Οι κύκλοι της εποχής ξαναέγιναν… άνοιξη! Το πρωί ψυχρούλα, τη μέρα ηλιοφάνεια και ζέστη και το βράδυ επιστροφή στα καθιερωμένα. Καιρός για μια βόλτα στο κοντινό μας πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα που είχαμε καιρό να πάμε… Το κάναμε το απόγευμα της Δευτέρας που μας πέρασε και το χαρήκαμε. Η φύση με τον ήλιο και τις βροχές έχει αρχίσει να γιγαντώνει το πράσινο και τα αγριόχορτα.


Είδαμε ένα πάρκο φροντισμένο… Να τα λέμε κι αυτά. Παντού τα αγριόχορτα έχουν κουρευτεί κι ο τόπος φαντάζει όμορφος… Και η αλήθεια είναι ότι εμείς που έχουμε ζήσει και τους καιρούς της εγκατάλειψης του, ξέρουμε και μπορούμε να διακρίνουμε αυτή την αλλαγή. Βεβαίως, υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν, αλλά είμαστε αισιόδοξοι.


Μας αρέσει να περπατάμε στα χωμάτινα δρομάκια του. Αν και η πόλη είναι δίπλα σου, έχεις την αίσθηση ότι είσαι κάπου μακριά. Εντάξει, αίσθηση μόνο είναι, γιατί τα σπίτια δίπλα από το πάρκο είναι ορατά, όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία. Αλλά ακόμα και αυτή η αίσθηση κάνει καλό στις εποχές που ζούμε, τις τόσο ιδιαίτερες.


Θα μπορούσες με λίγη επιπλέον φαντασία να το πεις κι ένα μικρό δάσος μέσα στην πόλη. Ναι, έτσι αισθάνεσαι περπατώντας εδώ… Αυτό προσωπικά μου άρεσε πάντα και το επιδίωκα, όταν χρειαζόμουν έναν ήσυχο τόπο για χαλάρωση και αυτοσυγκέντρωση. Το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, πάντα μου άρεσε και ήθελα να το βλέπω περιποιημένο.


Υπάρχουν χώροι απομονωμένοι που μπορείς να καθίσεις και να στοχαστείς. Ή να αφήσεις το μυαλό σου να «τρέξει» πίσω από παιδιά που παίζουν ανέμελα ή ζώα οικόσιτα που έχουν βρει τη χαρά τους στο να είναι ελεύθερα, χωρίς το φόβο των αυτοκινήτων. Η πρόσβαση μπορεί να μην είναι πάντοτε εύκολη για όσους έχουν προβλήματα κινητικότητας. Αλλά αξίζει τον κόπο η προσπάθεια.


Στο περπάτημα μέσα στο πάρκο, θα συναντήσεις και μικρές χωμάτινες πλατείες… Δρόμοι μικροί, οδηγούν παντού. Και βέβαια με τον χρόνο, ξέρεις καλά πού οδηγεί ο καθένας. Αλλά και να μην ξέρεις, αξίζει να δοκιμάσεις νέους δρόμους. Το βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται να απογοητευτείς. Παντού θα είναι όμορφα.