Ο Ρήγας άρχισε να βγαίνει έξω από το δωμάτιο του. Ξεθάρρεψε... Του αρέσει ο ήλιος εδώ στο χωριό. Στο κήπο την καταβρίσκει... Πιο πολύ αρέσει τη νύχτα καθότι αιλουροειδές, αλλά για την ώρα βγαίνει μόνο την ημέρα...

Τις βόλτες του τις επεκτείνει και στο χαγιάτι, όπου καθόμαστε κι εμείς. Παρακολουθεί τα πάντα γύρω του. Εξερευνητής. Τα γατιά φημίζονται για την περιέργεια τους. Χαρακτηριστικό τους άλλωστε. Ο Ρήγας δείχνει να του αρέσει εδώ...

Τη φωτογραφία την τράβηξα από μακριά. Πάνω από τη βεράντα... Μπαίνει μέσα στις φυλλωσιές των φυτών, ψάχνει να γνωρίσει τον τόπο... Πιο ήρεμος, πιο σίγουρος, έχει βρει από πού να φύγει κι επιστρέφει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πίσω ατη βάση του...

Μέσα σε χώματα κινείται ο Ρήγας... Αλλά προφανώς δεν ξέρει ακόμα ότι οι γάτες μπορούν να κάνουν εκεί την ανάγκη τους. Έτσι επιστρέφει στο δωμάτιο του, στην άμμο του που ξέρει καλά τη χρήση της από την Αθήνα... Τα μαθαίνουν με τον καιρό όλα τούτα τα ζώα. Μα ο Ρήγας δεν θα προλάβει. Είναι απελπιστικά λίγος ο καιρός...

Μεσημέρι... Ανήμερα Δεκαπενταύγουστου στη δροσιά στο χαγιάτι... Διαβάζω το περιοδικό μου. Η ησυχία του χωριού, είναι ιδανική για διάβασμα.

Μέχρι και ο Ρήγας έχει εγκλιματιστεί... Τα βρήκε με το σκύλο του Γιώργου, τον Ιβάν και με την άλλη γάτα του σπιτιού, τη Σπίθα και βγαίνει άφοβα βόλτα στην κήπο. Του αρέσει τόσο που θέλει να το κάνει και τη νύχτα. Για την ώρα πάντως τον αφήνουμε μόνο την ημέρα. Φοβόμαστε μην ανοιχτεί περισσότερο τη νύχτα και δεν βρει εύκολα το δρόμο της επιστροφής. Έξω από το δρόμο περνούν άνθρωποι που γυρίζουν από την εκκλησία και εύχονται “χρόνια πολλα” για τη σημερινή μέρα...

Κατά τα άλλα, η μέρα είναι όμορφη. Ένας ζεστός ήλιος απλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας, μεσημεριάτικος, δυνατός...

Τα παιδιά του Βασίλη με τον Λάμπρο παίζουν τάβλι, απέναντι στο σπίτι της Γιωργίας. Ακούγονται τα ζάρια που πετιούνται, τα πούλια και τα σχόλια που κάνουν στο παιχνίδι τους ανάμεσα στα τζιτζίκια που τραγουδούν ανενόχλητα το σκοπό τους.

Με μια “ρουφιξιά” έβγαλα τις 50 πρώτες σελίδες του UNFOLLOW. Πολύ ενδιαφέρον περιοδικό... Το έχω μαζί μου, στο σακβουαγιάζ και να, που ήρθε η ώρα του να του ρίξω μια ματιά σε βάθος... Να το ξεκοκαλίσω δηλαδή...

Με το συστηματάκι της WIND, έστω κι αν το δίκτυο της εδώ είναι 2D και χαμηλό, μπορώ να κάνω απλά πράγματα. Να δω τα χωριά μου στις Φυλετικές Μάχες που αυτή την περίοδο είναι ειρηνική και δημιουργική, μέχρι να κάνω τα σχόλια μου στο Facebook και να δω τις ειδήσεις μέσω του Twitter.

Απλά πράγματα, σε χαμηλές ταχύτητες... Τις αναρτήσεις και τα πιο σύνθετα πράγματα προτιμώ να τα κάνω τα απόγευμα από το Wi-Fi. Ναι, από κει τα πράγματα είναι είναι πιο εύκολα...

Ο Γιώργος ετοιμάζει ψητό στο φούρνο με πατάτες... Κάθε τόσο το κοιτάζει και σχολιάζει μόνος του, πόσο δεινός μάγειρας είναι. Όντως είναι καλός. Το παλεύει, το προσπαθεί κι έχει καλά αποτελέσματα...