Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Επικαιρότητα

Το “κρυμμένο” Αγκίστρι

Οι όμορφες, απόκρημνες παραλίες της άλλης πλευράς τους Αγκιστριού. Το γεγονός συνέβη το περασμένο Σάββατο αλλά ήταν τόσα πολλά τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας που... έμειναν πίσω στη δημοσίευση...

Όσο μικρό κι αν είναι το Αγκίστρι αυτό δεν του απαγορεύει να έχει μπόλικες ομορφιές που μάλιστα χρειάζεται να τις ανακαλύψεις. Το Σάββατο το απόγευμα κάναμε μια βόλτα προς την άλλη μεριά της Σκάλας, την παραλία της Χαλικιάδας. Ήθελε πολύ... κουράγιο να το κάνει κανείς αυτό.

Αλλά βγήκαμε κερδισμένοι. Από κει είναι η “κρυφή” πλευρά του Αγκιστριού. Δρομάκια μικρά μέχρι ένα σημείο πηγαίνουν μικρά Ι.Χ. Λίγο πιο κάτω πρέπει υποχρεωτικά να σταματήσει και η μηχανή. Το μονοπάτι που συνεχίζει είναι στενό και μόνο πεζή μπορείς να το κάνεις.

Τα μικρά, καλοφτιαγμένα σπιτάκια που νοικιάζονται, τα ξενοδοχεία και κάποια υποτυπώδη καφέ τελειώνουν... Η συνέχεια είναι μόνο ένα πυκνό δάσος από πεύκα.

Και κάπου, ανάμεσά τους έχουν στήσει σε κάθε πλάτωμα σκηνές ελεύθερων κατασκηνωτών. Είχα χρόνια να δω τόσες πολλές σκηνές. Απόμακρα χωρίς νερό και εφόδια, σίγουρα θα νοιώθουν άλλοι άνθρωποι όσοι αποφασίσουν να έρθουν εδώ.

Άσε που οι γκρεμοί από κείνη τη μεριά σε τρομάζουν. Απορώ πως έρχονται το βράδυ, αν χρειαστεί στις σκηνές τους.

Περπατούσαμε ακολουθώντας το δύσβατο μονοπάτι κάπου δέκα λεπτά. Μέχρι που φτάνουμε στην κορυφή ενός απόκρημνου μέρους. Από κάτω φαίνεται η Χαλικιάδα. Η πρώτη αίσθηση που έχεις είναι ότι δεν είναι προσβάσιμη. Εκεί κάτω έχουν στήσει σκηνές πάνω στα βότσαλα και αρκετοί, κυρίως άνδρες, κυκλοφορούν γυμνοί.

Επιστρέφουμε. Και ξαφνικά βλέπουμε πίσω μας δυο κορίτσια που έρχονται από κει. Τα ρωτώ πως πάει κανείς εκεί; Μου λένε ότι υπάρχει πρόσβαση. Λίγο δύσκολη τουλάχιστον στην αρχή που κατεβαίνεις, αλλά μετά είναι πιο βατά τα πράγματα.

Δεν κυνηγούν εδώ τους ελεύθερους κατασκηνωτές; Ένας αστυνομικός είναι σε όλο το νησί, τι να πρωτοκάνει”. Όλα εδώ είναι σε ένα . Ένα λεωφορείο, ένα ταξί, ένας αστυνομικός. Γι' αυτό, ίσως το νησί είναι τόσο ήρεμο. Και γι' αυτό το προτιμούν οι νέοι. Ένας παράδεισος, δυο βήματα από τον Πειραιά...

Έτοιμο το αυτοκίνητο, όλα διορθώνονται

Το τζάμι στη θέση του. Μια στάση για... ανεφοδιασμό στο βενζινάδικο της γειτονιάς. Έχουμε ταξίδι σήμερα...

Για τα ελληνικά δεδομένα ήταν ένα θαύμα. Η ασφαλιστική εταιρεία ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ στην οποία έχω συμβόλαιο λειτούργησε πάρα   πολύ γρήγορα και το συμβεβλημένο συνεργείο αποκατέστησε άμεσα τη ζημιά.

Σήμερα το πρωί πήγα στο GLASSDRIVE και το πήρα έτοιμο. Με ειδοποίησαν από χθες το μεσημέρι, αλλά ήταν αδύνατον να πάω να το πάρω. Την Πέμπτη είμαστε από νωρίς και ώς αργά το βράδυ στην εφημερίδα.

Τίποτα δεν άλλαξε στους σχεδιασμούς. Το μεσημέρι θα φύγουμε για το χωριό. Το χρειάζομαι όσο τίποτα άλλο αυτό το ταξίδι. Η πίεση κι αυτή την εβδομάδα στη δουλειά ήταν πολύ έντονη. Από τη μια οι ραγδαίες εξελίξεις κι από την άλλη τα λιγότερα χέρια από τη χρήση των καλοκαιρινών αδειών των συναδέλφων ήταν βουνά ανυπόφορα.

Άλλη μια «ανάσα» στην επαρχία, αν μη τι άλλο ζωογόνος...

Διακοπές και στην... Αρχιεπισκοπή Αθηνών

Όλοι έχουν δικαίωμα στις διακοπές, ακόμα και υπάλληλοι της Αρχιεπισκοπής...

Χρειαζόμασταν ένα πιστοποιητικό θεωρημένο από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών για την Ειρήνη προκειμένου να προχωρήσουν τα διαδικαστικά του γάμου της και δήλωσα προθυμία να εξυπηρετήσω. Έτσι κι αλλιώς με τη μηχανή κινούμαι λίγο πιο άνετα στο δύσκολο κέντρο.

Τα γραφεία της Αρχιεπισκοπής είναι δίπλα στη Μητρόπολη Αθηνών, σ' ένα μικρό πεζοδρόμο, την Αγίας Φιλοθέη. Ήρθα λοιπόν πριν από ένα μήνα στο ειδικά διαμορφωμένο γραφείο και μου υπέγραψαν και σφράγισαν τα χαρτιά.

Αμ δε, που έφτανε αυτό... Στην εκκλησία που τα πήγαν παρατήρησαν ότι δεν το έχει υπογράψει ο γραμματέας, δεν έχει αριθμό πρωτοκόλλου και ημερομηνία και επιπλέον έλειπαν δύο κληρικόσημα.

Κι άντε πάλι από την αρχή... Ήρθα χθες, μόνο που δεν υπολόγισα ότι έχουν ωράρια εξερατικά για εργαζόμενους, 9 - 1. Κι έφτασα στις 1.15 το μεσημέρι. Είχα τη φαεινή ιδέα να περπατήσω λίγο την Αθήνα μεσημεριάτικα.... Σκούρα τα είδα τα πράγματα μέχρι να φτάσω στη Μητρόπολη από την Ομόνοια...

Σήμερα όμως το είδα αλλιώς. Πήγα εκεί από το πρωί με τη μηχανή για να μπορέσω στη συνέχεια να διευθετήσω τις άλλες δουλειές μου. Και ήμουν έξω από τα γραφεία στις 8.50. Περίμενα ώς τις 9 και τότε είδα μια ανακοίνωση που έλεγε ότι τον Αύγουστο τα γραφεία θα παραμείνουν κλειστά ώς τις 30 του μήνα. Ετοιμαζόμουν να φύγω όταν ήρθε μια κυρία και μου είπε ότι ειδικά για σήμερα το γραφείο γάμων θα ανοίξει στις 9.30.

Όντως είχε δίκιο. Ο παπά - Γιώργης που άνοιξε είπε ότι ήταν προγραμματισμένο να είναι κλειστό το γραφείο ώς τις 30 του μήνα, αλλά μιας και ο ίδιος δεν πήγε πουθενά είπε να κατέβει να εξυπηρετήσει τον κόσμο.

Δεν είχε μαζί του κληρικόσημα. Κράτησε όμως την αξία τους δύο ευρώ και είπε να τα... κολλήσουν εκεί που θα τα καταθέσουμε. «Αντε μην τον διαβάσω» είπε, χαμογελώντας...

Υπάρχουν και καλές ειδήσεις...

Ο μικρός Θοδωρής, είναι δεξιά στη φωτογραφία, πάνω στο βάθρο των νικητών με χάλκινο μετάλλιο για την Ελλάδα.

Ευτυχώς υπάρχουν και καλές ειδήσεις... Όπως αυτή με τον νεαρό γιο του Θανάση Χρυσανθόπουλο, τεχνικού του ΟΤΕ, του 17χρονου Θοδωρή που κατάφερε να ανεβεί στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων Νέων που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες στη Συγκαμπούρη.

Δείτε το βίντεο από την προσπάθειά του ΕΔΩ. Και θαυμάστε ένα παιδί που πήγε εκεί, χωρίς προπονητή, χωρίς καμιά βοήθεια κι αγόρασε δυο κοντάρια αξίας 1.500 ευρώ με το χαρτζιλίκι των γονιών του.

Αυτά τα παιδιά είναι που τιμούν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου. Υπάρχουν ακόμα διαμαντάκια στον αθλητισμό. Να το χαίρονται οι γονείς του...

Τελικά, αυτός είναι ο αθλητισμός;

Στη δουλειά, χθες το βράδυ και μας ήρθε ταμπλάς η αψυχολόγητη αντίδραση φανατισμένων οπαδών του Πανιωνίου να μπουν αργά το βράδυ στο γήπεδο της ομάδας τους και να το... καταστρέψουν για να μην παίξει εκεί η ΑΕΚ με Νταντί Γιουνάιτεντ.

Φίλαθλοι – Βάνδαλοι χθες στο ποδόσφαιρο, παίκτες – βάρβαροι πριν λίγες μέρες σ' ένα “φιλικό” αγώνα μπάσκετ στα πλαίσια του “Ακρόπολις” με ήρωες διεθνείς ακριβοπληρωμένους που θα έπρεπε, τουλάχιστον μέσα στο γήπεδο να γίνονταν παράδειγμα ήθους για τα νέα παιδιά;

Κι αναρωτιέμαι αν δεν έχει ήθος ο αθλητισμός τότε σε τι εξυπηρετεί η ύπαρξή του; Μόνο μια δράκα ανεγκέφαλων οργανωμένων οπαδών που θα 'χουν πρόβλημα, πότε με τον προπονητή της ομάδας τους, πότε με τον πρόεδρό τους που είχε το... θράσος να ψηφίσει τον “μυαρό” αντίπαλο για πρόεδρο στη Σούπερ Λίγκα...

Έλεος!... Τι μέρες βιώνουμε; Φταίει το φεγγάρι, η πανσέληνος ή κάτι άλλο; Κι ήταν τόσο όμορφα χθες στην Ακρόπολη! Οι φωτογραφίες στις σημερινές εφημερίδες είναι φανταστικές.

Ευτυχώς που πέρα από τις κακές ειδήσεις των ημερών υπάρχουν και οι καλές. Οι ενθαρρυντικές. Ευτυχώς! Τις έχουμε τόσο ανάγκη!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA