Σήμερα βάζουμε τις τελευταίες πινελιές στο τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Σήμερα το μεσημέρι θα πάμε στο τυπογραφείο να ολοκληρώσουμε την έκδοση....

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Δημοσιογραφικά

Όταν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δε λένε να φύγουν από τη ζωή μας…

dimokratia230415

Μερικοί από τους τίτλους των χθεσινών (23/04/2015) τίτλων εφημερίδων που έχουν να κάνουν με την αγωνία για εισροή χρημάτων στα κρατικά ταμεία. Πρόκειται για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

ethnos230415
Ανάλογος και ο τίτλος του ΕΘΝΟΥΣ. Φαίνεται πως εκεί μπορούν να αποκρύπτουν τα του εκδότη τους, Λεωνίδα Μπόμπολα, αλλά είναι σε θέση να παρακολουθούν την επικαιρότητα…

kathimerini230415
Στην πάλαι ποτέ ιστορική εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κάνουν λίγο πιο δραματικά τα πράγματα μ’ αυτόν τον τίτλο που επιλέγουν… Όχι πως δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά ξαφνικά το είδαν όλοι;

tanea230415
Άγνωστο από πού αντλούν την αισιοδοξία τους ΤΑ ΝΕΑ… Δεν μας έχει συνηθίσει σ’ αυτόν το ρόλο η ναυαρχίδα του ΔΟΛ. Ας είναι… Κάτω το ΠΟΝΤΙΚΙ, έχει το δικό του μοναδικό, τρόπο να προσεγγίζει τα πράγματα…

topontiki230415ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/04/2015

Για όσους ασχολούνται έστω και λίγο με την πολιτική είναι πασιφανές ότι η διοίκηση δεν ασκείται και δεν πρέπει να ασκείται μέσω Πράξεων Νομοθετικού περιεχομένου (Π.Ν.Π.) διότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να νομοθετεί τις αναγκαίες πράξεις, είτε μέσω της ολομέλειας, είτε τμημάτων της με τις οποίες στοιχειοθετεί τους νόμους του κράτους.

Σε περιόδους δημοκρατίας αυτό είναι αυτονόητο και σίγουρα δεν μπαίνει καν για συζήτηση… Θυμάμαι, ας πούμε, ως μεγαλύτερος, τη δεκαετία του ’80, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρωθυπουργός για δεύτερη συνεχόμενη τετραετία «έκοψε» μέσα σε μια νύχτα τη λεγόμενη ΑΤΑ ή αλλιώς Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή, με την οποία αντισταθμίζονταν οι απώλειες του εισοδήματος των μισθωτών, λόγω του υψηλού τότε ποσοστού του πληθωρισμού…

Οι αντιδράσεις ήταν μεγάλες, με πρωτεργάτες τα συνδικάτα, ειδικά της Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ) που τότε ήταν δυνατά και… φιλικά προς την κυβέρνηση… Πολλά μάλιστα στελέχη, έφυγαν από τον κεντρικό πολιτικό κορμό της κυβέρνησης, στήνοντας μια νέα συνδικαλιστική παράταξη, η οποία, απ’ ότι φάνηκε, δεν είχε και μεγάλο μέλλον…

Την Π.Ν.Π. την είδαμε να αναβιώνει τον καιρό των μνημονίων… Ιδιαίτερα στα χρόνια της συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, πολλές σοβαρές αποφάσεις και μέτρα ιδιαίτερα επιβλαβή για τους πολίτες, πάρθηκαν μέσω τέτοιων αποφάσεων. Ο ρόλος της Βουλής ήταν μάλλον εικονικός, όχι ουσιαστικός και κάπως έτσι οι κυβερνώντες την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμα, έβαλαν «χέρι» στα αποθεματικά ανθηρών ασφαλιστικών ταμείων με το γνωστό PSI, γεγονός που δημιούργησαν στη συνέχεια μια σοβαρή και μόνιμη ανασφάλεια ως προς το μέλλον των ασφαλισμένων τους.episimansis

Ένα τέτοιο άδικο και σκληρό μέτρο εφαρμόστηκε σε βάρος του ταμείου υγειονομικής περίθαλψης και επικούρησης των δημοσιογράφων, του ΕΔΟΕΑΠ, με αποτέλεσμα σήμερα να παραπαίει με άδηλο το μέλλον του, χωρίς προοπτική…

Η σημερινή κυβέρνηση, αντιπολίτευση τότε, κατήγγειλε τέτοιες πράξεις διακηρύττοντας ότι απείχαν πολύ από την καλή και ορθή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Και σωστά… Ωστόσο με θλίψη διαπιστώνουμε ότι στην ίδια οδό κινείται και η ίδια, ως κυβέρνηση, αυτή την περίοδο… Μέσα σε λίγους μήνες και προκειμένου να λειτουργήσει χωρίς εμπλοκή το σύστημα, έχει ήδη θέσει σε ισχύ δύο Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Η πρώτη αφορά τα μέτρα που πάρθηκαν για την άμεση αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της φτώχειας που αντιμετωπίζει πλέον μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ενώ η δεύτερη επιβάλλεται στους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλώντας τους να μεταφέρουν τα όποια αποθεματικά τους, αντί για τα τραπεζικά ιδρύματα στα οποία ήταν μέχρι σήμερα, στην Τράπεζα της Ελλάδος, διασφαλίζοντας μια κάποια ρευστότητα για ένα χρονικό διάστημα, προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα στην καταβολή μισθών και συντάξεων.

Πώς αντιμετωπίστηκε μια τέτοια κίνηση; Η πρώτη καταγγέλθηκε από τη σημερινή αντιπολίτευση, αλλά είχε τη συναίνεση των πολιτών, μιας και είναι πασιφανές ότι η οικονομία δεν πρόκειται να επανεκκινηθεί με μαγικό τρόπο και η αγορά έχει ανάγκη από ρευστό, προκειμένου να λειτουργήσει…

Η δεύτερη όμως έφερε απέναντι της, το σύνολο σχεδόν των Δήμων και των Περιφερειών, καθώς υπάρχει έκδηλη η αγωνία, ότι μια σειρά δρομολογημένα έργα θα αναγκαστούν να μπουν στο ψυγείο, ελλείψει ρευστού… Είναι εντυπωσιακή η ομοθυμία με την οποία τα δημοτικά συμβούλια, αντέδρασαν, όπως και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών.

Αλλά το πιο σοβαρό κατά τη γνώμη μου είναι άλλο. Κι έχει να κάνει με την έλλειψη σταθερότητας της πολιτικής άποψης και με το πώς στέκεται σε αντίθεση με τις διακηρυγμένες της θέσεις, η κυβέρνηση. Είτε έτσι, είτε αλλιώς σε μας δεν κάνει εντύπωση αυτή η εναλλαγή των πολιτικών θέσεων… Βολεύει και όσο βολεύει, κάποιοι θα τη χρησιμοποιούν, πέρα, έξω και μακριά από τα μεγάλα λόγια, όπως τα έχουμε συνηθίσει στον πολιτικό στίβο.

Το καλό που αφορά κάποιους ανθρώπους, είναι ότι έχουν επιλέξει τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα με αποτέλεσμα να μην ξαφνιάζονται όταν αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις.

Εξάλλου δεν έχουν επενδύσει και πολλές προσδοκίες σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων για να νιώθουν άσχημα καθώς διαπιστώνουν ότι αποκαθηλώνονται… Ωστόσο, από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας, με σκοπό να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας να δουν πιο καθαρά τα πράγματα…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 25/04/2015 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Δυο «ΦΩΝΕΣ» μέσα σε λίγες μέρες… Επειδή απλά έπρεπε και ήταν ανάγκη…

foni.260
Το φύλλο 260 της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Δείτε το ΕΔΩ σε αρχείο pdf.

foni.261
Το φύλλο 261 της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Δείτε το ΕΔΩ σε αρχείο pdf.

imageefΜέσα σε λίγες μέρες κι ενώ βρισκόμουν στην άδεια μου, βγάλαμε δύο φύλλα της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ, το 260 και το 261 τεύχος που μας ήταν αναγκαία, ως τρίμηνες εκδόσεις, προκειμένου να προσαρμοστούμε στις ημερομηνίες για το ταχυδρομείο…

Τώρα, την Τρίτη 21 Απριλίου 2015, έχει οριστεί να συνέλθει το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΕΤ ΟΤΕ προκειμένου να οριστεί και να εκλεγεί η νέα Εκτελεστική Επιτροπή… Ελπίζω, παρά τις οικονομικές συγκυρίες, με σεβασμό στην ιστορία της δράσης του Συνδικάτου και των εκδόσεων του, να συνεχίσουμε την έκδοση της ΦΩΝΗΣ και να βγάλουμε άμεσα το 262 τεύχος το οποίο και θα περιέχει, τόσο τα αποτελέσματα των εκλογών του Μαρτίου, αναλυτικά, όσο και τους στόχους της νέας Διοίκησης για την ερχόμενη τριετία…

Έχει ασφαλώς μεγάλο ενδιαφέρον και για μένα που ακόμα δεν έχει τακτοποιηθεί το ασφαλιστικό μου, παρά τις καλές προθέσεις της Διοίκησης και τις θετικές αποφάσεις που έχει λάβει, ώστε να ξέρω κι εγώ πού βρίσκομαι και πώς πρέπει να βλέπω το εργασιακό μου μέλλον, μια και είμαι δυο βήματα από τη συνταξιοδότηση.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξεκαθαρίσει αυτό το θολό τοπίο που για κάποιον λόγο, που δεν μπορώ να αντιληφθώ, διαιωνίζεται, χωρίς να προκύπτει λύση… Και είναι πολύ σοβαρό για μένα, δεδομένου ότι η συνταξιοδότηση, σύμφωνα με τους υφιστάμενους νόμους, γίνεται από τον τελευταίο ασφαλιστικό φορέα.

Με δεκάδες χρόνια διπλής ασφάλισης, ύστερα από την απόλυσή μου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τον Ιανουάριο του 2012, κινδυνεύω να πάρω σύνταξη από το ΙΚΑ και όχι από το ταμείο των δημοσιογράφων ΕΤΑΠ ΜΜΕ και να χάσω την όποια, στοιχειώδη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από τον ΕΔΟΕΑΠ.

Είναι φυσικό να με απασχολούν, όλα αυτά τα σοβαρά πράγματα, ενώ προσπαθώ η καθημερινή παρουσία μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ να είναι υποδειγματική. Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά θέλω να τα κουβεντιάσω με τη νέα Διοίκηση που θα εκλεγεί την ερχόμενη Τρίτη…

Και είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί η λύση, ώστε ο λογιστής του Σωματείου να πράξει τα δέοντα χωρίς να επιβαρύνεται από τόκους υπερημερίας η ΠΕΤ ΟΤΕ….

Εξάλλου το Σωματείο ,υπήρξε πάντα για μένα, ένα λιμάνι, κάθε φορά που βρισκόμουν σε δύσκολες οικονομικές καταστάσεις, επί 32 και πλέον χρόνια, είτε με τη μορφή της συνεργασίας που είχα την αρχή, είτε ως υπαλλήλου από θέση ευθύνης στη συνέχεια…

Έτσι ήταν κι έτσι θα παραμείνει, καθώς είμαι βέβαιος ότι θα πρυτανεύσει η λογική και το συμφέρον όλων… Οι επόμενες μέρες θα το δείξουν αυτό…

Πόσο άδικη και σκληρή είναι τις περισσότερες φορές η ανθρώπινη δικαιοσύνη!

anixi.kriti9
Η γη αυτή την εποχή μετά τις βροχές, μόνο ήλιο χρειάζεται για να ανθίσει… Και τέτοιες μέρες είδα στην Κρήτη στο χωριό μου, αλλά και γύρω, τις λίγες μέρες που κάθισα…

anixi.kriti10
Ένα μεσημέρι περπατήσαμε από τις Αγιές Παρασκιές ώς την Ένωση των Πεζών που είχαμε μια δουλειά, μέσα από ένα αγροτικό δρόμο. Κι από κει, είναι όλες αυτές οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το σημερινό άρθρο…

anixi.kriti11
Μια σπασμένη πλαστική σωλήνα ποτίσματος, που έριχνε το νερό έξω στα χωράφια, μου έκανε εντύπωση… Πλησίασα και τη φωτογράφησα. Πάντα υπάρχουν όμορφα πράγματα γύρω μας, φτάνει να είμαστε σε θέση να τα δούμε και να τα παρατηρήσουμε…


anixi.kriti12
Αυτή είναι η Κρήτη ετούτη την εποχή… Τη μεταβατική… Όταν ο χειμώνας κλείνει οριστικά την πόρτα πίσω του μαζί με το φεγιό του Απρίλη και τον ερχομό του Μάη… Δεν χόρταινα να ρουφώ καθαρό αέρα…

anixi.kriti13
Καλαμιές στο δρόμο μας… Φυτρώνουν εκεί που υπάρχουν υγρασία. Κι εδώ φαίνεται ότι μάλλον υπάρχει μπόλικη αν κρίνουμε από την πρασινάδα… Καλύφθηκε όλο το εύρος της φωτογραφικής μηχανής… Η άνοιξη είναι εδώ…

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/04/2015

Το έζησα από πρώτο χέρι και έτσι είμαι σε θέση να το περιγράψω με τον καλύτερο τρόπο… Λέω για την ανθρώπινη δικαιοσύνη σε ότι αφορά τους αγρότες, όπου η μικρή έως ελάχιστη επιδότηση λαδιού «κόβεται» από εκείνους που την έχουν πραγματική ανάγκη. Τους μικρούς κατόχους γης, τους μικροκαλλιεργητές…

Ναι, έτσι ακριβώς, όπως το διαβάζετε… Δεν ξέρω από πού είναι αυτή η οδηγία… Από την ελληνική κυβέρνηση ή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το έθεσαν σε ισχύ πριν ακόμα εκδοθεί η αναλυτική ερμηνευτική εγκύκλιος, ώστε να γνωρίζουν οι συνεταιρισμοί τι πρέπει να πουν στα μέλη τους…

Και όλα αυτά, ενώ είχαν καταθέσει ήδη τις αιτήσεις γι’ αυτή την ελάχιστη τόνωση του εισοδήματός τους. Η γραφειοκρατία για μια ακόμα φορά θριαμβεύει... Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι οι κάτοχοι μικρού κλήρου να… μισθώσουν με ιδιωτικό συμφωνητικό, ο ένας στον άλλον την περιουσία του για πέντε τουλάχιστον χρόνια, έναντι ενός ευτελούς τιμήματος, προκειμένου να μπορούν να εισπράξουν ότι έπαιρναν μέχρι χθες…episimansis

Ενδεικτικά αναφέρω ότι για ένα ποσό της τάξης των 140 ευρώ ετησίως, θα πρέπει να μπουν σε μια ατέρμονη γραφειοκρατική διαδικασία, την οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν οι ίδιοι, αναγκάζοντας τους να πάνε σε λογιστή και να πληρώσουν γι’ αυτό, άρα να μειωθεί κι άλλο η ήδη ισχνή επιδότηση του λαδιού.

Αυτή είναι η δικαιοσύνη ετούτου του κόσμου… Για άλλη μια φορά χτυπιούνται εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη της αρωγής του κράτους. Δεν ξέρω ποιοι «εγκέφαλοι» εφευρίσκουν τέτοιες φόρμουλες για να σπρώχνουν περαιτέρω στη φτωχοποίηση ανθρώπους που είναι ήδη στο περιθώριο, αλλά τα χαρτιά που είδα ότι πρέπει να συμπληρωθούν, ιδιωτικά συμφωνητικά μισθώσεων, δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια ως προς το… μίσθωμα το οποίο είναι εντελώς τυπικό χωρίς καμιά βάση.

Έχω ωστόσο την αίσθηση, ακόμα και αν δεν είναι άμεσα στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης, ότι πρέπει να παρέμβε,ι προκειμένου να διορθώσει μια στρέβλωση που προκαλεί μια ακόμα μεγαλύτερη αδικία σε βάρος μιας ομάδας αγροτών που δοκιμάζονται σκληρά από τα μνημονιακά μέτρα των τελευταίων χρόνων…

Είναι μονότονο να το λέμε, αλλά οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έδειξαν κανένα απολύτως ενδιαφέρον… Δεν πρέπει να κάνουν το ίδιο και τούτοι εδώ… Σε καμιά περίπτωση δεν βοηθούν το χειμαζόμενο ελληνικό λαό και ιδιαίτερα μια καταπονημένη μερίδα, των αγροτών, να σηκώσουν το κεφάλι και να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις στοιχειώσεις ανάγκες τους…

Στο λίγο διάστημα που έζησα τις τελευταίες ημέρες στο χωριό μου, είδα ανθρώπους σε απόγνωση να προσπαθούν να συμπληρώσουν τα χαρτιά των μισθωμάτων, να τρέχουν στα ΚΕΠ στο Δήμοι για το γνήσιο της υπογραφής και μετά να περιμένουν στη σειρά, καθώς οι Συνεταιρισμοί δεν ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν και δεν παραλαμβάνουν τις αιτήσεις, έως την έκδοση των ερμηνευτικών εγκυκλίων…

Και στο μεταξύ οι λογαριασμοί και οι υποχρεώσεις, τρέχουν… Τίποτα δεν περιμένει. Και τίποτα δεν είναι πιο σταθερό από ένα ανάλγητο κράτος που δεν γνωρίζει τα όρια του και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους πολίτες του.

Όλο αυτό το απαράδεκτο πράγμα πρέπει αναμφίβολα κάποια στιγμή να σταματήσει. Ο πολίτης πρέπει να νιώσει πως έχει απέναντι του ένα σοβαρά κράτος δικαίου, που είναι εκεί για να τον εξυπηρετεί και να του παρέχει υπηρεσίες…

Και μη νομίζετε ότι αυτά δεν γίνονται… Στα σοβαρά κράτη, γίνονται… Το είδαμε με τα μάτια μας στο Βανκούβερ του Καναδά. Κι αν εκεί συμβαίνει αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συμβεί παντού… Αρκεί να υπάρχει σοβαρότητα και καλή θέληση…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 18/04/2015 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις»…

Η προστασία της απασχόλησης πρέπει να γίνει προτεραιότητα για την κυβέρνηση

anixi1
Επιστροφή στα δικά μας… Με νοσταλγία, από το ταξίδι μας στον Καναδά… Μια καρέκλα καουμπόικη στην είσοδο του σπιτιού τους Στήβ και της Έστερ… Άρχισαν να μας λείπουν κιόλας…

anixi2
Ένα παλιό ποδηλατάκι, βαμμένο στο χρώμα της κόκκινης ξύλινης κουνιστής καρέκλας… Δείτε ι όμορφα που αξιοποιήθηκε στη συγκεκριμένη φωτογραφία μιας και τα παιδιά μεγάλωσαν πια…

anixi3
Και μια ματιά σε ανθισμένους κήπους χωρίς περίφραξη… Έτσι να κρατήσουμε μια όμορφη εικόνα, δυο τετράγωνα από το σπίτι που μέναμε στο Νόρθ Βανκούβερ…

anixi4
Θα βάλω δυο τρεις ακόμα, αλλά θα κάνω ένα ακόμα δημοσίευμα αργότερα, έτσι για να ξορκίσουμε το κρύο που συναντήσαμε με την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Με χιονισμένη την Πεντέλη και πιο τσουχτερό κι από τον Καναδά…

anixi5
Λέω θα κάνω κι άλλη ανάρτηση, γιατί όσοι με παρακολουθούν στα κοινωνικά δίκτυα Facebookκαι Google+, ενδεχομένως να τις έχουν δει… Αλλά τα όμορφα ανθισμένα λουλούδια ή δέντρα ομορφαίνουν τη διάθεση…

anixi6
Ακόμα κι ένας απλός εξωτερικός κήπος με γκαζόν ομορφαίνει πολύ με μερικές απλές παρεμβάσεις. Να τα βλέπουν όσοι ζουν ακόμα σε χωριά κι έχουν τη δυνατότητα για πράσινο, γιατί όσοι ζουν στις πόλεις, δεν το βλέπω…

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/04/2015

Ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που οφείλει να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση, είναι η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Μόνο έτσι θα τεθεί τέλος στην άθλια μεθόδευση που επικρατεί στην αγορά εργασίας και επιτρέπει σε κάποιους κακότροπους εργοδότες να αυθαιρετούν σε βάρος των εργαζομένων.

Μόλις πρόσφατα είχαμε δύο τέτοιες μονομερείς ενέργειες που είναι δύσκολο να τις ερμηνεύσεις με την απλή λογική, αφού ως μόνο στόχο έχουν τη μεγιστοποίηση των κερδών τους σε μια εποχή κρίσης, όπου όλοι όφειλαν να είναι λίγο πιο προσεκτικοί…

Η πρώτη αφορά την Χαλυβουργική της Ελευσίνας, όπου ενώ το Σωματείο κάλεσε την ιδιοκτησία σε συζήτηση για την Σ.Σ.Ε., εκείνη σε αντιπερισπασμό, ανακοίνωσε «πακέτο 100 εθελούσιων αποχωρήσεων». Η δεύτερη, λίγο πιο μικρή σε έκταση, αλλά όχι λιγότερο επώδυνη, αφορά την ιδιοκτησία της εφημερίδας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που ανακοίνωσε τις απολύσεις τεσσάρων δημοσιογράφων, επειδή αρνήθηκαν να συναινέσουν στο να αλλάξουν σε βάρος τους οι εργασιακές σχέσεις και να υπογράψουν Ατομικές Συμβάσεις Εργασίας.

Και τα δυο (και προφανώς δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις…) αποτελούν πρόκληση, μια τέτοια ώρα, όπου η Ελλάδα, μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη, προσπαθεί να βρει το βηματισμό της, να σηκωθεί όρθια και να δώσει με αξιοπρέπεια τη μάχη της επιβίωσης ώστε να αποδειχτεί ισάξια της Ευρώπης στην οποία, γεωγραφικά, τουλάχιστον, ανήκουμε…episimansis

Και στις δύο περιπτώσεις η εργοδοτική πλευρά οφείλει να αναθεωρήσει την απαράδεκτη και αντεργατική της απόφαση, ενώ άμεσα η κυβέρνηση οφείλει να πάρει θέση και να παρέμβει, προστατεύοντας την απασχόληση. Εδώ, δε χωρούν περιθώρια χρόνου… Κάθε καθυστέρηση, είναι μια μαχαιριά στην παραπαίουσα οικονομία.

Αξίζει να αναφερθεί, τουλάχιστον στην περίπτωση της Χαλιβουργικής, ότι η Ομοσπονδία Μετάλλου αυτή την περίοδο δίνει τη μάχη της για τη στήριξη του κλάδου, ζητώντας από την Πολιτεία να χαμηλώσει το κόστος ενέργειας στις ενεργοβόρες παραγωγικές μονάδες, ακριβώς όπως συμβαίνει και στις ανταγωνίστριες ευρωπαϊκές χώρες, υπερασπιζόμενη τη βιομηχανική ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας. Σκεφθείτε μόνο, ότι αν υλοποιηθεί η πρόταση της Διοίκησης για 100 εθελούσιες απολύσεις στην παραγωγική αυτή μονάδα θα παραμείνουν μόλις 250 χαλυβουργοί.

Σε ότι αφορά την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά, καθώς ο Τύπος, ιδιαίτερα ο περιφερειακός, έχει υποστεί ήδη τρομερές απώλειες, από τους εργαζόμενους ως τους εργοδότες, αλλά οι τελευταίοι τονώνονται (ιδιαίτερα κάποιοι δακτυλοδεικτούμενοι…) από δάνεια - ποταμούς, όπως είδαμε πρόσφατα στα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα και αφορούσαν τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα.

Κάτι πρέπει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση… Και να γίνει σύντομα, πριν η κατάσταση είναι πια, μη αναστρέψιμη… Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος με τις αψυχολόγητες παλινδρομήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καιρός να ρίξουν μια ματιά και στα ζητήματα της καθημερινότητας…

Οι πολίτες περνούν πολύ δύσκολα… Και οι σημερινοί κυβερνώντες έδειχναν, στις προεκλογικές δεσμεύσεις τους, να το αντιλαμβάνονται αυτό και να συναινούν στο να αποδώσουν δικαιοσύνη… Το ζήτημα είναι πια, να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις.

Ξέρω, θα μου πείτε είναι πολλά ανοιγμένα μέτωπα, πώς να τα προλάβουν όλα, πώς να κλείσουν τόσες ανοιχτές πληγές που αιμορροούν; Δεν αντιλέγω, μόνο που η πολυτέλεια του χρόνου δεν υπάρχει.. Ζωές ανθρώπινες έχουν χαθεί από αυτές τις σκληρές πολιτικές των μνημονίων και άλλες, είναι στα πρόθυρα της καταστροφής.

Εκείνοι που τους εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους και πολλοί άλλοι που με τη σιωπή τους και την ανοχή τους, τους στήριξαν, έχουν απαιτήσεις τώρα… Τα εργασιακά πρέπει να προηγηθούν στην ατζέντα τους. Εξάλλου μέσα από ένα καθαρό τοπίο που θα αφορά την εργασία μπορεί να έρθει η ανάπτυξη… Ας μην το ξεχνούν. Όχι άλλες δηλώσεις στα κανάλια. Νομοσχέδια στη Βουλή και πολιτική βούληση να στηρίξουν τέτοια προωθημένα ζητήματα, χρειάζονται…
  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται ήδη στο φύλλο αυτό της εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ οι «Επισημάνσεις» μου, που λόγω των ημερών κυκλοφόρησε νωρίτερα, όπως άλλωστε και όλες οι εφημερίδες όπως θα είδατε στο περίπτερο…

Ποιος δεν το ξέρει, ότι αλήθεια ελευθερώνει; Κάντε το πράξη στη ζωή σας!

cafe1
Τα καφέ ήταν για μένα πάντα ένας χώρος ξεχωριστός… Έτσι κι εδώ, στο Βανκούβερ του Καναδά… Αντί να τρέχω στα εμπορικά, πράγμα που αρέσει στις γυναίκες να το κάνουν με τις ώρες, βρήκα καταφύγιο εδώ στο BLENZ COFFEE.

cafe2
Εδώ μπορείς να πάρεις το καφεδάκι σου με ένα κολατσιό, αρκετά χορταστικό… Μόλις στα 4 και κάτι καναδέζικα δολάρια. Γύρω στα τρία ευρώ δηλαδή ή λιγότερο… Πολύ κόσμος το χρησιμοποιεί προκειμένου να κάνει μια στάση για να πάρει μια ανάσα…

cafe3
Ο χώρος μου έγινε οικείος. Κάθομαι στη μπάρα, στη τζαμαρία που βλέπει στο δρόμο. Έξω κάνει ψυχρούλα ακόμα… Πήρα και το Wi-Fi του μαγαζιού κι έτσι μπορούσα, ενώ έπινα τον καφέ μου και έτρωγα το κέικ μου, να κάνω αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα… Και παράλληλα να παρακολουθώ έξω από το μαγαζί…

cafe4
Είναι πολλοί προσεκτικοί οι διαβάτες στο δρόμο τους και τηρούν ακριβώς αυτό που λένε τα φανάρια… Ουδείς επιχειρεί πέρασμα αυθαίρετο . Άλλη μια τάξη από τις πολλές που είδα σ’ αυτήν την πόλη. Οι άνθρωποι υπακούν τους νόμους του κράτους…

cafe5
Απέναντι, είναι ένα σημείο που πωλούνται εφημερίδες και περιοδικά… Μπήκα, το περιεργάστηκα, το φωτογράφισα και το ανέβασα στο Facebook. Ουδείς από το κατάστημα διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό… Κάποια στιγμή αξίζει να το δούμε κι εδώ, στο Site… Και θα το κάνω σύντομα…

cafe6

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/04/2015

Με αφορμή τον παραδοσιακό δήθεν γιορτασμό της Πρωταπριλιάς ως γιορτής της φάρσας, δυο λόγια για το ψέμα και την αλήθεια, όπως θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν… Με σοβαρότητα και έρευνα… Επειδή η αλήθεια ελευθερώνει τους ανθρώπους και επειδή, τελικά, πουθενά δεν είναι ευδιάκριτο το… έθιμο να λέμε αυτή την ημέρα ψέματα και να γελάμε μάλιστα με τα παθήματα των άλλων στις φάρσες μας…

Τι είναι λοιπόν το ψέμα; Το αντίθετο της αλήθειας. Το ψέμα περιλαμβάνει γενικά το να λέει κάποιος κάτι αναληθές σε ένα άτομο που δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια, με την πρόθεση να εξαπατήσει ή να βλάψει είτε αυτό το άτομο είτε κάποιο άλλο. Το ψέμα δεν είναι πάντοτε φραστικό κατ’ ανάγκην. Μπορεί επίσης να εκφραστεί με πράξεις, μπορεί δηλαδή κάποιος να ζει το ψέμα.

Πολλοί πιστεύουν ότι κάτω από ορισμένες περιστάσεις, το ψέμα δεν είναι κακό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ναι, θα έλεγαν ψέματα για να εμποδίσουν μια εγκληματική ενέργεια, να προστατεύσουν κάποιον αθώο ή να σώσουν μια ζωή. Ωστόσο, τέτοιες καταστάσεις σπανίζουν στην καθημερινή ζωή. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι καταφεύγουν στο ψέμα για να αποφύγουν την τιμωρία ή να ξεφύγουν από κάποια δυσάρεστη κατάσταση.

Επειδή, ίσως πιστεύουν ότι εφόσον αυτά δεν ήταν κακόβουλα ψέματα, δεν έγινε κανένα κακό... Σε τι μπορεί να βλάψει ένα «αθώο ψέμα», μπορεί να πούμε; Και τη στιγμή που ορισμένα λεξικά ορίζουν το «αθώο ψέμα» ως «ευγενικό ή αβλαβές ψέμα», το να λες ένα «αθώο ψέμα», ίσως να μη φαίνεται και τόσο κακό.

Δείτε ωστόσο και μια άλλη μια αιτία για την οποία μερικοί καταφεύγουν στο ψέμα: Εκεί που πάσχει η αλήθεια είναι στο ότι είναι κυρίως δυσάρεστη και συχνά ανιαρή. Το ανθρώπινο μυαλό ψάχνει για κάτι πιο διασκεδαστικό και γαργαλιστικό. Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, το ότι οι άνθρωποι συχνά δεν θέλουν να ακούνε την αλήθεια, προτιμώντας να «γαργαλίζουν» μόνο τα αυτιά τους. Τι μεγάλος πειρασμός που είναι μερικές φορές να λέμε ευχάριστα ψέματα, αντί για αντιδημοφιλείς αλήθειες!

Μήπως, όμως, το γεγονός ότι ένα ψέμα μπορεί να είναι ελκυστικό ή να λέγεται για κάποιο ασήμαντο ζήτημα ή ακόμα και να είναι καλοπροαίρετο, σημαίνει πως είναι και σωστό; Κάθε άλλο.

Και γιατί, είναι τόσο κακό το ψέμα; Δεν μπορεί ένα ψέμα να σε γλιτώσει από την τιμωρία; Ίσως. Αλλά τι γίνεται αν ξεσκεπαστεί το ψέμα; Τότε έχεις απλώς αναβάλει την τιμωρία. Ναι, το ψέμα προκαλεί θυμό και αγανάκτηση.

Το ψέμα βλάπτει όμως και τον ίδιο τον ψεύτη. Η συνείδησή του συμμαρτυρεί με αυτούς, και μεταξύ των σκέψεών τους αυτοκατηγορούνται ή και απολογούνται. Μπορεί δηλαδή η συνείδησή να «μαρτυρήσει» το γεγονός ότι το ψέμα είναι κακό πράγμα και «να μας κατηγορήσει» —βασανίζοντάς μας με συναισθήματα ενοχής.episimansis

Βέβαια, κάποιος μπορεί να αγνοήσει τη συνείδησή του, σκληραίνοντάς τη. Για παράδειγμα, ένα άρθρο στο περιοδικό Adolescence αποκάλυψε ότι οι μικρότεροι σε ηλικία έφηβοι θεωρούν το ψέμα κακό. Καθώς μεγαλώνουν, όμως, η άποψή τους για το ψέμα σκληραίνει. «Οι δεκαπεντάχρονοι», έλεγε εκείνο το άρθρο, «σκέφτονται πιο συχνά από τους δωδεκάχρονους ότι το ψέμα μερικές φορές δεν είναι κακό». Τελικά όσο περισσότερο κάποιος λέει ψέματα, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να «πωρωθεί η συνείδησή του».

Αντίθετα, μπορεί να εκπαιδεύσουμε τη συνείδηση μας. Αντί να κουκουλώσουμε το πρόβλημα μ’ ένα σωρό ψέματα, η συνείδησή μας, μάς ωθεί να πλησιάζουμε τους ανθρώπους και να συζητάμε μαζί τους το πρόβλημα με ειλικρίνεια. Μερικές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να λάβουμε διαπαιδαγώγηση.

Κάτι άλλο που βοηθάει στο να αναπτύσσουμε έντιμη συνείδηση είναι το να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των φίλων μας. Ένας φίλος μαζί με τον οποίο λέτε ψέματα είναι βέβαιο ότι θα σας βάλει σε μπελάδες. Δεν είναι το είδος του φίλου που μπορούμε να εμπιστευθούμε. Χρέος μας λοιπόν είναι να βρούμε φίλους που αγαπούν την αλήθεια.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 04/04/2015, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA