Στα 10 χρόνια πια και είμαστε καλά! Τι άλλο να θέλουμε σ' αυτόν τον παράξενο κόσμο;

gamos6Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!

Και επειδή εκτιμούμε ότι ο γάμος, ήταν και παραμένει ένα μεγάλο γεγονός που άλλαξε τις ζωές μας, θέλουμε να το θυμόμαστε, αφού εκτιμούμε ότι άξιζε το βήμα που κάναμε...

Όπως και τις όμορφες στιγμές στη ζωή μας...

Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στον κοινό δρόμο που χαράσσουμε στη ζωή μας...

Στο μεταξύ, κάθε μέρα για μέρα, είναι για μας ξεχωριστή και την τιμούμε όπως της πρέπει, επειδή ξέρουμε καλά πως είναι Θείο Δώρο...

Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, σε εποχές πολύ δύσκολες και έχουμε καταφέρει να είμαστε καλά, καθώς μοιραζόμαστε πράγματα...

Ακόμα και τώρα που περνάμε μια ιδιόμορφη περίοδο, στον απόηχο της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 που μας κράτησε δυο χρόνια σε καραντίνα σπίτι μας, ή σε μια ιδιότυπη κοινωνική αποστασιωποίηση, εμείς προσπαθήσαμε να είμαστε καλά και να κάνουμε πράγματα, μαζί...

Τα σχέδια, έτσι κι αλλιώς τα αφήνουμε για αργότερα, όταν φτιάξουν τα πράγματα... Μέχρι τότε μπορούμε να ζούμε με ευχάριστες αναμνήσεις από ταξίδια που προλάβαμε να κάνουμε...

Και αν το θέλει ο Ιεχωβά, τώρα που περασε το κακό, σχεδιάζουμε κι άλλα. Όσο αντέχουμε και μπορούμε!

Θέλουμε να το γιορτάσουμε λίγο διαφορετικά και... λίγο αργότερα. 2-7 Μαϊου θα πάμε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Το ήθελε πάντα η Σούλα. Κι εγώ που την έζω ζήσει την Πόλη, πολλά χρίνια πριν, είναι όντως, ένα σταυροδρόμι πολιτισμού ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή.

Αξίζει λοιπόν και θα το τολμήσουμε! Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να γνωρίζουμε νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτσμούς.

Επειδή αυτό είναι κάτι που μας αρέσει και το θέλουμε, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν, μαζί!

Σ' αυτό το πλαίσο εντάξαμε και το ταξίδι μας στο Πήλιοβπριν μερικά χρόνια... Μια όμορφη ανάσα σε ένα μέρος που αγαπούμε πολύ και θέλαμε να το γνωρίσουμε καλύτερα... 

Είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε τον Στηβ, την Έστερ και τα κορίτσια τους, Βικτώρια και Χλόη τον Ιούνιο του 2023, όταν περάσαμε μαζί στην Πάρο ένα δεκαήμερο φανταστικών διακοπών... Και συνεχίζουμε!

kanoni1.060416

Ας γυρίσουμε λιγάκι πίσω το χρόνο... Το 2016 πήγαμε για έξι μέρες στην Κέρκυρα. Και περάσαμε υπέροχα, όπως μπορείτε να δείτε και στις δημοσιεύσεις που κάναμε γι' αυτό το ταξίδι μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Μας αρέσει να το κάνουμε αυτό ως άνθρωποι. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε ένα σοβαρό, μεγάλο γεγονός, να γιορτάσουμε στη ζωή μας...

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ταξιδεύει, γνωρίζει νέους τόπους, ανθρώπους, συνήθειες, ήθη και έθιμα, πολιτισμούς και τα ζει. Από εδώ τα λέγαμε καθημερινά, κι εκείνες τις μέρες των ταξιδιών μας, όπως κάνουμε χρόνια τώρα, με τα μέρη που επισκεπτόμαστε… 

Και το 2017 πήγαμε στο Αβινιόν της Γαλλίας κοντά στους πνευματικούς και σαρκικούς αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αλλά, επειδή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την αρχή, στα λίγκ που ακολουθούν μπορείτε επίσης να δείτε μαζεμένες όλες τις αναρτήσεις που έκανα από το Βανκούβερ του Καναδά, τότε που μείναμε κοντά στον Στήβ και την Έστερ, την κόρη και τον γαμπρό της Σούλας, για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες..

Εκεί, το 2015, στις 4 Απρίλη, έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα... Αξίζει να τα θυμηθούμε όλα αυτά, γιατί άλλαξαν τον ρου της δικής μας ιστορίας...

Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

psarakia

Ο γάμος όπως είπαμε, είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ, φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. 

Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28)

Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής μας. Τα σεβόμαστε και τα τιμούμε, όπως τους πρέπει...

akrovatis

Τι κάναμε και πώς το γιορτάσαμε το 2020; Δείτε ΕΔΩ. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας... Όπως το ταξίδι μας στο Πήλιο... Δείτε ΕΔΩ το 2021, Το 2022 το ψάχνουμε. Ήταν δύσκολα χρόνια λόγω της πανδημίας. Αλλά μετά το 2023, όλα έδειχναν να παίρνουν ένα άλλο ρυθμό... Πιο φυσιολογικό! Κάτι έχουμε στο νου μας και για φέτος...

avgo.tukokora

Κρήτη

Εκτύπωση

Σήμερα θα πάμε στις δικές μου ελιές… Και μάλλον που θα τις τελειώσουμε κιόλας...

mazema1.141214
Ο σχεδιασμός είναι σήμερα να πάμε στις δικές μου ελιές, στην Μπάρκα. Ο καιρός είναι καλός και το συνεργείο δυνατό: Ο Μανώλης, η Βούλα, ο Αγησίλαος, η Στασούλα κι εγώ. Με ένα μηχανάκι, τρεις βέργες και αρκετά μπαγκάλια, θα τη βγάλουμε αυθημερόν.

mazema2.141214
Αυτό που μετρά στο χωριό, αλλά και παντού, είναι η καλή συνεννόηση, το γεγονός ότι μπορείς να κάνεις έναν στοιχειώδη προγραμματισμό και να τον υπερασπιστείς με τον καλύτερο τρόπο, γνωρίζοντας πώς έτσι πρέπει να γίνει… Είναι το χαμόγελο και ο καλός λόγος στα χείλη τους... Η σκέψη πως όλα μπορούν να γίνουν όταν υπάρχει η καλή διάθεση…

mazema3.141214
Ακόμα κι εγώ άρχισα να προσαρμόζομαι κάπως στο ρυθμό της δουλειάς και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα πράγματα, αλλά κι αυτή καθεαυτή τη δουλειά που είναι δύσκολη... Η κούραση είναι κούραση, όμως έχω την αίσθηση, ότι μπορώ να αντέξω περισσότερο…

mazema4.141214
Σκέψεις πρωινές, από αυτές που μου αρέσει να κάνω λίγο πριν ξεκινήσουμε για τη δουλειά. Κι εδώ όλοι κοιμούνται νωρίς το βράδυ για να ξεκουραστούν και ξυπνούν νωρίς το πρωί για να διευθετήσουν τις εργασίες τους, ώστε να μη χάσουν ούτε στιγμή από την παραγωγική μέρα…

mazema5.141214
Είδα, ας πούμε, την αδελφή μου, Στασούλα, να βάζει το φαί, κρέας στην προκειμένη περίπτωση να γίνεται από τις 5 τα ξημερώματα. Έτσι στις 7:30 -8:00 θα μπορούσαμε να φύγουμε… Είναι κι αυτό μέρος του προγραμματισμού που σας έλεγα νωρίτερα… Πάντως είναι τόση και τέτοια η κούραση μου που δεν έχω προλάβει να δω ακόμα τους ανθρώπους μου εδώ…

mazema6.141214
Θα το διευθετήσω αυτό, τις επόμενες μέρες, μόλις μου φύγει το βάρος της ευθύνης να μαζέψω τις δικές μου ελιές… Αν όλα πάνε καλά σήμερα, που θα πάνε, θα έχω το χρόνο ώς την Κυριακή, που είναι η μέρα της επιστροφής μου… Το θέλω κι εγώ, μη νομίζετε… Πάντα ήμουν κοινωνικός και μου άρεσαν οι ανθρώπινες σχέσεις…

mazema7.141214
Επιπλέον στο χωριό, έχω την αίσθηση, ότι οι χαρακτήρες του, είναι πιο ντόμπροι, πιο καθαροί. Είναι φιλόξενοι, ανοίγουν το σπίτι τους, τις καρδιές τους, να σου δώσουν από το περίσσευμα της ψυχής τους. Ναι, είναι μια όμορφη εμπειρία, μοναδική να είσαι χειμώνα καιρό στο χωριό…
Εκτύπωση

Μαζεύουμε ελιές… Σκληρή η δουλειά μα όμορφη, να βλέπεις τον καρπό των κόπων σου…

elies1.141214
Λίγες ελιές έχουν μείνει ακόμα αμάζευτες στο Θραψανό.. Βοήθησε πολύ και η καλοκαιρία τις προηγούμενες ημέρες. Εγώ όμως δεν ξεκίνησα ακόμα, αν και δυο μέρες τώρα πηγαίνω στο λιομάζωμα… Το Σάββατο, πρώτη μέρα στην Κρήτη πήγα για λίγο και την Κυριακή σχεδόν όλη την ημέρα… Πήγαμε να βοηθήσουμε λίγο τον ανιψιό μου Μανώλη, να προσαρμοστούμε κι εμείς…

elies2.141214
Δεν είναι καθόλου εύκολο το λιομάζωμα… Οι δυσκολίες, ιδιαίτερα για μας τους αμάθητους, τεράστιες… Νιώθεις να βρίσκεσαι σε ένα άλλο κόσμο όπου οι δυσκολίες είναι μεγάλες και πολλές… Κι ωστόσο θυμούμαι πως, πριν 30 χρόνια (μνήμη που την έχω…) ερχόμουν στο χωριό και βοηθούσα να μαζέψουμε τις ελιές… Ήμουν πιο νέος τότε και μπορούσα; Ίσως. Φέτος πάντως δυσκολεύομαι, πολύ…

elies3.141214
Αν και έχουν εκσυγχρονιστεί πολύ (έχουν ειδικά εργαλεία, μηχανάκια με βέργες ηλεκτρικές…) η δουλειά παραμένει σκληρή για όποιον δεν την έχει συνηθίσει… Αξίζει να το ζήσει κανείς λίγο, για να αντιληφθεί πόσο δύσκολο είναι να είσαι αγρότης στις μέρες μας, ώστε να έχουν το σεβασμό που τους αξίζει. Προσωπικά, ύστερα από δυο μέρες δουλειάς, είμαι «πιασμένος» παντού.

elies4.141214
Αλλά δεν το βάζω κάτω… Θα συνέλθω… Σίγουρα. Κι ότι κούραση κουβαλήσω στην Αθήνα με την επιστροφή μου, θα έχω το χρόνο να επανέλθω και να πιάσω επαφή με την πραγματικότητα και τη ζωή. Για την ώρα, πάντως, βιώνω μια δύσκολη, όσο και για τους ντόπιους ζωή, στα χωράφια, καθώς ο καιρός βοηθά, χωρίς πολύ ζέστη ή κρύο να μαζευτούν και οι τελευταίες ελιές…

elies5.141214
Χθες δεν είχα το κουράγιο να ντυθώ το βράδυ και να βγω μια βόλτα στο χωριό… Προτίμησα να ξαπλώσω λίγο, μόλις γυρίσαμε από τη δουλειά. Κι όταν σηκώθηκα, «πιασμένος» παντού, ήθελα μόνο να καθίσω λίγο να γράψω και να δω σε πιο χαλαρή φάση την αδελφή μου, Στασούλα και τον γαμπρό μου, Αγησίλαο, στο σπίτι των οποίων φιλοξενούμαι, μέχρι να ολοκληρωθεί το δικό μου. Ας είναι καλά οι άνθρωποι…

elies6.141214
Μέσα μου, όμως το βέβαιο είναι ότι νιώθω καλά… Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία… Η όποια σωματική κούραση περνά… Κι αυτό που μένει στο τέλος είναι μια γλύκα και μια ξεχωριστή ομορφιά, όλων όσων έζησα στο χωριό, χειμώνα καιρό… Για μένα , όπως έχω πει ήδη, αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο. Το ήθελα, το επιθυμούσα και να, που τώρα το βιώνω…

elies7.141214
Με όλες τις δυσκολίες που έχει το εγχείρημα, είναι –πιστέψτε με- πολύ όμορφο να ζεις στο χωριό, αυτή την περίοδο… Κάνει κρύο, παγωνιά και ίσως δεν υπάρχουν οι συνθήκες ζωής που έχουμε συνηθίσει στην πόλη… Αλλά και τι μ’ αυτό; Εκείνο που τελικά έχει σημασία, είναι ότι η καρδιά, είναι σε θέση να κάνει αυτό που θέλει… Όλα τα άλλα, αντέχονται… Και ξεπερνιούνται με χαμόγελο και καλή διάθεση…

Εκτύπωση

Οι βουκαμβίλιες στο σπίτι θέριεψαν!. Μάλλον χρειάζονται υποστήριξη… Είναι πανέμορφες

spiti2014.1.131214
Πήγα μια βόλτα από το πατρικό μου… Ήταν η πρώτη μου μέριμνα μόλις έφτασα στο Θραψανό… Η πρώτη εντύπωση είναι πολύ όμορφη, με τις βουκαμβίλιες να έχουν πάρει τα πάνω τους, να έχουν θεριέψει… Η περιποίηση το καλοκαίρι που μας πέρασε, έδωσε καρπούς.

spiti2014.2.131214
Τώρα χρειάζονται υποστήριξη… Κι αυτό θα το κάνω στην πρώτη ευκαιρία… Νομίζω ότι πρέπει να τις «οδηγήσω» κάπου, στο χώρο τους. Να τις δέσω… Η ανάπτυξη τους είναι απίστευτη. Ούτε εγώ που τον Ιούλη τις πότιζα κάθε μέρα πιστεύω σ’ αυτό που βλέπω μπροστά μου. Υπέροχες!

spiti2014.3.131214
Έτσι ακριβώς τις φανταζόμουν κι ακόμα πιο όμορφες όταν πριν δυο χρόνια της φύτεψα. Να πιάσουν όλη την μπροστινή όψη του σπιτιού… Και τα κόκκινα άνθη τους να γεμίσουν τον τόπο… Σιγά – σιγά θα απλώσουν κι άλλο. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό…

spiti2014.4.131214
Θέλω το σπίτι που θα κλείσω τα μάτια μου να έχει αυτή τη γλύκα και την ομορφιά. Να είναι σε θέση να παντρεύει τις όμορφες αναμνήσεις από το παρελθόν με όλα όσα έχω σκοπό να ζήσω… Κι αυτό το πάντρεμα θα ήθελα να είναι αρμονικό και ωραίο. Ναι, το θέλει πολύ η ψυχή μου…

spiti2014.5.131214
Τέτοια μικρά, χειροπιαστά πράγματα, ονειρεύομαι και κάνω ότι περνά από το χέρι μου ώστε το σπίτι αυτό να έχει όλη τη ζεστασιά, όλη τη δύναμη και την αγάπη που αξίζει στις δικές μου προσπάθειες να γίνει μια αξιοπρεπής κατοικία… Κι όλα αυτά σε ένα ήρεμο και ήσυχο περιβάλλον, όπως είναι αυτό του χωριού μου.

