Αποφοίτηση της 143ης Τάξης της Γαλαάδ — Τελική Ομιλία από τον αδελφό Τζέφρι Τζάκσον
Αποτελεί πραγματικό προνόμιο και χαρά για εμένα να βρίσκομαι ενώπιόν σας ξανά. Μου φαίνεται σαν να έχουν περάσει λίγες μόνο μέρες από τότε που είχα το προνόμιο να σας παρουσιάσω την πρώτη διάλεξη στη Γαλαάδ.
Και τώρα, έχει φτάσει η ξεχωριστή μέρα της αποφοίτησής σας. Προτού φύγετε για τους διορισμούς σας μετά από την αποφοίτηση θα θέλαμε να σας κάνουμε ένα ερώτημα. Είστε πρόθυμοι να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας; Γνωρίζουμε όλοι την απάντησή σας, γιατί ξέρουμε ότι ήσασταν πρόθυμοι να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας μέχρι αυτή τη στιγμή.
Γι’ αυτό αφιερωθήκατε στον Ιεχωβά, ξεκινήσατε την ολοχρόνια υπηρεσία, μπήκατε στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία και γι’ αυτό βρίσκεστε εδώ, έχοντας παρακολουθήσει τη Σχολή Γαλαάδ. Γι’ αυτό σας αγαπάμε και είμαστε περήφανοι για εσάς, επειδή είστε πρόθυμοι να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας.
Ίσως, όμως, φαίνεται λίγο αλαζονικό να θέτουμε το ερώτημα αν είμαστε πρόθυμοι να επιτρέπουμε να κάνει κάτι ο Ιεχωβά. Μπορεί ο απλός άνθρωπος να επιτρέψει στον Ιεχωβά να κάνει οτιδήποτε; Φυσικά, η βάση για το ερώτημα είναι ότι ο Ιεχωβά δεν μας αναγκάζει να κάνουμε οτιδήποτε. Το να κατευθύνει ο Ιεχωβά τα βήματά μας δεν είναι κάτι που συμβαίνει αυτόματα.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι που απαιτείται από εμάς και αυτό, κατά μία έννοια, επιτρέπει στον Ιεχωβά να συνεργάζεται μαζί μας. Ας δούμε ένα ενδιαφέρον εδάφιο στο βιβλίο των Ψαλμών. Πρόκειται για τον Ψαλμό 37 ένα τμήμα της Γραφής που όλοι χρησιμοποιούμε επανειλημμένα στην υπηρεσία.
Αυτή τη φορά όμως, θα εξετάσουμε το εδάφιο 23 Ψαλμός 37:23 «Ο Ιεχωβά κατευθύνει τα βήματα του ανθρώπου όταν ευαρεστείται με την οδό του». Αν ακούγατε απλώς αυτά τα λόγια χωρίς να έχετε μπροστά σας ένα τυπωμένο ή ηλεκτρονικό αντίγραφο, θα ήταν εύκολο να παρανοήσετε αυτό το εδάφιο. Γιατί; Όταν ακούτε τη φράση «Όταν ευαρεστείται με την οδό του» θα μπορούσατε φυσιολογικά να θεωρήσετε ότι εννοεί όταν ο άνθρωπος ευαρεστείται στην οδό του Ιεχωβά.
Προσέξατε όμως ότι η Μετάφραση Νέου Κόσμου στην αγγλική χρησιμοποιεί την αντωνυμία «Αυτός» με κεφαλαίο αρχικό γράμμα «όταν Αυτός ευαρεστείται με την οδό του». Αν αντικαθιστούσαμε τις αντωνυμίες σε αυτό το σημείο τι θα έλεγε το εδάφιο; «Ο Ιεχωβά κατευθύνει τα βήματα του ανθρώπου όταν [ο Ιεχωβά] ευαρεστείται με την οδό [του ανθρώπου]».
Δεν είναι ενδιαφέρον σκεπτικό; Προκειμένου τα βήματά μας να κατευθύνονται από τον Ιεχωβά, πρέπει να κάνουμε πράγματα που ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Και, όταν ο Ιεχωβά ευαρεστείται με την οδό μας τότε κατευθύνει τα βήματά μας. Δεν συμφωνείτε ότι αυτή είναι μια βαθυστόχαστη σκέψη; Όταν ενεργούμε σύμφωνα με το θέλημα του Ιεχωβά είναι σαν να επιτρέπουμε στον Ιεχωβά με συμβολικό τρόπο να κατευθύνει τα βήματά μας.
Αυτό δεν συμβαίνει αυτόματα απλώς και μόνο επειδή προσευχόμαστε στον Ιεχωβά «Σε παρακαλώ, κατεύθυνε τα βήματά μου». Ας σκεφτούμε δύο παραδείγματα από τη Γραφή δύο αρνητικά παραδείγματα που μας βοηθούν να το καταλάβουμε αυτό.
Πρώτα από όλα, ας σκεφτούμε τον Βαλαάμ. Θυμηθείτε ότι η ιστορία εκτυλίσσεται τον 15ο αιώνα Π.Κ.Χ όταν οι Ισραηλίτες επρόκειτο να μπουν στην Υποσχεμένη Γη. Οι Μωαβίτες ανησυχούσαν πολύ για αυτό. Ο Βαλαάμ είχε κάποια σχέση με τη λατρεία του Ιεχωβά. Και τώρα, ξαφνικά, έρχονται στον Βαλαάμ αγγελιοφόροι και του ζητούν να καταραστεί τον λαό του Θεού.
Θυμάστε τι συνέβη; Τι έκανε ο Βαλαάμ; Δεν απάντησε αμέσως, έτσι δεν είναι; Είπε: “Μείνετε εδώ απόψε, θέλω να ρωτήσω τον Ιεχωβά”. Τι του είπε ο Ιεχωβά; Στην ουσία του είπε: “Μην πας!”
Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό. Η φράση “Μην πας” είναι απλή δεν χρειάζεται και πολλή φαιά ουσία για να την καταλάβει κανείς. Τι συνέβη όμως μετά; Η πίεση εντάθηκε. Ήρθαν και άλλοι αγγελιοφόροι —αυτή τη φορά, ήταν άρχοντες με μεγαλύτερες προσφορές υλικού κέρδους.
Τι έκανε ο Βαλαάμ; Είχε ακούσει ξεκάθαρα την κατεύθυνση του Ιεχωβά, “Μην πας”. Τι έκανε όμως; Η καρδιά του είχε ήδη αρχίσει να στρέφεται προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Έλπιζε ότι η κατεύθυνση του Ιεχωβά θα άλλαζε λίγο. Είπε λοιπόν: “Ας περιμένουμε να δούμε τι θα πει ο Ιεχωβά”.
Τι είπε ο Ιεχωβά αυτή τη φορά; “Πήγαινε, αλλά μην πεις τίποτα άλλο εκτός από τα λόγια που θα σου πω εγώ”. Με άλλα λόγια, “Να πεις μόνο αυτά που θα σου πω εγώ”.
Μήπως αυτό οφειλόταν στο ότι ο Ιεχωβά κατηύθυνε τα βήματα του Βαλαάμ; Ή μήπως οφειλόταν στο ότι επέτρεψε στον Βαλαάμ να κάνει το δικό του; Ξέρουμε τι συνέβη —συνάντησε αντίσταση, τρεις φορές.
Και μετά; Αν γυρίσουμε στο κεφάλαιο 22 των Αριθμών διαβάζουμε μια πολύ ξεκάθαρη δήλωση. Στην πραγματικότητα, είναι εξίσου ξεκάθαρη με τη δήλωση “Μην πας”. Αριθμοί 22:32. «Τότε ο άγγελος του Ιεχωβά τού είπε “Γιατί χτύπησες το γαϊδούρι σου τρεις φορές ως τώρα; Δες! Εγώ ο ίδιος βγήκα να προβάλω αντίσταση επειδή η πορεία που ακολουθείς αψηφά το θέλημά μου”».
Εδώ λοιπόν, βρίσκουμε την απάντηση. Δεν ήταν ο Ιεχωβά εκείνος που κατηύθυνε τα βήματά του. Ο Ιεχωβά πρόβαλε αντίσταση σε αυτό που έκανε. Τι μαθαίνουμε από αυτό; Αν και ο Βαλαάμ ήθελε αρχικά να λάβει την κατεύθυνση του Ιεχωβά ο Ιεχωβά δεν τον ανάγκασε να την ακολουθήσει. Επίσης, όταν ο Βαλαάμ ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πορεία ο Ιεχωβά τον προειδοποίησε λέγοντάς του “μην πας” και ξανά “μην πας”.
Αλλά ο Ιεχωβά τού επέτρεψε να πάει και τελικά πέθανε εξαιτίας αυτού. Και, φυσικά, πέθαναν και πολλοί άλλοι εξαιτίας του ότι πήγε. Ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Μερικές φορές, μπορεί να αισθανόμαστε ότι σε κάποια στιγμή στη ζωή μας λέμε «Ιεχωβά, τι θέλεις να κάνω; Ποιο είναι το θέλημά σου;»
Και είναι καλό να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά με αυτόν τον τρόπο. Όμως, τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να κάνουμε αυτό που θέλει ο Ιεχωβά. Στη συνέχεια, όταν εκείνος ευαρεστείται με αυτό που κάνουμε κατευθύνει το βήμα μας. Δεν συμφωνείτε ότι αυτό είναι ένα καλό δίδαγμα;
Το δεύτερο παράδειγμα που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε είναι το παράδειγμα του προφήτη που δεν κατονομάζεται. Θυμάστε εκείνον που αναφέρεται στο 1 Βασιλέων, κεφάλαιο 13 στον οποίο δόθηκε η οδηγία να πάει στον Ισραήλ και να κάνει μια διακήρυξη στον βασιλιά Ιεροβοάμ;
Θυμηθείτε τώρα τις οδηγίες που του έδωσε ο Ιεχωβά “Πήγαινε από τον έναν δρόμο· γύρισε από τον άλλον δρόμο. Μη φας ούτε να πιεις”. Ακόμα και όταν ο βασιλιάς είπε: “Έλα και φάε και πιες” εκείνος απάντησε: “Όχι. Γνωρίζω τι θέλει ο Ιεχωβά να κάνω”.
Τι συνέβη όμως μετά; Αν και τα είχε πάει πολύ καλά μέχρι εκείνο το σημείο θυμάστε που ο ηλικιωμένος προφήτης τον ξεγέλασε λέγοντας: «Μην ανησυχείς. Μου μίλησε ένας άγγελος και μου είπε: “Δεν πειράζει”». Τι απάντησε ο προφήτης που δεν κατονομάζεται; “Να ρωτήσω ξανά τον Ιεχωβά. Στο κάτω - κάτω μου είπε όντως. . .;” Όχι. “Εντάξει, ας φάμε!”
Το αποτέλεσμα ήταν και πάλι καταστροφικό, δεν συμφωνείτε; Ποιο είναι το δίδαγμα που παίρνουμε σε αυτή την περίπτωση; Αν και ξεκίνησε μια πορεία η οποία επέτρεπε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά του, δεν συνέχισε να ακολουθεί την κατεύθυνση που του είχε δώσει ο Ιεχωβά. Αυτό είναι καλό μάθημα για εμάς.
Και εμείς μπορεί να κάνουμε το ίδιο. Θα μπορούσαν να υπάρξουν φίλοι —ακόμα και άτομα που σεβόμαστε που μας δίνουν συμβουλή αντίθετη με αυτό που μας λέει ο Ιεχωβά και αυτό θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε καταστροφή. Τι θα είχε βοηθήσει και στις δύο εκείνες περιπτώσεις;
Θα ήθελα να σας διαβάσω μια παράθεση από τη ΣΚΟΠΙΑ του 1950 πριν γεννηθεί οποιοσδήποτε από εσάς και, παρεμπιπτόντως, προτού γεννηθώ και εγώ. Αλλά είμαι βέβαιος ότι ο αδελφός Χερντ την έχει διαβάσει.
Η παράθεση αναφέρει τα εξής: «Είναι πολύ καλύτερα να σταθούμε λίγες στιγμές για να σκεφθούμε ήσυχα και να εξετάσωμε πλήρως τις απαιτήσεις του Θεού παρά να σπεύσωμε σε μια πράξι που μπορεί να επιφέρη την επίπληξι του Θεού». Θα το ξαναδιαβάσω. «Είναι πολύ καλύτερα να σταθούμε λίγες στιγμές για να σκεφθούμε ήσυχα και να εξετάσωμε πλήρως τις απαιτήσεις του Θεού παρά να σπεύσωμε σε μια πράξι που μπορεί να επιφέρη την επίπληξι του Θεού».
Πώς μπορούμε να το συνοψίσουμε αυτό με μια όμορφη σύντομη φράση; Θα μπορούσαμε να πούμε: «Μη βιάζεστε. Σταματήστε, συλλογιστείτε προσευχηθείτε και αποδείξτε αποδείξτε στον εαυτό σας τι θέλει πραγματικά ο Ιεχωβά να κάνετε».
Με αυτό υπόψη, καθώς θα πάτε στους διορισμούς σας, θα αντιμετωπίσετε προκλήσεις κάθε είδους. Όμως, πώς μπορείτε να εφαρμόσετε αυτή την αρχή μη βιάζεστε, σταματήστε, συλλογιστείτε προσευχηθείτε και αποδείξτε στον εαυτό σας τι θέλει ο Ιεχωβά;
Ας εξετάσουμε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις. Συνήθως, θέλουμε να επιτρέπουμε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά μας όταν είμαστε ενθουσιασμένοι με κάτι. Αν είμαστε ενθουσιασμένοι με κάτι —θέλουμε να το κάνουμε.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον Ιακώβ. Όλοι θυμόμαστε πώς ένιωσε όταν του είπαν ότι ο γιος του ο Ιωσήφ, είχε δήθεν πεθάνει, όπως περιγράφεται στη Γραφή. Ένιωσε βαθιά θλίψη και επί χρόνια έμενε με αυτή την εντύπωση ότι ο γιος του ήταν νεκρός. Μπορείτε να το φανταστείτε;
Απλώς προσπαθήστε να φανταστείτε τη χαρά που θα ένιωσε όταν ξαφνικά οι γιοι του επιστρέφουν από την Αίγυπτο. Έρχονται άμαξες —όχι συνηθισμένες είμαι βέβαιος ότι ήταν πολύ εντυπωσιακές άμαξες για να τον παραλάβουν. Μαθαίνει ότι ο Ιωσήφ είναι ζωντανός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκεται στην Αίγυπτο. Έχει πολύ υψηλή θέση εκεί. Τι πιστεύετε; Πιστεύετε ότι ήταν ενθουσιασμένος; Φυσικά!
Είναι εξαιρετικά ενθουσιασμένος και ξεχειλίζει από χαρά. Έτσι λοιπόν, έφυγε από τη Χεβρών και πήγε στη Βηρ-σαβεέ. Όμως, τι έκανε πριν φύγει από την Υποσχεμένη Γη για να πάει στην Αίγυπτο;
Ας δούμε τι αναφέρεται στη Γένεση, κεφάλαιο 46. Γένεση, κεφάλαιο 46. Θα διαβάσουμε τα εδάφια 1-4 «Έτσι λοιπόν, ο Ισραήλ [ο Ιακώβ] πήρε όλα όσα είχε και αναχώρησε. Όταν έφτασε στη Βηρ-σαβεέ, πρόσφερε θυσίες στον Θεό». Σταμάτησε και συλλογίστηκε. Εδάφιο 2: «Τότε ο Θεός μίλησε στον Ισραήλ σε όραμα τη νύχτα και είπε “Ιακώβ, Ιακώβ!” Εκείνος απάντησε: “Ορίστε!” Έπειτα του είπε: “Εγώ είμαι ο αληθινός Θεός, ο Θεός του πατέρα σου. Μη φοβηθείς να κατεβείς στην Αίγυπτο γιατί εκεί θα σε κάνω μεγάλο έθνος. Εγώ θα κατεβώ μαζί σου στην Αίγυπτο και εγώ θα σε φέρω πίσω από εκεί και ο Ιωσήφ θα βάλει το χέρι του πάνω στα μάτια σου”».
Βλέπετε τι έγινε; Σταμάτησε και συλλογίστηκε αποδεικνύοντας στον εαυτό του τι ήθελε ο Ιεχωβά. Και ο Ιεχωβά τού έδωσε την εντολή να προχωρήσει. Είχε την ευλογία του Ιεχωβά και γνωρίζουμε ποια ήταν η εξέλιξη.
Διακρίνουμε ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Μπορεί κατά καιρούς να ενθουσιαζόμαστε με κάτι. Φαίνεται καλό. Φαίνεται ότι πρέπει να το κάνουμε. Τι πρέπει να κάνουμε; Να σταματήσουμε, να συλλογιστούμε να προσευχηθούμε και να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι αυτό είναι που θέλει πραγματικά ο Ιεχωβά να κάνουμε.
Τώρα, ας εξετάσουμε ένα δεύτερο παράδειγμα. Φανταστείτε τον καιρό κατά τον οποίο οι Ισραηλίτες εισέρχονταν στην Υποσχεμένη Γη. Επρόκειτο να κατακτήσουν τη γη. Πόσο συναρπαστικό πρέπει να ήταν για αυτούς! Ήταν απασχολημένοι με έναν διορισμό που τους είχε δώσει ο Ιεχωβά.
Όμως, ακόμα και όταν βρισκόμαστε εν μέσω ενός διορισμού, πρέπει να σταματάμε, να συλλογιζόμαστε, να προσευχόμαστε και να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας τι θέλει ο Ιεχωβά να κάνουμε.
Για παράδειγμα, αν δούμε το 8ο κεφάλαιο του Ιησού του Ναυή θα παρατηρήσετε ότι μπόρεσαν να καταλάβουν την Ιεριχώ. Κατόπιν στη Γαι προέκυψε κάποιο πρόβλημα. Έπρεπε να το τακτοποιήσουν. Επέστρεψαν. Κατάφεραν να νικήσουν τους κατοίκους της Γαι.
Και τι έκαναν μετά; Εδώ είναι έτοιμοι να κατακτήσουν ολόκληρη την Υποσχεμένη Γη. Ανέβηκαν στο όρος Εβάλ και τι έκαναν; Σταμάτησαν, συλλογίστηκαν προσευχήθηκαν και απέδειξαν στον εαυτό τους τι ήθελε ο Ιεχωβά να κάνουν.
Διάβασαν ολόκληρο τον Νόμο. Ναι, σταμάτησαν τη στρατιωτική εκστρατεία, διέθεσαν χρόνο για να βεβαιωθούν για το τι ήθελε ο Ιεχωβά να κάνουν και συνέχισαν για να ολοκληρώσουν τη στρατιωτική εκστρατεία.
Ποιο είναι το δίδαγμα για εμάς; Έχετε λάβει πολλούς διορισμούς. Θα λάβετε περισσότερους στο μέλλον. Όμως, απλώς και μόνο το γεγονός ότι βρίσκεστε εν μέσω ενός διορισμού δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα συνεχίσετε να επιτρέπετε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας. Πρέπει να σταματάτε, να συλλογίζεστε, να προσεύχεστε και να αποδεικνύετε στον εαυτό σας τι θέλει ο Ιεχωβά.
Η τρίτη περίπτωση αφορά το ότι είναι επιτακτικό να συνεχίσουμε να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή ώστε να επιτρέπουμε στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά μας όταν έχουμε ειδικά προνόμια. Βλέπετε, είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε: “Έχω πάει στη Γαλαάδ. Πιθανότατα, θα μπορούσα να χάσω μερικές συναθροίσεις για μερικούς μήνες έτσι και αλλιώς. Έχω λίγο πνευματικό λίπος. Όλοι οι υπόλοιποι αδελφοί πρέπει να πηγαίνουν στις συναθροίσεις. Εγώ όμως έχω αρκετό απόθεμα που μου αρκεί για κάποιο διάστημα”. Αλήθεια;
Υπάρχει ένα παράδειγμα στη Γραφή που μας βοηθάει σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Ας δούμε το Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο 2. Πρόκειται φυσικά για την αφήγηση που αφορά τον Ιωσήφ τη Μαρία και τη γέννηση του Ιησού. Τα εδάφια Λουκάς 2:22-24 αναφέρουν «Επίσης, όταν ήρθε ο καιρός για τον καθαρισμό τους σύμφωνα με τον Νόμο του Μωυσή τον ανέβασαν στην Ιερουσαλήμ για να τον παρουσιάσουν στον Ιεχωβά όπως είναι γραμμένο στον Νόμο του Ιεχωβά “Κάθε πρωτότοκο αρσενικό πρέπει να είναι άγιο για τον Ιεχωβά”. Και πρόσφεραν θυσία σύμφωνα με ό,τι λέει ο Νόμος του Ιεχωβά “Ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο νεαρά περιστέρια”».
Τι συνέβη λοιπόν εδώ; Πότε; Θυμηθείτε ότι αυτό έγινε 40 μέρες μετά από τη γέννηση του Ιησού. Η Μαρία έπρεπε να πάει στον ναό για να καθαριστεί, σύμφωνα με τον Νόμο. Παρατηρούμε ότι τα εδάφια 22 και 24 αναφέρονται σε αυτόν τον καθαρισμό. Ο Νόμος το υπαγορεύει αυτό. Όμως, σε τι αναφέρεται το εδάφιο 23;
Αν δείτε την παραπομπή από την οποία έχει ληφθεί δεν μιλάει για τον καθαρισμό της Μαρίας. Τι αφορά; Πιθανώς αφορά τον άντρα, τον σύζυγο ο οποίος θα έπρεπε να παρουσιάσει το παιδί στον Ιεχωβά να πληρώσει τους πέντε σίκλους και να αναγνωρίσει ότι το παιδί ήταν δικό του. Αν αυτό αληθεύει, αυτό σημαίνει ότι τόσο ο Ιωσήφ όσο και η Μαρία, διέθεσαν τον χρόνο που απαιτούνταν για να πάνε και να παρουσιάσουν αυτές τις προσφορές.
Ο Ιωσήφ έπρεπε να το κάνει αυτό 30 ημέρες μετά από τη γέννηση του Ιησού ή κάποια στιγμή αργότερα. Όπως και να είχαν τα πράγματα ποιο δίδαγμα παίρνουμε εμείς από αυτό το περιστατικό; Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν είπαν “Ξέρετε, ήρθε και μας επισκέφτηκε ένας άγγελος. Αυτό το παιδί είναι πολύ, μα πάρα πολύ ξεχωριστό. Θυμηθείτε ότι όταν γεννήθηκε, ήρθαν οι βοσκοί. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αγγέλους. Αναμφίβολα, δεν απαιτείται από εμάς να πληρώσουμε τους πέντε σίκλους και να προσφέρουμε τα πουλιά”.
Μήπως είπαν κάτι τέτοιο; Δεν χρησιμοποίησαν το ειδικό προνόμιο που είχαν ως δικαιολογία ώστε να μην κάνουν αυτό που τους είχε πει ο Ιεχωβά να κάνουν. Διακρίνουμε το δίδαγμα για εμάς; Αν αυτό ίσχυε για εκείνους, τι θα πούμε για εμάς; Όποια προνόμια και αν έχουμε, εξακολουθεί να είναι απαραίτητο να κάνουμε τα βασικά πράγματα.
Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα προνόμιά μας ως δικαιολογία για να μην κάνουμε πράγματα όπως η καθημερινή ανάγνωση της Γραφής η προσευχή, η παρακολούθηση των συναθροίσεων το έργο κηρύγματος, και ούτω καθεξής. Χρειάζεται να βεβαιωνόμαστε ότι δεν επιτρέπουμε σε εκείνα τα πράγματα να μας δίνουν, σαν να λέγαμε, δικαιολογία για να μην κάνουμε αυτό που θέλει ο Ιεχωβά να κάνουμε.
Ας το σκεφτούμε λοιπόν, ας το συνοψίσουμε. Τι πρέπει να κάνουμε προσωπικά, ώστε να βεβαιωνόμαστε ότι επιτρέπουμε στον Ιεχωβά να κατευθύνει το βήμα μας; Το τελευταίο εδάφιο που θα ήθελα να διαβάσουμε βρίσκεται στο βιβλίο των Παροιμιών. Παροιμίες 23:19. Παροιμίες 23:19 «Άκου, γιε μου, και γίνε σοφός και κατεύθυνε την καρδιά σου στη σωστή οδό». Τι χρειάζεται να κάνουμε λοιπόν; Πρέπει να κατευθύνουμε την καρδιά μας στη σωστή οδό. Και τι συμβαίνει όταν βαδίζουμε στη σωστή οδό; Ο Ιεχωβά ευαρεστείται με εμάς και τι κάνει μετά; Εκείνος κατευθύνει τα βήματά μας. Είναι πολύ συναρπαστικό.
Σύντομα, θα πάτε στον διορισμό σας και ευχόμαστε ο Ιεχωβά να σας ευλογεί πλούσια. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα έχετε επιτυχία με τη βοήθεια του Ιεχωβά. Να θυμάστε όμως, όποια κατάσταση και αν αντιμετωπίσετε αν είστε ενθουσιασμένοι με κάτι βρίσκεστε εν μέσω ενός διορισμού ή ίσως έχετε ειδικά προνόμια τι πρέπει να κάνετε; Σταματήστε, συλλογιστείτε, προσευχηθείτε και αποδείξτε στον εαυτό σας τι θέλει ο Ιεχωβά. Είμαστε βέβαιοι ότι θα επιτρέπετε πάντα στον Ιεχωβά να κατευθύνει τα βήματά σας.
- Εδώ σταδιακά θα δούμε όλες τις ομιλίες από το Broadcasting Δεκεμβρίου 2017. Αυτή είναι η τελευταία ομιλία. Αλλά θα δούμε ακόμα ένα, πριν ολοκληρωθείς αυτό το μέρος.
- Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο, MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!
Σχόλια (0)