Όμορφες στιγμές από τη Λευκάδα που ζήσαμε πέντε ολόκληρες μέρες τον Αύγουστο

lefkada1.2024
Η Λευκάδα ήταν επιλογή της Άννυς. Και περάσαμε πολύ όμορφα μαζί τους τον Αύγουστο του 2024. Εδώ, ένα απόγευμα που βγήκαμε με τη Σούλα για ένα ποτό, κοντά στο σπίτι που μέναμε και που μας άρεσε πολύ. Απογευματάκι, πάνω στη θάλασσα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

lefkada2.2024
Η θάλασσα μπροστά σπίτι, τη Βίλλα "Βανδώρος", μια εικόνα πέρα από τα αρμυρίκια όπου μπορούσες να καθίσεις στην ξαπλώστρα στο ίσκιο τους και να διαβάσεις ή να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο ηθελες. Ο ελάχιστος κόσμος, πρόσθετε στην παρέα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

lefkada3.2024
Το φημισμένο και όχι άδικα Πόρτο Κατσίκι. Πήγαν η Άννυ με τον Κώστα και μας μετέφεραν τα καλύτερα. Εμείς επιθυμούσαμε να είναι πιο ήπιοι οι ρυθμοί μας. Ήταν και μεγάλες οι ζέστες... Με το αικοντίσον να δουλεύει στο φουλ, ήμασταν όλες τις μέρες. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

lefkada4.2024
Η Άννυ κι ο Κώστας φωτογραφημένοι από μένα με τη μηχανή του, στην πόλη της Λευκάδας. Κατεβήκαμε δυο - τρεις φορές. Μια από αυτές, η τελευταία, που θα δείτε πιο κάτω, είναι παρμένη από εκεί, όταν πέσαμε πάνω σε μια παρέλαση. Από τις γιορτές "Λόγου και Τέχνης". Δειτε ΕΔΩ.

lefkada5.2024
Η Άννυ κατεβαίνει τις σκάλες για το Πόρτο Κατσίκι και ο Κώστας τη φωτογραφίζει. Τράβηξε επίσης από όπου πήγαμε και πολλά βίντεο. Αρκετά τα ανεβάσαμε στο Facebook, από από όπου οι φίλοι μας μπορούσαν να τα δουν άμεσα. Το έκανε αυτό με έξυπνο τρόπο και προσπαθούμε να είναι μικρά για να μπορεί, εύκολα, ο άλλος να τα δει. Δειτε ΕΔΩ.

lefkada6.2024
Να και η φωτογραφία με τοπικές ενδυμασίες στην πόλη της Λευκάδας καθώς συμμετείχαν και φίλοι με τις τοπικές τους ενδυμασίες από πολλές χώρες της Ευρώπης και φυσικά της Ιταλίας. Ήταν ένα ωραίο βραδάκι και τους απολαύσαμε από το τραπέζι της ταβέρνας που καθόμασταν. Δείτε ΕΔΩ.

 

Τα δικά μου

Η αδελφή μου, Στασούλα με την οικογένεια της. Από το χωριό μου Θραψανό, με αγάπη!

agis.stasula1
Σήμερα θα σας δώσω μερικές φωτογραφίες από την σαρκική αδελφή μου, Στασούλα, που μένει στο χωριό Θραψανό. Εδώ, με τον άνδρα της, Αγησίλαο Βολυράκη, στην κουζίνα του σπιτιού τους. Μπροστά στο τραπέζι, απλωμένοι ξηροί καρποί που συνοδεύουν συνήθως τη ρακή. Το μπουκάλι της, φαίνεται αμυδρά στη βάση, αριστερά της φωτογραφίας.

agis.stasula2
Τα τραπέζια της Στασούλας είναι παροιμιώδη, όπως και η ίδια για τη φιλοξενία της. Εδώ είναι με τα παιδιά της, τους γιους της Μανώλη και Λευτέρη, τις νύφες της, Βούλα και Ειρήνη και τα εγγόνια της… Από αριστερά η Αναστασία του Λευτέρη, δίπλα της η Αναστασία του Μανώλη και οι Αγησίλαοι του Μανώλη και του Λευτέρη… Λείπει η Μαρία του Μανώλη που είναι, μάλλον, η φωτογράφος.

agis.stasula3
Τα εγγόνια της Στασούλας, οι αγάπες της... Εδώ είναι τα παιδιά του Μανώλη, Αναστασία, Μαρία και Αγησίλαος. Κοντινή. Μάλλον πρόκειται για σελφ. Τα συνηθίζουν αυτά οι νέοι… Πραγματικά, είναι όμορφο να είναι όλη αυτή η παρέα, σπίτι σου… Και να τους περιποιείσαι εσύ, με πολύ αγάπη. Για τη Στασούλα δε, που κάτι τέτοιο είναι κομμάτι της ψυχής της, το πράγμα είναι ακόμα καλύτερο.

agis.stasula4
Οι δύο Αγησίλαοι… Τα αρσενικά εγγόνια της Στασούλας. Ο μεγάλος φαίνεται ότι τιμά ήδη την ρακή που τον έχει κεράσει η γιαγιά του. Είναι μεγάλος πια… Ο μικρός πάλι έχει το δικό τρόπο να σε μαγνητίζει. Αρκετά σοβαρός για την ηλικία του, σε κερδίζει γρήγορα και εύκολα. Θυμάμαι το περσινό καλοκαίρι, συζητάγαμε σπίτι μου. Ο μικρός είναι καταπληκτικός!

agis.stasula5
Ο μικρός Αγησίλαος του Λεύτερη, καθισμένος στις σκάλες της εξωτερικής αυλής που οδηγεί στον πρώτο όροφο του σπιτιού της γιαγιάς Στασούλας, όπου έχω περάσει αρκετά καλοκαίρια, όταν ήμουν μόνος μου και έφτιαχνα το πατρικό μου… Πανέξυπνος, δραστήριος, δημιουργικός, σε καθηλώνει καθώς βλέπεις πάνω του πράγματα που δεν τα περιμένεις από την ηλικία του.

agis.stasula6
Η Στασούλα στο πατρικό μου… Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια. Τώρα και όσο λείπουμε εμείς στην Αθήνα, το φροντίζει. Η φωτογραφία που βλέπουμε, αν κρίνουμε από τα ρούχα που φορά η Στασούλα, θα πρέπει να είναι ακόμα καλοκαίρι ή τουλάχιστον φθινόπωρο. Θέλω και δημόσια να της πω, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όλα…

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA