Ένα ιδιαίτερο θέμα ανέπτυξε στην αποφοίτηση της 143ης τάξης της Σχολής Γαλαάδ, ο αδελφός Μαρκ Νουμέρ, είναι «Το Πυρωμένο Κάρβουνο». Είναι και αυτός εκπαιδευτής στις Θεοκρατικές Σχολές και βοηθός στην Επιτροπή Διδασκαλίας του Κυβερνώντος Σώματος.

Σε χαρωπές στιγμές σαν τη σημερινή η αγάπη σας είναι σαν δυνατή φωτιά και δικαιολογημένα. Να θυμάστε αυτή τη μέρα. Χαράξτε ανεξίτηλα στον νου σας το πώς νιώθετε τώρα, γιατί αυτή η αγάπη που καίει δυνατά μέσα σας, θα δοκιμαστεί.

Όταν περνάμε δοκιμασίες ενισχύουμε την πίστη μας ανασκοπώντας Γραφικές αφηγήσεις για πιστά άτομα. Μπορούμε να ακούμε τα λόγια τους, να αντηχούν στη διάνοιά μας. Αλλά τι θα πούμε για άτομα που ούτε ένα από τα λόγια τους δεν γράφτηκε στη Γραφή; Μπορεί άραγε να μας βοηθήσει το σιωπηλό παράδειγμα πίστης τους;

Ας εξετάσουμε ένα τέτοιο παράδειγμα. Είναι μια γυναίκα ονόματι Ρεσφά. Γνωρίζουμε πολύ λίγα για αυτήν. Αναφέρεται για πρώτη φορά, ως παλλακίδα του Σαούλ. Αναμφίβολα, θα ήταν πολύ όμορφη για να τραβήξει την προσοχή του βασιλιά.

Εντούτοις, η ζωή της δεν ήταν εύκολη. Κάποια στιγμή, ο Σαούλ —ο πατέρας των παιδιών της, σκοτώνεται στη μάχη. Τώρα περνάει στην ιδιοκτησία του Ις-βοσθέ, γιου του Σαούλ. Αλλά σκοτώνεται και αυτός. Δυστυχώς, η οδυνηρότερη δοκιμασία της Ρεσφά δεν έχει έρθει ακόμη.

Καιρό αφότου πέθανε ο Σαούλ, ο Ιεχωβά λέει στον Δαβίδ ότι ο οίκος του Σαούλ εξακολουθεί να είναι ένοχος αίματος εξαιτίας της απόπειράς του να εξολοθρεύσει τους Γαβαωνίτες, παραβιάζοντας μια αρχαία διαθήκη.

Επομένως, ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ είναι ένοχο έκχυσης αθώου αίματος. Πώς διευθετεί το ζήτημα ο Δαβίδ; Το εδάφιο 2 Σαμουήλ 21:3 εξηγεί τι έκανε ο Δαβίδ. Στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 21:3 ο Δαβίδ ρωτάει τους Γαβαωνίτες: «Τι πρέπει να κάνω για εσάς;» Στο εδάφιο 6 εκείνοι απαντούν: «Ας μας δοθούν εφτά γιοι του [Σαούλ]. Εμείς θα κρεμάσουμε τα πτώματά τους ενώπιον του Ιεχωβά».

Στο ίδιο εδάφιο, ο Δαβίδ απαντάει: «Θα τους παραδώσω». Και ποιους παραδίδει ο Δαβίδ; Σύμφωνα με το εδάφιο 8 παραδίδει «τους δύο γιους της Ρεσφά» τους δύο ανθρώπους που εκείνη αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον. Τι τρομακτική τραγωδία για τη Ρεσφά!

Αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Η απόφαση είχε ληφθεί, χωρίς εκείνη να μπορεί να παρέμβει. Τελικά κρέμασαν και τους εφτά άντρες. Υπό τον Μωσαϊκό Νόμο όταν κάποιος εκτελούνταν σε πάσσαλο, έπρεπε να τον κατεβάσουν προτού πέσει η νύχτα και να τον θάψουν. Η ταφή θα βοηθούσε αυτή τη μητέρα να αντιμετωπίσει τη θλίψη της.

Κυρίως, θα έδειχνε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά περί αξιοπρέπειας της ζωής και η αρμόζουσα ταφή του νεκρού σώματος, θα συμφωνούσε με τις οδηγίες του Ιεχωβά. Αναμφίβολα, η Ρεσφά το γνωρίζει αυτό, αλλά τα πράγματα δεν γίνονται έτσι.

Μπορείτε να νιώσετε τον πόνο της, καθώς πέφτει η νύχτα και κανείς δεν έρχεται να κατεβάσει τα σώματα; Η Ρεσφά μπορεί να σκεφτόταν “Μα υπάρχει ο Μωσαϊκός Νόμος, κανείς δεν υπακούει στον Νόμο. Αυτό δεν είναι σωστό”.

Αλλά να ένα σημείο.: Ενδεχομένως είχε επιτραπεί στους Γαβαωνίτες να ακολουθήσουν άλλη διαδικασία σε αυτή την περίπτωση, διότι ο βασιλιάς Σαούλ είχε διαπράξει μια αμαρτία που βάραινε όλο το έθνος. Το γνώριζε αυτό η Ρεσφά; Δεν ξέρουμε. Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι περνάει μία μέρα και ο Νόμος δεν εφαρμόζεται. Δεν κατεβάζουν τα σώματα. Περνούν δύο μέρες, τρεις μέρες.

Τι κάνει εκείνη; Σύμφωνα με το εδάφιο 10 η Ρεσφά μένει εκεί όλες αυτές τις μέρες κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο. Μάλιστα το εδάφιο 10 εξηγεί τι έκανε «Δεν άφηνε τα πουλιά των ουρανών να καθίσουν πάνω τους την ημέρα, ούτε τα άγρια ζώα της υπαίθρου να πλησιάσουν τη νύχτα».

Έμενε εκεί έξω, τη μια μέρα μετά την άλλη, διώχνοντας τα πουλιά, όχι για να τραβήξει την προσοχή πάνω της ή να βρει το δίκιο των γιων της. Κατανοούσε, σεβόταν και υποστήριζε την άποψη του Ιεχωβά για την ανθρώπινη ζωή. Άφηνε τις αξίες του Ιεχωβά να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά της παρά το τεράστιο προσωπικό κόστος.

Αξιοθαύμαστη γυναίκα! Αν και προφανώς η Ρεσφά δεν κατανοούσε, γιατί συνέβαιναν όλα αυτά, γιατί υπήρξε αυτή η τροπή, η διαφορετική αυτή διαδικασία της μη ταφής των γιων της είχε μεγάλη επίδραση στην προσωπική της ζωή.

Ωστόσο, η διαγωγή της έδειχνε την αγάπη της για τον Ιεχωβά και την οσιότητά της για τις διευθετήσεις του. Έδειχνε ότι αυτή η αγάπη και η οσιότητα έκαιγαν σαν φωτιά μέσα της. Και να το σημαντικό δίδαγμα: Μερικές φορές ίσως νιώσετε ότι η ζωή σας έχει ξεφύγει από τον έλεγχό σας. Ίσως περνάτε μια δοκιμασία που επιτρέπει στους κανόνες και τις αποφάσεις του Ιεχωβά να σας διαμορφώσουν ενδεχομένως με μεγάλο προσωπικό κόστος.

Λόγου χάρη, είστε εξοικειωμένοι με τις θεοκρατικές διαδικασίες. Τα ξέρετε όλα αυτά. Αλλά ίσως έρθει ο καιρός να αλλάξει μια οργανωτική οδηγία, μια οργανωτική διαδικασία για λόγους που δεν γνωρίζετε πλήρως και η απόφαση αυτή σας επηρεάζει προσωπικά. Τι θα κάνετε;

Σαν τη Ρεσφά, συνεχίστε να κάνετε ό,τι μπορείτε υπό τις περιστάσεις. Να διώχνετε τα πουλιά —τις αρνητικές σκέψεις. Να αναζωπυρώνετε τη φωτιά. Να μην επιτρέπετε να σβήσει η φωτιά της αγάπης σας για τον Ιεχωβά.

Και περνούν μέρες σύμφωνα με τα εδάφια 9, 10 “από την αρχή του θερισμού μέχρι που έπεσε βροχή”. Αυτά τα λόγια, υπονοούν ότι ίσως φύλαγε τα σώματα των γιων της επί πέντε ή έξι μήνες. Τι θα μπορούσε να σκέφτεται όλο αυτόν τον καιρό κοντά ένα εξάμηνο;

Τι να σκεφτόταν; “Γιατί φέρθηκε τόσο άστοργα ο Δαβίδ ώστε να μη διατάξει να ταφούν κανονικά οι γιοι μου; Και εσύ, Ιεχωβά; Μετά από όλα όσα έχω περάσει πού είσαι Ιεχωβά;” Αυτές μπορεί όντως να ήταν φυσιολογικές σκέψεις.

 Αλλά αν πέρασαν από το μυαλό της δεν τις άφησε να σβήσουν τη φωτιά της αγάπης της για τον Θεό ή να της προκαλέσουν πικρία. Ίσως κάποιοι προσπάθησαν να την αποθαρρύνουν λέγοντας: «Πήγαινε στο σπίτι σου. Παράτα τα». Αλλά εκείνη δεν τα παράτησε, ούτε προσπάθησε να πάρει και άλλους με το μέρος της. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι κακολογούσε τον Δαβίδ ή ότι επέκρινε την απόφασή του ως άδικη. Ούτε αποφάσισε να κατεβάσει τα σώματα μόνη της. “Αν δεν τα κατεβάσει κανείς, τότε θα τα κατεβάσω εγώ”. Όχι.

Παρά τις δυσκολίες που περνούσε — φανταστείτε υπήρχαν ακόμη “κάρβουνα” αγάπης για τον Ιεχωβά Θεό που έκαιγαν μέσα της και την υποκίνησαν να παραμείνει όσια να μείνει στη θέση της και να περιμένει τον Δαβίδ να πάρει την απόφαση. Άξιζε η πιστή υπομονή της; Παρατήρησε κανείς τα δεινά της;

Το εδάφιο 11 λέει: «Κάποιοι ανέφεραν στον Δαβίδ τι έκανε η παλλακίδα του Σαούλ, η Ρεσφά». Φανταστείτε κάποιον να λέει στον Δαβίδ: «Δαβίδ, υπάρχει αυτή η Ρεσφά. Μένει κοντά σε αυτά τα σώματα. Διώχνει τα πουλιά».

Και τι έκανε ο Δαβίδ; Φρόντισε τελικά να ταφούν κανονικά οι γιοι της Ρεσφά; Έκανε κάτι παραπάνω. Τα εδάφια 12 ως 14 δείχνουν πώς ο Δαβίδ φρόντισε να φέρουν τα κόκαλα του Σαούλ και του Ιωνάθαν από την Ιαβείς-γαλαάδ ένα ταξίδι περίπου 160 χιλιομέτρων και να θάψουν αυτά τα κόκαλα, μαζί με τα κόκαλα των γιων της Ρεσφά στην οικογενειακή γη του Σαούλ, στην επικράτεια του Βενιαμίν.

Τελικά έγιναν περισσότερα από όσα ανέμενε η Ρεσφά. Είδε να θάβονται τα κόκαλα των γιων της και του πατέρα τους μαζί. Η Ρεσφά δεν το περίμενε αυτό, αλλά η αναμονή της άξιζε τον κόπο. Ποιο είναι λοιπόν το σημαντικό δίδαγμα που θέλουμε να θυμάστε; Η Ρεσφά αποτελεί παράδειγμα άξιο μίμησης για την αγάπη, την οσιότητα και την υπομονή της.

Όταν περνάτε μια δοκιμασία, μην ξεχνάτε ότι οι άλλοι παρατηρούν τη διαγωγή σας — παρακολουθούν.

Η απογοήτευση ίσως σας κάνει να πείτε “Γιατί δεν κάνουν κάτι οι πρεσβύτεροι; Γιατί δεν τακτοποιούν το ζήτημα οι επίσκοποι; Ιεχωβά, γιατί δεν κάνεις κάτι;” Και ο Ιεχωβά λέει: “Και βέβαια κάνω κάτι. Χρησιμοποιώ το σιωπηλό σας παράδειγμα για να δείξω στους άλλους ότι όταν υπομένουν, εγώ τους ανταμείβω. Τους ανταμείβω περισσότερο από ό,τι περιμένουν και η αναμονή τους αξίζει τον κόπο. Γιατί εγώ, ο Ιεχωβά, χαίρομαι να ανταμείβω”.

Με τι εξυψωμένο και αξιότιμο τρόπο μας χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά Θεός. Η Ρεσφά λοιπόν δεν έγινε θύμα των περιστάσεων. Αντιθέτως, βγήκε νικήτρια παρά τις αντιξοότητες. Οι πύρινες δοκιμασίες της, δεν την κατέβαλαν, ούτε κατέπνιξαν την επιθυμία της να ευαρεστεί τον Ιεχωβά Θεό.

Αν και ξέρουμε τόσο λίγα για αυτήν, μας διδάσκει τόσο πολλά. Ούτε ένα από τα λόγια της δεν γράφτηκε στη Γραφή, αλλά ο Ιεχωβά πρέπει να εντυπωσιάστηκε πολύ από αυτή την αξιοπρόσεκτη γυναίκα.

Το όνομα και το παράδειγμά της κέρδισαν μια θέση στο άγιο Βιβλίο του και αξίζουν την προσοχή μας. Σας διδάσκει — σας διδάσκει, πώς να αντιμετωπίζετε αναξιοπρεπείς καταστάσεις με αξιοπρέπεια.

Τι την βοήθησε να υπομείνει με επιτυχία; Ίσως το όνομά της μας δίνει ένα στοιχείο. Κατά γράμμα σημαίνει «πυρωμένο κάρβουνο». Βέβαια δεν ξέρουμε γιατί ονομάστηκε έτσι.

Αλλά σαν πυρωμένο κάρβουνο που λάμπει η Ρεσφά επικέντρωσε τις σκέψεις της στην αγάπη για την οσιότητα των γιων της απέναντι στον Ιεχωβά και τις διευθετήσεις του πεπεισμένη ότι η ανακούφιση θα ερχόταν τελικά. Ήταν φιλόπονη.

Πάλεψε να προστατέψει τα σώματα των γιων της από τα σαρκοβόρα ζώα. Δεν επέτρεψε σε αρνητικά αισθήματα να την καταβάλουν και να σβήσουν την αγάπη της. Αντιθέτως, άσχετα με το πώς μπορεί να ένιωθε για την αδικία έκανε ό,τι μπορούσε.

Τι θέλουμε να θυμάστε λοιπόν; Τι θέλουμε να σκέφτεστε καθώς πηγαίνετε στον διορισμό σας; Όταν πιστεύετε ότι έχετε αδικηθεί συνεχίστε να εργάζεστε να επιτελείτε τον διορισμό σας και να κάνετε ό,τι μπορείτε. Να διώχνετε τα πουλιά. Να αναζωπυρώνετε τη φωτιά της αγάπης σας για τον Ιεχωβά και τους αδελφούς.

Και να περιμένετε τον Ιεχωβά, να τακτοποιήσει οποιεσδήποτε εκκρεμότητες, πεπεισμένοι ότι η ανακούφιση θα έρθει, είτε τώρα είτε στον νέο κόσμο. Η αναμονή θα αξίζει τον κόπο. Και πάνω από όλα να είστε σαν τη Ρεσφά. Άσχετα με τις περιστάσεις κρατήστε την αγάπη σας για τον Θεό αναμμένη σαν πυρωμένο κάρβουνο.

• Εδώ σταδιακά θα δούμε όλες τις ομιλίες από το Broadcasting Δεκεμβρίου 2017
• Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο, MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!

Το θέμα της τελικής ομιλίας, στην αποφοίτηση της 143^η τάξης της Σχολή Γαλαάδ ανέπτυξε ο αδελφός Τζέφρι Τζάκσον, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος είναι «Να Επιτρέπετε στον Ιεχωβά να Κατευθύνει τα Βήματά σας Πάντα». Δείτε ΕΔΩ το σχετικό βίντεο.

Αποτελεί πραγματικό προνόμιο και χαρά για εμένα να βρίσκομαι ενώπιόν σας ξανά. Μου φαίνεται σαν να έχουν περάσει λίγες μόνο μέρες από τότε που είχα το προνόμιο να σας παρουσιάσω την πρώτη διάλεξη στη Γαλαάδ.

Και τώρα, έχει φτάσει η ξεχωριστή μέρα της αποφοίτησής σας. Προτού φύγετε για τους διορισμούς σας μετά από την αποφοίτηση θα θέλαμε να σας κάνουμε ένα ερώτημα. Είστε πρόθυμοι να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας; Γνωρίζουμε όλοι την απάντησή σας, γιατί ξέρουμε ότι ήσασταν πρόθυμοι να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας μέχρι αυτή τη στιγμή.

Γι’ αυτό αφιερωθήκατε στον Ιεχωβά, ξεκινήσατε την ολοχρόνια υπηρεσία, μπήκατε στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία και γι’ αυτό βρίσκεστε εδώ, έχοντας παρακολουθήσει τη Σχολή Γαλαάδ. Γι’ αυτό σας αγαπάμε και είμαστε περήφανοι για εσάς, επειδή είστε πρόθυμοι να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας.

Ίσως, όμως, φαίνεται λίγο αλαζονικό να θέτουμε το ερώτημα αν είμαστε πρόθυμοι να επιτρέπουμε να κάνει κάτι ο Ιεχωβά. Μπορεί ο απλός άνθρωπος να επιτρέψει στον Ιεχωβά να κάνει οτιδήποτε; Φυσικά, η βάση για το ερώτημα είναι ότι ο Ιεχωβά δεν μας αναγκάζει να κάνουμε οτιδήποτε. Το να κατευθύνει ο Ιεχωβά τα βήματά μας δεν είναι κάτι που συμβαίνει αυτόματα.

Στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι που απαιτείται από εμάς και αυτό, κατά μία έννοια, επιτρέπει στον Ιεχωβά να συνεργάζεται μαζί μας. Ας δούμε ένα ενδιαφέρον εδάφιο στο βιβλίο των Ψαλμών. Πρόκειται για τον Ψαλμό 37 ένα τμήμα της Γραφής που όλοι χρησιμοποιούμε επανειλημμένα στην υπηρεσία.

