεις πιο πίσω επειδή η ιστορία που περιέχουν είναι διαχρονική. Και λες ότι όποτε κι αν έρθει η μέρα τους, αυτές θα έχουν να δώσουν πολλά, όπως τώρα…


Να λοιπόν μερικές από αυτές που αποτελούν θησαυρό για τη Θεοκρατία. Η πρώτη είναι στις φυλακές του Μπογιατίου,  εκεί λίγο πριν τη μεταπολίτευση και οι άλλες στα Γιάννενα, όπου ο Μιχάλης Χατζηαργυρός είναι επισκέπτης, οι δύο που ακολουθούν είναι από τα δικαστήρια στον Πειραιά, όταν δικαζότανε για προσηλυτισμό, το 1981.


Νέοι, όλο νιάτα και ζωή, αλλά σταθεροί στην πίστη και στον αγώνα για αιώνια ζωή... Τα χρώματα στις φωτογραφίες είναι χαρακτηριστικά. Μην ξεχνάτε, μόλις άρχισαν να βγαίνουν τα χρωματιστά φιλμ της Kodak και της Agfa και μας φαίνονταν κάτι το εκπληκτικό. Όλοι έχουμε κάτι να θυμόμαστε, αλλά οι φωτογραφίες είναι ο καλύτερος μάρτυρας…


Αλλά αυτές που θα μας μείνουν για πάντα στο μυαλό μας είναι αυτά τα στημένα δικαστήρια... Η λέξη προσήλυτος της κοινής ελληνικής αναφέρεται σε κάποιον που έχει μεταστραφεί. Από αυτήν προέρχεται η λέξη προσηλυτισμός, η οποία βασικά σημαίνει «την προσπάθεια για μεταστροφή ανθρώπων».


Είναι επιβλαβής ο προσηλυτισμός; Θα μπορούσε να είναι. Ο Ιησούς είπε ότι ο προσηλυτισμός που έκαναν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν επιβλαβής για εκείνους τους οποίους μετέστρεφαν. (Ματθαίος 23:15) Ασφαλώς, η «εξαναγκαστική μεταστροφή» είναι εσφαλμένη. Και χωρίς να έχουν καμιά σχέση μ’ αυτό πολλοί Μάρτυρες του ιεχωβά δικάστηκαν και καταδικάστηκαν.


Η άσκηση πίεσης στους ανθρώπους για να αλλάξουν τη θρησκεία τους είναι κάτι το εσφαλμένο. Οπωσδήποτε, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενεργούν με τέτοιον τρόπο. Συνεπώς, δεν προσηλυτίζουν με τη σύγχρονη έννοια του όρου. Απεναντίας, όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, κηρύττουν τα καλά νέα σε όλους. Όποιοι ανταποκρίνονται με τη θέλησή τους προτρέπονται να αποκτήσουν περισσότερη γνώση μέσω Γραφικής μελέτης.


Τέτοια ενδιαφερόμενα άτομα μαθαίνουν να θέτουν πίστη στον Θεό και στους σκοπούς του, πίστη σταθερά βασισμένη σε ακριβή Γραφική γνώση. Ως αποτέλεσμα, επικαλούνται το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, για σωτηρία. (Ρωμαίους 10:13, 14, 17) Το αν θα δεχτούν τα καλά νέα ή όχι είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής. Δεν υπάρχει εξαναγκασμός. Αν υπήρχε, η μεταστροφή θα ήταν άνευ ουσίας. Για να είναι η λατρεία αποδεκτή στον Θεό, πρέπει να προέρχεται από την καρδιά. —Δευτερονόμιο 6:4, 5· 10:12.


Με την αδελφή Νάνσυ Γιουέν, η οποία δαπάνησε 20 χρόνια σε φυλακές και στρατόπεδα εργασίας στην Κίνα. Στη διάρκεια της μακράς φυλάκισης της βρισκόταν μακριά από την οικογένειά της και επί πλέον αντιμετώπιζε διαρκή πίεση να απαρνηθεί την πίστη της. Ωστόσο, μπόρεσε να επιζήσει από τη μακρά και σκληρή δοκιμασία βασιζόμενη στον Ιεχωβά για ενίσχυση και πλησιάζοντας την υποστηρίζουσα δύναμη του Λόγου του. Εδώ στο σπίτι του με φίλους καλούς.