Θλιμμένοι άνθρωποι, σήμερα Χριστούγεννα, με... κλειστά τα εμπορικά μαγαζιά....

xristougΕκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...

Ίσως να είστε και εσείς ανάμεσά τους. Από την άλλη μεριά, πιθανόν να μη συνηθίζετε να συμμετέχετε στο θρησκευτικό μέρος, αυτής της τόσο δημοφιλούς γιορτής.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή διαπνέει τον κόσμο του εμπορίου και της ψυχαγωγίας, ακόμη και στις μη Χριστιανικές χώρες. Πραγματικά έτσι είναι, ακόμα και η Κινέζοι στην αγορά τους έχουν... χριστουγεννιάτικα εμπορεύματα! Μια ματιά στο Μοναστηράκι στην αγορά ή στα σούπερ μάρκετ θα σας πείσει.

Αλλά τι γνωρίζετε, αλήθεια, για τα Χριστούγεννα; Έχει Γραφική βάση ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού; Τι βρίσκεται πίσω από αυτή τη γιορτή, που λαβαίνει χώρα, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Προέλευση των Χριστουγέννων...xrist...

Η "Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια" (New Catholic Encyclopedia) αναγνωρίζει: «Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια, δεν αποκαλύπτουν ούτε την ημέρα, ούτε το μήνα . . .

Σύμφωνα με την υπόθεση που πρότεινε ο Χ. Γιούσενερ  και που την αποδέχονται οι περισσότεροι λόγιοι σήμερα, καθορίστηκε για τη γέννηση του Χριστού η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο, 6 Ιανουαρίου στο Αιγυπτιακό ημερολόγιο), επειδή εκείνη την ημέρα καθώς ο ήλιος άρχιζε την επιστροφή του στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, οι ειδωλολάτρες ακόλουθοι του Μίθρα, γιόρταζαν τη γέννηση του ακατανίκητου ήλιου (dies natalis Solis Invicti).

Στις 25 Δεκεμβρίου του 274, ο Αυρηλιανός ανακήρυξε το θεό ήλιο, κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και αφιέρωσε σε αυτόν ένα ναό στο Κάμπους Μάρτιους. Τα Χριστούγεννα είχαν την αρχή τους σε μια εποχή που η λατρεία του ήλιου, ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Ρώμη».

Δείτε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με τα Χριστούγεννα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ex.xristugena

Αρκούν, όμως κάποιες πληροφορίες όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι, για να αλλάξουμε στάση στη ζωή μας; Όχι βέβαια! Δεν είμαι αιθεροβάμων για να πιστεύω, κάτι τέτοιο.

Η συνήθεια, μοίαζει μερικές φορές, να είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεραστεί... Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν, αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις αλήθειες, αλλά «αφήνονται» σ’ αυτά τα έθιμα, επειδή έτσι τα βρήκαν και επειδή, λένε πως τους αλλάζουν την καθημερινότητα τους.

Είναι όμως αυτή, μια υπεύθυνη στάση; Και αξίζει να την ακολουθούμε, όσοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τη λογική μας; Αν θέλουμε να κάνουμε όμορφες αλλαγές στη ζωή μας, να δώσουμε δώρα στους αγαπημένους μας και να δημιουργήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα, μπορούμε να το κάνουμε κάθε στιγμή…

Δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Απλά πράγματα είναι. Εμείς, τα κάνουμε πολύπλοκα.

Εκτύπωση

Έτσι θα θέλαμε να είναι οι μέρες μας: Λευκές σαν τους κρίνους! Αλλά δεν είναι πάντα εύκολo

Posted in Επικαιρότητα

krinos1.200421
Ζούμε σε εποχές δύσκολες… Επιχειρώντας να ενημερωθούμε για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και τον κόσμο, πέφτουμε πάνω σε σκληρές ειδήσεις. Ακόμα κι εγώ που τόσα χρόνια υπηρέτησα τη δημοσιογραφία, προσπαθώντας να λέω την αλήθεια από όποια θέση ευθύνης είχα, ακόμα κι εγώ, νοιώθω να πιάνεται η ψυχή μου και προσπαθώ να φύγω γρήγορα από εκεί.

