Η γη αυτή την εποχή μετά τις βροχές, μόνο ήλιο χρειάζεται για να ανθίσει… Και τέτοιες μέρες είδα στην Κρήτη στο χωριό μου, αλλά και γύρω, τις λίγες μέρες που κάθισα…


Ένα μεσημέρι περπατήσαμε από τις Αγιές Παρασκιές ώς την Ένωση των Πεζών που είχαμε μια δουλειά, μέσα από ένα αγροτικό δρόμο. Κι από κει, είναι όλες αυτές οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το σημερινό άρθρο…


Μια σπασμένη πλαστική σωλήνα ποτίσματος, που έριχνε το νερό έξω στα χωράφια, μου έκανε εντύπωση… Πλησίασα και τη φωτογράφησα. Πάντα υπάρχουν όμορφα πράγματα γύρω μας, φτάνει να είμαστε σε θέση να τα δούμε και να τα παρατηρήσουμε…



Αυτή είναι η Κρήτη ετούτη την εποχή… Τη μεταβατική… Όταν ο χειμώνας κλείνει οριστικά την πόρτα πίσω του μαζί με το φεγιό του Απρίλη και τον ερχομό του Μάη… Δεν χόρταινα να ρουφώ καθαρό αέρα…


Καλαμιές στο δρόμο μας… Φυτρώνουν εκεί που υπάρχουν υγρασία. Κι εδώ φαίνεται ότι μάλλον υπάρχει μπόλικη αν κρίνουμε από την πρασινάδα… Καλύφθηκε όλο το εύρος της φωτογραφικής μηχανής… Η άνοιξη είναι εδώ…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/04/2015

Το έζησα από πρώτο χέρι και έτσι είμαι σε θέση να το περιγράψω με τον καλύτερο τρόπο… Λέω για την ανθρώπινη δικαιοσύνη σε ότι αφορά τους αγρότες, όπου η μικρή έως ελάχιστη επιδότηση λαδιού «κόβεται» από εκείνους που την έχουν πραγματική ανάγκη. Τους μικρούς κατόχους γης, τους μικροκαλλιεργητές…

Ναι, έτσι ακριβώς, όπως το διαβάζετε… Δεν ξέρω από πού είναι αυτή η οδηγία… Από την ελληνική κυβέρνηση ή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το έθεσαν σε ισχύ πριν ακόμα εκδοθεί η αναλυτική ερμηνευτική εγκύκλιος, ώστε να γνωρίζουν οι συνεταιρισμοί τι πρέπει να πουν στα μέλη τους…

Και όλα αυτά, ενώ είχαν καταθέσει ήδη τις αιτήσεις γι’ αυτή την ελάχιστη τόνωση του εισοδήματός τους. Η γραφειοκρατία για μια ακόμα φορά θριαμβεύει... Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι οι κάτοχοι μικρού κλήρου να… μισθώσουν με ιδιωτικό συμφωνητικό, ο ένας στον άλλον την περιουσία του για πέντε τουλάχιστον χρόνια, έναντι ενός ευτελούς τιμήματος, προκειμένου να μπορούν να εισπράξουν ότι έπαιρναν μέχρι χθες…

Ενδεικτικά αναφέρω ότι για ένα ποσό της τάξης των 140 ευρώ ετησίως, θα πρέπει να μπουν σε μια ατέρμονη γραφειοκρατική διαδικασία, την οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν οι ίδιοι, αναγκάζοντας τους να πάνε σε λογιστή και να πληρώσουν γι’ αυτό, άρα να μειωθεί κι άλλο η ήδη ισχνή επιδότηση του λαδιού.

Αυτή είναι η δικαιοσύνη ετούτου του κόσμου… Για άλλη μια φορά χτυπιούνται εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη της αρωγής του κράτους. Δεν ξέρω ποιοι «εγκέφαλοι» εφευρίσκουν τέτοιες φόρμουλες για να σπρώχνουν περαιτέρω στη φτωχοποίηση ανθρώπους που είναι ήδη στο περιθώριο, αλλά τα χαρτιά που είδα ότι πρέπει να συμπληρωθούν, ιδιωτικά συμφωνητικά μισθώσεων, δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια ως προς το… μίσθωμα το οποίο είναι εντελώς τυπικό χωρίς καμιά βάση.

Έχω ωστόσο την αίσθηση, ακόμα και αν δεν είναι άμεσα στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης, ότι πρέπει να παρέμβε,ι προκειμένου να διορθώσει μια στρέβλωση που προκαλεί μια ακόμα μεγαλύτερη αδικία σε βάρος μιας ομάδας αγροτών που δοκιμάζονται σκληρά από τα μνημονιακά μέτρα των τελευταίων χρόνων…

Είναι μονότονο να το λέμε, αλλά οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έδειξαν κανένα απολύτως ενδιαφέρον… Δεν πρέπει να κάνουν το ίδιο και τούτοι εδώ… Σε καμιά περίπτωση δεν βοηθούν το χειμαζόμενο ελληνικό λαό και ιδιαίτερα μια καταπονημένη μερίδα, των αγροτών, να σηκώσουν το κεφάλι και να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις στοιχειώσεις ανάγκες τους…

Στο λίγο διάστημα που έζησα τις τελευταίες ημέρες στο χωριό μου, είδα ανθρώπους σε απόγνωση να προσπαθούν να συμπληρώσουν τα χαρτιά των μισθωμάτων, να τρέχουν στα ΚΕΠ στο Δήμοι για το γνήσιο της υπογραφής και μετά να περιμένουν στη σειρά, καθώς οι Συνεταιρισμοί δεν ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν και δεν παραλαμβάνουν τις αιτήσεις, έως την έκδοση των ερμηνευτικών εγκυκλίων…

Και στο μεταξύ οι λογαριασμοί και οι υποχρεώσεις, τρέχουν… Τίποτα δεν περιμένει. Και τίποτα δεν είναι πιο σταθερό από ένα ανάλγητο κράτος που δεν γνωρίζει τα όρια του και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους πολίτες του.

Όλο αυτό το απαράδεκτο πράγμα πρέπει αναμφίβολα κάποια στιγμή να σταματήσει. Ο πολίτης πρέπει να νιώσει πως έχει απέναντι του ένα σοβαρά κράτος δικαίου, που είναι εκεί για να τον εξυπηρετεί και να του παρέχει υπηρεσίες…

Και μη νομίζετε ότι αυτά δεν γίνονται… Στα σοβαρά κράτη, γίνονται… Το είδαμε με τα μάτια μας στο Βανκούβερ του Καναδά. Κι αν εκεί συμβαίνει αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συμβεί παντού… Αρκεί να υπάρχει σοβαρότητα και καλή θέληση…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 18/04/2015 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις»…