Με το όνομα Τουρκοβούνια φέρονται μια λοφοσειρά της Αττικής, μία συνοικία της Αθήνας, καθώς και μια συνοικία του δήμου Κερατσινίου. Εμείς διαλέξαμε χθες με τους φίλους μας να πάμε μια βόλτα στη λοφοσειρά της Αθήνας πάνω από το Γαλάτσι. Και μαζί μας ήταν και η Αναστασία.


Οι γυναίκες της παρέας είχαν την πρωτοκαθεδρία, όπως είναι φυσικό… Αλλά δέσαμε όλοι μια χαρά καθώς καθίσαμε να πάρουμε ένα ποτό στο Zafiro Cafe (πρώην Zeppelin). Ζητήσαμε από το γκαρσόνια να μας φωτογραφίσει. Ευγενέστατο ανταποκρίθηκε, αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία. Τράβηξε τέσσερις για να διαλέξουμε μία…


Ο τόπος όμως είναι πανόραμα… Η θέα είναι εκπληκτική, αλλά οι τιμές λίγο τσουχτερές. Μέσα στο Άλσος μπορείς να καθίσεις για φαγητό στο εστιατόριο Υάδες. Μια χαλαρή βόλτα μέσα στο Αττικό Άλσος μπορεί να σου πάρει μιάμιση ώρα, αν είσαι διατεθειμένος να περπατήσεις και να περιηγηθείς όλες τις εγκαταστάσεις μετά τη διαμόρφωση του 2010.


Τα Τουρκοβούνια ή Λυκοβούνια των Αθηνών είναι η υψηλότερη (από τη στάθμη της θάλασσας) και η πλέον εκτεταμένη λοφοσειρά στην κεντρική περιοχή του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Χωρίζει, έτσι, το λεκανοπέδιο σε ανατολικό και δυτικό. Στην αρχαιότητα ονομάζονταν Αγχεσμός, ονομασία που σχετίζεται με το οξύ σχήμα κάποιων κορυφών τους και η οποία αποδίδονταν επίσης στον Λόφο του Στρέφη.


Η παλαιότερη ονομασία της λοφοσειράς ήταν «Λυκοβούνια». Το σημερινό όνομα δόθηκε κατ' άλλους μεν επειδή εκεί υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο και κατ' άλλους επειδή εκεί στρατοπέδευαν τα στρατεύματα του Τούρκου Πασά Ομάρ, πριν την απελευθέρωση της Αθήνας. Εμείς πήγαμε απογευματάκι και καθίσαμε μέχρι τις 10. Ωραία ήταν…


Τα Τουρκοβούνια αποτελούν το φυσικό όριο μεταξύ των δήμων Γαλατσίου (δυτικά, βορειοδυτικά), Φιλοθέης (βόρεια) και Ψυχικού (βορειοανατολικά), ενώ το νότιο τμήμα τους ανήκει στο δήμο Αθηναίων (συνοικισμός Παπανδρέου). Στους νεότερους χρόνους στα Τουρκοβούνια είχε το λημέρι του ο φοβερός λήσταρχος Κακαράς, εξ ου και η ονομασία της σπηλιάς που υφίσταται εκεί.


Σήμερα στη περιοχή τους βρίσκεται το Αττικό άλσος, το Κέντρο Νεότητας του Γαλατσίου καθώς και η μονή με την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Στην κορυφή του είχε προγραμματιστεί επί δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) η ανέγερση του «Τάματος του Έθνους», δηλαδή ενός μεγαλοπρεπούς ναού του Σωτήρος, που όμως ποτέ δεν κατασκευάσθηκε.


Στις πλαγιές των Τουρκοβουνίων είναι κτισμένο το Πολύγωνο και το υψηλότερο τμήμα του Γαλατσίου, γνωστό ως Πανόραμα Γαλατσίου. Εδώ η Χάρις φωτογραφήθηκε με φόντο τη φωτισμένη νυχτερινή Αθήνα. Φοβήθηκα πως δεν «έπιανε» τίποτα ο φακός του κινητού από την ομορφιά της Αθήνας, αλλά τελικά δεν είναι κι άσχημα…