Χθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 
Όμορφο να βλέπεις τους ανθρώπους του Δήμου Αθηναίων να φροντίζουν τους πολίτες τους…
Την πρώτη φορά που είδα ανθρώπους του Δήμου Αθηναίων να καθαρίζουν, αλλά κυρίως να πλένουν στον καιρό της πανδημίας την Κλειούς, έναν μικρό δρόμο στον Κολωνό, ξαφνιάστηκα. Δεν το περίμενα. Για να πω την αλήθεια, όσα χρόνια είμαι εδώ, δεν το είχα ξαναδεί ποτέ να βγαίνουν τα συνεργεία καθαριότητας στις γειτονιές της Αθήνας. Και το χάρηκα. Μου έδωσαν για μια στιγμή την αίσθηση πως μας υπολογίζουν και μας εκτιμούν.
Κάτι τέτοιες ώρες, αισθάνεσαι πως τα χρήματα που δίδεις ως δημότης, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, πιάνουν τόπο. Αυτά τα μικρά ευέλικτα οχήματα με το πιεστικό μηχάνημα και το νερό, τα είχα δει μόνο στο κέντρο της πόλης, όπου έπλεναν τα βρώμικα πεζοδρόμια. Αλλά να, που προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες.
Άκουσα ένα θόρυβο, αυτό του πιεστικού που ρίχνει με πίεση το νερό και βγήκα στο μπαλκόνι του σπιτιού. Από εκεί τράβηξα τις φωτογραφίες που βλέπετε. Μου έκανε εντύπωση η καλή τους οργάνωση. Ο οδηγός κινούνταν με μικρή ταχύτητα και η κοπέλα πίσω του, με μάσκα, τον ακολουθούσε με το πιεστικό και έπλενε. Ένιωσα για μια στιγμή "προνομιούχος". Όπως δηλαδή θα έπρεπε να νιώθει ο κάθε δημότης, πάντοτε.
Ότι είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα από τους δημοτικούς άρχοντες ήταν να κάνουν έργα βιτρίνα. Αλλά τούτος εδώ ο πιτσιρικάς, ο Κώστας Μπακογιάννης, μας αποδεικνύει καθημερινά, ότι αν υπάρχει θέληση μπορούν να γίνουν και έργα πραγματικά για τους ανθρώπους, πέρα από τη βιτρίνα, στις μέχρι τώρα, συνήθως, υποβαθμισμένες γειτονιές. Νομίζω ότι ανεβάζει αισθητά τον πήχη των προσδοκιών για τους επόμενους.
Και για όσους έχουν μια στοιχειώδη γνωση γύρω από τα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μπορούν να αντιληφθούν ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι από μόνος του, ένα μικρό χάος. Επτά διαμερισματικές κοινότητες με 70.000 κατοίκους περίπου η καθεμιά, μπορείτε να αντιληφθείτε, το γιατί. Τι έγινε, λοιπόν και ο δυσκίνητος μέχρι χθες μηχανισμός του Δήμου, άρχισε να αλλάζει τακτική;
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι ζήτημα νοοτροπίας. Που ξεκινάει από την κορυφή και φτάνει μέχρι τα πιο χαμηλά κλιμάκια των εργαζομένων στο Δήμο. Και μόνο γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια. Το λέω με πλήρη συνείδηση και χωρίς να επηρεάζομαι από κάποιον παραμορφωτικό κομματικό φακό. Μπράβο του! Προσωπικά, είμαι της άποψης ότι πρέπει να τονίζονται τα θετικά στοιχεία. Όχι μόνο τα αρνητικά. Διότι, τελικά, λάθη κάνουν μόνο εκείνοι που εργάζονται.
