Σήμερα βάζουμε τις τελευταίες πινελιές στο τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Σήμερα το μεσημέρι θα πάμε στο τυπογραφείο να ολοκληρώσουμε την έκδοση....

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Δημοσιογραφικά

Είναι αυτό δικαιοσύνη; Αναρωτιέται και δικαιολογημένα ο κόσμος… Ποινή, χάδι!

gianis.spiti1.240415
Η άνοιξη εδώ, στο Βανκούβερ είναι ξεχωριστή… Ανθισμένα δέντρα που γίνονται αφορμή για μια φωτογραφία στον ίσκιο τους… Δεν θα συναντήσεις άλλου, εύκολα σε τέτοιες διαστάσεις. Αλλά εδώ υπάρχουν. Και δεν χορταίνει το μάτι σου να τα βλέπει…

gianis.spiti2.240415
Σήμερα αν και το θέμα των «Επισημάνσεων» σηκώνει εικονογράφηση, δεν θα το κάνω. Συνειδητά. Θα συνεχίσω να δημοσιεύω φωτογραφίες από τον Καναδά, όπου βρίσκομαι σχεδόν μια εβδομάδα τώρα.. Από τη γνωριμία μου με τον τόπο και τους ανθρώπους…

gianis.spiti3.240415
Αυτό το ποτάμι βρίσκεται δίπλα στο σπίτι του φίλου μου Γιάννη, του Έλληνα που σας έλεγα σε προηγούμενο δημοσίευμα, στο NorthVancouver, Βρετανική Κολομβία Καναδά… Είχαμε πάει σπίτι του, μετά το έργο να αφήσουμε κάτι και να συνεχίσουμε με το αυτοκίνητο του για την πόλη, οπότε βρήκα την ευκαιρία και φωτογράφησα το τοπίο…
gianis.spiti4.240415
Είναι πανέμορφο να ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον… Να ξυπνάς Και να κοιμάσαι και, κάποτε – κάποτε να έχεις επισκέψεις από το δάσος… Κατεβαίνουν ακόμα κι αρκούδες, όταν διψάσουν ή αναζητώντας τροφή… Αλλά οι κάτοικοι εδώ είναι φιλικοί μαζί τους και δεν προκαλούν τα άγρια ζώα σε έναν άσκοπο ανταγωνισμό με τραγικά αποτελέσματα… Ίσως γι’ αυτό είναι τόσο ήρεμοι και χαμογελαστοί…
gianis.spiti5.240415

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/03/2015

Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε με αγωνία την απόφαση του ειδικού δικαστηρίου που είχε ως κατηγορούμενο τον πρώην υπουργό Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου σχετικά με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Υπενθυμίζω σχετικά, ότι κάποια στιγμή, όταν ανακάλυψαν πως τα πράγματα ήταν δύσκολα για την Ελλάδα, έφτασε στα χέρια της κυβέρνησης η περίφημη λίστα Λαγκάρντ, η οποία περιείχε μέσα από τα αρχεία τράπεζας της Ελβετίας, τα ονόματα μεγαλοκαταθετών που έβγαλαν τα χρήματα τους από τη χώρα, αφορολόγητα.

Και ήταν αυτό μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα να «ανασάνει» οικονομικά, να γεμίσει τα άδεια ταμεία της και να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αντί να χρειάζεται να προσφύγει στην τρόικα για δανεισμό με όλα τα δεινά που ακολούθησε η υποχρεωτική υπογραφή μνημονίων, με περικοπές σε κοινωνικές παροχές, μισθούς, συντάξεις, αύξηση της ανεργίας και ότι άλλο επαχθές αφορούσε τον ελληνικό λαό.

Αρνήθηκαν να τη χρησιμοποιήσουν… Η λίστα «χάθηκε» ανάμεσα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του ελληνικού δημοσίου. Από το έκτακτο τεύχος του περιοδικου ΗΟΤ DOC, πριν τρία χρόνια, μάθαμε το περιεχόμενο των ονομάτων. Αργότερα, μάθαμε επίσης πως ο κατάλογος δεν ήταν πλήρης… Κάποιοι πρόφτασαν να κάνουν αντίτυπα απ’ όπου έλειπαν συγκεκριμένα ονόματα, τα οποία, προφανώς, ήθελαν να προστατεύσουν… Η ιδιοτέλεια ήταν πολύ προσωπική καθώς αναφέρονταν σε συγγενείς τους.

Στο διάβα του χρόνου άλλαξε εκείνη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και ουδείς αναζήτησε πολιτικές ευθύνες… Ποιος να το κάνει; Το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ συμμάχησε με τη Νέα Δημοκρατία και αναζωογονήθηκε η λήθη ως προς τη λίστα Λαγκάρντ. Είχαν βλέπεις πολύ δουλειά με το να νομοθετούν ενάντια στα πλατιά λαϊκά στρώματα του ελληνικού λαού. Πού να τους μείνει χρόνος;episimansis

Με την πολιτική αλλαγή που προέκυψε, ύστερα από τις εκλογές της 25ης Γενάρη η μέχρι τότε συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ, αντικαταστάθηκε από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, πολλοί πίστεψαν ότι ενδεχομένως θα αποδοθεί δικαιοσύνη για την προκλητική αυτή υπόθεση…

Όταν μάλιστα είδαν να παραπέμπεται στο ειδικό δικαστήριο η υπόθεση Παπακωνσταντινου, διέκριναν κάτι πολύ σοβαρό, το είχαν δει και τη δεκαετία του ’80 με την υπόθεση Κοσκωτά και νόμισαν ότι κάτι μπορούσε να γίνει.

Η απόφαση του δικαστηρίου την περασμένη εβδομάδα μας προσγείωσε όλους:Ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή, κατά πλειοψηφία! Ο πρώην υπουργός κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της νόθευσης δημοσίου εγγράφου, καθώς έκανε μεν λαθροχειρία στη λίστα Λαγκάρντ, αφαιρώντας τα ονόματα τριών συγγενών του προσώπων (εξαδέλφων), αλλά έπεσε στα μαλακά αφού το κακούργημα μετατράπηκε σε πλημμέλημα. Για το αδίκημα της απόπειρας πλαστογραφίας ο πρώην υπουργός κρίθηκε αθώος. Και του επεστράφη το ποσό των 30.000 ευρώ που του είχε κρατηθεί ως εγγύηση…

Τώρα εγώ, όπως και ο ελληνικός λαός, νομικοί δεν είμαστε, αλλά μπορούμε να αντιληφθούμε στοιχειωδώς πως μια τέτοια απόφαση είναι προκλητικά άδικη και μεροληπτική. Και μας κάνει να αμφιβάλουμε για το πόσο αντικειμενική και αδέκαστη είναι η κρίση ενός τέτοιου υψηλόβαθμου δικαστηρίου.

Το ποτήρι της αγανάκτησης ξεχείλισε καθώς την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή, μια άνεργη γυναίκα που συνελήφθη να πουλά κουλούρια χωρίς να διαθέτει την απαιτούμενη άδεια τιμωρήθηκε για το… φοβερό αδίκημα με το πρόστιμο των 5.000 ευρώ. Και μη θεωρήσετε μικρή την ποινή, μάλλον εξοντωτική είναι για έναν άνεργο που δεν έχει να αντιμετωπίσει τα χρειώδη…

Νομίζω ότι γίνεται φανερό πως δεν κάνουμε κριτική στην απόφαση του ειδικού δικαστηρίου. Προφανώς θα συνεκτίμησε γεγονότα και καταστάσεις, από νομική άποψη, που εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Όμως απαιτούμε από τη δικαιοσύνη να είναι αδέκαστη για να έχει το σεβασμό μας. Όχι να είναι αλλού υπερβολικά αυστηρή και αλλού υπερβολικά επιεικής. Από την ηθική άποψη το θέτουμε. Και η ισορροπία είναι το καλύτερο που μπορεί να προκύψει… Τουλάχιστον δεν θα προκαλούσε…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 28 Μαρτίου 2015 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ξαφνικά, θυμηθήκαμε πάλι τον εκφοβισμό στα σχολεία… Για λίγο, φυσικά…

neakriti170315Μερικά πρωτοσέλιδα για τον τραγικό φινάλε του φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη. Εδώ το πρωτοσέλιδο της εφημερίδα του Ηρακλείου Κρήτης ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ της 17/03/2015. Ίδια ημέρα είναι και τα υπόλοιπα πρωτοσέλιδα που συνοδεύουν το κείμενο…