krinos2.200421
Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε αυτή την ιστορία με το γηροκομείο στα Χανιά. Ακούμε διάφορα, αντιφατικά. Εργαζόμενοι καταγγέλλουν σημεία και τέρατα και ανθρώπινες ζωές ηλικιωμένων, απροστάτευτες στα χέρια αδίστακτων ανθρώπων. Κι από την άλλη, με εντολή εισαγγελέα συλλαμβάνονται για διασπορά ψευδώς ειδήσεων. Πού είναι η αλήθεια; Πού το ψέμα;

krinos3.200421
Δεν αντέχεται, αυτός ο κόσμος… Προφανώς και δεν είμαστε εμείς οι ειδικοί να το ψάξουμε. Μόνο διαπιστώσεις μπορούμε να κάνουμε. Και να εκφράζουμε τη δυσφορία μας που αναπνέουμε αυτόν τον αέρα. «Πνιγόμαστε» από τη μπόχα της απανθρωπιάς και της σκληρότητας. Κι από την άλλη, βαρεθήκαμε να ακούμε υποσχέσεις...

krinos4.200421
Δεχόμαστε μεγάλα φορτία υποκρισίας αι αδυνατούμε πλέον να ξεχωρίσουμες ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Ένα δήθεν χαμόγελο που θέλει προσπάθεια για να κάνει τις συσπάσεις του προσώπου να φανούν αληθινές… Και να πείσουν τους αφελείς. Είναι και το διαδίκτυο, όπου ο καθένας έχει τη δυνατότητα να πει ότι θέλει, χωρίς κανένα πρόβλημα.

krinos5.200421
Σε ελάχιστες περιπτώσεις και μόνο μετά από καταγγελίες, ίσως ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί. Πόσο ακόμα θα τα ζούμε όλα αυτά; Και για πόσο ακόμα ο καθένας θα μπορεί να παίζει με την ψυχική ηρεμία μας; Έρχονται ώρες που έχεις ανάγκη να πιαστείς από κάπου, να νοιώσεις ασφαλής και καλά. Κι ευχαριστούμε που δεν είμαστε στην άγνοια του κόσμου.

krinos6.200421
Ήθελα να τις βγάλω, αυτές τις σκέψεις από μέσα μου και να τις μοιραστώ μαζί σας. Κάτι τέτοιες ώρες είναι που εκτιμώ περισσότερο την ύπαρξη αυτού του διαδικτυακού τόπου. Ήρεμα, ψύχραιμα και πάντα με μια όμορφη, αληθινή εικονογράφηση, με λουλούδια εποχής, αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με το δικό μας ξεχωριστό τρόπο…
Εκτύπωση

Με τα μάτια στραμμένα στην εστίαση, μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού

Posted in Επικαιρότητα

klisti.estiasi1.220421
Εικόνες θλίψης από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και τα κλειστά, μήνες τώρα, μαγαζιά της. Τα βλέπεις με κατεβασμένα ρολά και πιάνεται η ψυχή σου. Εδώ που κάποτε έστρωναν τα τραπέζια τους, τους περισσότερους μήνες του χρόνου, τώρα παρκάρουν Ι.Χ. και μηχανές. Και τίποτα δεν κινείται στον πεζόδρομο. Πώς γίναμε έτσι, την εποχή της πανδημίας του κορονοϊού;

klisti.estiasi2.220421
Ωστόσο, μετά τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού ότι η εστίαση πρόκειται να ανοίξει αμέσως μετά το Πάσχα, οι άνθρωποι του αναθάρρησαν, ανασκουμπώθηκαν και άρχισαν να προετοιμάζονται, κάνοντας κάθε είδους εργασία, μικρή ή μεγάλη. Είδαμε πολλούς ανθρώπους να εργάζονται πάνω σ’ αυτό. Εδώ ένα μαγαζί στην οδό Ρόμβης.

klisti.estiasi3.220421
Άλλοι έχουν δώσει τη δουλειά σε εξειδικευμένα συνεργεία. Αν έχουν την οικονομική άνεση, επωφελούνται, ώστε η επόμενη μέρα να τους βρει πανέτοιμους και με καινούριο λουκ, από αισθητική άποψη και όχι μόνο… Αυτούς τους ανθρώπους, τους είδαμε να εργαζονται στο κάτω μέρος της πλατείας Κλαυθμώνος.

klisti.estiasi4.220421
Αυτό είναι το αγαπημένο μας LOS GATOS στη Ρόμβης, με τη φοβερή ισπανική παέγια του. Έβγαλαν έξω τις καρέκλες να... ξεμουχλιάσουν. Για φαντάσου! Έναν ολόκληρο χειμώνα τον πέρασαν με κλειστό το μαγαζί! Ακόμα και σε μας, φάνηκε αγνώριστο… Ίσως οι μαζεμένες τέντες του και το έντονο κίτρινο που εμφανίστηκε, το έκαναν να φαίνεται τόσο διαφορετικό.

klisti.estiasi5.220421
‘Άλλο ένα μαγαζί με σκαλωσιές και εργάτες που το ετοιμάζουν… Πόσο κουράγιο και δύναμη πρέπει να έχεις αλήθεια, για να επενδύεις χρήματα σε έναν τομέα χωρίς να έχεις τη στοιχειώδη σιγουριά, ότι το εγχείρημα θα επιτύχει και θα σου αποδώσει τα αναμενόμενα; Όντως πολύ τολμηρό!

klisti.estiasi6.220421
Κι ακόμα ένα μαγαζί στη Περικλέους εκεί που σχεδόν ακουμπάει την Αιόλου. Οι ιδιοκτήτες του κάνουν μικρής κλίμακας εργασίες, ώστε η 3 Μαΐου να το βρουν όπως και τα υπόλοιπα μαγαζιά της εστίασης, έτοιμο να λειτουργήσει ξανά. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε και μεγάλες εκπλήξεις. Κάποια δεν θα ανοίξουν καθόλου, επειδή ίσως δεν θα είναι σε θέση να αντέξουν όλο αυτό το βαρύ οικονομικό φορτίο.
Εκτύπωση

Ένα μικρό ρεκόρ για ένα site σαν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ: Ξεπεράσαμε τις 6.000 αναρτήσεις!

Posted in Τα δικά μου

triantafilo1.230421
Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι, ένα μικρό ρεκόρ για τα δεδομένα ενός ιστότοπου σαν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Με συνέπεια και σταθερότητα, συνεχίζουμε να τον ενημερώνουμε καθημερινά, αποφεύγοντας σκόπιμα την πολύ άμεση επικαιρότητα που σχολιασμένη με τέχνη θα μας έδινε αναγνωσιμότητα. Αλλά δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.

triantafilo2.230421
Πιο πολύ στεκόμαστε στα απλά καθημερινά πράγματα. Συνήθειες της ζωής, εικονογραφημένες με εικόνες που, είτε έχουμε τραβήξει εμείς με το κινητό μας τηλέφωνο, είτε μας έχουν στείλει φίλοι αναγνώστες μας που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή την όμορφη κίνηση τους.

triantafilo3.230421
Περάσαμε λοιπόν τις 6.000 αναρτήσεις! Πρακτικά αυτό σημαίνει πώς αν προσπαθούσατε να διαβάσετε όλα όσα έχουμε προσθέσει στα 15 χρόνια παρουσίας μας στο διαδίκτυο, θα χρειαζόσασταν περισσότερο από μια εβδομάδα συνεχούς ανάγνωσης χωρίς διάλειμμα για φαγητό. Φυσικά το υλικό είναι κατανεμημένο κατά θέματα για να βρίσκει κανείς πιο εύκολα ότι αναζητά.

triantafilo4.230421
Ότι διαβάζετε, είναι η υπ. αριθμόν 6.003 ανάρτηση, σύμφωνα με την αρίθμηση που κάνει το ίδιο το site. Κι αυτό άραγε, σημαίνει κάτι; Ασφαλώς και σημαίνει! Μέσα σ’ αυτό αποτυπώνεται ο κόσμος, όπως τον βλέπω μέσα από τα μάτια μου κι όπως τον έζησα τα τελευταία 15 χρόνια. Και δεν ήταν και τα πιο εύκολα, αν τα δει κανείς ρεαλιστικά.

triantafilo5.230421
Μαζί μου ωρίμασε κι αυτό, περνώντας από διάφορα στάδια… Για ένα όμως είμαι περήφανος. Δεν είπα συνειδητά ψέματα, δεν κορόιδεψα, επιδιώκοντας αναγνωσιμότητα, έλεγα πάντα την αλήθεια κι αυτό που είχα στην καρδιά μου και οι τακτικοί αναγνώστες μου, μπορούν να σας το βεβαιώσουν αυτό. Συνέχισα να διατηρώ το χώρο ως πεδίο άσκησης των δημοσιογραφικών ανησυχιών μου, βοηθώντας κι άλλους.

triantafilo6.230421
Κι έτσι θα συνεχίσω να κάνω όσο αντέχω και μπορώ. Επειδή σαφώς, οι προτεραιότητες μου έχουν αλλάξει. Αλλά δεν θα πάψω ποτέ να εκφράζω και να διατυπώνω ανοιχτά τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου. Και σας ευχαριστώ που σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι είστε συνοδοιπόροι μου. Αυτό μου δίνει κουράγιο και δύναμη.
Εκτύπωση

Μια βόλτα στο λόφο Ίππιου Κολωνού. Στο μικρό ανθισμένο δασάκι του αυτή την εποχή

Posted in Επικαιρότητα

lofos.ipiu.kolonu1.190421
Βγαίνουμε καμιά φορά τα απογεύματα, από το σπίτι, τηρώντας όλα τα μέτρα ασφαλείας με τον κωδικό 6 στο 13033 για περπάτημα. Το έχουμε ανάγκη για την υγεία μας. Ένα μέρος που διαλέξαμε να πάμε τελευταία είναι ο λόφος Ίππιου Κολωνού. Ένα αγαπημένο μέρος.

lofos.ipiu.kolonu2.190421
Τα δρομάκια του ήταν, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, πεντακάθαρα... Λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν, όλοι με μάσκες όπως επιβάλλεται. Μόνο οι νέοι είχαν καταλάβει μερικά παγκάκια και ζωντανοί καθώς είναι, γέλαγαν με τα αστεία στην παρέα τους.

lofos.ipiu.kolonu73.190421
Πήγα στο κλειστό υπαίθριο θεατράκι που βρίσκεται εκεί... Μοιάζει σαν εγκαταλειμμένο. Και εδώ που τα λέμε, δυο χρόνια τώρα έχουν να γίνουν εκδηλώσεις. Θυμάμαι κάποτε, Απρίλη και Μάη, εδώ ήταν πανηγύρι από τα σχολεία που είχαν επιδείξεις.

lofos.ipiu.kolonu4.190421
Περπατήσαμε αρκετά, μπορεί και δυο κύκλους, το μικρό πάρκο. Πάντα θα μου αρέσει το μέρος αυτό. Μια θλίψη όμως θα την έχω από το κλειστό μαγαζί του Καπράλου. Κοντεύει να κλείσει η πόρτα του από τα φυτά που έχουν θεριέψει και οι καρέκλες σαπίζουν μέσα.

lofos.ipiu.kolonu5.190421
Πολλές φορές στο παρελθόν, εδώ ήταν το καταφύγιο μου. Ένας καφές και το κομπιούτερ μου. Αλλά τώρα τίποτα δεν θυμίζει αυτή την ενεργητικότητα, όπου μπορούσες να συναντήσεις φίλους, να πιείς ένα ουζάκι, να κάνεις την παρέα σου. Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Και πολύ πριν τον κορονοϊό.

lofos.ipiu.kolonu6.190421
Ο λόφος δεν είναι μακριά από το σπίτι μου. Έτσι αποτελεί μια επιλογή για ένα ήπιο περπάτημα που κάνει καλό στην υγεία. Κι εμείς το κάνουμε αυτό σε κάθε ευκαιρία. Φροντίζουμε μάλιστα να δημιουργούμε ευκαιρίες ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Επειδή το χρειαζόμαστε.
Εκτύπωση

Πώς τα κορονοπάρτι μπήκαν στη ζωή μας, λίγο πριν την χαλάρωση των μέτρων. Μαθαίνουμε;

