Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Τότε που ήμασταν παιδιά, αλλά είχαμε ζωντανό το «ζουζούνι» της δημοσιογραφίας…
Το πρωτοσέλιδο της πρώτης μαθητικής εφημερίδας που βγάλαμε στο σχολείο που πηγαίναμε τότε… Ήταν το Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Αγ. Αναργύρων που πήγαινα το 1978… Μνήμες… Καταχωνιασμένες που ξανάρχονται όμως στην επιφάνεια όταν υπάρχει η αφορμή…
Κι αυτή τη φορά η αφορμή ήταν το γεγονός ότι παλιοί συμμαθητές αποφάσισαν να κάνουμε μια συνάντηση το ερχόμενο Σάββατο, όπως συνηθίζουν να κάνουν όσοι κατά καιρούς και για κάποιο χρονικό διάστημα βρέθηκαν στον ίδιο χώρο, είτε για σπουδές, είτε για εργασία…
Και τι χρειάζεται η μνήμη για να κατακλίσει με εικόνες τον άνθρωπο; Ένα «κλικ» είναι αρκετό. Διότι όπως λένε και οι ειδικοί, μνήμη στoν άνθρωπο καλείται ο χώρος στον οποίο αποθηκεύονται και από τον οποίο ανασύρονται πληροφορίες συνειδητά. Στην ανώτερη αυτή μνήμη, που εδρεύει κυρίως στον εγκέφαλο, οι πληροφορίες μεταφέρονται, κωδικοποιούνται και καταγράφονται σε άλλη μορφή από αυτήν που μεταδίδει η πραγματικότητα στα αισθητήρια όργανα του ανθρώπου.Μια πρώτη κωδικοποίηση επιτρέπει σε πληροφορίες από τον έξω κόσμο να φθάσουν στα αισθητήρια όργανά μας. Για παράδειγμα μια σειρά ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε κάποιο εύρος συχνοτήτων μεταφέρει σε μας μέσω του αέρα την πληροφορία πως «μια λάμπα φωτίζει». Δεν είναι όμως η πληροφορία αυτή που διεγείρει, στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού τους αντίστοιχους υποδοχείς, είναι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα τα οποία τη μεταφέρουν κωδικοποιημένη. Και η πληροφορία αυτή δεν έχει νόημα εκτός της ανθρώπινης συνείδησης, εκεί δηλαδή όπου γίνεται αντιληπτή η ουσία της.
Στα αισθητήρια όργανα το σήμα περνά από το περιβάλλον σε άλλο μέσο (στο ανθρώπινο σώμα) και κωδικοποιείται διαφορετικά, μετατρεπόμενο κατ' αρχήν σε χημικό ή φυσικό ερέθισμα και στη συνέχεια σε σειρές από ηλεκτρικές ώσεις, οι οποίες οδεύουν προς τον εγκέφαλο και εκεί λαμβάνουν μορφή ως αισθήσεις. Οι ηλεκτρικές αυτές ώσεις συσχετίζονται και κωδικοποιούνται στον εγκέφαλο ώστε να λάβουν κατανοητές μορφές και να τους αποδοθεί σημασία και έννοια. Η διεργασία και το αποτέλεσμα της τελευταίας αυτής μετατροπής αφορά, για πρώτη φορά στην όλη διαδικασία, τη μνήμη.
Η μορφή που λαμβάνει το ερέθισμα ώστε να γίνεται κατανοητό από τη μνήμη (κωδικοποίηση) είναι το πρώτο αναγκαίο ζητούμενο σε μια διαδικασία μνήμης. Η αποθήκευση είναι ένα δεύτερο στάδιο κατά το οποίο η μορφή αυτή, που παράχθηκε, αποτυπώνεται για κάποιο χρονικό διάστημα ώστε να μπορέσει να ανασυρθεί όταν απαιτηθεί. Άλλες πληροφορίες αποθηκεύονται για μεγάλα και άλλες για μικρότερα χρονικά διαστήματα κι έπειτα χάνονται, «σβήνουν». Τρίτη διεργασία είναι η ανάκτηση μιας πληροφορίας που έχουμε αποθηκεύσει, η επιστροφή της δηλαδή στη συνείδησή μας.
Συνέβη την περασμένη εβδομάδα όταν μερικοί συμμαθητές στο Λύκειο που πηγαίναμε πριν 37 χρόνια, το Τεχνικό Επαγγελματικό λύκειο Αγίων Αναργύρων, αποφάσισαν να κάνουν μια κίνηση να… ξαναβρεθούμε. Να δούμε τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά και με τι ασχολούνται σήμερα.
Για να βοηθήσουν αυτή την κίνηση έφτιαξαν και μια σελίδα στο Facebook ως κλειστή ομάδα με σκοπό να ανακαλέσουν στη μνήμη γεγονότα εκείνης της Εποχής… Και ω του θαύματος, οι κρουνοί της μνήμης άνοιξαν.
Με μια αξιοσημείωτη σοβαρότητα ανέσυραν πολλά πράγματα, όπως την έκδοση αυτής της μαθητικής εφημερίδας που βγάζαμε τότε, τον ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΑΛΜΟ. Συγκινήθηκα… Ήταν η πρώτη δημοσιογραφική δουλειά μου με επαγγελματική επάρκεια. Από τότε είχα το «ζουζούνι» της δημοσιογραφίας, μέσα μου. Και πέντε χρόνια αργότερα, μετά το στρατό, το εξάσκησα ως επάγγελμά μέχρι σήμερα, δουλεύοντας σε πολλές και μεγάλες αθηναϊκές ημερήσιες εφημερίδες… Δεν είναι φοβερό;
Σχετικά τώρα με τον ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΑΛΜΟ, δεν ξέρω, μάλλον δεν θυμάμαι πόσα τεύχη βγήκαν, τελικά. Αυτό που έβαλε στη σελίδα, ο φίλος Περικλής Φιλλόπουλος είναι το πρώτο φύλλο. Όμως θυμάμαι πως για όσο κυκλοφορούσε συμφωνούσαν όλοι πως ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό για τη δεκαετία του ’70 και μάλιστα για ένα δημόσιο σχολείο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που μόλις είχε φτιάξει ο τότε υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Γεώργιος Ράλλης, στο πόδι, όπως άλλωστε έκαναν διαχρονικά οι πολιτικοί στην εκπαίδευση…
Εκείνο τον καιρό, λίγο πριν, λίγο μετά δεν είμαι σίγουρος, έβγαζα επίσης άλλη μια εφημερίδα, τη ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ σε συνεργασία με το φροντιστήριο ΠΑΙΔΕΙΑ που βρισκόταν στην οδό Τζώρζ στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στην πλατεία Κάνιγγος. Και μια εφημερίδα τοπική στους Θρακομακεδόνες από την οποία, λόγω του ερευνητικού ρεπορτάζ εισέπραξα και μια μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση από τον διοικητή τους αστυνομικού τμήματος Μενιδίου και τη τοπικής Ειρηνοδίκου που εκτελούσε χρέη εισαγγελέα σε μια επέμβαση στους εργάτες που έχτιζαν ένα αυθαίρετο, ασκώντας βία, για να με ταλαιπωρήσει αρκετά, καθώς με ακολούθησε στη θητεία μου στο στρατό…
Και το φοβερότερο… Δεν θυμάμαι ούτε το όνομα αυτής της εφημερίδας… Επιπλέον δεν είμαι και τόσο καλός στο να κρατάω αρχεία. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο θα είναι από τύχη, εφόσον η αδελφή μου, Μαλάμω, με όλες τις αλλαγές που έχουν γίνει στο σπίτι που με φιλοξενούσε τότε έχει κρατήσει μια κούτα με υλικό που αποθήκευα τότε… Αχ, πόσο ευχαριστώ αυτά τα «παιδιά», όλοι ηλικιωμένοι πια στις μέρες μας που μου θύμισαν πράγματα και γεγονότα… Ας είναι καλά!
Αδελφέ Νίκο, παρακολουθώ τα δημοσιεύματά σου, από το καλοκαίρι που "ανακάλυψα" τον "Θραψανιώτη" και θέλω να σε ευχαριστήσω και να σε συγχαρώ για τις αναρτήσεις σου. Με συγκίνησαν ιδιαίτερα τα άρθρα και τα αφιερώματά σου στους αντιρρησίες...
Αδελφέ Νίκο, παρακολουθώ τα δημοσιεύματά σου, από το καλοκαίρι που "ανακάλυψα" τον "Θραψανιώτη" και θέλω να σε ευχαριστήσω και να σε συγχαρώ για τις αναρτήσεις σου. Με συγκίνησαν ιδιαίτερα τα άρθρα και τα αφιερώματά σου στους αντιρρησίες συνείδησης. Τα αποσπάσματα που είχες από το βιβλίο του Θανάση Ρέππα "Για Λόγους Συνειδήσεως", με συγκλόνισαν και θα ήθελα πάρα πολύ να βρω αυτό το βιβλίο και να το διαβάσω! Είχα σκεφτεί κι άλλη φορά να σου γράψω αλλά δεν το έπραξα. Σήμερα όμως, βλέποντας ότι πήγαινες στο Σχολείο που αποφοίτησα κι εγώ, (το 1986) και πως γνωρίζεις τον ξάδελφό μου Περικλή Φιλόπουλο, τον οποίο εκτιμώ και αγαπώ πολύ, αποφάσισα να σου στείλω αυτό το μήνυμα. Νά 'σαι καλά και συνέχισε έτσι! Να μας ενημερώνεις για τα παρόντα και να μας υπενθυμίζεις πράγματα και γεγονότα του παρελθόντος, που μας δίνουν δύναμη να αντέξουμε σ' αυτές "τις κρίσιμες ημέρες που είναι δύσκολες στην αντιμετώπισή τους"!
Χαίρομαι πολύ Χριστιάνα που «γνωριζόμαστε», έστω και κάτω από τέτοιες συνθήκες. Μέσα από το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δηλαδή… Και κοίτα τώρα που μια ιστορία μνήμης, 37 χρόνια πίσω από τα μαθητικά μου χρόνια ήταν η αφορμή να μας φέρουν πιο κοντά κοινά πρόσωπα...
Χαίρομαι πολύ Χριστιάνα που «γνωριζόμαστε», έστω και κάτω από τέτοιες συνθήκες. Μέσα από το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δηλαδή… Και κοίτα τώρα που μια ιστορία μνήμης, 37 χρόνια πίσω από τα μαθητικά μου χρόνια ήταν η αφορμή να μας φέρουν πιο κοντά κοινά πρόσωπα από εκείνα τα χρόνια, ενώ μας συνδέει η πίστη μας στον ίδιο αληθινό Θεό.
Δεν πήγα στη συνάντηση των παιδιών στην Πετρούπολη, αλλά από τις φωτογραφίες που ανέβασαν είδα τον ξάδελφο σου, Περικλή. Αν και έχουμε πολύ αλλάξει όλοι μας, είναι (το διακρίνω και από τα σχόλια του σχετική ομάδα…) το ίδιο καθαρό και δυναμικό στοιχείο… Όσο για το βιβλίο του Θανάσης Ρέππα «Για λόγους συνειδήσεως» το έχω εγώ και μπορούμε να βρούμε τρόπο να σου το δώσω να το διαβάσεις…
Χριστιάνα και βέβαια μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου με όποιον τρόπο θέλεις. Και η άμεση τηλεφωνική επικοινωνία είναι ακόμα καλύτερη. Να ξέρεις ότι τα πρωινά, όπως τώρα, είμαι τις καθημερινές από Δευτέρα έως Παρασκευή στο γραφείο μου,...
Χριστιάνα και βέβαια μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου με όποιον τρόπο θέλεις. Και η άμεση τηλεφωνική επικοινωνία είναι ακόμα καλύτερη. Να ξέρεις ότι τα πρωινά, όπως τώρα, είμαι τις καθημερινές από Δευτέρα έως Παρασκευή στο γραφείο μου, Βερανζέρου 34, 5ος όροφος. Η Βερανζέρου είναι δίπλα στην Ομόνοια και το τηλέφωνο που μπορείς να με ζητήσεις είναι το 210 5241576
Θα χαρώ πολύ να τα πούμε και να κανονίσω να σου φέρω το βιβλίο του Θανάση Ρέππα μια μέρα που θα μπορούσες να περάσεις να το πάρεις… Να το διαβάσεις με την άνεση σου και να μου το επιστρέψεις για τη βιβλιοθήκη μου… Διότι είναι πραγματικό ντοκουμέντο να το έχει κανείς…
Σχόλια (4)