Μια πολύ όμορφη βραδιά επικοινωνίας αφιερωμένη στον καλό μας φίλο, Θοδωρή
Ήταν μια έκπληξη για τον ίδιο, καλά προετοιμασμένη και αφορούσε τον φίλο μας και αδελφό μας, Θοδωρή, που από το 2016 δεν θα υπηρετεί πια την εκκλησία μας, αλλά στο Χαϊδάρι Βορεία… Η τούρτα αυτή με τη φωτογραφία του, φτιαγμένη σε τοπικό ζαχαροπλαστείο, κόπηκε και μοιράστηκε, αμέσως μετά το φαγητό…
Κι αυτό που κρατάει ο Θοδωρής διαβάζοντας τα λόγια, ευχές που έχουν γράψει όσοι αδελφοί ήθελαν είναι ένα φωτομοντάζ φτιαγμένο με πολύ αγάπη. Είναι κάτι σαν τις κινηματογραφικές αφίσες. Και σε μέγεθος και σαν αποτέλεσμα. Εξάλλου ο Θοδωρής αγαπά πολύ τα καλά αστεία. Και όπου δεν προσβάλλεται ο άλλος, συμμετέχει και ο ίδιος.
Είχαμε μαζευτεί καμιά 70αρία άνθρωποι, αυτό το βράδυ του Σαββάτου. Ο Θοδωρής, μόλις έχει πάρει τα δώρα του, ακόμα και ποίημα του έγραψε μια αδελφή με πολύ αγάπη και ο ίδιος όπως είναι και στη ζωή του, είναι πολύ εκδηλωτικός. Δεν το περίμενε… Ήταν απόλυτα φανερό αυτό. Και όπως βλέπετε, δεν μπορεί να συγκρατηθεί από τα συναισθήματα του.
Χρειάστηκε να ανέβω πάνω σε μια καρέκλα να «αιχμαλωτίσω» την ομορφιά της στιγμής… Κοιτάξτε με πόση αγωνία και αγάπη προσπαθούν και οι αδελφοί το κάνουν το ίδιο με τα τάμπλετς τους ή τα κινητά τους τηλέφωνα… Πολλοί τράβηξαν και βίντεο. Είναι υπέροχες τέτοιες στιγμές, μοναδικές που αξίζει να ζει κανείς.
Η επίσκεψη του επισκόπου περιοχής μας, τον Ιορδάνη Σκερλετίδη, στην εκκλησία μας είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της και όπως συνηθίζεται μια επικοινωνία μας φέρνει πάντα πιο κοντά, κάτω από πιο χαλαρούς ρυθμούς… Πραγματικά, όσοι συμμετείχαμε και δεν είμαστε καθόλου λίγοι, όπως προανέφερα, έχουμε κάτι καλό να πούμε.
Με τον Θοδωρή, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός… Τον αγαπώ πολύ και του χρωστώ πάρα πολλά, αφού μαζί του έκανα μελέτη, μετά τον Ανδρέα και γνώρισα την αλήθεια. Του χρωστώ, κατά κάποιο τρόπο, τη ζωή μου και τον ευχαριστώ γι’ αυτό, καθώς με έφερε πιο κοντά στο να γνωρίσω τον Ιεχωβά. Θα είναι πάντα ο καλύτερος μου φίλος. Όσο δηλαδή κι εκείνος το θέλει, όπως εγώ…
Με τον ίδιο και πιο εκδηλωτικό τρόπο τον αγάπησαν όλα τα παιδιά στην εκκλησία μου, Αθήνα Αττική. Ήταν ο «αγαθός γίγαντας». Διέθετε χρόνο μαζί τους, έπαιζε υπομονετικά στα πάρτι για παιδιά υποδύονταν συνήθως τον Γολιάθ στις γραφικές αναπαραστάσεις που τον έριχναν κάτω εκείνα που ήταν οι… μικρόσωμοι Δαυίδ… Θοδωρή θα σ’ αγαπάμε πάντα… Είμαστε βέβαιοι ότι θα σ’ αγαπήσουν έτσι και στο Χαϊδάρι…
Σχόλια (6)