Posted in Δημοσιογραφικά

taxydromos190421
Και ξαφνικά, λίγο πριν βγει να κάνει δηλώσεις ο πρωθυπουργός σε μια προσπάθεια να εκτονώσει κάπως την κατάσταση, τα ΜΜΕ, ακόμα και της περιφέρειας, όπως εδώ ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ του Βόλου, άρχισαν να προωθούν ένα κλίμα εχθρικό προς μια αντίδραση των νέων που ίσως είναι υπό διερεύνηση…
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/04/2021

Τον τελευταίο καιρό, διαβάζουμε όλο και πιο συχνά στα έντυπα και διαδικτυακά ΜΜΕ, ότι οι νέοι δεν "κρατιούνται" πια στα σπίτια τους και συχνά χρησιμοποιούν τις πλατείες της γειτονιάς που μένουν, οργανώνοντας τα περίφημα κορονοπάρτι.

Καιρός λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά σε αυτές τις εξάρσεις των νέων και αντί να τις καταδικάζουμε και να επιστρέφουμε ήσυχοι στην ηρεμία της δικής μας κοινωνικής αποστασιοποίησης και τους εγκλεισμού, όπως απαιτούν οι αρχές, να προσπαθήσουμε να το ερμηνεύσουμε, κοινωνικά.

Θα μου πείτε: Είναι δική μας δουλειά αυτό; Όχι απαραίτητα, αλλά δεν βλέπω και τους ειδικούς να μπαίνουν σ' αυτό το ρόλο και να βοηθήσουν τους νέους να αντιληφθούν την προσωπική ευθύνη τους στη διασπορά του κορονοϊού Covid-19.

Για την ώρα, πάντως, τα ΜΜΕ προσπαθούν με έναν λάθος τρόπο να καταδικάσουν ως ανεύθυνη μια τέτοια συμπεριφορά, προβάλλοντας έντονα τη ζημιά που κάνουν στους γύρω τους και στην οικογένεια τους, αλλά και σε ότι αφήνουν πίσω τους, όταν τα ξημερώματα αποχωρούν από την πλατεία.

Και τι καταφέρνουν έτσι; Απλά να στρέψουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ενάντια στους νέους. Το «διαίρει και βασίλευε», είναι και συνεχίζει να είναι, το "γιατρικό" σε κάθε νόσο.

Αλλά, είναι αυτή η αλήθεια; Όχι πάντα. Δείτε πως περιγράφει στην εφημερίδα που εργάζεται, ένας αμερόληπτος δημοσιογράφος όσα έζησε ο ίδιος ένα βράδυ με τους νέους στην πλατεία.

Ο συνάδελφος Δημήτρης Κανελλόπουλος έγραψε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ κάτι που μου άρεσε πολύ και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «Το τηλέφωνο έπεσε γύρω στις 10 το βράδυ, ενώ κάναμε τη βραδινή σύσκεψη στην εφημερίδα και το έβαλα σε ανοιχτή ακρόαση να το ακούσουν όλοι.

«Έλα Δημήτρη, είμαστε στη Φωκίωνος Νέγρη και πίνουμε ποτό, έλα, έχει κόσμο. Και θα πάμε μετά και στην πλατεία Αγίου Γεωργίου». Τι να κάνω κι εγώ, έκανα την καρδιά μου πέτρα και πήγα.
episimansis.neo
Στις 10 και μισή που έφτασα στην Κυψέλη γινόταν ένας μικρός χαμός. Δεν υπάρχει καμία απαγόρευση, έχει καταργηθεί εκ των πραγμάτων. Το είδα και το Σάββατο στην πλατεία Προσκόπων που επίσης είχε πολύ κόσμο. Το ίδιο γινόταν σε όλες τις πλατείες στην Αθήνα (και στη Νέα Σμύρνη και στο Περιστέρι και παντού) εκτός από μία: την πλατεία Βαρνάβα που τη φύλαγε η αστυνομία ώστε να την παρουσιάζουν, καμαρώνοντας, τα κανάλια.

