Χθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 
Στον Πειραιά για να πάρω ύλη προκειμένου να φτιάξω την εφημερίδα ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!
Στον καιρό της πανδημίας συνέβη αυτό που θα σας περιγράψω σήμερα. Βέβαια, καθώς αίρονται σιγά – σιγά τα μέτρα, μοιάζει σα να είναι κάπου μακριά όλα αυτά. Αλλά πρόκειται μόλις για την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτή η διαδικασία γίνεται πάντα, όταν παραλαμβάνω ύλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. Οι άνθρωποι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, ορίζουν ένα ραντεβού κι εγώ πάω να πάρω το υλικό.
Μόνο που αυτή τη φορά, είπα να κάνω αυτό το ταξίδι με τη μηχανή μου. Και να το κάνω λίγο πιο ζωντανό. Σα να σας είχα μαζί μου. Να σας δείξω λίγα πράγματα από το λιμάνι, όπως στην πάνω φωτογραφία ή εδώ, στον δρόμο που βρίσκεται ακριβώς πάνω στο λιμάνι. Τα βλέπετε τα καράβια, έτσι δεν είναι; Κάπου – κάπου σταματούσα, κατέβαινα από τη μηχανή μου για να πάρω αυτές τις φωτογραφίες.
Εδώ, δεξιά, είναι η είσοδος για τα γραφεία του Σωματείου. Με είσοδο από την πλατεία Λουδοβίκοι 1. Οι περιφράξεις, αριστερά και ο γερανός έχουν να κάνουν με τα έργα που γίνονται εκεί από πέρσι και αφορούν στο ΜΕΤΡΟ που επεκτείνεται ως εδώ και ως τις συνοικίες του Πειραιά. Από δω, ανεβαίνω δυο ορόφους ή παίρνω το ασανσέρ και… να ‘μαι στο Σωματείο!
Κι αυτό είναι το επιβλητικό κτίριο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά. Κι αυτό με πρόσοψη την πλατεία Λουδοβίκου. Εδώ, κάπου, αφήνω τη μηχανή μου, στην περίπου μιάμιση ώρα που διαρκεί η διαδικασία παραλαβής της ύλης. Είναι ήρεμα, ήσυχα και δεν έχει προκύψει κανένα κακό ώς τώρα. Έτσι συνεχίζω να το εκμεταλλεύομαι με προσοχή…
Την ώρα που εσείς βλέπετε και διαβάζετε αυτή την ανάρτηση, εγώ έχω προχωρήσει και ολοκληρώσει το 154 τεύχος της εφημερίδας. Δηλαδή την τεχνική επεξεργασία των 16 σελίδων, τις όποίες έστειλα στο τυπογραφείο, επιμελήθηκα με τους ανθρώπους του Σωματείου όποιες μικρές διορθώσεις χρειάζονταν και τώρα είναι στο πιεστήριο για εκτύπωση. Στη συνέχεια μέσω των ΕΛΤΑ, ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ θα φτάσει στα σπίτια όλων των μελών του Σωματείου, κάπου 2.500 σε όλη την Ελλάδα.
Θέλησα να την κάνω αυτή την ανάρτηση. Να μοιραστώ μαζί σας μια αγαπημένη ενασχόληση, που μου δίνει πολύ δύναμη και κουράγιο σε δύσκολους καιρούς. Σας είπα λοιπόν τα δικά μου και σας έδωσα και μερικές φωτογραφίες δρόμου, από το σπίτι μου ως το λιμάνι του Πειραιά και συγκεκριμένα στον τερματικό σταθμό του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου.
Πέμπτη στις 20:15, στο γραφείο της στην πλατεία Μαβίλη, μία κοινωνική λειτουργός υποδέχεται στο γραφείο της τον τελευταίο πελάτη για σήμερα. Ήδη από τις 13:00 προσφέρει τις κοινωνικές υπηρεσίες της σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Η κυρία Ευτυχία κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι από την τηλεόραση στο τεράστιο σαλόνι του κτιρίου. Αν και η οθόνη είναι κλειστή, εκείνη μπορεί να δει. Αντικρίζει τον εαυτό της, που τόσο λίγο μοιάζει με την δυναμική γυναίκα που ήξερε μέχρι πρότινος. Ένας δικηγόρος μόλις τελείωσε μια κομβική δική. Με περίσσια παρρησία και θάρρος υπερασπίστηκε την υπόθεση μιας μονογονεϊκής οικογένειας από τα Κάτω Πετράλωνα. Η τράπεζα ήθελε να τους κατάσχει το μοναδικό σπίτι τους, ημιυπόγειο 32 τ.μ. Ευτυχώς θα έχουν και απόψε μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι τους.
