Η καταστροφή παραμονεύει παντού...
Η φωτογραφία με το σπασμένο τζάμι, από τη μεριά του οδηγού, του αυτοκινήτου μου είναι παρμένη σήμερα το πρωί, λίγο πριν το πάω να το φτιάξω...
Μάλλον περάσανε οι εποχές που ένιωθες σιγουριά στο σπίτι σου. Έλεγες, έχω ένα χώρο που μπορώ να πάω να νοιώθω ασφαλής, να ηρεμήσω. Αμ δε... Περάσανε αυτά. Σήμερα πουθενά δεν αισθάνεσαι ασφαλής.
Το τηλεφώνημα, χθες βράδυ στην εφημερίδα, δεν ήταν για καλό. Όσο καλή διάθεση κι είχε ο Πάνος, η είδηση που μου μετέφερε δεν ήταν και η καλύτερη.
Άγνωστοι έσπασαν το τζάμι του οδηγού στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο μου που ήταν σταθμευμένο στη θέση πάρκινγκ στην πυλωτή της πολυκατοικίας μου. Για φαντάσου!...
Πήρα τον φίλο μου ασφαλιστή Φώτη στο τηλέφωνο. Να τον ρωτήσω αν με καλύπτει το συμβόλαιο για “θραύση υάλων”. Πού να θυμάται ο άνθρωπος τι περιέχουν τα συμβόλαια των πελατών του... Δικαιολογημένα.
Θα δω όταν τελειώσω τη δουλειά και πάω σπίτι. Και βεβαίως θα τρέξω να το φτιάξω. Έχω μπροστά μου ταξίδι την Παρασκευή για το χωριό και πρέπει να είμαι έτοιμος ώς τότε.
Ένα έξοδο επιπλέον εντελώς άδικο σε μια εποχή που πρέπει να μετράω το καθετί. Αλλά θα μου πεις, πού να το ξέρουν αυτό οι διαρρήκτες; Ευτυχώς με την πρώτη ματιά δείχνει να μην έχουν κάνει άλλες ζημιές στο εσωτερικό του αυτοκινήτου.
Τα ίδια ήταν και με τη δεύτερη ματιά. Δεν είχε άλλες βλάβες το αυτοκίνητο. Ούτε εμφανείς κλοπές. Αναρωτιέμαι ποιοι και γιατί το έκαναν...
Άλλη μια φωτογραφία με το σπασμένο τζάμι του αυτοκινήτου μου...