Αυτή την εφημερίδα την πήρα χθες από τη Στεμνίτσα στη βόλτα που κάναμε. Αγαπώ τις τοπικές εφημερίδες, ξέρω με τι κόπο και θυσίες βγαίνουν, αλλά τούτη εδώ με ξενέρωσε...

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να τη διαβάσω την εφημερίδα “Χώρα Σεμνίτσα” ξεκινώντας με καλή διάθεση. Έψαξα να βρω την ταυτότητα της. Δεν υπήρχε πουθενά. Παρ' όλα αυτά το άρθρο του εκδότη ήταν πρώτο θέμα. Κι ευτυχώς που το υπέγραφε γιατί αλλιώς, ούτε ποιος είναι, δεν θα ξέραμε.

Αυτοχαρακτηρίζεται “Εποχιακή έκδοση για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη στην αγαπημένη “χωροπούλα” του Θεόδωρου Κολοκοτρόνη”. Είναι το 4ο φύλλο αυτό που διάβασα και καλύπτει το καλοκαίρι 2012, αν και η ύλη του είναι ένα τοπικό ημερολόγιο από την αρχή του χρόνου.

Σε σχήμα Α3 ή αλλιώς ταμπλόιτ, απρόμαυρη, 12σέλιδη, τυπωμένη σε επίπεδο πιεστήριο με χοντρό χαρτί καλύπτει μια συγκεκριμένη γκάμα θεμάτων. Την πήραμε από ειδικό σταντ στην πλατεία της Στεμνίτσας όπου υπάρχει και το ομώνυμο μαγαζί με είδη λαϊκής τέχνης, βιβλία, διακοσμητικά, αντίκες, καλλυντικά και ένδυση για... καιρό Στεμνίτσας, όπως χαρακτηριστικά λέει στη διαφήμιση της τελευταίας σελίδας. Και μάλλον πρόκειται για δική του έκδοση, διότι το τηλέφωνό του συμπίπτει με το τηλέφωνο της εφημερίδας.

Λόγω δουλειάς εκτιμώ κάθε προσπάθεια έκδοσης εφημερίδας, καθώς γνωρίζω τη διαδικασία... Το να βγάζεις εφημερίδα στις μέρες μας είναι ένας μικρός άθλος. Ωστόσο ένα τυπωμένο χαρτί με τη μορφή της εφημερίδας δε σημαίνει, σώνει και καλά, ότι επιτελεί το σκοπό της έκδοσης.

Χρειάζεται πολύ δουλειά, προγραμματισμός και πάνω απ' όλα αγάπη για τον τόπο που θέλεις να υπηρετήσεις. Φοβάμαι πως αυτά τα στοιχεία αυτά λείπουν από την έκδοση που πήρα στα χέρια μου.

Δυο – τρία ιστορικά κομμάτια για τη Στεμνίτσα, η καταγραφή χωρίς σχόλια που να δίνουν χρώμα, κάποιων εκδηλώσεων και μερικές διαφημίσεις μαγαζιών στην τελευταία σελίδα, δεν εγγυώνται για το καλό αποτέλεσμα. Δεν ξέρω αν λέει κάτι στους ντόπιους, αλλά καθώς την είδα στο σταντ έξω από το μαγαζί στην πλατεία, είχα την αίσθηση ότι κάτι θα έβρισκε ο ξένος που θα είχε ενδιαφέρον για να το μάθει...

Τελικά η υπόθεση “εφημερίδα” είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να μπορεί ο καθένας να “παίζει” μ' αυτήν. Και δεν είναι αρκετό να διαθέτεις κάποια χρήματα για το κάνεις. Χρειάζεται πολύ αγάπη από τους ανθρώπους που αποφασίζουν να ασχοληθούν με αυτή την εκδοτική προσπάθεια. Κι αυτή δεν τη βρήκα στις σελίδες της που διάβασα με πολύ προσοχή...

Ας είναι... Εύχομαι να είναι καλοτάξιδη και να βελτιωθεί στην πορεία της, γιατί το χρειάζεται, τόσο σε περιεχόμενο και θεματολογία, όσο και σε εμφάνιση. Επιμένω: Ο Τύπος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση...