Μια ανάσα ακόμα στο Θραψανό... Στις δύσκολες μέρες της καραντίνας, είναι θησαυρός!

Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο χωριό... Όσο διαρκεί αυτός ο υποχρεωτικός εγκλεισμός, θα προσπαθούμε να κάνουμε "εξόδους "με τη φαντασία μας, σε μέρη που αγαπούμε. Κι ένας τέτοιος τόπος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το Θραψανό, το χωριό μου.


Μπορούμε να πάμε στο κήπο της Στασούλας, στου Γρέγο.... Δεν έχει πολλά πράγματα αυτό τον καιρό καθώς σιγά - σιγά, το βλέπουμε και στη ζωή μας, ο χειμώνας είναι στην πόρτα μας. Αλλά ένα λάχανο θα το βρούμε. Μια σαλάτα θα γίνει, να συνοδεύσει το κυρίως πιάτο μας.


Η γης αλλάζει, πρασινίζει μετά τις βροχές, βγάζει τα δικά της χορτάρια. Ο κήπος που ξέραμε αρχίζει να χάνεται. Στην κατάλληλο καιρό θα σκαφτεί και θα ξαναγίνει. Αλλά, όλα αυτά αργότερα. Μέχρι τότε θα μπορούνε οι άνθρωποι του να τρώνε τους τελευταίους καρπούς του.


Ας τη δούμε γαι τελευταία φορά φέτος στην αλλαγή και στο τέλος εποχής της... Έχει κι αυτό τη χάρη του. Όλα τα πράγματα είναι ένας κύκλος. Που πρέπει να έχεις την κατάλληλη υπομονή ώστε να είσαι σε θέση να απολαύσεις την κάθε στιγμή του. Και πιστέψτε με, μπορούμε:


Σε λίγο όλα, μα όλα, θα είναι διαφορετικά... Οι εποχές, οι χρόνοι, οι καιροί... Το ξέρετε εκείνο το τραγούδι που λέει, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν; Ε, κάπως έτσι εχουν τα πράγματα και στην καθημερινότητα μας. Αρκεί όμως να μη μένουμε απαθείς παρατηρητές.