Αυτή τη φορά όμως, θα εξετάσουμε το εδάφιο 23 Ψαλμός 37:23 «Ο Ιεχωβά κατευθύνει τα βήματα του ανθρώπου όταν ευαρεστείται με την οδό του». Αν ακούγατε απλώς αυτά τα λόγια χωρίς να έχετε μπροστά σας ένα τυπωμένο ή ηλεκτρονικό αντίγραφο, θα ήταν εύκολο να παρανοήσετε αυτό το εδάφιο. Γιατί; Όταν ακούτε τη φράση «Όταν ευαρεστείται με την οδό του» θα μπορούσατε φυσιολογικά να θεωρήσετε ότι εννοεί όταν ο άνθρωπος ευαρεστείται στην οδό του Ιεχωβά.

Προσέξατε όμως ότι η Μετάφραση Νέου Κόσμου στην αγγλική χρησιμοποιεί την αντωνυμία «Αυτός» με κεφαλαίο αρχικό γράμμα «όταν Αυτός ευαρεστείται με την οδό του». Αν αντικαθιστούσαμε τις αντωνυμίες σε αυτό το σημείο τι θα έλεγε το εδάφιο; «Ο Ιεχωβά κατευθύνει τα βήματα του ανθρώπου όταν [ο Ιεχωβά] ευαρεστείται με την οδό [του ανθρώπου]».

Δεν είναι ενδιαφέρον σκεπτικό; Προκειμένου τα βήματά μας να κατευθύνονται από τον Ιεχωβά, πρέπει να κάνουμε πράγματα που ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Και, όταν ο Ιεχωβά ευαρεστείται με την οδό μας τότε κατευθύνει τα βήματά μας. Δεν συμφωνείτε ότι αυτή είναι μια βαθυστόχαστη σκέψη; Όταν ενεργούμε σύμφωνα με το θέλημα του Ιεχωβά είναι σαν να επιτρέπουμε στον Ιεχωβά με συμβολικό τρόπο να κατευθύνει τα βήματά μας.

Αυτό δεν συμβαίνει αυτόματα απλώς και μόνο επειδή προσευχόμαστε στον Ιεχωβά «Σε παρακαλώ, κατεύθυνε τα βήματά μου». Ας σκεφτούμε δύο παραδείγματα από τη Γραφή δύο αρνητικά παραδείγματα που μας βοηθούν να το καταλάβουμε αυτό.

Πρώτα από όλα, ας σκεφτούμε τον Βαλαάμ. Θυμηθείτε ότι η ιστορία εκτυλίσσεται τον 15ο αιώνα Π.Κ.Χ όταν οι Ισραηλίτες επρόκειτο να μπουν στην Υποσχεμένη Γη. Οι Μωαβίτες ανησυχούσαν πολύ για αυτό. Ο Βαλαάμ είχε κάποια σχέση με τη λατρεία του Ιεχωβά. Και τώρα, ξαφνικά, έρχονται στον Βαλαάμ αγγελιοφόροι και του ζητούν να καταραστεί τον λαό του Θεού.

Θυμάστε τι συνέβη; Τι έκανε ο Βαλαάμ; Δεν απάντησε αμέσως, έτσι δεν είναι; Είπε: “Μείνετε εδώ απόψε, θέλω να ρωτήσω τον Ιεχωβά”. Τι του είπε ο Ιεχωβά; Στην ουσία του είπε: “Μην πας!”

Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό. Η φράση “Μην πας” είναι απλή δεν χρειάζεται και πολλή φαιά ουσία για να την καταλάβει κανείς. Τι συνέβη όμως μετά; Η πίεση εντάθηκε. Ήρθαν και άλλοι αγγελιοφόροι —αυτή τη φορά, ήταν άρχοντες με μεγαλύτερες προσφορές υλικού κέρδους.

Τι έκανε ο Βαλαάμ; Είχε ακούσει ξεκάθαρα την κατεύθυνση του Ιεχωβά, “Μην πας”. Τι έκανε όμως; Η καρδιά του είχε ήδη αρχίσει να στρέφεται προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Έλπιζε ότι η κατεύθυνση του Ιεχωβά θα άλλαζε λίγο. Είπε λοιπόν: “Ας περιμένουμε να δούμε τι θα πει ο Ιεχωβά”.

Τι είπε ο Ιεχωβά αυτή τη φορά; “Πήγαινε, αλλά μην πεις τίποτα άλλο εκτός από τα λόγια που θα σου πω εγώ”. Με άλλα λόγια, “Να πεις μόνο αυτά που θα σου πω εγώ”.

Μήπως αυτό οφειλόταν στο ότι ο Ιεχωβά κατηύθυνε τα βήματα του Βαλαάμ; Ή μήπως οφειλόταν στο ότι επέτρεψε στον Βαλαάμ να κάνει το δικό του; Ξέρουμε τι συνέβη —συνάντησε αντίσταση, τρεις φορές.

Και μετά; Αν γυρίσουμε στο κεφάλαιο 22 των Αριθμών διαβάζουμε μια πολύ ξεκάθαρη δήλωση. Στην πραγματικότητα, είναι εξίσου ξεκάθαρη με τη δήλωση “Μην πας”. Αριθμοί 22:32. «Τότε ο άγγελος του Ιεχωβά τού είπε “Γιατί χτύπησες το γαϊδούρι σου τρεις φορές ως τώρα; Δες! Εγώ ο ίδιος βγήκα να προβάλω αντίσταση επειδή η πορεία που ακολουθείς αψηφά το θέλημά μου”».

Εδώ λοιπόν, βρίσκουμε την απάντηση. Δεν ήταν ο Ιεχωβά εκείνος που κατηύθυνε τα βήματά του. Ο Ιεχωβά πρόβαλε αντίσταση σε αυτό που έκανε. Τι μαθαίνουμε από αυτό; Αν και ο Βαλαάμ ήθελε αρχικά να λάβει την κατεύθυνση του Ιεχωβά ο Ιεχωβά δεν τον ανάγκασε να την ακολουθήσει. Επίσης, όταν ο Βαλαάμ ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πορεία ο Ιεχωβά τον προειδοποίησε λέγοντάς του “μην πας” και ξανά “μην πας”.

Αλλά ο Ιεχωβά τού επέτρεψε να πάει και τελικά πέθανε εξαιτίας αυτού. Και, φυσικά, πέθαναν και πολλοί άλλοι εξαιτίας του ότι πήγε. Ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Μερικές φορές, μπορεί να αισθανόμαστε ότι σε κάποια στιγμή στη ζωή μας λέμε «Ιεχωβά, τι θέλεις να κάνω; Ποιο είναι το θέλημά σου;»

Και είναι καλό να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά με αυτόν τον τρόπο. Όμως, τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να κάνουμε αυτό που θέλει ο Ιεχωβά. Στη συνέχεια, όταν εκείνος ευαρεστείται με αυτό που κάνουμε κατευθύνει το βήμα μας. Δεν συμφωνείτε ότι αυτό είναι ένα καλό δίδαγμα;

Το δεύτερο παράδειγμα που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε είναι το παράδειγμα του προφήτη που δεν κατονομάζεται. Θυμάστε εκείνον που αναφέρεται στο 1 Βασιλέων, κεφάλαιο 13 στον οποίο δόθηκε η οδηγία να πάει στον Ισραήλ και να κάνει μια διακήρυξη στον βασιλιά Ιεροβοάμ;

Θυμηθείτε τώρα τις οδηγίες που του έδωσε ο Ιεχωβά “Πήγαινε από τον έναν δρόμο· γύρισε από τον άλλον δρόμο. Μη φας ούτε να πιεις”. Ακόμα και όταν ο βασιλιάς είπε: “Έλα και φάε και πιες” εκείνος απάντησε: “Όχι. Γνωρίζω τι θέλει ο Ιεχωβά να κάνω”.

Τι συνέβη όμως μετά; Αν και τα είχε πάει πολύ καλά μέχρι εκείνο το σημείο θυμάστε που ο ηλικιωμένος προφήτης τον ξεγέλασε λέγοντας: «Μην ανησυχείς. Μου μίλησε ένας άγγελος και μου είπε: “Δεν πειράζει”». Τι απάντησε ο προφήτης που δεν κατονομάζεται; “Να ρωτήσω ξανά τον Ιεχωβά. Στο κάτω - κάτω μου είπε όντως. . .;” Όχι. “Εντάξει, ας φάμε!”

Το αποτέλεσμα ήταν και πάλι καταστροφικό, δεν συμφωνείτε; Ποιο είναι το δίδαγμα που παίρνουμε σε αυτή την περίπτωση; Αν και ξεκίνησε μια πορεία η οποία επέτρεπε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά του, δεν συνέχισε να ακολουθεί την κατεύθυνση που του είχε δώσει ο Ιεχωβά. Αυτό είναι καλό μάθημα για εμάς.

Και εμείς μπορεί να κάνουμε το ίδιο. Θα μπορούσαν να υπάρξουν φίλοι —ακόμα και άτομα που σεβόμαστε που μας δίνουν συμβουλή αντίθετη με αυτό που μας λέει ο Ιεχωβά και αυτό θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε καταστροφή. Τι θα είχε βοηθήσει και στις δύο εκείνες περιπτώσεις;

Θα ήθελα να σας διαβάσω μια παράθεση από τη ΣΚΟΠΙΑ του 1950 πριν γεννηθεί οποιοσδήποτε από εσάς και, παρεμπιπτόντως, προτού γεννηθώ και εγώ. Αλλά είμαι βέβαιος ότι ο αδελφός Χερντ την έχει διαβάσει.

Η παράθεση αναφέρει τα εξής: «Είναι πολύ καλύτερα να σταθούμε λίγες στιγμές για να σκεφθούμε ήσυχα και να εξετάσωμε πλήρως τις απαιτήσεις του Θεού παρά να σπεύσωμε σε μια πράξι που μπορεί να επιφέρη την επίπληξι του Θεού». Θα το ξαναδιαβάσω. «Είναι πολύ καλύτερα να σταθούμε λίγες στιγμές για να σκεφθούμε ήσυχα και να εξετάσωμε πλήρως τις απαιτήσεις του Θεού παρά να σπεύσωμε σε μια πράξι που μπορεί να επιφέρη την επίπληξι του Θεού».

Πώς μπορούμε να το συνοψίσουμε αυτό με μια όμορφη σύντομη φράση; Θα μπορούσαμε να πούμε: «Μη βιάζεστε. Σταματήστε, συλλογιστείτε προσευχηθείτε και αποδείξτε αποδείξτε στον εαυτό σας τι θέλει πραγματικά ο Ιεχωβά να κάνετε».

Με αυτό υπόψη, καθώς θα πάτε στους διορισμούς σας, θα αντιμετωπίσετε προκλήσεις κάθε είδους. Όμως, πώς μπορείτε να εφαρμόσετε αυτή την αρχή μη βιάζεστε, σταματήστε, συλλογιστείτε προσευχηθείτε και αποδείξτε στον εαυτό σας τι θέλει ο Ιεχωβά;

Ας εξετάσουμε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις. Συνήθως, θέλουμε να επιτρέπουμε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά μας όταν είμαστε ενθουσιασμένοι με κάτι. Αν είμαστε ενθουσιασμένοι με κάτι —θέλουμε να το κάνουμε.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον Ιακώβ. Όλοι θυμόμαστε πώς ένιωσε όταν του είπαν ότι ο γιος του ο Ιωσήφ, είχε δήθεν πεθάνει, όπως περιγράφεται στη Γραφή. Ένιωσε βαθιά θλίψη και επί χρόνια έμενε με αυτή την εντύπωση ότι ο γιος του ήταν νεκρός. Μπορείτε να το φανταστείτε;

Απλώς προσπαθήστε να φανταστείτε τη χαρά που θα ένιωσε όταν ξαφνικά οι γιοι του επιστρέφουν από την Αίγυπτο. Έρχονται άμαξες —όχι συνηθισμένες είμαι βέβαιος ότι ήταν πολύ εντυπωσιακές άμαξες για να τον παραλάβουν. Μαθαίνει ότι ο Ιωσήφ είναι ζωντανός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκεται στην Αίγυπτο. Έχει πολύ υψηλή θέση εκεί. Τι πιστεύετε; Πιστεύετε ότι ήταν ενθουσιασμένος; Φυσικά!

Είναι εξαιρετικά ενθουσιασμένος και ξεχειλίζει από χαρά. Έτσι λοιπόν, έφυγε από τη Χεβρών και πήγε στη Βηρ-σαβεέ. Όμως, τι έκανε πριν φύγει από την Υποσχεμένη Γη για να πάει στην Αίγυπτο;

Ας δούμε τι αναφέρεται στη Γένεση, κεφάλαιο 46. Γένεση, κεφάλαιο 46. Θα διαβάσουμε τα εδάφια 1-4 «Έτσι λοιπόν, ο Ισραήλ [ο Ιακώβ] πήρε όλα όσα είχε και αναχώρησε. Όταν έφτασε στη Βηρ-σαβεέ, πρόσφερε θυσίες στον Θεό». Σταμάτησε και συλλογίστηκε. Εδάφιο 2: «Τότε ο Θεός μίλησε στον Ισραήλ σε όραμα τη νύχτα και είπε “Ιακώβ, Ιακώβ!” Εκείνος απάντησε: “Ορίστε!” Έπειτα του είπε: “Εγώ είμαι ο αληθινός Θεός, ο Θεός του πατέρα σου. Μη φοβηθείς να κατεβείς στην Αίγυπτο γιατί εκεί θα σε κάνω μεγάλο έθνος. Εγώ θα κατεβώ μαζί σου στην Αίγυπτο και εγώ θα σε φέρω πίσω από εκεί και ο Ιωσήφ θα βάλει το χέρι του πάνω στα μάτια σου”».

Βλέπετε τι έγινε; Σταμάτησε και συλλογίστηκε αποδεικνύοντας στον εαυτό του τι ήθελε ο Ιεχωβά. Και ο Ιεχωβά τού έδωσε την εντολή να προχωρήσει. Είχε την ευλογία του Ιεχωβά και γνωρίζουμε ποια ήταν η εξέλιξη.

Διακρίνουμε ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Μπορεί κατά καιρούς να ενθουσιαζόμαστε με κάτι. Φαίνεται καλό. Φαίνεται ότι πρέπει να το κάνουμε. Τι πρέπει να κάνουμε; Να σταματήσουμε, να συλλογιστούμε να προσευχηθούμε και να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι αυτό είναι που θέλει πραγματικά ο Ιεχωβά να κάνουμε.

Τώρα, ας εξετάσουμε ένα δεύτερο παράδειγμα. Φανταστείτε τον καιρό κατά τον οποίο οι Ισραηλίτες εισέρχονταν στην Υποσχεμένη Γη. Επρόκειτο να κατακτήσουν τη γη. Πόσο συναρπαστικό πρέπει να ήταν για αυτούς! Ήταν απασχολημένοι με έναν διορισμό που τους είχε δώσει ο Ιεχωβά.

Όμως, ακόμα και όταν βρισκόμαστε εν μέσω ενός διορισμού, πρέπει να σταματάμε, να συλλογιζόμαστε, να προσευχόμαστε και να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας τι θέλει ο Ιεχωβά να κάνουμε.

Για παράδειγμα, αν δούμε το 8ο κεφάλαιο του Ιησού του Ναυή θα παρατηρήσετε ότι μπόρεσαν να καταλάβουν την Ιεριχώ. Κατόπιν στη Γαι προέκυψε κάποιο πρόβλημα. Έπρεπε να το τακτοποιήσουν. Επέστρεψαν. Κατάφεραν να νικήσουν τους κατοίκους της Γαι.

Και τι έκαναν μετά; Εδώ είναι έτοιμοι να κατακτήσουν ολόκληρη την Υποσχεμένη Γη. Ανέβηκαν στο όρος Εβάλ και τι έκαναν; Σταμάτησαν, συλλογίστηκαν προσευχήθηκαν και απέδειξαν στον εαυτό τους τι ήθελε ο Ιεχωβά να κάνουν.

Διάβασαν ολόκληρο τον Νόμο. Ναι, σταμάτησαν τη στρατιωτική εκστρατεία, διέθεσαν χρόνο για να βεβαιωθούν για το τι ήθελε ο Ιεχωβά να κάνουν και συνέχισαν για να ολοκληρώσουν τη στρατιωτική εκστρατεία.

Ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Έχετε λάβει πολλούς διορισμούς. Θα λάβετε περισσότερους στο μέλλον. Όμως, απλώς και μόνο το γεγονός ότι βρίσκεστε εν μέσω ενός διορισμού δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα συνεχίσετε να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας. Πρέπει να σταματάτε, να συλλογίζεστε, να προσεύχεστε και να αποδεικνύετε στον εαυτό σας τι θέλει ο Ιεχωβά.

Η τρίτη περίπτωση αφορά το ότι είναι επιτακτικό να συνεχίσουμε να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή ώστε να επιτρέπουμε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά μας όταν έχουμε ειδικά προνόμια. Βλέπετε, είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε: “Έχω πάει στη Γαλαάδ. Πιθανότατα, θα μπορούσα να χάσω μερικές συναθροίσεις για μερικούς μήνες έτσι και αλλιώς. Έχω λίγο πνευματικό λίπος. Όλοι οι υπόλοιποι αδελφοί πρέπει να πηγαίνουν στις συναθροίσεις. Εγώ όμως έχω αρκετό απόθεμα που μου αρκεί για κάποιο διάστημα”. Αλήθεια;

Υπάρχει ένα παράδειγμα στη Γραφή που μας βοηθάει σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Ας δούμε το Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο 2. Πρόκειται φυσικά για την αφήγηση που αφορά τον Ιωσήφ τη Μαρία και τη γέννηση του Ιησού. Τα εδάφια Λουκάς 2:22-24 αναφέρουν «Επίσης, όταν ήρθε ο καιρός για τον καθαρισμό τους σύμφωνα με τον Νόμο του Μωυσή τον ανέβασαν στην Ιερουσαλήμ για να τον παρουσιάσουν στον Ιεχωβά όπως είναι γραμμένο στον Νόμο του Ιεχωβά “Κάθε πρωτότοκο αρσενικό πρέπει να είναι άγιο για τον Ιεχωβά”. Και πρόσφεραν θυσία σύμφωνα με ό,τι λέει ο Νόμος του Ιεχωβά “Ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο νεαρά περιστέρια”».

Τι συνέβη λοιπόν εδώ; Πότε; Θυμηθείτε ότι αυτό έγινε 40 μέρες μετά από τη γέννηση του Ιησού. Η Μαρία έπρεπε να πάει στον ναό για να καθαριστεί, σύμφωνα με τον Νόμο. Παρατηρούμε ότι τα εδάφια 22 και 24 αναφέρονται σε αυτόν τον καθαρισμό. Ο Νόμος το υπαγορεύει αυτό. Όμως, σε τι αναφέρεται το εδάφιο 23;

Αν δείτε την παραπομπή από την οποία έχει ληφθεί δεν μιλάει για τον καθαρισμό της Μαρίας. Τι αφορά; Πιθανώς αφορά τον άντρα, τον σύζυγο ο οποίος θα έπρεπε να παρουσιάσει το παιδί στον Ιεχωβά να πληρώσει τους πέντε σίκλους και να αναγνωρίσει ότι το παιδί ήταν δικό του. Αν αυτό αληθεύει, αυτό σημαίνει ότι τόσο ο Ιωσήφ όσο και η Μαρία, διέθεσαν τον χρόνο που απαιτούνταν για να πάνε και να παρουσιάσουν αυτές τις προσφορές.

Ο Ιωσήφ έπρεπε να το κάνει αυτό 30 ημέρες μετά από τη γέννηση του Ιησού ή κάποια στιγμή αργότερα. Όπως και να είχαν τα πράγματα ποιο δίδαγμα παίρνουμε εμείς από αυτό το περιστατικό; Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν είπαν “Ξέρετε, ήρθε και μας επισκέφτηκε ένας άγγελος. Αυτό το παιδί είναι πολύ, μα πάρα πολύ ξεχωριστό. Θυμηθείτε ότι όταν γεννήθηκε, ήρθαν οι βοσκοί. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αγγέλους. Αναμφίβολα, δεν απαιτείται από εμάς να πληρώσουμε τους πέντε σίκλους και να προσφέρουμε τα πουλιά”.

Μήπως είπαν κάτι τέτοιο; Δεν χρησιμοποίησαν το ειδικό προνόμιο που είχαν ως δικαιολογία ώστε να μην κάνουν αυτό που τους είχε πει ο Ιεχωβά να κάνουν. Διακρίνουμε το δίδαγμα για εμάς; Αν αυτό ίσχυε για εκείνους, τι θα πούμε για εμάς; Όποια προνόμια και αν έχουμε, εξακολουθεί να είναι απαραίτητο να κάνουμε τα βασικά πράγματα.

Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα προνόμιά μας ως δικαιολογία για να μην κάνουμε πράγματα όπως η καθημερινή ανάγνωση της Γραφής η προσευχή, η παρακολούθηση των συναθροίσεων το έργο κηρύγματος, και ούτω καθεξής. Χρειάζεται να βεβαιωνόμαστε ότι δεν επιτρέπουμε σε εκείνα τα πράγματα να μας δίνουν, σαν να λέγαμε, δικαιολογία για να μην κάνουμε αυτό που θέλει ο Ιεχωβά να κάνουμε.

Ας το σκεφτούμε λοιπόν, ας το συνοψίσουμε. Τι πρέπει να κάνουμε προσωπικά, ώστε να βεβαιωνόμαστε ότι επιτρέπουμε στον Ιεχωβά να κατευθύνει το βήμα μας; Το τελευταίο εδάφιο που θα ήθελα να διαβάσουμε βρίσκεται στο βιβλίο των Παροιμιών. Παροιμίες 23:19. Παροιμίες 23:19 «Άκου, γιε μου, και γίνε σοφός και κατεύθυνε την καρδιά σου στη σωστή οδό». Τι χρειάζεται να κάνουμε λοιπόν; Πρέπει να κατευθύνουμε την καρδιά μας στη σωστή οδό. Και τι συμβαίνει όταν βαδίζουμε στη σωστή οδό; Ο Ιεχωβά ευαρεστείται με εμάς και τι κάνει μετά; Εκείνος κατευθύνει τα βήματά μας. Είναι πολύ συναρπαστικό.

Σύντομα, θα πάτε στον διορισμό σας και ευχόμαστε ο Ιεχωβά να σας ευλογεί πλούσια. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα έχετε επιτυχία με τη βοήθεια του Ιεχωβά. Να θυμάστε όμως, όποια κατάσταση και αν αντιμετωπίσετε αν είστε ενθουσιασμένοι με κάτι βρίσκεστε εν μέσω ενός διορισμού ή ίσως έχετε ειδικά προνόμια τι πρέπει να κάνετε; Σταματήστε, συλλογιστείτε, προσευχηθείτε και αποδείξτε στον εαυτό σας τι θέλει ο Ιεχωβά. Είμαστε βέβαιοι ότι θα επιτρέπετε πάντα στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας.

• Εδώ σταδιακά θα δούμε όλες τις ομιλίες από το Broadcasting Δεκεμβρίου 2017. Αυτή είναι η τελευταία ομιλία. Αλλά θα δούμε ακόμα ένα, πριν ολοκληρωθείς αυτό το μέρος.
• Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο, MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!

Ο αδελφός Σάμιουελ Χερντ, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, άνοιξε τις εργασίες της αποφοίτησης της 143^ης τάξης των σπουδαστών της Σχολής Γαλαάδ με πολύ χιούμορ. Μπορείτε ΕΔΩ να δείτε τον ίδιο, από το Boadcasting του Δεκεμβρίου. Όπως και να έχει, κρατήστε ως ακριβό θησαυρό όλο το περιεχόμενο της…

Έφτασε η μέρα της αποφοίτησης για την 143η τάξη της Γαλαάδ. Την περιμένατε πολύ καιρό τώρα. Κάνατε πολλή δουλειά, ρίξατε ιδρώτα και περάσατε ανησυχίες και νευρικότητα καθώς παρουσιάζατε τα μέρη σας μπροστά στους εκπαιδευτές σας και στους συμμαθητές σας! Αλλά κανείς σας δεν πήρε κάτω από τη βάση, ούτε ένας δεν απέτυχε.

Σήμερα θα αποφοιτήσετε. Είναι η μέρα σας. Δεν είναι μέρα χαράς; Πολύ χαρωπή μέρα για εσάς αλλά και για τον καθέναν μας ξεχωριστά. Χαιρόμαστε που ήρθατε στη σχολή Γαλαάδ και στενοχωριόμαστε λίγο που θα μας αφήσετε. Δεν θα μείνετε εδώ για πολύ ακόμη.

Οι εξαίρετοι πνευματικοί εκπαιδευτές σας οι αδελφοί Κόθον, Λίπολντ, Νουμέρ, Σάμιουελσον και Στόβαλ θα έβαζαν τα κλάματα αλλά ως γενναίοι άντρες που είναι, δεν κλαίνε εύκολα δημοσίως. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι, πάρα πολλοί για να τους αναφέρουμε ονομαστικά όπως ο Σαμ Χερντ. Ωχ, αυτό μου ξέφυγε.

Οι εκπαιδευτές σας βοήθησαν με εξαιρετικό τρόπο ώστε να ανοιχτούν τα μάτια σας για να δείτε τον «Μεγάλο Εκπαιδευτή» σας όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 30:20. Εξάλλου, αυτός σας δίδαξε δίνοντας το άγιο πνεύμα του σε όλους τους αδελφούς που ανέφερα. Δείτε τι αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 66:1. Διαβάζουμε: «Αυτό λέει ο Ιεχωβά “Οι ουρανοί είναι ο θρόνος μου και η γη το υποπόδιό μου”».

Τους τελευταίους πέντε μήνες καθόσασταν στα πόδια του Ιεχωβά και διδασκόσασταν από τον Μεγάλο Εκπαιδευτή σας. Τα όσα μάθατε είναι πολύ περισσότερα από όσα γνωρίζατε, όταν πρωτομπήκατε στην τάξη πριν από πέντε μήνες. Αναμφίβολα, η γνώση που αποκτήσατε σας έφερε πιο κοντά στον Ιεχωβά.

Πραγματικά πλησιάσατε τον Ιεχωβά και εκείνος έχει πλησιάσει εσάς. Ωστόσο, έχετε απλώς ξύσει την επιφάνεια. Ο Ιώβ είπε ……. Ακούσατε τι είπα; Όχι βέβαια. Ας διαβάσουμε το εδάφιο Ιώβ 26:14 «Αυτά είναι απλώς μια μικρή λεπτομέρεια των όσων κάνει ο Θεός, μόνο ένας αχνός ψίθυρος έχει ακουστεί για αυτόν!»

Τόσα ακριβώς είναι τα όσα έχουμε μάθει σε σύγκριση με τα όσα γνωρίζει ο Ιεχωβά. Ποιος ξέρει όλα όσα γνωρίζει ο Ιεχωβά; Κανείς — ούτε καν ο Ιησούς και εκείνος γνωρίζει πολύ περισσότερα από εμάς. Έχει ζήσει περισσότερο καιρό, έτσι δεν είναι; Πολύ περισσότερο. Μάλιστα, ο Ιησούς ήταν παρών κατά τη δημιουργία της γης. Πότε έγινε αυτό;

Αν παρακολουθήσατε την πρωινή λατρεία θα ακούσατε ένα μέλος του Κυβερνώντος Σώματος να μας διαβάζει τα εδάφια Παροιμίες 8:29, 30. Εκεί αναφέρει: «Όταν στερέωνε τα θεμέλια της γης τότε ήμουν δίπλα του ως δεξιοτέχνης εργάτης». Το θυμάστε; Σίγουρα όχι αν δεν ακούσατε ή δεν διαβάσετε το εδάφιο της ημέρας. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι το ακούσατε και το διαβάσατε.

Έτσι λοιπόν, πρόκειται για πολύ καιρό, σωστά; Η γη —τα θεμέλια της γης— πόσος καιρός; Με βάση τον πολύ παλιό κρύσταλλο ζιρκονίου που βρέθηκε στην Αυστραλία κάποιοι επιστήμονες λένε ότι η γη έχει ηλικία τουλάχιστον 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια με απόκλιση 100 εκατομμύρια χρόνια. Κανείς εδώ στη γη δεν ξέρει ακριβώς, αλλά χρειάζεται να ακούμε κάποιους από αυτούς τους αποκαλούμενους σοφούς.

Ο Ιησούς κατά την προανθρώπινη ύπαρξή του ήταν εκεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Το 1ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Κολοσσαείς δείχνει ότι ήταν εκεί. Ήταν δίπλα στον Ιεχωβά πολύ νωρίτερα —άκουγε και μάθαινε. Και σήμερα είναι δίπλα στον Ιεχωβά. Κάθεται ακριβώς εκεί, δίπλα στον Ιεχωβά επιτελώντας το έργο που έχει πει ο Ιεχωβά ότι πρέπει να γίνει.

Αν συγκρίνουμε την ηλικία μας με του Ιησού, είμαστε νεογέννητα βρέφη. Μόλις ανοίξαμε τα μάτια μας. Αυτά που βλέπουμε δεν συγκρίνονται με αυτά που θα δούμε στα χρόνια που έρχονται. Απλώς κοιτάζουμε, μαθαίνουμε, αγγίζουμε πράγματα, μάλιστα για πρώτη φορά.

Σκεφτείτε μόνο πόσα πράγματα αγγίξαμε για πρώτη φορά τα περασμένα 10 χρόνια. Αν και διαβάζουμε τη Γραφή ξανά και ξανά, ακούμε να μας τη διαβάζουν τόσες φορές, έχουμε απλώς αγγίξει ορισμένα πράγματα, όπως η γενιά, πριν από 20 χρόνια.

Και μήπως τώρα γνωρίζουμε τα πάντα για εκείνη τη γενιά; Και τόσα άλλα πράγματα —το συρόμενο δίχτυ, πολλά ακόμη, όπως ο αγιασμός του ονόματος του Θεού, η δικαίωση της κυριαρχίας του, απλώς τα αγγίζουμε. Εσείς, σπουδαστές της Γαλαάδ έχετε αγγίξει λίγα πράγματα αλλά όχι τα πάντα, όχι όλα. Όσα όμως μάθατε θέστε τα σε εφαρμογή στον διορισμό σας.

Να θυμάστε ότι δεν τα ξέρετε όλα. Και κάτι ακόμη: Ποτέ δεν θα τα ξέρετε. Όσο διάστημα και αν ζήσουμε, ποτέ δεν θα τα γνωρίζουμε όλα. Ο Ιεχωβά θα συνεχίζει να μας αποκαλύπτει πράγματα, πάντοτε καλά πράγματα. Ωφελούμαστε από αυτά που μας δίνει ο Ιεχωβά. Γνωρίζει τι ακριβώς χρειαζόμαστε και μας το δίνει. Να το θυμάστε πάντα αυτό.

Είμαστε σπουδαστές του Ιεχωβά και αυτή θα είναι η θέση μας για πάντα. Αλλά είμαστε ευτυχισμένοι. Μας αρέσει που είμαστε εδώ. Χαιρόμαστε που είμαστε μαζί σας, αγαπητοί σπουδαστές με τον καθέναν σας. Μάλιστα είστε καλοί σπουδαστές. Βέβαια, δεν παίρνετε όλοι άριστα. Ούτε εγώ έπαιρνα. Χαιρόμουν όταν έπαιρνα πάνω από τη βάση στο σχολείο.

• Εδώ σταδιακά θα δούμε όλες τις ομιλίες από το Broadcasting Δεκεμβρίου 2017
• Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!

Έτσι είδαν τον αδελφό Γκουρνόν σε πάρα πολλές εκκλησίες μέσω internet, ζωντανά το Σάββατο την ώρα που η Ειδική Συνέλευση πραγματοποιούνταν στην Μαλακάσα ή στις διάφορες εκκλησίες στην Ελλάδα και την Κύπρο, άλλες ώρες στη Σαββατοκυριακάτικη συνάθροιση τους…

Δίνεις την καρδιά σου σε κάποιον που εμπιστεύεσαι. Ας πούμε, στη ζωή αυτό το κάνεις όταν πρόκειται να παντρευτείς. Στον Ιεχωβά όμως αυτό πρέπει να το κάνουμε ολόκαρδα. Στο εδάφιο Παροιμίες 23: 26 (Γιε μου, δώσε την καρδιά σου σε εμένα και ας βρίσκουν τα μάτια σου ευχαρίστηση στις δικές μου οδούς.) βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά θέλει να του δώσουμε την καρδιά μας.

Και μας απευθύνει μια στοργική πρόσκληση. Ο Ιησούς έδωσε επίσης την καρδιά του στον Ιεχωβά. Κι εμείς κάναμε το ίδιο, όταν αφιερωθήκαμε και βαφτιστήκαμε. Βέβαια δεν είναι πάντα εύκολο αυτό. Το τέλος είναι μπροστά μας και οι καιροί είναι δύσκολοι…

Υπάρχουν δυο παραδείγματα που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα. Το πρώτο αφορά το 537 π.κ.χ. Οι Ισραηλίτες άκουγαν από τους προφήτες για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που συνέβη τελικά το 607, ακριβώς όπως είχε προειπωθεί. Ύστερα από 70 χρόνια 50.000 περίπου Ιουδαίοι επέστρεψαν στην κατεστραμμένη Ιερουσαλήμ περπατώντας στην οδό της αγιότητας. Είδαν με τα μάτια τους πως ο Ιεχωβά ήταν αλήθεια. Κι αυτοί τι έκαναν; Έχτιζαν τα δικά τους σπίτια, όταν γύρισαν και όχι τον Ναό. Και γνωρίζουμε ότι ως προς αυτό, υπήρξε διόρθωση από τον ίδιο τον Ιεχωβά.

Το δεύτερο αφορά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Ο Ιησούς είχε πει, πώς ακριβώς θα γίνονταν τα γεγονότα… Και οι προφητείες του επιβεβαιώθηκαν. Σε εκείνη την σύρραξη 1.000.000 Ιουδαίοι σκοτώθηκαν και 70.000 πήγαν εξορία. Όπως είναι φυσικό οι επιζώντες διέδωσαν τα νέα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, ο Ιησούς υπαγόρευσε στον μαθητή του Ιωάννη και τον άκουσε να του λέει σε τι κατάσταση βρισκόταν πολλές εκκλησίες της εποχής… Διότι το να ασκείς πίστη σον Ιεχωβά δεν είναι μόνο θέμα διάνοιας αλλά κυρίως καρδιάς.

Στο Αποκάλυψη 2:2, 4 (²“Γνωρίζω τα έργα σου,+ και τον κόπο και την υπομονή σου, και ότι δεν μπορείς να υποφέρεις κακούς ανθρώπους, και ότι υπέβαλες σε δοκιμή+ εκείνους που λένε ότι είναι απόστολοι+ αλλά δεν είναι, και τους βρήκες ψεύτες.   ⁴Εντούτοις, έχω αυτό εναντίον σου, το ότι άφησες την αγάπη που είχες πρώτα.) βλέπουμε τι είπε ο Ιησούς για τους Εφέσιους. Τους επαίνεσε για τα καλά τους έργα, αλλά τόνισε πως άφησαν την αγάπη που είχαν πρώτα…

Όταν τα είπε αυτό Ιησούς η εκκλησία της Εφέσου είχε 40 χρόνια ζωής. Και δεν ήταν νεοπροσύλητοι οι αδελφοί μας. Είχαν δώσει την αγάπη τους στον Ιεχωβά και είχαν μείνει στην υπηρεσία του επί δεκαετίες. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε έτσι. Διατηρούμε το ζήλο μας, ότι δοκιμασίες και προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουμε…

Στο εδάφιο 1 Πέτρου 4: 7,8 (⁷Το τέλος, όμως, όλων των πραγμάτων έχει πλησιάσει.+Να είστε σώφρονες,+ λοιπόν, και να αγρυπνείτε σε σχέση με τις προσευχές.+ ⁸Πάνω από όλα, να έχετε έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον,+ επειδή η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών.+) βλέπουμε καθαρά ότι αυτές τις τελευταίες μέρες του πονηρού συστήματος που ζούμε, δεν χρειάζεται να μας απασχολεί μόνο η δική μας σωτηρία, αλλά θα πρέπει να βοηθούμε τους αδελφούς μας στο να εδραιώσουν την πίστη τους.

Είναι σαφή λοιπόν δύο πράγματα. Το πρώτο: Χρειάζεται να είμαστε σώφρονες. Και πώς θα το κάνουμε αυτό; Μα με το παραμένουμε πολυάσχολοι στο έργο του Κυρίου. Να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και την οργάνωση του στη γη. Να μη χάνουμε συναθροίσεις και να μην αμελούμε το σοβαρό προνόμιο της προσευχής με το οποίο μπορούμε να πλησιάζουμε τον Θεό.

Για να το κατανοήσουμε καλύτερα μπορούμε να δούμε το αρνητικό παράδειγμα του Σολομώντα. Την αρχή της βασιλείας του ο Ιεχωβά τον ρώτησε τι ήθελε να του δώσει. Σοφία και υπάκουη καρδιά είπε εκείνος. Ο Ιεχωβά, όπως διαβάζουμε στη Γραφή, του έδωσε σοφία και διάκριση σε μεγάλο βαθμό.

Ο Λόγος του θεού εκείνη την εποχή ήταν μόλις το ένα τρίτο του σημερινού. Έπρεπε λοιπόν να τον διαβάζει κάθε μέρα και να κάνει ένα αντίγραφο για να μείνει προσηλωμένος και σώφρον. Έτσι δεν θα έπαιρνε λάθος δρόμο. Τι θα πετύχαινε μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν θα μάθαινε βέβαια καινούρια πράγματα, αλλά αν τα στοχαζότανε αυτά καθημερινά ,δεν θα μπορούσε να απασχοληθεί η καρδιά του με λάθος πράγματα, όπως ο υλισμός, η διασκέδαση κ.α.

Ξαφνικά λοιπόν η καρδιά του Σολομώντα, διαιρέθηκε. Απέκτησε πολλές γυναίκες και άλογα. Δεν ήταν προσεκτικός. Απομακρύνθηκε και έγινε αποστάτης. Ο Ιεχωβά οργίστηκε με αυτόν…

Υπάρχει όμως και ένα πολύ θετικό παράδειγμα κι αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Ιησού. Ήταν ένα τέλειος άνδρας, με τέλεια διάνοια. Μετά το βάφτισμα του γνώριζε όλες τις γραφές απέξω και ιδιαίτερα ότι αφορούσε τον ίδιο. Ήταν προσκολλημένος στον Ιεχωβά, κάθε μέρα. Όταν πειράστηκε, ότι κι αν έλεγε ήταν μέσα από τις γραφές. Και μετά την ανάσταση του, στο δρόμο προς τους Εμμαούς εξήγησε τα πάντα γι’ αυτόν μέσα από τις γραφές.

Η δική του τροφή ήταν να κάνει το θέλημα Εκείνου που τον έστειλε και να κάνει το έργο του. Ας είμαστε κι εμείς πολυάσχολοι λοιπόν στο έργο και ας έχουμε έντονη αγάπη, να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον, όπως αναφέρει ο Παύλος στην Εβραίους 10: 24,25 (Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε+ σε αγάπη και καλά έργα,+ ²⁵μη παύοντας να συναθροιζόμαστε,+ όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας+ ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.+) επιστολή του.

Αλλά, να ενδιαφερόμαστε γνήσια. Ας αναρωτηθούμε: Πότε ήταν η τελευταία φορά που βοηθήσαμε έναν αδελφό και μια αδελφή μας να κλάψει; Χρειάζεται να δείχνουμε έμπρακτη συμπόνια και κατανόηση για τους άλλους. Και μπορούμε πράγματι να κλάψουμε, απλά, μαζί του. Η αναφορά σε εκείνο το μικρό παιδί που έκλαψε απλά μαζί με τον ηλικιωμένο χωρίς να χρειαστεί να του πει λέξη, μας συγκλόνισε. Αυτό δείχνει ότι νοιαζόμαστε για τα αισθήματα, τώρα. Και φυσικά προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας στη Ρωσία…

Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας δυο πράγματα που έκανε ο Ιησούς στη διάρκεια της επίγειας παρουσίας του. Ήταν σώφρον και έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του προς όλους.

Προβλήματα βέβαια θα υπάρχουν πάντα, όσο διαρκεί αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 12:1,2 (Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων+ που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος+ και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα+ και ας τρέχουμε με υπομονή+ τον αγώνα+ που έχει τεθεί μπροστά μας,+ ²καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα+ και Τελειοποιητή της πίστης μας,+ τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε+ ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού.+ ) βρίσκουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον καθώς ο Παύλος μιλάει για τον εαυτό του.

Θα πρέπει να ήταν γύρω στο 55 κ. χ. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε δει ένα υπερφυσικό όραμα με τον Ιησού για την Ουράνια Βασιλεία. Στα εδάφια 3,4 (Αναλογιστείτε, λοιπόν, εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία+ από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας.+⁴Καθώς διεξάγετε τον αγώνα σας εναντίον αυτής της αμαρτίας, ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος,+) βλέπουμε πως πρόκειται για ένα συνδυασμό του κατά γράμμα παραδείσου, του ουράνιου παραδείσου και του πνευματικού παραδείσου…

Ο απόστολος Παύλος διορίστηκε απόστολος των Εθνών και είχε δώσει πραγματικά την καρδιά του στον Ιεχωβά. Στο εδάφιο 7β (Διότι ποιος γιος είναι αυτός τον οποίο δεν διαπαιδαγωγεί ο πατέρας του) βλέπουμε ότι 14 χρόνια αργότερα ο Παύλος είχε ένα πρόβλημα στη σάρκα του. Και δείτε: Με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπορούσε να θεραπεύει άλλους, άλλα όχι τον εαυτό του.

Ωστόσο, η πίστη του και η αγάπη του, βλέπουμε στο 9^α (Επιπλέον, είχαμε τους πατέρες της σάρκας μας για να μας διαπαιδαγωγούν, και τους δείχναμε σεβασμό. ) δεν εξασθένησε. Ο Ιεχωβά δεν τον εγκατέλειψε, του έδωσε ενόραση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του, με πνευματικό τρόπο. Θα έπρεπε να εστιάσει στις ευλογίες που είχε δεχτεί και αυτές ήταν πολλές. Είχε φύγει από τη Βαβυλώνα και χρησιμοποιήθηκε ως απόστολος των Εθνών. Στην ουσία ήταν σαν του έλεγε: «Δες, τι έχω κάνει για εσένα»!

Όταν έβλεπαν τον Παύλο να δοξάζει τον Ιεχωβά παρά το πρόβλημα του, αυτό ενθάρρυνε πολύ τους αδελφούς. Και στο 9β (Δεν θα πρέπει να υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα της πνευματικής μας ζωής και να ζήσουμε;+) βλέπουμε την αντίδραση του Παύλου σε σχέση με ότι έκανε ο Ιεχωβά, μέσω αυτού…

Αυτό μας δείχνει καθαρά ότι δεν πρόκειται να γλυτώσουμε από τις δυσκολίες, επειδή αφιερωθήκαμε. Είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουμε πολλά, πριν μπούμε στον νέο κόσμο. Αλλά δεν σταματάμε. Αγκάθια στη σάρκα μας έχουμε όλοι μας. Και δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε το δικό μας αγκάθι, με το αγκάθι κανενός άλλου αδελφού. Όλοι είμαστε ατελείς. Αλλά χρειάζεται να μιμούμαστε τον Παύλο ως προς την αντιμετώπιση του. Μ’ αυτόν τον τρόπο δοξάζουμε τον Ιεχωβά, συνεχίζοντας την υπηρεσία σε Εκείνον.

Ένα άλλο παράδειγμα θετικό είναι ο Αβραάμ. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Η Γραφή τον αναφέρει ως άνθρωπο πίστης. Αντιμετώπισε δυσβάστακτες δοκιμασίες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μας. Όταν προκύπτει κάτι τέτοιο ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι μπορούμε να τις αντέξουμε. Το αναφέρει ο Παύλος στην 1 Κορινθίους 10:13 (Πειρασμός δεν σας έχει καταλάβει εκτός από αυτόν που είναι κοινός στους ανθρώπους.+ Αλλά ο Θεός είναι πιστός+ και δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε πέρα από αυτό που μπορείτε να αντέξετε,+ αλλά μαζί με τον πειρασμό θα προμηθεύσει και τη διέξοδο+ για να μπορέσετε να τον υπομείνετε.)

Στο Γένεση 22:12 (Και εκείνος είπε: «Μην απλώσεις το χέρι σου ενάντια στο αγόρι και μην του κάνεις απολύτως τίποτα,+ γιατί τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα».+ ) βλέπουμε πως χειρίστηκε τη θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ ,ο Ιεχωβά.

Τι μάθημα παίρνουμε από αυτό; Στα μάτια του Ιεχωβά αυτό που μετρά είναι η πρόθεση κάθε ανθρώπου, η οποία και τελικά μετράει και ισοδυναμεί με την ίδια την πράξη. Κι αυτό είναι μια μεγάλη παρηγοριά για τους αρρώστους ή γερασμένου αδελφούς μας και αδελφές. Ο Ιεχωβά κατανοεί τους περιορισμούς μας, ξέρει ότι είναι αλήθεια και είναι σα να το έχουν κάνει. Κι έτσι το δέχεται.

Ας μην κάνουμε το λάθος να νομίζουμε μέσα μας ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ότι έκανε ο Αβραάμ. Ο καθένας μας παλεύει με δυσκολίες και αντιξοότητες στην καθημερινότητα μας. Αν εμείς έχουμε πάρει την απόφαση να υπομείνουμε παρά τα όποια προβλήματα, ο Ιεχωβά θα μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 12:15 (Και οργίστηκε ο δράκοντας με τη γυναίκα+ και έφυγε για να διεξαγάγει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, οι οποίοι τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας+ για τον Ιησού.) βλέπουμε αυτή την προφητεία να επαληθεύεται στις μέρες.

Μπροστά μας είναι η μεγάλη θλίψη. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλες αντιξοότητες και δυσκολίες. Θυμάστε τα βίντεο για τη μεγάλη θλίψη στην περσινή Περιφερειακή Συνέλευση; Όλα αυτά, ίσως και χειρότερα θα τα βρούμε μπροστά μας. Ο Σατανάς προσπαθεί να μας κάνει πιο δύσκολο το να υπομείνουμε, αλλά ο Ιεχωβά θα είναι πάντα εκεί, για να μας προστατεύει…

Στην επί του όρους ομιλίας του ο Ιησούς έδωσε πολύτιμες συμβουλές και μια μεγάλη ενθάρρυνση. Στο Ματθαίος 7: 24-27 (²⁴»Επομένως, όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και τα εκτελεί θα παρομοιαστεί με έναν φρόνιμο άντρα, ο οποίος έχτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο.+ ²⁵Και έπεσε η βροχή και ήρθαν οι πλημμύρες και φύσηξαν οι άνεμοι και χτύπησαν με ορμή εκείνο το σπίτι, αλλά αυτό δεν έπεσε, γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στο βράχο. ²⁶Επιπλέον, όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και δεν τα εκτελεί+ θα παρομοιαστεί με έναν ανόητο άντρα,+ο οποίος έχτισε το σπίτι του στην άμμο. ²⁷Και έπεσε η βροχή και ήρθαν οι πλημμύρες και φύσηξαν οι άνεμοι και έπληξαν εκείνο το σπίτι+ και έπεσε, και η κατάρρευσή του ήταν μεγάλη».+) τον βλέπουμε να συγκρίνει κάτι.

Στην παράλληλη αφήγηση, στο Λουκάς 6:47-49 (⁴⁷Όποιος έρχεται σε εμένα και ακούει τα λόγια μου και τα εκτελεί, θα σας δείξω με ποιον είναι όμοιος:+ ⁴⁸Είναι όμοιος με άνθρωπο που χτίζει σπίτι, ο οποίος έσκαψε και εισχώρησε σε βάθος και έβαλε θεμέλιο πάνω στο βράχο. Και όταν έγινε πλημμύρα,+ ο ποταμός χτύπησε ορμητικά εκείνο το σπίτι, αλλά δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να το κουνήσει, επειδή ήταν χτισμένο καλά.+ ⁴⁹Απεναντίας, εκείνος που ακούει και δεν εκτελεί+ είναι όμοιος με άνθρωπο που έχτισε σπίτι στο έδαφος χωρίς θεμέλιο. Το χτύπησε ορμητικά ο ποταμός, και αμέσως αυτό κατέρρευσε, και η ερείπωση+εκείνου του σπιτιού υπήρξε μεγάλη».+) καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό. Ο Ιησούς συγκρίνει δύο ανθρώπους. Τις πράξεις τους. Αυτό ας βάλουμε στην καρδιά μας. Ας εργαζόμαστε λοιπόν σκληρά μέχρι να βρούμε τον βράχο για να οικοδομήσουμε πάνω σε σταθερά θεμέλια.

Το νόημα είναι να εφαρμόζουμε στη ζωή μας αυτά που θέλει να κάνουμε, να εκτελούμε τα λόγια του. Χρειάζεται να εργαστούμε σκληρά, να δώσουμε την καρδιά μας στον Ιεχωβά. Επομένως δεν αρκεί μόνο η αφιέρωση μας και το βάφτισμα. Χρειάζεται να συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις μας, να κάνουμε προσωπική μελέτη, να συμμετέχουμε στο έργο ως εκτελεστές του Λόγου. Και ο Ιεχωβά θα είναι πάντα δίπλα μας.

Συγκλονιστική ήταν η τελική εμπειρία. Επρόκειτο για μια αληθινή ιστορία που συνέβη τη δεκαετία του 1980, 37 χρόνια πριν. Ένας αδελφός μας από την Ινδονησία δούλευε ως σιδηροδρομικός. Μέρα και νύχτα, ήταν σε επιφυλακή. Από μικρός μιλούσε στη χώρα του και τα αγγλικά.

Χρειάστηκε να φύγει και να πάει στην Ολλανδία. Εκεί έμαθε και την τοπική γλώσσα και συνέχισε να εργάζεται στο ίδιο αντικείμενο. Μια μέρα, μετά τη συνάθροιση ειδοποιήθηκε να πάει στη δουλειά του, αλλά ποτέ δεν γύρισε σπίτι. Η σύζυγός του ενημέρωσε τους πρεσβυτέρους και στη συνέχεια την αστυνομία. Η αστυνομία μάλιστα την αντιμετώπισε με μια καχυποψία ως ύποπτη, αλλά εκείνη παρέμενε πιστή.

Μερικές μέρες αργότερα 160 χιλιόμετρα μακριά, στο Βέλγιο πέταξαν από ένα αυτοκίνητο στο δρόμο έναν μισοπεθαμένο άνθρωπο. Οι άνθρωποι που τον βρήκαν, φρόντισαν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και να τον πάνε στο νοσοκομείο. Καθώς άρχισε να αναρρώνει, διαπιστώ θηκε ότι είχε αμνησία. Δεν θυμόταν τίποτα. Ο αδελφός ήταν χαμένος στην Ολλανδία και βρέθηκε στο Βέλγιο, ενώ ξέχασε και τα ολλανδικά.

Το πρόβλημα για την αστυνομία του Βελγίου ήταν μεγάλο. Καθώς δεν γνώριζαν ποιος ήταν τον έβαλαν φυλακή και στη συνέχεια, επειδή δεν υπήρχε αδίκημα, σε ένα χώρο στέγασης αστέγων. Κανένας δεν ήξερε ποιος είναι και ο ίδιος υιοθέτησε ένα κινέζικο όνομα. Μια μέρα είδε στη βιβλιοθήκη, στο χώρο που έμενε το βιβλίο «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή». Το διάβασε και απευθύνθηκε στο τοπικό Γραφείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Του πρότειναν και ξεκίνησε γραφική μελέτη και σε έξι μήνες αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιεχωβά κάνοντας το αυτό γνωστό με το βάφτισμά του.

Μια μέρα, καθώς συμμετείχε στο έργο δρόμου κοντά σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό στο Βέλγιο, τον είδαν κάποιοι αδελφοί του από την προηγούμενη εκκλησία στην Ολλανδία και τον αναγνώρισαν. Επιστρέφοντας στον τόπο τους, μίλησαν στους πρεσβυτέρους και ξαναγύρισαν για να τον ενημερώσουν με κατάλληλο και διακριτικό τρόπο για το ποιος ήταν. Ξανάσμιξε με τη γυναίκα του, έκανε μια όμορφη οικογένεια και ανέλαβε το προνόμιο του πρεσβυτέρου. Ο Ιεχωβά δεν τον είχε ξεχάσει!

Στο εδάφιο Ψαλμός 37:4 (Επίσης, να βρίσκεις εξαιρετική ευχαρίστηση στον Ιεχωβά,+Και αυτός θα σου δώσει τα αιτήματα της καρδιάς σου.+) βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά του έδωσε τα αιτήματα της καρδιά του. Έτσι ακριβώς θα κάνει και σε εμάς εφόσον διαπιστώσει ότι η αφιέρωση μας σε Εκείνον δεν είναι ένας λόγος κενός, αλλά ουσιαστικός!

• Από τις σημειώσεις που κράτησα και αφορούσε την ομιλία του αδελφού Γκουρνόν, εκπροσώπου ων κεντρικών γραφείων της οργάνωσης του Ιεχωβά που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Συναθροίσεων της Μαλακάσας το Σάββατο 3/6/2017 και παρακολούθησαν «ζωντανά» περίπου 7.908 μέσω internet από Ελλάδα και Κύπρο σε 104 εκκλησίες. Στη Μαλακάσα εκείνη την ημέρα βρίσκονταν 1.500 αδελφοί μας.
• Ο Βίλλυ Γκουρνόν υπηρετεί στο Γραφείο Τμήματος της Ολλανδίας και έρχεται στην Ελλάδα για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν το 2001, πριν από 16 χρόνια, δηλαδή!