Η αδελφή μου, Στασούλα με την οικογένεια της. Από το χωριό μου Θραψανό, με αγάπη!

Σήμερα θα σας δώσω μερικές φωτογραφίες από την σαρκική αδελφή μου, Στασούλα, που μένει στο χωριό Θραψανό. Εδώ, με τον άνδρα της, Αγησίλαο Βολυράκη, στην κουζίνα του σπιτιού τους. Μπροστά στο τραπέζι, απλωμένοι ξηροί καρποί που συνοδεύουν συνήθως τη ρακή. Το μπουκάλι της, φαίνεται αμυδρά στη βάση, αριστερά της φωτογραφίας.

Τα τραπέζια της Στασούλας είναι παροιμιώδη, όπως και η ίδια για τη φιλοξενία της. Εδώ είναι με τα παιδιά της, τους γιους της Μανώλη και Λευτέρη, τις νύφες της, Βούλα και Ειρήνη και τα εγγόνια της… Από αριστερά η Αναστασία του Λευτέρη, δίπλα της η Αναστασία του Μανώλη και οι Αγησίλαοι του Μανώλη και του Λευτέρη… Λείπει η Μαρία του Μανώλη που είναι, μάλλον, η φωτογράφος.

Τα εγγόνια της Στασούλας, οι αγάπες της... Εδώ είναι τα παιδιά του Μανώλη, Αναστασία, Μαρία και Αγησίλαος. Κοντινή. Μάλλον πρόκειται για σελφ. Τα συνηθίζουν αυτά οι νέοι… Πραγματικά, είναι όμορφο να είναι όλη αυτή η παρέα, σπίτι σου… Και να τους περιποιείσαι εσύ, με πολύ αγάπη. Για τη Στασούλα δε, που κάτι τέτοιο είναι κομμάτι της ψυχής της, το πράγμα είναι ακόμα καλύτερο.

Οι δύο Αγησίλαοι… Τα αρσενικά εγγόνια της Στασούλας. Ο μεγάλος φαίνεται ότι τιμά ήδη την ρακή που τον έχει κεράσει η γιαγιά του. Είναι μεγάλος πια… Ο μικρός πάλι έχει το δικό τρόπο να σε μαγνητίζει. Αρκετά σοβαρός για την ηλικία του, σε κερδίζει γρήγορα και εύκολα. Θυμάμαι το περσινό καλοκαίρι, συζητάγαμε σπίτι μου. Ο μικρός είναι καταπληκτικός!

Ο μικρός Αγησίλαος του Λεύτερη, καθισμένος στις σκάλες της εξωτερικής αυλής που οδηγεί στον πρώτο όροφο του σπιτιού της γιαγιάς Στασούλας, όπου έχω περάσει αρκετά καλοκαίρια, όταν ήμουν μόνος μου και έφτιαχνα το πατρικό μου… Πανέξυπνος, δραστήριος, δημιουργικός, σε καθηλώνει καθώς βλέπεις πάνω του πράγματα που δεν τα περιμένεις από την ηλικία του.

Η Στασούλα στο πατρικό μου… Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια. Τώρα και όσο λείπουμε εμείς στην Αθήνα, το φροντίζει. Η φωτογραφία που βλέπουμε, αν κρίνουμε από τα ρούχα που φορά η Στασούλα, θα πρέπει να είναι ακόμα καλοκαίρι ή τουλάχιστον φθινόπωρο. Θέλω και δημόσια να της πω, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όλα…
Σχόλια (0)