Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με αφορμή τα προβλήματα του Ταμείου Υγείας (ΕΔΟΕΑΠ)
Η Έκτακτη Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ ήταν η αφορμή να κατέβω στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) στον Πειραιά… Υπέγραψα για να δηλώσω την παρουσία μου και μπήκα, ως είχα υποχρέωση στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη». Και περίμενα να… αρχίσουμε. Μια ώρα και 10 λεπτά, αυτή ήταν η κατάσταση που βλέπετε, στην αίθουσα…
Δεν ξέρω τι φταίει με την επαγγελματική τάξη των δημοσιογράφων… Τόσο πολύ δεν είναι σε θέση να ζήσουν την πραγματικότητα που τους αφορά άμεσα; Κινδυνεύει αυτό καθεαυτό το ταμείο Υγείας και Επικούρησης να μην υπάρχει αύριο, μετά το «κούρεμα» των αποθεματικών του, αλλά οι συνάδελφοι δεν ήταν εκεί… Μόνο κάτι στην ηλικία μου ή και μεγαλύτεροι που ξέρουν τι σημαίνει ασφαλίση.
Δεν άντεχα τα… πηγαδάκια εκτός αιθούσης, τις φιλολογικές συζητήσεις κι έφυγα. Ήταν η μέρα καλή και προτίμησα, απογοητευμένος, να κάνω μια βόλτα στην περιοχή… Ξεκίνησα από το μικρό λιμανάκι με τα κότερα… Αφήνουν τη φαντασία να ταξιδεύει… Και το χρειαζόμαστε πολλές φορές, αυτό…
Πραγματικά ο Φλεβάρης μας αποχαιρέτησε χθες. Τα σύννεφα έπαιζαν κρυφτό με τον ήλιο, αλλά ήταν όμορφα να τα παρακολουθείς… Μου άρεσε, αν και μόνος, να περπατήσω μια ώρα ή και περισσότερο σε όλο το χώρο που δεν ήταν και μικρός… Και πανέμορφος…
Φανταστική η Καλλίπολη, ψηλά στον Πειραιά, όπως φαίνεται από εδώ… Πράσινο, θάλασσα, πόλη, όλα σε ένα… Βάλτε τη στο πρόγραμμά σας, αυτή τη διαδρομή… Είναι πραγματικά μοναδική. Λες και είναι πίνακας ζωγραφικής. Άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει και αιχμαλώτισα τις στιγμές με τη φωτογραφική μηχανή του κινητού μου τηλεφώνου…
Μια άλλη πλευρά του ΣΕΦ, όχι και τόσο γνωστή. Χρειάζεται να περπατήσεις αρκετά μέσα, για τη βρεις… Πολύ ησυχία επικρατεί έξω… Μόνο κάτι νέα παιδιά παίζουν στα γηπεδάκια μπάσκετ και ποδοσφαίρου που ξεφυτρώνουν παντού. Και τα χαίρεται η ψυχή μου… Ο ουρανός συνεχίζει να κάνει τα δικά του παιχνίδια…
Συχνά θα συναντήσετε πολλά τέτοια δρομάκια μέσα στο πάρκο του ΣΕΦ. Τα δέντρα, αριστερά στη φωτογραφία, είναι πλάτανοι που τώρα βγάζουν τα πρώτα μικρά τρυφερά φυλλαράκια τους. Γι’ αυτό και το πράσινο είναι κάπως, όχι και τόσο συνηθισμένο… Περπατώ με αργούς ρυθμούς και απολαμβάνω την κάθε στιγμή.
Άλλο ένα κανάλι με ψαρόβαρκες, δίπλα στο ΣΕΦ. Στο βάθος η γνωστή ψαροταβέρνα του «Δουράμπεη»… Σε άλλες εποχές καλύτερες από τις σημερινές, έχω γευτεί την κουζίνα της… Δε βγαίνουν μερικά ονόματα τυχαία, προφανώς έχουν μοχθήσει κάποιοι να το κάνουν και να το υπερασπιστούν…
Σχόλια (0)