tanea1.170315
ΤΑ ΝΕΑ εστιάζουν στο bullying και φέρνουν στη μνήμη μας άλλες δύο παρόμοιες ιστορίες από το παρελθόν που χρησιμοποιώ κι εγώ στο άρθρο μου. Δυστυχώς, σ’ αυτόν τον τόπο η μνήμη είναι κοντή…

espresso170315
Σκανδαλοθηρικές εφημερίδες τύπου ESPRESSO που τους αρέσει να αναλώνονται με το κουτσομπολιό, βρήκαν ένα καλό θέμα γγια να ασχοληθούν. Οι τίτλοι του «χτυπάνε» από μακριά πόσο υποκριτικοί είναι…

alithia.thessalias170315
Μέχρι και η επαρχιακή εφημερίδα της Θεσσαλίας ΑΛΗΘΕΙΑ ασχολήθηκε με το θέμα. Και σωστά έπραξε. Αφορά ολόκληρη την κοινωνία που οφείλει να δει με περισσότερη σοβαρότητα το θέμα. Αλλιώς, σύντομα θα το ξαναβρεί μπροστά της…

starPress170315
Προσέξτε λίγο μια άλλη κουτσομπολίστικη ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα τη STARPRESS πώς παρουσιάζει το θέμα… Επιχειρεί να ακουμπήσει το συναίσθημα των αναγνωστών της, αδιαφορώντας για την ουσία…

patris1.170315
Η ΠΑΤΡΙΔΑ του Ηρακλείου είχε προφανώς λόγους να προβάλει πρώτο, εκείνη την ημέρα το συγκεκριμένο θέμα… Αφορά την Κρήτη και δεν προβάλει με τον καλύτερο τρόπο. Λέει την αλήθεια. Αποδίδει δηλαδή τις ευθύνες χωρίς φόβο και πάθος…

rethemniotika.nea170315
Εντελώς δημοσιογραφικά παρουσιάζουν το θέμα και τα ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ… Χωρίς καμιά δική τους κρίση δημοσιεύουν απλά τα ευρήματα. Δεν είναι όμως κακό, να λέμε ως δημοσιογράφοι την άποψη μας… Μπορεί να βοηθήσει ειλικρινείς ανθρώπους.
el.tipos1.170315
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 21/03/2015

Χρειάστηκε να χάσει άλλο ένα παιδί τη ζωή του για να μας προβληματίσει το γεγονός του εκφοβισμού στα σχολεία… Σάμπως τώρα τον γνωρίσαμε. Σα να μην ξέραμε τίποτε γι’ αυτό… Σα να μην πέρασαν τα παιδιά μας από σχολεία, σα να μην ακούσαμε μέσα από Συλλόγους Γονέων και να μην χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε μικρά πράγματα που αν τα αφήσεις, γίνονται μεγάλα, τεράστια, βάρος ασήκωτο…

Ας το παραδεχτούμε από την αρχή. Δεν κάνουμε απολύτως τίποτα ως κοινωνία, ως Πολιτεία για να σταματήσουμε την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων. Το αντίθετο γίνεται, ίσως χωρίς την άμεση συναίνεση μας, αλλά με τη σιωπηρή ανοχή μας…

Μας κάνει άραγε εντύπωση αυτό; Δεν θα έπρεπε… Τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν κόσμο και αντιγράφουν ή μιμούνται τις πιο κακές συμπεριφορές μας. Βρήκαμε τώρα και όρους διεθνείς, όπως bullyingγια να ανοίξουμε μια κουβέντα που είναι βέβαιο ότι θα ξεχαστεί, μόλις ξεπεραστεί αυτός ο συγκλονισμός από τον άδικο θάνατο του νεαρού, Βαγγέλη Γιακουμάκη… Και άνοιξαν τα τηλεοπτικά παράθυρα να… διαπαιδαγωγήσουν την κοινωνία…

