Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Ώρα για ένα ταξίδι με τη φαντασία μας. Με πλοίο και προορισμό το νησί της καρδιάς μας
Σήμερα θέλουμε να φύγουμε λίγο πιο μακριά από τα όρια της πόλης μας. Να μπούμε σε ένα καράβι και να ταξιδέψουμε ώς το νησί της καρδιάς μας, την Άνδρο. Και σ' αυτό το όμορφο ταξίδι της φαντασίας μας, θα χρησιμοποιήσουμε τις φωτογραφίες του φίλου μας Λεωνίδα.
Ο Λεωνίδας χρειάστηκε τις προηγούμενες μέρες να έρθει στην Αθήνα για δουλειά από το νησί που μένει αυτόν τον καιρό, την Άνδρο. Ο ίδιος μας έγραψε ότι δεν κάθισε πολύ στην Αθήνα. Έκανε τις δουλειές του και επέστρεψε. Πρόλαβε ωστόσο να καταγράψει εξαιρετικές εικόνες.
Όπως αυτή με μια θάλασσα "λάδι" και με μια ακτή ήρεμη και ήσυχη, ακατοίκητη. Μπορεί και να είναι η Μακρόνησος, το νησί της εξορίας στα χρόνια της δικτατορίας. Ψυχή δεν υπάρχει πάνω του σήμερα... Παρ' όλα αυτά εμείς το βρήκαμε αρκετά όμορφο, ως τουρίστες. Αντιληπτό ότι είναι άλλη η στιγμή και η διάθεση.
Πολλές φορές όταν ταξιδεύω με το καράβι, επιλέγω και γώ να καθίσω στην πλώρη. Μ' αρέσει να βλέπω το αφρισμένο νερό της θάλασσας από την προπέλα του καραβιού και τα σημάδια που αφήνει πίσω της, καταγράφοντας μια πορεία. Θα το δείτε πιο καθαρά, λίγο πιο κάτω στην ανάρτηση μας.
Η απόσταση όλο και μικραίνει. Μαζί με την ώρα, καταγράφει ακριβώς πού βρισκόμαστε. Πόσο θέλουμε ακόμη να φτάσουμε στον προορισμό μας. Κι αφήνουμε τη σκέψη να χαλαρώσει ακούγοντας του γλάρους που μας ακολουθούν να ομορφαίνουν, τη στιγμή που όλα θα είναι διαφορετικά, καλύτερα.
Νάτο, αυτό που σας έλεγα! Δεν είναι φανταστικό; Έχεις την απόλυτη αίσθηση ότι είσαι σε κίνηση. Και η πορεία είναι καταγεγραμμένη. Κάποια στιγμή το πλοίο θα φτάσει στον προορισμό του. Και εκεί σε περιμένει η χαρά και το μοίρασμα αγάπης με τους καλούς φίλους.
για την αιματηρή περίοδο των βαλκανικών πολέμων της δεκαετίας του '90 σαν να σε νοιάζει που πέθαναν τοσοι άνθρωποι; Όταν την ίδια στιγμή δηλώνεις αποφασισμένος να σκοτώσεις τους πάντες, αρκεί να συνεχίσουν να ανήκουν στη χώρα σου μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα με χώμα, βολβούς, σκουλήκια και ό,τι άλλο περιέχει το χώμα που πατάμε. Αν σε ένοιαζε πραγματικά η ανθρώπινη ζωή δεν θα σου πέρναγε απ' το μυαλό να σκοτώσεις τον άλλο ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είναι εχθρός σου. Μόνος σου ακυρώνεις τον εαυτό σου. Παρακαλείς να μην ισχύσει αυτό τον non paper γιατί θα αναγκαστείς να σκοτώσεις χιλιάδες ανθρώπους για να υπερασπιστείς τη χώρα σου και αυτό σου προκαλεί θλίψη. Αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα κρατά τα για τον εαυτό σου. Δεν πείθουν κανέναν. Αν πραγματικά ένιωθες θλίψη για το θάνατο δεν θα σκότωνες μπροστά σε οποιαδήποτε διακύβευμα.
