Οδήγηση... Όμορφο το συναίσθημα όταν έχεις ένα ταξίδι μικρών διακοπών μπροστά σου. Τι γίνεται όμως όταν πέφτεις σε σκληρή καλοκαιρινή καταιγίδα; Εκεί τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα...

Φύγαμε από την Αθήνα γύρω στις 5 παρά... Έκανε πολύ ζέστη. Έκλεισα τα τζάμια του αυτοκινήτου κι έβαλα αιρκοντίσιον με την προοπτική ότι θα πηγαίναμε σε ένα μέρος... Πολύ σημαντική αιτια, για να ξεκινάς ένα ταξίδι στα μέσα του Αυγούστου...

Η κίνηση ήταν ομαλή στο δρόμο. Φυσιολογική για έξοδο Δεκαπενταύγουστου. Ο καιρός κατά την Κόρινθο φαινόταν μαυρισμένος, αλλά υπέθεσα πως ήταν η κάπνα από τις φωτιές στο Σπαθοβούνι που έκαιγε τις προηγούμενες μέρες... Δεν ήταν όμως έτσι...

Όταν φτάσαμε εκεί, σταματήσαμε στα Everest να πάρουμε ένα καφέ για το δρόμο κι άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες. Μέχρι τον κόμβο της Νεμέας η βροχή είχε δυναμώσει τόσο πολύ που οι υαλοκαθαριστήρες δούλευαν στο φουλ και δεν έβλεπες στα πέντε μέτρα...

Ταυτόχρονα έριχνε χοντρό χαλάζι, τέτοιο, που νόμιζες πως θα... τρυπήσει τον ουρανό του αυτοκινήτου... Είναι να φοβάσαι τέτοια ακραία φυσικά φαινόμενα. Για πότε ο δρόμος έγινε χείμαρρος, ούτε που το κατάλαβα. Άναψα μαζί με τα φώτα τα αλάρμ και κάθισα πέντε λεπτά στην άκρη του δρόμου, δεξιά. Μέχρι να περάσει αυτή η πολύ μεγάλη ένταση της βροχής...

Το ίδιο έκαναν κι άλλοι οδηγοί Ι.Χ. αυτοκινήτων... Εκείνους που τους λυπήθηκε η ψυχή μου, ήταν οι μοτοσικλετιστές που ξεκίνησαν για μια καλοκαιρινή διαδρομή και τους προέκυψε βαρύς χειμώνας στο δρόμο τους...

Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει να οδηγώ και να πέσω σε καλοκαιρινή καταιγίδα... Μια φορά πριν από 20 χρόνια και, στις στροφές του Άργους (τότε δεν είχε φτιαχτεί ο δρόμος από το Αρεμήσιο και στο Ελληνικό πηγαίναμε από τον Κολωσούρτη...), ανήμερα Δεκαπενταύγουστου θα 'ταν γιατί έκανα μια αντικατάσταση στη διόρθωση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (να φανταστείς ήταν τότε στην Κολοκοτρώνη τα γραφεία της...) ένα γαλλικό αυτοκινούμενο τροχόσπιτο γλίστρησε κι έπεσε πάνω στο μικρό SUBARU JUSTY που είχα τότε και κατέστρεψε τις λαμαρίνες της αριστερής πλευράς του. Ευτυχώς κανείς δεν έπαθε τίποτα σ' αυτό το ατύχημα, αλλά δεν ξεχνιέται κι εύκολα...

Και να, που ο καιρός μου θύμισε πολύ το τότε, στο πολύ χειρότερό του...

Προτίμησα λοιπόν να περιμένω στα δεξιά του δρόμου με τα αλάρμ αναμμένα. Τα πάρκιγκ τέτοιες ώρες που τα χρειάζεσαι, εξαφανίζονται...

Ύστερα από 20 λεπτά, κάπως χαλάρωσε η βροχή και ξαναβγήκα στο οδόστρωμα... Μέχρι την Αλέα, μετά τη σήραγγα Αρτεμησίου, έβρεχε... Λίγο πιο ήρεμα, αλλά έβρεχε...

Ο καιρός άλλαξε τελείως, αφού περάσαμε την Τρίπολη... Είχε μια υγρασία η ατμόσφαιρα, αλλά τίποτα δεν θύμιζε το πατατράκ που πάθαμε λίγο νωρίτερα...

Στο Ελληνικό ο καιρός είναι μια χαρά. Με το που φτάσαμε πήγα στις συκιές, δίπλα, να φάω δυο κομμάτια από τον ώριμο υπέροχο καρπό τους. Να ηρεμήσω από το ταξίδι που μόλις είχε ολοκληρωθεί...

Αυτό ήταν το δημοσίευμα στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το οποίο ανάγκασε το περιβάλλον Παπανδρέου να εκδώσει ανακοίνωση που διέψευδε τα παρακάνω... Κουβέντα όμως για όσα είχαν ήδη γραφτεί στο διαδίκτυο... Έτσι μας αντιμετωπίζουν σαν χαχόλους. Και καλά μας κάνουν, αφού συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/08/2012

Την είδηση τη διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Ο κ. “τίποτα”, ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου που το 2009 υφάρπαξε με τα ψέματα την ψήφο του ελληνικού λαού, για να μας στείλει στη συνέχεια στην αγκαλιά των τροϊκανών και να εφαρμόσει τα μνημόνια σε βάρος μας...

Ο κ. αυτός που το μόνο του προσόν ήταν το επίθετο που κληρονόμησε από τον πατέρα του και τίποτα άλλο... Ο επικίνδυνος αυτός άνθρωπος που αφού τον χρησιμοποίησαν οι εταίροι τον πέταξαν σαν στημένη λεμονόκουπα μέσα σε μια νύχτα, έγινε αφορμή για να απολυθεί ένας ακόμα άνθρωπος...

Πρόκειται για τον καπετάνιο ενός flying dolfin που αρνήθηκε να τον πάρει ως επιβάτη και πολύ σωστά, αφού δεν είχε εισιτήριο...

Τέτοιο είναι το θράσος των ανθρώπων του ίδιου φυράματος που απαιτούν να κυκλοφορούν δωρεάν. Φυσικά... Γιατί όχι; Είναι τέτοια η προσφορά του στον τόπο που θεωρούν ότι οφείλουμε να του... χρωστάμε...

Δεν μου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά του. Ο άνθρωπος είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν έχει καταλάβει ότι εξελέγη και διετέλεσε πρωθυπουργός αυτής της χώρας για τρία χρόνια. Σίγουρα επίσης δεν έχει αντιληφθεί ότι το κόμμα το διέλυσε και το έστειλε στα ποσοστά της δεκαετίας του '70, όταν φτιάχτηκε από τον πατέρα του.

Μέχρι και την έδρα από την Αχαϊα κινδύνεψε να χάσει. Την Αχαϊα που κάποτε το ΠΑΣΟΚ σάρωνε... Τότε που η Κρήτη ήταν καταπράσινη και ο κόσμος ήλπιζε ότι υπάρχει περίπτωση να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για το λαό...

Τώρα που ελάχιστοι πια κάνουν διακοπές με τις απίστευτες πολιτικές που εφάρμοσε ενάντια στο λαό, ο ίδιος συνεχίζει να προκαλεί καθώς έχει την απαίτηση να τον υπηρετούν ως “εθνοσωτήρα”, τον άνθρωπο που χαντάκωσε την Ελλάδα και σημάδεψε αρνητικά πολλές γενιές που θα αργήσουν να δουν άσπρη μέρα.

Ξαναδιαβάσα ψύχραιμος την είδηση: Είναι δυνατόν να απαιτεί να ταξιδέψει χωρίς να πληρώσει; Γιατί και πώς να δικαιλογηθεί μια τέτοια κίνηση; Και καλά αυτός, μάλλον δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την πράξη του. Δεν υπάρχουν γύρω του άνθρωποι, η γυναίκα του ας πούμε, να τον συμβουλέψει τα αυτονόητα; Ότι δηλαδή, ως απλός Έλληνας πολίτης οφείλει να είναι συνεπής απέναντι στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του. Να πληρώνει, όπως κάνουν όλοι οι πληβείοι για τις υπηρεσίες που απολαμβάνει και να ευχαριστεί τον μεγαλόψυχο Θεό που χάρη σε αυτόν κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος και προκαλεί την ώρα που θα έπρεπε να παρέμβει ένας εισαγγελέας και να τον στείλει δίπλα στον Άκη στον Κορυδαλλό. Ειδική πτέρυγα για όλα τα φυντανάκια των σοσιαλιστών χρειάζεται. Σαν τους ανθρώπους της δικτατορίας...

Και λέω εκεί, γιατί οι ποινικοί κρατούμενοι έχουν ήθος και θα τους λιντσάρουν τα πρώτα εικοσιτετράωρα στο ίδρυμα των φυλακών. Διότι υπάρχει και η Θεία Δίκη. Απλά το σύστημα της Δικαιοσύνης λειτουργεί ραχατλίδικα. Και μέχρι τότε, αυτοί οι τύποι, σαν τον Γιωργάκη, θα συνεχίσουν να προκαλούν και να στέλνουν κόσμο στην ανεργία με την απερίγραπτη συμπεριφορά τους. Ο ίδιος με επιστολή του, διέψευσε τα παραπάνω...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην ομώνυμη εβδομαδιαία στήλη μου στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Ύστερα, θα ξεκουραστούμε όλοι (οι της εφημερίδας για δυο βδομάδες) για να επιστρέψουμε δριμύτεροι...
• Δείτε ΕΔΩ πως ήταν το επεισόδιο με τον Παπανδρέου, για να μπείτε λίγο στο θέμα στο οποίο αναφέρομαι...
• Οι άνθρωποι είναι προκλητικοί... Και οι πολιτικοί που προκαλούν δεν έχουν χρώμα... Δείτε ΕΔΩ την πρόκληση του γαλάζιου κ. Πολύδωρα που πρόκαμε να γίνει για... μια μέρα πρόεδρος της Βουλής και να διορίσει την κόρη του... υπάλληλό του... Ντροπή!
• Αλλά τι περιμένεις, όταν ο ίδιος ο νυν πρωθυπουργός προκαλεί. Δείτε ΕΔΩ. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση καλό είναι να είναι απόλυτα ελεγχόμενη. Και ο... κουμπάρος ξέρεις να κάνει καλά τη δουλειά...

Η ελεύθερη είσοδος των καθηγητών στα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους δεν έχει κάτι το τυπικό, αλλά αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα προόδου στην εκπαίδευση. Ένας καλά καταρτισμένος δάσκαλος είναι θησαυρός για τα παιδιά που ρουφούν σαν το σφουγγάρι τις γνώσεις...

Δωρεάν είναι και πάλι η είσοδος για τους εκπαιδευτικούς στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, έπειτα από απόφαση που έλαβε ο υφυπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας ανταποκρινόμενος στο «δίκαιο αίτημα» της εκπαιδευτικής κοινότητας όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

Η κοινή απόφαση των υπουργείων Οικονομικών και Τουρισμού – Πολιτισμού, που είχε ληφθεί παραμονές των εκλογών της 17ης Ιουνίου, να καταργηθεί η ελεύθερη είσοδος για τους εκπαιδευτικούς σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έκαναν λόγο για «αποκαλυπτικό δείγμα απαξίωσης του ρόλου των εκπαιδευτικών».

Σύμφωνα με τη νέα απόφαση, οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να κάνουν χρήση του δικαιώματος της ελεύθερης εισόδου με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, δηλαδή από τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Η αντίδραση των καθηγητών

Μια βδομάδα νωρίτερα οι καθηγητές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης είχαν αντιδράσει έντονα, βγάζοντας αυτό το δελτίο Τύπου:

Σχετικά με την απαράδεκτη απόφαση κατάργησης της ελεύθερης εισόδου καλλιτεχνών και εκπαιδευτικών σε Αρχαιολογικούς χώρους και Μουσεία

Με κοινή απόφαση (των υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού -Τουρισμού) που δημοσιεύτηκε τις παραμονές των εκλογών της 17^ης Ιουνίου, καταργήθηκε το δικαίωμα ελεύθερης εισόδου των εικαστικών καλλιτεχνών (όπως και των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων) σε Αρχαιολογικούς χώρους, σε Μνημεία και σε Μουσεία που ανήκουν στο Δημόσιο. (ΦΕΚ 1954, τεύχος Β΄, 15 Ιουνίου 2012).

Η απαράδεκτη απόφαση που προωθήθηκε με το λαθραίο αυτό τρόπο, έγινε γνωστή εκ των υστέρων.

Η ειρωνεία είναι πως οι εικαστικοί καλλιτέχνες, με αίτημά τους προς τον Υπουργό πολιτισμού, πριν από τις εκλογές, ζητούσαν να μετατραπεί σε ελεύθερη είσοδο γενικά, χωρίς άλλο γραφειοκρατικό περιορισμό, το «Δελτίο ελευθέρας εισόδου τριετούς διάρκειας με δικαίωμα ανανέωσης» που ίσχυε (και για τους ίδιους) τα προηγούμενα χρόνια.

Αντί γι αυτό, με προεκλογική υπουργική απόφαση είδαν τον κλάδο να εξαιρείται, παράλογα και ανερμάτιστα, από τους δικαιούχους «Δελτίου ελευθέρας εισόδου» (!)

Αν και μέσα στον ορυμαγδό των νέων μέτρων εξαθλίωσης των εργαζομένων που έχουν μπει μπροστά, η υπουργική αυτή απόφαση μοιάζει πλέον με σταγόνα στον ωκεανό, δεν παύει να αποτελεί ιδιαίτερα αποκαλυπτικό δείγμα απαξίωσης του ρόλου των Εικαστικών Καλλιτεχνών, της Εκπαίδευσης και στην πραγματικότητα του συνόλου των εκπολιτιστικών λειτουργιών, που τις υποβαθμίζει τις καταφρονεί και τις καταβαραθρώνει η θλιβερή μνημονιακή πολιτική.

Ως εικαστικοί καλλιτέχνες και ως εκπαιδευτικοί, αποδοκιμάζουμε απερίφραστα την απαράδεκτη απόφαση και ζητάμε την άμεση κατάργησή της, από τους ιθύνοντες του νέου, συνενωμένου Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού

Για το Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

Η Γραμματέας              Η Πρόεδρος

Ν. Παληοκώστα Ζ. Χατζή

Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ το δημοσίευμα... Δεν έχει τόση σχέση με το παραπάνω κείμενο, αλλά κατά κάποιο τρόπο αφορά παιδιά. Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο να κόψουμε το γάλα από τα παιδιά... Έτσι όπως έχουν στα ύψη τις τιμές του τα καρτέλ, φυσικό δεν είναι;

Η ώρα της επιστροφής... Μεσημεράκι στο λιμάνι της Σκάλας, στο Αγκίστρι. Το ΠΟΣΕΙΔΟΝΑΣ μόλις έφτασε, ξεφορτώνει για να ξαναφορτώσει και φύγει για Αίγινα και Πειραιά.

Το καράβι φάνηκε από μακριά να πλησιάζει στο λιμάνι. Τα αυτοκίνητα παίρνουν θέση... Έχουν ήδη λάβει μια προτεραιότητα από το Λιμενικό...

Κάποιοι επιβάτες κάθονται κάτω από το μικρό κιόσκι για να προστατευτούν από τον ήλιο. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό. Κάπου βοηθάει...

Μια αφίσα στο λιμάνι που διαφημίζει κάποιο μαγαζί. Δείτε τον τρόπο που το κάνει. Εξαίσιος... Και αυαισθητούλης... Έξυπνος όποιος το ΄κανε...

Ο Ρήγας στο μπαλκόνι της μεζονέτας που μείναμε στους Μύλους, στο στούντιο ΑΘΗΝΑ. Ήρεμος πια, αφού είχε ξεπεράσει το σοκ του ταξιδιού και του παρ' ολίγο χαμού του.

Για γέλια και για κλάματα η πινακίδα: “Απαγορεύεται αυστηρά το κάμπιγκ” Ε, παντού υπήρχαν σκηνές. Και δεν ήταν μόνο η Δραγονέρα που έκαναν πάρτι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές. Παντού τα ίδια...

Ήταν όμορφο το τριήμερο εκτός Αθηνών. Σαν μια μικρή ανάσα, για να συνεχίσουμε να βγάλουμε αυτή τη νέα εβδομάδα καύσωνα. Η ΕΜΥ πρόλαβε να μας τρομοκρατήσει με τις προβλέψεις της. Ας είναι. Εμείς φορτώσαμε τις μπαταρίες μας κι ελπίζω να αντέξουμε...

Η ιδέα για μικρή εκδρομή στο νησί του Αργοσαρωνικού ήταν τελικά, καλή... Χαρήκαμε τη θάλασσα, ξεκουραστήκαμε, κάναμε τα μπάνια μας...

Και τώρα ήρθε η ώρα της επιστροφής. Να μαζέψουμε τα πράγματά μας, τις βαλίτσες μας, τον Ρήγα και να κατέβουμε στο λιμάνι της Σκάλας για να πάρουμε τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ που θα μας πάει πίσω στον Πειραιά.

Ένας ακόμα καφές στο μπαλκόνι την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος με τα πουλιά να κελαηδούν... Ο Ρήγας κάθεται δίπλα μου κι αφουγκράζεται τους ήχους γύρω του. Τα κοκόρια που αναγγέλλουν το ξημέρωμα της Δευτέρας, τα χελιδόνια που σκίζουν τον αέρα πετώντας μπροστά μας, λες και κάνουν ακροβατικά...

Κανονικά τέτοιες στιγμές θλίψης δεν θα έπρεπε να γράφω. Έρχονται στιγμές που όλοι τις ζούμε. Το ζήτημα είναι να ξεχωρίσει κανείς κάτι για το οποίο θα κάνει και τους άλλους να χαρούν... Αλλά δεν είναι πάντα τόσο εύκολο...

Ωστόσο ένας μικρός απολογισμός, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής είναι θετικός. Ωραία περάσαμε... Αν εξαιρέσεις τη μικρή αρνητική εμπειρία με τον Ρήγα όλα τα άλλα καλά ήταν...

Κινηθήκαμε χωρίς ιδιαίτερους προγραμματισμούς στους χρόνους. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν φορούσα καν το ρολόι μου...

Οδηγός μας ήταν ο ήλιος και οι αντοχές μας που δεν τις αφήναμε να φτάσουν στο κόκκινο. Και καλός σύντροφος στο ταξίδι μας η VESPA. Κάναμε νέα δρομολόγια που δεν πηγαίνει λεωφορείο, γνωρίσαμε κι άλλους τόπους, απολαύσαμε την Απόνησο ένα μέρος που δεν είχαμε πάει ως τώρα και δεν μας έλειψαν οι καφέδες, τα ποτά και το καλό φαγητό...

Θα το επαναλάβω με κίνδυνο να γίνω κουραστικός. Ήταν ωραίο αυτό το ταξίδι μέσα στον Αύγουστο...

Πέρα από τον τόπο που είναι μοναδικός, είχα την ευκαιρία να γράψω, να το συνδυάσω με την τεχνολογία αν κι εδώ το σήμα της WIND ήταν χαμηλό πολύ, όχι βεβαίως 3G και δεν με βοηθούσε ιδιαίτερα στην πλοήγηση... Τα βρήκα όμως. Και η REMEZZO το καφέ στους Μύλους ήταν αρκετά φιλόξενο για να μπορέσω να δουλέψω με το Wi-Fi.

Σε λίγο φεύγουμε... Επιστρέφουμε Αθήνα... Γεμάτοι όμως από μια θετική αύρα ότι οι μικρές ανάσες είναι που δίνουν ζωή στον άνθρωπο. Γι' αυτό και αξίζει να τις επαναλάβουμε στην πρώτη ευκαιρία...

Η φωτογραφία είναι παρμένη από τις εσωτερικές σελίδες του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ και δείχνει τον υπουργό Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο να προσπαθεί να μας πείσει ότι ο ίδιος προσωπικά εγγυάται ότι τα βιβλία θα είναι έγκαιρα στις σχολικές αίθουσες για να μοιραστούν στους μαθητές.

Τώρα εσείς θα λέτε: Πάει τα έπαιξε ο Νίκος που ασχολείται μέσα στον καυτό Αύγουστο με τα σχολικά βιβλία. Αλλά δεν έχετε δίκιο... Όσοι έχετε παιδιά στο σχολείο και ζήσατε την περσινή εμπειρία με το CD και το DVD της κας Διαμαντοπούλου μπορείτε να καταλάβετε ένα γονιό που έχει την απαίτηση να είναι η Πολιτεία συνεπής στις στοιχειώσεις υποχρεώσεις της απέναντι στους πολίτες που, υποτίθεται, ότι υπηρετεί...

Ελπίζω μόνο να μην επαληθευτούν οι φόβοι μου ότι όλο αυτό το σώου στήθηκε για της ανάγκες της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης και ότι διαθέτει ψήγματα αλήθειας και σοβαρής πολιτικής αντιμετώπισης των πραγμάτων.

Θα φανεί άλλωστε στην πράξη, καθώς σε λιγότερο από ένα μήνα, τον Σεπτέμβρη θα κλιθεί να αποδείξει την αλήθεια των λόγων της.

Εμείς θα είμαστε εδώ, με όλη την ευαισθησία που διαθέτουμε ως γονείς στα θέματα της Παιδείας και μέσα από τους Συλλόγους Γονέων για να διεκδικήσουμε μια Παιδεία, υψηλών απαιτήσεων που θέλουν τούτοι οι καιροί...

Για την ώρα ας κρατήσουμε αυτή την εικόνα. Που δεν είναι και άσχημη. Αρκετά ανθρώπινη δείχνει... Ο υπουργός Παιδείας, αντί να κάθεται στο κλιματιζόμενο γραφείο του και να δέχεται του συμβουλάτορες του, να έχει άποψη ο ίδιος και να εμπιστεύεται τα μάτια του...

Έτσι, αν χρειαστεί, θα είναι σε θέση να απολογηθεί για τις όποιες ψευδείς προσδοκίες καλλιέργησε σε μαθητές και γονείς...

Τι λένε για την Κρήτη (όπως και για όλη την Ελλάδα αυτή την περίοδο, τα ΜΜΕ) και η αλήθεια μέσα από τα μάτια ενός τουρίστα που τη ζει... Ο θλιβερός κακός ρόλος των ΜΜΕ... Το βίντεο αυτό το έχω ξαναδημοσιεύσει, αλλά δεν  θα κουραστώ να το κάνω όσο χρειαστεί. Καλύτερα να έχετε άποψη, οι ίδιοι. Μην εμπιστεύεστε τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ...

Σκιάθος. Παραλία Ασελήνου (Ασελίνου ή Ασσελίνου... αλλίως στον χάρτη, αλλιώς στις πινακίδες, αθάνατη Ελλάδα). Η ανεμοδαρμένη πλαγιά συμπληρώνει έναν πανέμορφο καλοκαιρινό καμβά στα βοριοδυτικά του νησιού. Σαν μία αρχαία θεότητα της θάλασσας να έχει χτενίσει με χάρη τη βλάστηση. Θάμνοι και δέντρα παραμένουν γερμένα, όλα προς την κατεύθυνση που τους υπέδειξε ο βίαιος χειμωνιάτινος αέρας και μένουν σ' αυτή τη θέση όλο τον χρόνο, αποκαλύπτοντας στον επισκέπτη το μαρτύριο που βιώνουν από το ξέσπασμα της φύσης πάνω τους.



Λίγο πιο πέρα, ένα τεράστιο δέντρο έχει υποκύψει στη μανία του ανέμου, τσακισμένο σαν οδοντογλυφίδα. Κι όμως, ακόμη κι έτσι, δεν τα παρατάει. Η ζωή κυλά ακόμη μέσα του και τροφοδοτεί  το φύλλωμά του. Συγκλονιστική εικόνα, βλέποντάς τη από κοντά, που ξεπερνά και την τελειότερη φωτογράφιση. Οι φωτογραφίες και οι λεζάντες είναι προσφορά ενός καλού φίλου που βρέθηκε εκεί...