Στο σπίτι της φίλης μας Νίτσας και του Παναγιώτη Θεοφανόπουλου στην Αλμυρή Κορινθίας πήγαμε πρώτη φορά πριν τέσσερα χρόνια, Αύγουστο μήνα. Γνωριζόμασταν από το διαδίκτυο και είπαμε ότι θα ήταν καλό να γνωριστούμε από κοντά. Και νιώσαμε την υπέροχη φιλοξενία τους... Εδώ, η είσοδος του σπιτιού τους.


Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τότε... Η φιλοξενία του μοναδική! Η Νίτσα και ο Παναγιώτης είναι πάντα στο μυαλό μας. Μπορεί η απόσταση να είναι ένα εμπόδια στην τακτική ζωντανή επικοινωνίας σε καιρούς πανδημίας, αλλά είναι πάντα στην καρδιά μας.


Τους θυμηθήκαμε ξανά με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες με τα τριαντάφυλλα από τον κήπο της που κοσμούν τη σημερινή ανάρτηση μας... Το καλοκαίρι όμως του 2017 είχαν δοκιμαστεί από φωτιά στην περιοχή. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.


Ήταν θυμάμαι, Σεπτέμβρης της ίδια πάντα χρονιάς, του 2017 όταν καθώς μας είχαν πάλι φιλοξενήσει πήγαμε μαζί τους στη συνάθροιση της εκκλησίας της Κορίνθου (δείτε ΕΔΩ). Μια εμπειρία μοναδική. καθώς νοιώσαμε τον απόστολο Παύλο που είχε μείνει αρκετό καιρό στην περιοχή να ζωντανεύει, δίπλα μας.


Αλλά με τη Νίτσα βρεθήκαμε και στην Αθήνας όταν είχε έρθει στην κόρη της. Ήταν Οκτώβρης του 17 τότε και πήγαμε σε ένα υπέροχο καφέ στην Πετρούπολη, στο "Apolis". περάσαμε ένα απόγευμα υπέροχο με συζήτηση. Δείτε ΕΔΩ πόσο όμορφο είναι το μέρος εκεί...


Αλλά η Νίτσα είναι πάντα εδώ... Και μας τροφοδοτεί συχνά φωτογραφίες από τα λουλούδια του κήπου της. Ξέρει την αγάπη μας και λέει "ας μοιραστώ αυτή την ομορφιά με τους φίλους μου. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που έγινε με αυτόν τον τρόπο πέρσι... Έτσι είναι και το φετινό.