Στην πλατεία Αγίου Γεωργίου όλα τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Ποτά κανονικά, νεαρός κόσμος, χωρίς ιδιαίτερο συνωστισμό ωστόσο, χωρίς μουσικές. Και χωρίς μάσκες οι περισσότεροι. Απλωμένοι όλοι στην πλατεία και τους γύρω δρόμους, σε παγκάκια και παρτέρια, να συζητούν ήρεμα και ωραία. Ούτε πάρτι, ούτε εξαλλοσύνες, τίποτε από αυτό που μας παρουσιάζουν κάθε βράδυ τα έξαλλα κανάλια. Και αν θέλεις να κρατήσεις απόσταση την κρατάς, δεν πλησίασα άνθρωπο πιο κοντά από τα δύο μέτρα.

Τη λύση την έχουμε πει εδώ και εβδομάδες που έφτιαξε ο καιρός, αλλά η κυβέρνηση είναι ανίκανη ακόμα και να τη σκεφτεί: ανοιχτή εστίαση σε ανοιχτούς χώρους. «Χθες το βράδυ είχαμε 600 άτομα στην πλατεία, αν ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά κανονικά με τραπεζοκαθίσματα θα ήταν 300 τα άτομα, όσο η δυναμική των καταστημάτων», μου είπε μία ιδιοκτήτρια ενός καφέ-μπαρ.

Πλατεία Αγίου Γεωργίου λοιπόν γεμάτη με νέους. Γεμάτη με όλους αυτούς που τους κατηγορούν, από τα τηλεοπτικά στούντιο, 60αρηδες καλοταϊσμένοι και καλοζωισμένοι δημοσιογράφοι».

Τα κορονοπάρτι των νέων, οφείλουμε όλοι, με πρώτη την κυβέρνηση που έχει και την κύρια ευθύνη, να τα δούμε πιο σοβαρά. Για να μπορέσουμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, ώστε να δώσουμε διεξόδους στους νέους, τις οποίες χρειάζονται, χωρίς να αποτελούν δημόσιο κίνδυνο για την κοινωνία.

Μπορεί να γίνει αυτό; Δεν είναι εύκολο. Θέλει δουλειά, αλλά μπορεί να γίνει. Αρκεί αν το θέλουμε πραγματικά, όλοι και να χρησιμοποιούμε ως οδηγό την κοινή λογική, αντί για την προπαγάνδα, που συμφέρει κάποιους, αφού είναι ελεγχόμενη.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 24/4/2021 στη εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Εκτύπωση

Λίγη ακόμα άνοιξη τη χρειαζόμαστε... Λίγη ακόμα ομορφιά γύρω μας την έχουμε ανάγκη...

Posted in Επικαιρότητα

anthismeni.terpsithea1.160421
Τι είναι η ζωή μας πέρα από συναισθήματα; Δυσκολευόμαστε μερικές φορές να το κατανοήσουμε, επειδή νομίζουμε ότι είμαστε κάτι, από μόνοι μας και μ’ αυτή τη ματαιότητα προσπαθούμε να πορευτούμε. Αλλά, τελικά, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή και θέλουμε, δεν θέλουμε, προσαρμοζόμαστε.

anthismeni.terpsithea2.160421
Με εικονογράφηση από υπέροχες ανοιξιάτικες φωτογραφίες, από τον τόπο του φίλου μας Γιώργου, την Τερψιθέα Αιτωλοακαρνανίας, θα προσπαθήσουμε να το επιχειρήσουμε αυτό. Επειδή δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να κάνουμε θετικές σκέψεις, παρέα με ανθισμένα δέντρα που παραπέμπουν στην πιο όμορφη εποχή του χρόνου!

anthismeni.terpsithea3.160421
Και νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της ομορφιάς της άνοιξης, είναι το γεγονός ότι δεν κρατάει πολύ και είναι ευμετάβλητη. Αλλιώς ξεκινά το πρωί, αλλιώς εξελίσσεται προς το μεσημέρι και αλλιώς καταλήγει το βράδυ. Κάτι τέτοιες ώρες η ζακέτα είναι μάλλον απαραίτητη...

anthismeni.terpsithea4.160421
Έχω μάθει και μ’ αρέσει να ζω μ’ αυτές τις εναλλαγές... Δυσκολεύομαι, όπως όλοι, στο τι θα φορέσω, αν χρειαστεί να βγω έξω για δουλειές, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Πάντα για όλες αυτές τις μικρές ελευθερίες θα μας αποζημιώνει αυτή η απίστευτη ομορφιά που έχουμε μπροστά μας.

anthismeni.terpsithea5.160421
Έμαθα να μην κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Με βοήθησε ιδιαίτερα και όλη αυτή η δοκιμασία με τον κορονοιό. Και καθώς έχω καταφέρει να ξεφύγω από τη μέγγενη των εθίμων και των παραδόσεων, γελάω με τις απίθανες αντιδράσεις των ανθρώπων που ανησυχούν αν θα μπορέσουν να πάνε φέτος στο χωριό και δεν θα φάνε τα μεσάνυχτα τη μαγειρίτσα.

anthismeni.terpsithea6.160421
Και είμαι σε θέση να κατανοώ τις απίθανες αντιδράσεις μιας ανίκανης κυβέρνησης να υλοποιήσει ένα στοιχειώδες σχέδιο πυγμής, απέναντι στον κορονοιό, επειδή είναι δέσμια σε συμφέροντα και... λογικές εκείνων που θεωρεί συμμάχους της. Η άνοιξη μας δίνει το κουράγιο και τη δύναμη που χρειαζόμαστε.
Εκτύπωση

Παράξενα πεύκα που συναντήσαμε στη βόλτα μας στο Καβούρι, πριν μια βδομάδα περίπου...

Posted in Επικαιρότητα

pefka1.110421
Τις είχα κρατήσει αυτές τις φωτογραφίες για κάποια ώρα σαν κι αυτή. Είναι από τη βόλτα που κάναμε στο Καβούρι πριν μια βδομάδα και κάτι μέρες. Σας το είχα υποσχεθεί άλλωστε. Θυμηθείτε το δημοσίευμα που κάναμε πατώντας ΕΔΩ. Και προσέξτε παρακαλώ αυτό το σημείο.

pefka2.110421
Μου έκαναν εντύπωση οι κορμοί κυρίως αυτών των πεύκων δίπλα στη θάλασσα. Τι μπορεί να τα έκανε να γείρουν έτσι και να μεγαλώσουν. Θες ο δυνατός αέρας ή κάτι άλλο; Πολλά ίσως να ήταν, πάντως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Σ' αυτή την ανάρτηση θα δείτε μερικά.

pefka3.110421
Προσέξτε κι αυτό το μπέρδεμα των κορμών των δυο δέντρων. Εντυπωσιακό δεν είναι; Εμένα πάντως μου έκανε εντύπωση και το φωτογράφισα. Ήθελα να κρατήσω αυτό το ασυνήθιστο ανάμεσα σε δυο δέντρα. Και όπως βλέπετε, μάλλον τα κατάφερα.

pefka4.110421
Άλλο ένα πεύκο γερμένο προς την ίδια κατεύθυνση. Να γιατί ανέφερα πιο πάνω πως ίσως να ήταν ο άνεμος προς αυτή την κατεύθυνση που φύσαγε δυνατά, όταν ήταν μικρά και δεν υπήρχαν μεγάλα εμπόδια να τον σταματήσουν, Μεγαλώνοντας πια, πήραν μόνιμα το σχήμα αυτό.

pefka5.110421
Τι ίδιο κι αυτό εδώ... Μοιάζει σαν να είναι ξαπλωμένο, να... ξαποστάσει λίγο, κουρασμένο από τον χρόνο. Αλλά αν προσέξουμε τον κορμό του, δεν είναι καθόλου μεγάλο. Και από το φύλλωμα του είναι γενικά υγιές. Στο Καβούρι θα συναντήσεις πολλά τέτοια πεύκα.

pefka6.110421
Κρατάω αυτές τις εικόνες ως σπάνιες μια και δεν έχω προσέξει αλλού τόσα μαζεμένα δέντρα που ξεχωρίζουν. Ήταν ωραίο για μας το κλείσιμο αυτής την μικρής εκδρομής που τόσο τη χρειαζόμασταν. Επιφυλασσόμαστε και για άλλες όταν και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA