Χθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 
Ένα μικρό ρεκόρ για ένα site σαν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ: Ξεπεράσαμε τις 6.000 αναρτήσεις!
Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι, ένα μικρό ρεκόρ για τα δεδομένα ενός ιστότοπου σαν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Με συνέπεια και σταθερότητα, συνεχίζουμε να τον ενημερώνουμε καθημερινά, αποφεύγοντας σκόπιμα την πολύ άμεση επικαιρότητα που σχολιασμένη με τέχνη θα μας έδινε αναγνωσιμότητα. Αλλά δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.
Πιο πολύ στεκόμαστε στα απλά καθημερινά πράγματα. Συνήθειες της ζωής, εικονογραφημένες με εικόνες που, είτε έχουμε τραβήξει εμείς με το κινητό μας τηλέφωνο, είτε μας έχουν στείλει φίλοι αναγνώστες μας που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή την όμορφη κίνηση τους.
Περάσαμε λοιπόν τις 6.000 αναρτήσεις! Πρακτικά αυτό σημαίνει πώς αν προσπαθούσατε να διαβάσετε όλα όσα έχουμε προσθέσει στα 15 χρόνια παρουσίας μας στο διαδίκτυο, θα χρειαζόσασταν περισσότερο από μια εβδομάδα συνεχούς ανάγνωσης χωρίς διάλειμμα για φαγητό. Φυσικά το υλικό είναι κατανεμημένο κατά θέματα για να βρίσκει κανείς πιο εύκολα ότι αναζητά.
Ότι διαβάζετε, είναι η υπ. αριθμόν 6.003 ανάρτηση, σύμφωνα με την αρίθμηση που κάνει το ίδιο το site. Κι αυτό άραγε, σημαίνει κάτι; Ασφαλώς και σημαίνει! Μέσα σ’ αυτό αποτυπώνεται ο κόσμος, όπως τον βλέπω μέσα από τα μάτια μου κι όπως τον έζησα τα τελευταία 15 χρόνια. Και δεν ήταν και τα πιο εύκολα, αν τα δει κανείς ρεαλιστικά.
Μαζί μου ωρίμασε κι αυτό, περνώντας από διάφορα στάδια… Για ένα όμως είμαι περήφανος. Δεν είπα συνειδητά ψέματα, δεν κορόιδεψα, επιδιώκοντας αναγνωσιμότητα, έλεγα πάντα την αλήθεια κι αυτό που είχα στην καρδιά μου και οι τακτικοί αναγνώστες μου, μπορούν να σας το βεβαιώσουν αυτό. Συνέχισα να διατηρώ το χώρο ως πεδίο άσκησης των δημοσιογραφικών ανησυχιών μου, βοηθώντας κι άλλους.
Κι έτσι θα συνεχίσω να κάνω όσο αντέχω και μπορώ. Επειδή σαφώς, οι προτεραιότητες μου έχουν αλλάξει. Αλλά δεν θα πάψω ποτέ να εκφράζω και να διατυπώνω ανοιχτά τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου. Και σας ευχαριστώ που σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι είστε συνοδοιπόροι μου. Αυτό μου δίνει κουράγιο και δύναμη.
