Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Ένα εξαιρετικό διήμερο υπέροχο από αδελφούς μας... Η φιλοξενία που ξεκινάει από την ψυχή
Υποσχέθηκα χθες μια συνέχεια και οφείλω να την κάνω... Χθες λοιπόν σας έδωσα μια πρώτη γεύση. Και επειδή τώρα είναι σε σειρά, αλλά όταν φύγουν από την κεντρική σελίδα καλό είναι να τα έχουμε μαζεμένα. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα. Ας δούμε από λίγο πιο κοντά τα πράγματα που ζήσαμε το διήμερο 12 - 13/8/2017.
Με την Νίτσα Ζώγκου γνωριζόμαστε διαδικτυακά, όπως και με πολλούς άλλους εδώ μέσα. Η διαφορά είναι ότι και σε μας και σε εκείνη, άρεσε η αλήθεια της πραγματικής ζωής. Έτσι αποφασίσαμε να γνωριστούμε από κοντά. Και προσκληθήκαμε για ένα διήμερο σπίτι τους, στην Αλμυρή Κορινθίας.
Ανταποκριθήκαμε άμεσα. Και εκεί πέρα από την Νίτσα γνωρίσαμε και τον σύζυγο της, τον Παναγιώτη Θεοφανόπουλο. Νιώσαμε τόσο όμορφα μαζί τους. Μας έκαναν να δούμε το σπίτι τους, σπίτι μας και περάσαμε πολύ όμορφα με παρέες από φίλους και αδελφούς σε μια μοναδική κοινωνική συναναστροφή.
Είπαμε λίγο πριν φύγουμε, το απόγευμα της Κυριακής να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία. Δεν ήταν άλλος στο σπίτι κι έτσι έπρεπε να μοιραστούμε στη φωτογράφηση και να επιχειρήσουμε και μια σέλφι. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε και πολύ εξοικειωμένοι με το... σπορ, αλλά μια χαρά τα καταφέραμε.
Αυτή είναι η ώρα του αποχωρισμού. Έχουμε μπει ήδη στο αυτοκίνητο για την επιστροφή στην Αθήνα και η αγαπημένη μας Νίτσα έχει αρχίσει να στεναχωριέται που θα χάσει μια καλή παρέα. Υποσχεθήκαμε πως στην πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάμε. Και θα κρατήσουμε το λόγο μας.
Λίγο νωρίτερα, το μεσημέρι κατεβήκαμε στην παραλία της Αλμυρής όπου και έκανα το μπάνιο μου. Η θάλασσα, αν και φύσαγε ένα ελαφρό αεράκι, ήταν πολύ όμορφη και καθαρή. Και η καφετέρια πάνω στο κύμα. Εκεί με περίμενε η Σούλα και εκεί πήγα και τη βρήκα...
Το καφέ ήταν πολύ όμορφο και γεμάτο από κόσμο που είχε έρθει να κάνει το μπάνιο του και να χαλαρώσει λίγο πίνοντας τον καφέ του και κουβεντιάζοντας. Να, αυτά βλέπουν οι ξένοι και λένε «μα δεν καταλαβαίνουν τίποτα από την κρίση;» Πού να καταλάβουν την ψυχοσύνθεση σπάνιων και ξεχωριστών ανθρώπων.
Το κορίτσι που μας σερβίρει τα ποτά, δέχεται ευχαρίστως να μας πάρει με το κινητό μια φωτογραφία. Είναι, ξέρεις, από αυτές τις στιγμές που αξίζει να θυμάται κανείς. Ενταγμένες σαφώς μέσα στο όμορφο διήμερο που περάσαμε φιλοξενούμενοι στο σπίτι φίλων και αδελφών μας...
Εικόνες καλοκαιρινές στην Αλμυρής Κορινθίας... Νίτσα, Παναγιώτη το είπαμε και θα το ξανακάνουμε σύντομα. Σας νιώσαμε τόσο κοντά μας, τόσο δίπλα μας. Είναι αυτή χριστιανική αγάπη που δίνει από το περίσσευμα της ψυχής και μικραίνει τις αποστάσεις. Σας ευχαριστούμε για όλα!
Σχόλια (0)