Αν και ο ρόλος της τηλεόρασης, όπως και της δημοσιογραφίας γενικότερα θα έπρεπε να είναι και παιδευτικός, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μέχρι στιγμής, δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο… Οι όποιοι ειδικοί φιλοξενούνται για να καταθέσουν τις απόψεις τους, λειτουργούν μάλλον ως μαϊντανός των τηλεαστέρων…

Κι αυτό που ακούμε είναι γενικές απόψεις, αφορισμούς, αρνήσεις… Το ζήτημα , αν το έπαιρναν στα σοβαρά θα έπρεπε να απασχολήσει την Πολιτεία εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Πριν εννιά χρόνια, ας πούμε, το 2006, όταν εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ο εντεκάχρονος Άλεξ Μεσχισβίλι από τη Βέροια… Αλλά ήταν, βλέπεις, ένα παιδί «διαφορετικό», μετανάστης με ξεχωριστό ταλέντο στη μουσική και τη ζωγραφική.

Τρία χρόνια μετά, το 2009, ένας 19χρονος σπουδαστής της σχολής μαθητείας του ΟΑΕΔ στην περιοχή του Ρέντη στα όρια της Αθήνας, ο Δημήτρης Πατμανίδης, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία με όπλο, ύστερα από μια ακόμα συμπλοκή με συμμαθητές του. Κι αυτός ήταν «ξένος», «Ρώσος», «Ρωσοπόντιος»…episimansis

Τώρα, το παλικάρι από την Κρήτη, βρέθηκε για τις σπουδές του σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, μακριά από τον τόπο του την Κρήτη, στα Γιάννενα, να μάθει μια τέχνη που προφανώς ήθελε να την κάνει για να ζήσει... Ήταν ευαίσθητος, λένε, όσοι τον γνώριζαν.

Αλλά γνωρίζετε, αλήθεια, κάποιο παιδί που να μην έχει αυτά τα χαρακτηριστικά; Εδώ εμείς, είμαστε μεγάλοι και πάλι προσπαθούμε να μη χάσουμε αυτό το προνόμιο της ευαισθησίας…

Ακούω τώρα διάφορα σε σχέση με τους νταήδες… Ότι ήταν συμπατριώτες του και τα ΜΜΕ επωφελούνται για να δείξουν μια άλλη πλευρά της Κρήτης, την κακή, τη σκληρή, την απάνθρωπη… Έχω την αίσθηση ότι κινούνται σε λάθος κατεύθυνση και χρωματίζουν εύκολα μια κατάσταση μάλλον για να φύγουν μακριά από την ουσία του προβλήματος.

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό κι έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να δούμε πραγματικά, χειροπιαστά αποτελέσματα… Διότι παρόμοια φαινόμενα, πέρα από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, έχουμε και στον εργασιακό χώρο. Ναι, μέχρι εκεί φτάνει το κακό…

Οι προσπάθειες πρέπει να είναι συντονισμένες... Και να μην φοβόμαστε να μιλάμε για το πρόβλημα, όταν διαπιστώνουμε την ύπαρξή του. Μέχρι να αναλάβει τις ευθύνες της η Πολιτεία, θυμηθείτε ότι υπάρχει μια τηλεφωνική γραμμή SOS που «ακούει» στο 1056 και η οποία καταγράφει ανώνυμες και επώνυμες καταγγελίες κακοποίησης, ενώ προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά και εφήβους και συμβουλευτικά σε γονείς και εκπαιδευτικούς… Τολμήστε να πάρετε την υπόθεση στα χέρια σας…

  • Το κομμάτι αυτό, θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 21/03/2015, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το ξέρετε το τραγούδι «λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά»; Θυμηθείτε το!

waterfall

Πήρα δυο όμορφες εικόνες από το διαδίκτυο, δανεικές να προβάλω αυτή την ομορφιά γύρω μου… Γιατί υπάρχει, προφανώς υπάρχει κι αν δεν το βλέπουμε, είναι δικό μας το πρόβλημα… Για να κάνουμε μια προσπάθεια ακόμα… Χαμογελάστε…
anixiatiki.anatoli
penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/03/2015

Είναι γνωστό το παλιό τραγούδι που κάποια στιγμή όλοι σιγοτραγουδήσαμε στα νιάτα μας. Μερικοί το τραγουδάνε ακόμα… Κι έχουν δίκιο. Αποτυπώνει μια πραγματικότητα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς λέει πολύ πρακτικά πράγματα: «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά». Είναι το ρεφραίν, είναι οι στίχοι, τι σημασία έχει; Το βέβαιο είναι ότι, σε τούτο τον τόπο μιλάμε πολύ, ατέλειωτα και κάνουμε λίγα.

Ιδού λοιπόν μερικές σκέψεις που αφορούν ακριβώς αυτή την κατάσταση προκειμένου να προβληματιστούμε λίγο σε σχέση με ότι συμβαίνει ή για την ακρίβεια με ότι δεν… συμβαίνει.

Σε λίγο κλείνουν δύο μήνες μετά τις εκλογές της 15ης Γενάρη και τι έχουμε δει ως τώρα; Μια νέα κυβέρνηση που στριμωγμένη από τους καλούς «φίλους – εταίρους και δανειστές μας», δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με τίποτα το ουσιαστικό… Μόνο δηλώσεις σχετικά με το τι θα πράξει στο μέλλον… Ας τους θυμίσει κάποιος, διακριτικά, πως δεν κάνουν αντιπολίτευση. Ο λαός τους έδωσε ψήφο για να κυβερνήσουν… Και είναι κυβέρνηση…

Αλλά για να κυβερνήσουν, μάλλον χρειάζεται να πάνε στα υπουργεία τους, αντί να είναι καθημερινά στα πρωινάδικα, σε ανόητες συζητήσεις, όπου δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος και όπου… εξελίσσεται σε ένα θόρυβο και τίποτε άλλο.

Να σας εκμυστηρευτώ ότι όσο και αν με ενδιαφέρει, λόγω και της εργασίας μου η ενημέρωση, είναι αδιανόητο να διαθέσω σπάταλα, τόσο χρόνο για το τίποτε…. Όμως αυτοί, κάποιοι δημοσιογράφοι – φαφλατάδες παρέα με αρχόσχολους πολιτικούς που πάνε εκεί, όντας στην αντιπολίτευση για να γκρινιάξουν, να σχολιάσουν, να λοιδορήσουν τους κυβερνητικούς αξιωματούχους που είναι επίσης εκεί για να στηρίξουν την πολιτική τους. Έτσι, τουλάχιστον, νομίζουν…episimansis

Αλλά, αν δεν κάνω λάθος, αυτό είναι κάτι που οφείλουν να το κάνουν στη Βουλή. Εκεί θα υποστηρίξουν τα νομοθετήματα τους, τα οποία ενδεχομένως και εφόσον κινηθούν στη λογική των εξαγγελιών τους, θα κάνουν τη διαφορά.

Οι πολίτες την περιμένουν αυτή τη διαφορά. Γι’ αυτόν, ακριβώς το λόγο απέρριψαν τους προηγούμενους, τη συγκυβέρνηση δηλαδή Σαμαρά – Βενιζέλου. Περιμένουν μια ανάσα, να δουν να σταματά η αδικία που τους αφορά, να μπει ένα τέλος σε αυτό που κάποιοι, επιλεκτικά μάθανε να λένε πως, τάχα μου, το κράτος έχει συνέχεια… Δεν έχει καμιά συνέχεια αδέλφια, διότι απλά είναι ανύπαρκτο. Κι αν συνεχίζει να λειτουργεί υποτυπωδώς, αυτό έχει να κάνει με καθαρή τύχη και την καλή θέληση των πολιτών του, όχι όλων βεβαίως, των συνήθη «υπόπτων».

Ας φύγουν από την τηλεόραση και τα πρωινάδικα οι υπουργοί! Δεν έχουν θέση εκεί. Ας ασχοληθούν με το πραγματικό κυβερνητικό έργο… Ας αρχίσουν να φέρνουν στη Βουλή νομοθετήματα, που θα δείχνουν ότι οι προθέσεις τους μπορεί να υλοποιηθούν. Ας αρχίσουν, επιτέλους, να κυβερνούν!

Λυπάμαι που το λέω, αλλά μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν το έχουμε δει… Δυο μήνες έφυγαν σαν αέρας κι άλλοι τρεις επίσης θα φύγουν και ύστερα η θηλιά στο λαιμό μας από την Ε.Ε. θα αρχίσει να σφίγγει με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μαζέψουν τα αμάζευτα…

Το χειρότερο θα είναι ότι θα… στείλουν όσο πιο μακριά γίνεται την ελπίδα που χρησιμοποίησαν στο προεκλογικό σύνθημα τους. Αυτήν που τους έδωσε το προβάδισμα. Ας ανασκουμπωθούν λοιπόν και ας δουλέψουν…

Οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι (όσοι εν πάση περιπτώσει έχουν ακόμα δουλειά…) θέλουν να δουν φως, όπως και οι άνεργοι που ονειρεύονται να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά και ένα μισθό για να ζήσουν. Θα τους δώσουν αυτή τη χαρά, έστω και κοντοπρόσθεσμα; Το οφείλουν…

Για να μη διαψευστεί για άλλη μια φορά το πολιτικό σύστημα και μάλιστα τόσο γρήγορα… Φοβάμαι, ότι με συνείδηση προχωρούν σ’ αυτό… Τι κρίμα. Ανέβασαν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί, αύριο Σάββατο 14/03/2015, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Χρέος μας είναι να παραμείνουμε Άνθρωποι, πρώτα και πάνω απ’ όλα…

dimokratia060315Από τα σημερινά (06/03/2015) πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων… Έχουν εστιάσει στην κρίση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι είναι τα πολιτικά κόμματα… Έρχονται, φεύγουν. Και οι ηγέτες τους είναι αναλώσιμοι. Ο τίτλος είναι από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

tanea060315
Με το χαρακτηριστικό γαλάζιο χρώμα ΤΑ ΝΕΑ τοποθετούν χαμηλά στην πρώτη σελίδα το ίδιο «χτύπημα»… Η αλλαγή του ΔΟΛ, η μετάλλαξη… Κάποτε, όχι και τόσο μακριά, στήριζαν με τα μπούνια, Σαμαρά… Τώρα…

ethnos060315
Ανάλογη, περίπου είναι και η προβολή από το ΕΘΝΟΣ. Που κι αυτό είχε στηρίξει τη γαλάζια παράταξη αν και το συγκρότημα Μπόμπολα, του εθνικού εργολάβου, τάσσεται ανοιχτά με όποιον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του…

ef.sintakton060315
Επάνω η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ και κάτω το μονόστηλο που επισημαίνουν την κρίση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Είπαμε, έτσι είναι η πολιτική. Ο ηττημένος έχει πικρούς καρπούς να δρέψει…
kathimerini060315
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/03/2015

Πώς τρώμε έτσι τις σάρκες μας, πώς μάθαμε να αγνοούμε τις κραυγές του πόνου, να μη βλέπουμε κι όχι μόνο να μην προσφέρουμε αλληλεγγύη, όσο και όπως μπορούμε, αλλά και να… χαιρόμαστε σχεδόν, με όσα προκύπτουν και για την ώρα δεν μας αφορούν… Για αυτή τη δημόσια αντιπαράθεση, το ξεκατίνιασμα της κοινωνίας, λέω, με αφορμή την υπογραφή μιας κλαδικής επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας μέσα από την οποία οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ κέρδισαν έξι (6) ευρώ ημερησίως… Αν είναι δυνατόν, να μας απασχολούν τέτοια θέματα… Κι όμως…

Φαίνεται πως έχουν καταφέρει, αυτοί που μας κυβερνούν μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να μας αποπροσανατολίσουν, να μας κάνουν να ξεχάσουμε τα πραγματικά προβλήματα, να μη βλέπουμε πιο πέρα από τη μύτη μας και να αισθανόμαστε συνεχώς ευάλωτοι και χειραγωγημένοι… Το αποτέλεσμα έξι χρόνων μνημονίων είναι τραγικό. Το βλέπω με κάθε ευκαιρία καθημερινά μπροστά μου… Τα κατάφεραν να μας κάνουν να ξεχάσουμε, πως κάποτε, όχι και τόσο μακριά, οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι στα συνδικάτα τους πετύχαιναν σημαντικές κατακτήσεις και νίκες περήφανες… Προσπάθησαν και τα κατάφεραν να κάνουν ανενεργές ή όπου άφησαν σε ισχύ τις ΣΣΕ φρόντισαν να υποστούν μέσα από αυτές οι εργαζόμενοι μειώσεις στους μισθούς τους, στο όνομα δήθεν της διασφάλισης θέσεων εργασίας…

Τέτοια ήταν η εξαχρείωση, από την πλευρά των εργοδοτών, που χρησιμοποίησαν την ανθρωπιστική κρίση ως ευκαιρία για μεγαλύτερο δικό τους πλουτισμό… Και προώθησαν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, προκειμένου να βγάλουν από τη μέση το συνδικάτο, ώστε ο εργαζόμενος να είναι πιο εύκολος στόχος… Άρχισαν να διαβάλλουν το συνδικαλιστικό κίνημα, όπου αυτό είχε ακόμα ζωντανές εστίες διεκδίκησης, να προωθούν την άποψη ότι δεν προσφέρουν τίποτα, ότι είναι σπάταλα και ότι οι συνδικαλιστές, ιδιαίτερα στα συνδικάτα Κοινή Ωφέλειας είχαν… προνόμια… Τους βοηθούσαν σ’ αυτό και κάποιοι συνδικαλιστές που με τη στάση τους, τον τρόπο που πολιτεύονταν και τη συμπεριφορά τους, έδειχναν πως ότι έλεγαν δεν ήταν και πολύ μακριά από την αλήθεια… Στον ιδιωτικό τομέα είχαν ήδη πετύχει να διαλύσουν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τα 3 ή 5 ευρώ το μήνα που έδιναν ως συνδρομή από το μισθό τους, ήταν το σημείο που επικέντρωσαν. «Γιατί να τα στερείς από την οικογένεια σου» ήταν το επιχείρημα. Και το χρησιμοποίησαν ανενδοίαστα, οι ξεθεμελιωτές του θεσμού της οικογένειας…episimansis

Δυστυχώς «έπιανε», σε συνδυασμό με την απραξία των συνδικάτων… Τώρα, ένα μήνα μετά τις πολιτικές εκλογές στην Ελλάδα, η Ομοσπονδία των εργαζομένων της ΔΕΗ, μέσα από νόμιμες διαπραγματεύσεις, πέτυχε το «αδιανόητο». Όχι μόνο να μη δεχθεί για τους εργαζόμενους που εκπροσωπεί, περαιτέρω μειώσεις, αλλά να πετύχει και μια οριακή αύξηση έξι (6) ευρώ την ημέρα ως τροφεία σ’ αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία…

Κι αντί να το δούμε αυτό, ως ενδιαφέρουσα πρόκληση προκειμένου να κάνουμε κάτι κι εμείς, εκεί που σκύβαμε μοιρολατρικά το κεφάλι, στους καλά αμειβόμενους δημοσιογράφους, τα τσιράκια του συστήματος, που επιτίθενται στη Διοίκηση της ΔΕΗ για την… αποκοτιά της, πιο πολύ όμως για το γεγονός ότι με τη στάση της και τη συμπεριφορά της δείχνει έναν άλλο δρόμο, ξεχασμένο στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν… Τι είμαστε, εμείς οι άνθρωποι… Χρειάζεται να ξαναρχίσουμε από την αρχή, να ξαναλέμε τα αυτονόητα, να υπερασπιζόμαστε βασικά πράγματα που νομίζαμε ότι στο βάθος του χρόνου και της ιστορίας τα είχαμε λύσει… Αμ, δε… Ο μεσαίωνας είναι εδώ, ριζωμένος στις καρδιές μας κι αυτό είναι το χειρότερο… Διότι χρειάζεται προσωπική δουλειά και ποιος είναι, άραγε, διατεθειμένος να την κάνει;

Μπροστά μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια φοβερή ανθρωπιστική κρίση… Και δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από ένα νομοσχέδιο που κατατέθηκε ήδη στη Βουλή, ούτε αρκούν οι καλές ίσως προθέσεις της κυβέρνησης, της όποιας ανθρώπινης κυβέρνησης. Αυτό που χρειάζεται είναι να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να ξαναγίνουμε άνθρωποι με ευαισθησίες και αναπτυγμένο το αίσθημα της αγάπης και της αλληλεγγύης. Μπορούμε; Ιδού, η πρόκληση…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο (Σάββατο 07/02/2015) στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με αφορμή τα προβλήματα του Ταμείου Υγείας (ΕΔΟΕΑΠ)

sef1.280215
Η Έκτακτη Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ ήταν η αφορμή να κατέβω στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) στον Πειραιά… Υπέγραψα για να δηλώσω την παρουσία μου και μπήκα, ως είχα υποχρέωση στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη». Και περίμενα να… αρχίσουμε. Μια ώρα και 10 λεπτά, αυτή ήταν η κατάσταση που βλέπετε, στην αίθουσα…

sef2.280215
Δεν ξέρω τι φταίει με την επαγγελματική τάξη των δημοσιογράφων… Τόσο πολύ δεν είναι σε θέση να ζήσουν την πραγματικότητα που τους αφορά άμεσα; Κινδυνεύει αυτό καθεαυτό το ταμείο Υγείας και Επικούρησης να μην υπάρχει αύριο, μετά το «κούρεμα» των αποθεματικών του, αλλά οι συνάδελφοι δεν ήταν εκεί… Μόνο κάτι στην ηλικία μου ή και μεγαλύτεροι που ξέρουν τι σημαίνει ασφαλίση.

sef3.280215
Δεν άντεχα τα… πηγαδάκια εκτός αιθούσης, τις φιλολογικές συζητήσεις κι έφυγα. Ήταν η μέρα καλή και προτίμησα, απογοητευμένος, να κάνω μια βόλτα στην περιοχή… Ξεκίνησα από το μικρό λιμανάκι με τα κότερα… Αφήνουν τη φαντασία να ταξιδεύει… Και το χρειαζόμαστε πολλές φορές, αυτό…

sef4.280215
Πραγματικά ο Φλεβάρης μας αποχαιρέτησε χθες. Τα σύννεφα έπαιζαν κρυφτό με τον ήλιο, αλλά ήταν όμορφα να τα παρακολουθείς… Μου άρεσε, αν και μόνος, να περπατήσω μια ώρα ή και περισσότερο σε όλο το χώρο που δεν ήταν και μικρός… Και πανέμορφος…

sef5.280215
Φανταστική η Καλλίπολη, ψηλά στον Πειραιά, όπως φαίνεται από εδώ… Πράσινο, θάλασσα, πόλη, όλα σε ένα… Βάλτε τη στο πρόγραμμά σας, αυτή τη διαδρομή… Είναι πραγματικά μοναδική. Λες και είναι πίνακας ζωγραφικής. Άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει και αιχμαλώτισα τις στιγμές με τη φωτογραφική μηχανή του κινητού μου τηλεφώνου…

sef6.280215
Μια άλλη πλευρά του ΣΕΦ, όχι και τόσο γνωστή. Χρειάζεται να περπατήσεις αρκετά μέσα, για τη βρεις… Πολύ ησυχία επικρατεί έξω… Μόνο κάτι νέα παιδιά παίζουν στα γηπεδάκια μπάσκετ και ποδοσφαίρου που ξεφυτρώνουν παντού. Και τα χαίρεται η ψυχή μου… Ο ουρανός συνεχίζει να κάνει τα δικά του παιχνίδια…

sef7.280215
Συχνά θα συναντήσετε πολλά τέτοια δρομάκια μέσα στο πάρκο του ΣΕΦ. Τα δέντρα, αριστερά στη φωτογραφία, είναι πλάτανοι που τώρα βγάζουν τα πρώτα μικρά τρυφερά φυλλαράκια τους. Γι’ αυτό και το πράσινο είναι κάπως, όχι και τόσο συνηθισμένο… Περπατώ με αργούς ρυθμούς και απολαμβάνω την κάθε στιγμή.

sef8.280215
Άλλο ένα κανάλι με ψαρόβαρκες, δίπλα στο ΣΕΦ. Στο βάθος η γνωστή ψαροταβέρνα του «Δουράμπεη»… Σε άλλες εποχές καλύτερες από τις σημερινές, έχω γευτεί την κουζίνα της… Δε βγαίνουν μερικά ονόματα τυχαία, προφανώς έχουν μοχθήσει κάποιοι να το κάνουν και να το υπερασπιστούν…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA