Μακράν οι πιο ανούσιοι και αδιάφοροι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν αυτοί του Λονδίνου... Ευτυχώς τέλειωσαν. Να δούμε τώρα πως θα καλύπτουν τηλεοπτικό χρόνο τα κανάλια... Πέρα από την τρομοκρατία των ειδήσεων θα μας ξαναδώσουν για πολλοστή φορά τα ίδια ανούσια σίριαλ... Αγνοήστε τους. Κλείστε τους δέκτες σας...

Πότε ήρθαν, πότε έφυγαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ούτε που το κατάλαβα. Κάπως έτσι κύλησαν και οι δυο βδομάδες... Το είχα σημειώσει άλλωστε εδώ, στο ξεκίνημα τους. Οι πιο αδιάφοροι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ετούτοι εδώ...

Ότι κι αν προσπάθησε να κάνει η βιομηχανία του θεάματος δεν μας τράβηξε την προσοχή, δεν μας αιχμαλώτισε μπροστά στη μικρή οθόνη, δεν μας γέμισε ούτε μια άδεια στιγμή...

Μπορεί να φταίει και το γεγονός της πολύ φτωχής συγκομιδής μεταλλίων που πήραν οι αθλητές μας. Δυο χάλκινα είναι ότι χειρότερο έχουμε να παρουσιάσουμε ως χώρα...

Κι από την άλλη διαβάζω στο Facebook για όλη αυτή τη μιζέρια της ελληνικής αποστολής και λέω πω κι αυτά τα δυο χάλκινα, καλά είναι σε καιρούς σαν αυτούς που περνάμε...

Χθες βράδυ ήταν η τελετή λήξης στο Λονδίνο. Και όπως στην έναρξη κάτι ετοίμασαν. Δεν την είδα, συνειδητά. Τα φώτα έσβησαν και η Βραζιλία θα πάρει τα ινία, τέσσερα χρόνια αργότερα... Μια χώρα στη Λατινική Αμερική που δοκιμάζεται κι αυτή από τη φτώχεια, με τις φαβέλες της να είναι το πιο μελανό σημείο.

Οι σκηνοθέτες όμως θα δείξουν κι από κει όμορφες και φαντασμαγορικές εικόνες... Έτσι συμβαίνει όταν ανθεί η βιομηχανία του θεάματος. Δυστυχώς όμως γι' αυτούς το προϊόν τους δεν πείθει πια τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Υπεραθλητές τύπου Μπόλντ και Φελπς δεν λένε τίποτα στις καρδιές μας. Τα ρεκόρ τους μοιάζουν από άλλον πλανήτη και γέλαγα με τους Έλληνες εκφωνητές που έδειχναν θαυμασμό στις επιδόσεις σα να μην ξέρουν, να μην άκουσαν πώς γίνονται αυτές... Ούτε που πήρα μυρωδιά για την ντόπα στο πρωταθλητισμό... Ε, όχι ρε παιδιά, ποτέ δεν ήμασταν διατεθειμένοι να... παίξουμε με τέτοια στημένα παιχνίδια...

Μας αρέσει η καθαρότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, στον αθλητισμό, στη δουλειά, στη διασκέδαση, παντού. Και όπου περνά από το χέρι μας το κάνουμε πράξη. Απλά, όμορφα, σαν φυσική ροή της ζωής, χωρίς να προσποιούμαστε για τίποτα...