«Το Πυρωμένο Κάρβουνο». Πώς το σιωπηλό παράδειγμα της Ρεσφά, μας δίνει δύναμη…
Ένα ιδιαίτερο θέμα ανέπτυξε στην αποφοίτηση της 143ης τάξης της Σχολής Γαλαάδ, ο αδελφός Μαρκ Νουμέρ, είναι «Το Πυρωμένο Κάρβουνο». Είναι και αυτός εκπαιδευτής στις Θεοκρατικές Σχολές και βοηθός στην Επιτροπή Διδασκαλίας του Κυβερνώντος Σώματος.
Σε χαρωπές στιγμές σαν τη σημερινή η αγάπη σας είναι σαν δυνατή φωτιά και δικαιολογημένα. Να θυμάστε αυτή τη μέρα. Χαράξτε ανεξίτηλα στον νου σας το πώς νιώθετε τώρα, γιατί αυτή η αγάπη που καίει δυνατά μέσα σας, θα δοκιμαστεί.
Όταν περνάμε δοκιμασίες ενισχύουμε την πίστη μας ανασκοπώντας Γραφικές αφηγήσεις για πιστά άτομα. Μπορούμε να ακούμε τα λόγια τους, να αντηχούν στη διάνοιά μας. Αλλά τι θα πούμε για άτομα που ούτε ένα από τα λόγια τους δεν γράφτηκε στη Γραφή; Μπορεί άραγε να μας βοηθήσει το σιωπηλό παράδειγμα πίστης τους;
Ας εξετάσουμε ένα τέτοιο παράδειγμα. Είναι μια γυναίκα ονόματι Ρεσφά. Γνωρίζουμε πολύ λίγα για αυτήν. Αναφέρεται για πρώτη φορά, ως παλλακίδα του Σαούλ. Αναμφίβολα, θα ήταν πολύ όμορφη για να τραβήξει την προσοχή του βασιλιά.
Εντούτοις, η ζωή της δεν ήταν εύκολη. Κάποια στιγμή, ο Σαούλ —ο πατέρας των παιδιών της, σκοτώνεται στη μάχη. Τώρα περνάει στην ιδιοκτησία του Ις-βοσθέ, γιου του Σαούλ. Αλλά σκοτώνεται και αυτός. Δυστυχώς, η οδυνηρότερη δοκιμασία της Ρεσφά δεν έχει έρθει ακόμη.
Καιρό αφότου πέθανε ο Σαούλ, ο Ιεχωβά λέει στον Δαβίδ ότι ο οίκος του Σαούλ εξακολουθεί να είναι ένοχος αίματος εξαιτίας της απόπειράς του να εξολοθρεύσει τους Γαβαωνίτες, παραβιάζοντας μια αρχαία διαθήκη.
Επομένως, ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ είναι ένοχο έκχυσης αθώου αίματος. Πώς διευθετεί το ζήτημα ο Δαβίδ; Το εδάφιο 2 Σαμουήλ 21:3 εξηγεί τι έκανε ο Δαβίδ. Στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 21:3 ο Δαβίδ ρωτάει τους Γαβαωνίτες: «Τι πρέπει να κάνω για εσάς;» Στο εδάφιο 6 εκείνοι απαντούν: «Ας μας δοθούν εφτά γιοι του [Σαούλ]. Εμείς θα κρεμάσουμε τα πτώματά τους ενώπιον του Ιεχωβά».
Στο ίδιο εδάφιο, ο Δαβίδ απαντάει: «Θα τους παραδώσω». Και ποιους παραδίδει ο Δαβίδ; Σύμφωνα με το εδάφιο 8 παραδίδει «τους δύο γιους της Ρεσφά» τους δύο ανθρώπους που εκείνη αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον. Τι τρομακτική τραγωδία για τη Ρεσφά!
Αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Η απόφαση είχε ληφθεί, χωρίς εκείνη να μπορεί να παρέμβει. Τελικά κρέμασαν και τους εφτά άντρες. Υπό τον Μωσαϊκό Νόμο όταν κάποιος εκτελούνταν σε πάσσαλο, έπρεπε να τον κατεβάσουν προτού πέσει η νύχτα και να τον θάψουν. Η ταφή θα βοηθούσε αυτή τη μητέρα να αντιμετωπίσει τη θλίψη της.
Κυρίως, θα έδειχνε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά περί αξιοπρέπειας της ζωής και η αρμόζουσα ταφή του νεκρού σώματος, θα συμφωνούσε με τις οδηγίες του Ιεχωβά. Αναμφίβολα, η Ρεσφά το γνωρίζει αυτό, αλλά τα πράγματα δεν γίνονται έτσι.
Μπορείτε να νιώσετε τον πόνο της, καθώς πέφτει η νύχτα και κανείς δεν έρχεται να κατεβάσει τα σώματα; Η Ρεσφά μπορεί να σκεφτόταν “Μα υπάρχει ο Μωσαϊκός Νόμος, κανείς δεν υπακούει στον Νόμο. Αυτό δεν είναι σωστό”.
Αλλά να ένα σημείο.: Ενδεχομένως είχε επιτραπεί στους Γαβαωνίτες να ακολουθήσουν άλλη διαδικασία σε αυτή την περίπτωση, διότι ο βασιλιάς Σαούλ είχε διαπράξει μια αμαρτία που βάραινε όλο το έθνος. Το γνώριζε αυτό η Ρεσφά; Δεν ξέρουμε. Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι περνάει μία μέρα και ο Νόμος δεν εφαρμόζεται. Δεν κατεβάζουν τα σώματα. Περνούν δύο μέρες, τρεις μέρες.
Τι κάνει εκείνη; Σύμφωνα με το εδάφιο 10 η Ρεσφά μένει εκεί όλες αυτές τις μέρες κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο. Μάλιστα το εδάφιο 10 εξηγεί τι έκανε «Δεν άφηνε τα πουλιά των ουρανών να καθίσουν πάνω τους την ημέρα, ούτε τα άγρια ζώα της υπαίθρου να πλησιάσουν τη νύχτα».
Έμενε εκεί έξω, τη μια μέρα μετά την άλλη, διώχνοντας τα πουλιά, όχι για να τραβήξει την προσοχή πάνω της ή να βρει το δίκιο των γιων της. Κατανοούσε, σεβόταν και υποστήριζε την άποψη του Ιεχωβά για την ανθρώπινη ζωή. Άφηνε τις αξίες του Ιεχωβά να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά της παρά το τεράστιο προσωπικό κόστος.
Αξιοθαύμαστη γυναίκα! Αν και προφανώς η Ρεσφά δεν κατανοούσε, γιατί συνέβαιναν όλα αυτά, γιατί υπήρξε αυτή η τροπή, η διαφορετική αυτή διαδικασία της μη ταφής των γιων της είχε μεγάλη επίδραση στην προσωπική της ζωή.
Ωστόσο, η διαγωγή της έδειχνε την αγάπη της για τον Ιεχωβά και την οσιότητά της για τις διευθετήσεις του. Έδειχνε ότι αυτή η αγάπη και η οσιότητα έκαιγαν σαν φωτιά μέσα της. Και να το σημαντικό δίδαγμα: Μερικές φορές ίσως νιώσετε ότι η ζωή σας έχει ξεφύγει από τον έλεγχό σας. Ίσως περνάτε μια δοκιμασία που επιτρέπει στους κανόνες και τις αποφάσεις του Ιεχωβά να σας διαμορφώσουν ενδεχομένως με μεγάλο προσωπικό κόστος.
Λόγου χάρη, είστε εξοικειωμένοι με τις θεοκρατικές διαδικασίες. Τα ξέρετε όλα αυτά. Αλλά ίσως έρθει ο καιρός να αλλάξει μια οργανωτική οδηγία, μια οργανωτική διαδικασία για λόγους που δεν γνωρίζετε πλήρως και η απόφαση αυτή σας επηρεάζει προσωπικά. Τι θα κάνετε;
Σαν τη Ρεσφά, συνεχίστε να κάνετε ό,τι μπορείτε υπό τις περιστάσεις. Να διώχνετε τα πουλιά —τις αρνητικές σκέψεις. Να αναζωπυρώνετε τη φωτιά. Να μην επιτρέπετε να σβήσει η φωτιά της αγάπης σας για τον Ιεχωβά.
Και περνούν μέρες σύμφωνα με τα εδάφια 9, 10 “από την αρχή του θερισμού μέχρι που έπεσε βροχή”. Αυτά τα λόγια, υπονοούν ότι ίσως φύλαγε τα σώματα των γιων της επί πέντε ή έξι μήνες. Τι θα μπορούσε να σκέφτεται όλο αυτόν τον καιρό κοντά ένα εξάμηνο;
Τι να σκεφτόταν; “Γιατί φέρθηκε τόσο άστοργα ο Δαβίδ ώστε να μη διατάξει να ταφούν κανονικά οι γιοι μου; Και εσύ, Ιεχωβά; Μετά από όλα όσα έχω περάσει πού είσαι Ιεχωβά;” Αυτές μπορεί όντως να ήταν φυσιολογικές σκέψεις.
Αλλά αν πέρασαν από το μυαλό της δεν τις άφησε να σβήσουν τη φωτιά της αγάπης της για τον Θεό ή να της προκαλέσουν πικρία. Ίσως κάποιοι προσπάθησαν να την αποθαρρύνουν λέγοντας: «Πήγαινε στο σπίτι σου. Παράτα τα». Αλλά εκείνη δεν τα παράτησε, ούτε προσπάθησε να πάρει και άλλους με το μέρος της. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι κακολογούσε τον Δαβίδ ή ότι επέκρινε την απόφασή του ως άδικη. Ούτε αποφάσισε να κατεβάσει τα σώματα μόνη της. “Αν δεν τα κατεβάσει κανείς, τότε θα τα κατεβάσω εγώ”. Όχι.
Παρά τις δυσκολίες που περνούσε — φανταστείτε υπήρχαν ακόμη “κάρβουνα” αγάπης για τον Ιεχωβά Θεό που έκαιγαν μέσα της και την υποκίνησαν να παραμείνει όσια να μείνει στη θέση της και να περιμένει τον Δαβίδ να πάρει την απόφαση. Άξιζε η πιστή υπομονή της; Παρατήρησε κανείς τα δεινά της;
Το εδάφιο 11 λέει: «Κάποιοι ανέφεραν στον Δαβίδ τι έκανε η παλλακίδα του Σαούλ, η Ρεσφά». Φανταστείτε κάποιον να λέει στον Δαβίδ: «Δαβίδ, υπάρχει αυτή η Ρεσφά. Μένει κοντά σε αυτά τα σώματα. Διώχνει τα πουλιά».
Και τι έκανε ο Δαβίδ; Φρόντισε τελικά να ταφούν κανονικά οι γιοι της Ρεσφά; Έκανε κάτι παραπάνω. Τα εδάφια 12 ως 14 δείχνουν πώς ο Δαβίδ φρόντισε να φέρουν τα κόκαλα του Σαούλ και του Ιωνάθαν από την Ιαβείς-γαλαάδ ένα ταξίδι περίπου 160 χιλιομέτρων και να θάψουν αυτά τα κόκαλα, μαζί με τα κόκαλα των γιων της Ρεσφά στην οικογενειακή γη του Σαούλ, στην επικράτεια του Βενιαμίν.
Τελικά έγιναν περισσότερα από όσα ανέμενε η Ρεσφά. Είδε να θάβονται τα κόκαλα των γιων της και του πατέρα τους μαζί. Η Ρεσφά δεν το περίμενε αυτό, αλλά η αναμονή της άξιζε τον κόπο. Ποιο είναι λοιπόν το σημαντικό δίδαγμα που θέλουμε να θυμάστε; Η Ρεσφά αποτελεί παράδειγμα άξιο μίμησης για την αγάπη, την οσιότητα και την υπομονή της.
Όταν περνάτε μια δοκιμασία, μην ξεχνάτε ότι οι άλλοι παρατηρούν τη διαγωγή σας — παρακολουθούν.
Η απογοήτευση ίσως σας κάνει να πείτε “Γιατί δεν κάνουν κάτι οι πρεσβύτεροι; Γιατί δεν τακτοποιούν το ζήτημα οι επίσκοποι; Ιεχωβά, γιατί δεν κάνεις κάτι;” Και ο Ιεχωβά λέει: “Και βέβαια κάνω κάτι. Χρησιμοποιώ το σιωπηλό σας παράδειγμα για να δείξω στους άλλους ότι όταν υπομένουν, εγώ τους ανταμείβω. Τους ανταμείβω περισσότερο από ό,τι περιμένουν και η αναμονή τους αξίζει τον κόπο. Γιατί εγώ, ο Ιεχωβά, χαίρομαι να ανταμείβω”.
Με τι εξυψωμένο και αξιότιμο τρόπο μας χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά Θεός. Η Ρεσφά λοιπόν δεν έγινε θύμα των περιστάσεων. Αντιθέτως, βγήκε νικήτρια παρά τις αντιξοότητες. Οι πύρινες δοκιμασίες της, δεν την κατέβαλαν, ούτε κατέπνιξαν την επιθυμία της να ευαρεστεί τον Ιεχωβά Θεό.
Αν και ξέρουμε τόσο λίγα για αυτήν, μας διδάσκει τόσο πολλά. Ούτε ένα από τα λόγια της δεν γράφτηκε στη Γραφή, αλλά ο Ιεχωβά πρέπει να εντυπωσιάστηκε πολύ από αυτή την αξιοπρόσεκτη γυναίκα.
Το όνομα και το παράδειγμά της κέρδισαν μια θέση στο άγιο Βιβλίο του και αξίζουν την προσοχή μας. Σας διδάσκει — σας διδάσκει, πώς να αντιμετωπίζετε αναξιοπρεπείς καταστάσεις με αξιοπρέπεια.
Τι την βοήθησε να υπομείνει με επιτυχία; Ίσως το όνομά της μας δίνει ένα στοιχείο. Κατά γράμμα σημαίνει «πυρωμένο κάρβουνο». Βέβαια δεν ξέρουμε γιατί ονομάστηκε έτσι.
Αλλά σαν πυρωμένο κάρβουνο που λάμπει η Ρεσφά επικέντρωσε τις σκέψεις της στην αγάπη για την οσιότητα των γιων της απέναντι στον Ιεχωβά και τις διευθετήσεις του πεπεισμένη ότι η ανακούφιση θα ερχόταν τελικά. Ήταν φιλόπονη.
Πάλεψε να προστατέψει τα σώματα των γιων της από τα σαρκοβόρα ζώα. Δεν επέτρεψε σε αρνητικά αισθήματα να την καταβάλουν και να σβήσουν την αγάπη της. Αντιθέτως, άσχετα με το πώς μπορεί να ένιωθε για την αδικία έκανε ό,τι μπορούσε.
Τι θέλουμε να θυμάστε λοιπόν; Τι θέλουμε να σκέφτεστε καθώς πηγαίνετε στον διορισμό σας; Όταν πιστεύετε ότι έχετε αδικηθεί συνεχίστε να εργάζεστε να επιτελείτε τον διορισμό σας και να κάνετε ό,τι μπορείτε. Να διώχνετε τα πουλιά. Να αναζωπυρώνετε τη φωτιά της αγάπης σας για τον Ιεχωβά και τους αδελφούς.
Και να περιμένετε τον Ιεχωβά, να τακτοποιήσει οποιεσδήποτε εκκρεμότητες, πεπεισμένοι ότι η ανακούφιση θα έρθει, είτε τώρα είτε στον νέο κόσμο. Η αναμονή θα αξίζει τον κόπο. Και πάνω από όλα να είστε σαν τη Ρεσφά. Άσχετα με τις περιστάσεις κρατήστε την αγάπη σας για τον Θεό αναμμένη σαν πυρωμένο κάρβουνο.
- Εδώ σταδιακά θα δούμε όλες τις ομιλίες από το Broadcasting Δεκεμβρίου 2017
- Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο, MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!
Σχόλια (2)