spiti2014.6.131214
Η φωτογραφία αυτή έχει τραβηχτεί μέσα από την εσωτερική αυλή του πατρικού μου, με τη βουκαμβιλια σε πρώτο πλάνο. Αυτά τα κλαδιά πρέπει να οδηγηθούν σε μια άλλη κατεύθυνση, πριν γεμίσει ο τόπος από τα άνθη της. Γιατί είναι βέβαιο ότι θα γεμίσει… Έτσι άλλωστε τις φανταζόμουν όταν τις φύτεψα…

spiti2014.7.131214
Δες τη, έχει μπει ακόμα και μέσα στην εσωτερική αυλή. Αυτή που το καλοκαίρι ήταν καχεκτική… Θα την οδηγήσω εγώ στο σωστό δρόμο… Εκείνη πήγε όπου έβρισκε ανοικτό δρόμο, από τον αέρα, τα άλλα φυσικά στοιχεία ή το βάρος της. Καιρός να μπει σε ένα καλύτερο μονοπάτι…

spiti2014.8.131214
Δε χορταίνω να τις βλέπω να μεγαλώνουν έτσι όμορφα… Έχουν πιάσει όλο το ύψος του εξωτερικού τοίχου και αρχίζουν να απλώνουν σιγά – σιγά. Για μένα είναι το ίδιο όμορφες σαν το σπίτι. Αποτελούν μέρος του. Τις ήθελα έτσι, τις ονειρευόμουν. Και να, που γίνεται…
Εκτύπωση

Βρίσκομαι στην Κρήτη από το Σάββατο, το πρωί… Υλοποιείται ο προγραμματισμός μου…

kriti1.131214
Σάββατο 13/12/2014, ώρα 7.30 το πρωί… Πατώ τα πόδια μου στην Κρήτη. Η πρώτη φωτογραφία είναι στο λιμάνι του Ηρακλείου. Ετοιμάζομαι να βγω έξω. Η πόλη είναι μπροστά μου. Ο στόχος έχει υλοποιηθεί. Τα πράγματα έγιναν όπως ακριβώς τα σχεδίαζα…

kriti2.131214
Ο καιρός είναι μουντός, μαύρος… Δείχνει να έβρεχε χθες το βράδυ, ίσως και πριν από λίγη ώρα, αλλά για την ώρα «κρατά». Κι αυτό με βοηθά, καθώς είμαι με τη μηχανή, ανοιχτός και εκτεθειμένος στα καιρικά φαινόμενα. Νιώθω όμως πολύ καλά μέσα μου κι αυτό είναι που μετρά…

kriti3.131214
Κάπου – κάπου στη διαδρομή σταματώ να πάρω μια φωτογραφία. Θέλω κι εγώ να συνειδητοποιήσω πως δεν είναι μόνο η χαρά μου που με κάνει να βλέπω πράγματα, αλλά και να το συνειδητοποιήσω πως είμαι στο νησί μου…

kriti4.131214
Βλέπεις α συναισθήματα είναι βαριά μέσα μου… Κάτι σαν τον καιρό, βαριά… Ύστερα πάνε πολλά χρόνια που έχω να δω χειμώνα την Κρήτη και το χωριό μου. Προσάρμοσα έτσι τη ζωή μου και όλα τα ταξίδια μου οδηγούσαν στο καλοκαίρι, αφού τότε ερχόμουν…

kriti5.131214
Και να, τώρα, που ορίστηκε αλλιώς το πράγμα… Και μ’ αρέσει, γιατι το ήθελα πολύ. Η υλοποίηση του είναι κάτι που με ενθουσιάζει. Συνεχίζω τα «κλικ» στη διαδρομή για το χωριό μου…

kriti6.131214
Διάλεξα συνειδητά εικόνες, όπου να φαίνονται οι δημόσιες πινακίδες που οδηγούν στο χωριό μου… Όχι, φυσικά, επειδή δεν ήξερα… Αυτά τα 29 χιλιόμετρα από το χωριό μου στο Ηράκλειο ή αντίστροφα, τα έχω «φάει» με το κουτάλι…

kriti7.131214
Ήθελα, απλά, να μοιραστώ μαζί σας αυτό το ταξίδι… Να πάρετε μια γεύση από τη διαδρομή. Να απολαύσετε εικόνες μέσα από τα μάτια μου και το φακό μου… Να είστε σίγουροι ότι θα δείτε κι άλλες τις επόμενες μέρες. Μόνο να έχετε λίγη υπομονή, γιατί οι αναρτήσεις από δω δε γίνονται τόσο εύκολα.

Εκτύπωση

Η Κρήτη μέσα από την ιστοσελίδα της Huffigton Post που σε λίγο θα τη δούμε στα ελληνικά-2

kriti7
Είναι παράξενο, αλλά στην Κρήτη δεν υπάρχουν ζώα επικίνδυνα για τον άνθρωπο, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Μάλιστα, οι πρόγονοί μας απέδιδαν στην Κρήτη την έλλειψη μεγάλων θηλαστικών -όπως αρκούδων, λύκων, τσακαλιών, αλλά και δηλητηριωδών φιδιών σε διάφορες αιτίες που έφταναν ως τη μυθολογία. Νιώθει κανείς άνετα χωρίς τον κίνδυνο να παραμονεύει κάθε στιγμή…

kriti8
Στην Κρήτη ομιλείται η Κρητική διάλεκτος η οποία θεωρείται η μακροβιότερη ελληνική διάλεκτος. Υπάρχει μεγάλη παράδοση στη μαντινάδα που είναι ένα δεκαπεντασύλλαβο ποίημα με ομοιοκαταληξία. Η Κρήτη επίσης είναι γνωστή για τη παραδοσιακή μουσική της, χαρακτηριστικά όργανα της οποίας είναι πρωτίστως η κρητική λύρα και το λαούτο και δευτερευόντως το βιολί, το μαντολίνο και η ασκομαντούρα.

kriti9
Μερικοί από τους γνωστότερους Κρητικούς μουσικούς είναι ο Νίκος Ξυλούρης, ο Θανάσης Σκορδαλός, ο Κώστας Μουντάκης και ο Ψαραντώνης. Μεγάλη παράδοση υπάρχει και στο χορό με αρκετά διαφορετικά είδη τα οποία θεωρούνται συνέχεια αρχαίων χορών όπως ο πυρρίχιος. Από τους πιο γνωστούς χορούς σήμερα είναι ο σιγανός, ο πεντοζάλης, ο χανιώτης, η σούστα και ο μαλεβιζιώτικος.

kazantzakis1
Χαρακτηριστική επίσης είναι και η κρητική φορεσιά, που συνήθως φοριέται από τα παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα. Στη λογοτεχνία Κρητικοί συγγραφείς έχουν προσφέρει πολλά με γνωστότερους τον Βιτσέντζο Κορνάρο που έγραψε τον Ερωτόκριτο τον 17ο αιώνα, τον Νίκο Καζαντζάκη τον 20ο αιώνα, ο οποίος προτάθηκε 3 φορές για Νόμπελ λογοτεχνίας, και το βραβευμένο με Νόμπελ Οδυσσέα Ελύτη. Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης στη Κρήτη αναπτύχθηκε η Κρητική σχολή ζωγραφικής που επηρέασε το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (γνωστός και σαν Ελ Γκρέκο).

kriti10
Η οικονομία της Κρήτης, η οποία βασιζόταν κυρίως στη γεωργία, άρχισε να αλλάζει ορατά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Ενώ διατηρείται η παραδοσιακή έμφαση στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, λόγω του κλίματος και της έκτασης του νησιού, παρουσιάζεται μια πτώση στις κατασκευές, καθώς και μια μεγάλη αύξηση στην παροχή υπηρεσιών (κυρίως σχετικών με τον τουρισμό).

kriti11
Και οι τρεις αυτοί τομείς της κρητικής οικονομίας, η (γεωργία, η επεξεργασία-συσκευασία, και οι υπηρεσίες), συνδέονται άμεσα και αλληλοεξαρτώνται. Η Κρήτη εμφανίζει μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα που αγγίζει το 100% εκείνου της υπόλοιπης χώρας και η ανεργία κυμαίνεται περίπου στο 4%. Τα τελευταία χρόνια βέβαια με τα Μνημόνια κι εδώ μπορεί κανείς να δει δύσκολες καταστάσεις στους ανθρώπους…

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA