Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Επικαιρότητα

ΠΑΣΟΚ, κάποτε και... τώρα

Ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων. Ο φρέσκος λόγος. Είναι ο Ανδρέας, μαχητικός που μεταπολιτευτικά τον χρειαζόμαστε, τόσο επιθετικός που έκανε τον τότε Κ. Καραμανλή να το χαρακτηρίσει ως την “αριστερά της αριστεράς”.

Τριάντα έξι χρόνια μετά, αναρωτιέμαι τι απέγινε από κείνο το μαχητικό ΠΑΣΟΚ; Ύστερα από 20 χρόνια διαχείρισης της εξουσίας, πολλά άλλαξαν. Έβγαλαν το ζιβάγκο τα στελέχη και κάνοντας καριέρα στο δημόσιο, έβαλαν γραβάτες. Ενσωματώθηκαν στο σύστημα και έγιναν ο δεύτερος πόλος για την εναλλαγή. Γίναμε κανονική Αμερική δηλαδή...

Ο Ανδρέας έφυγε ξεθωριασμένος μ' εκείνους τους παλιμπαιδισμούς και τους γεροντοέρωτες. Ο Γιωργάκης, ως κληρονόμος, ξαναέφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αγνώριστο, για να οδηγήσει τη χώρα στη μέγγενη του ΔΝΤ και τα δόντια της κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας και της Ε.Ε. για να καταστρέψει ότι με κοινωνικούς αγώνες πέτυχαν οι εργαζόμενοι.

Πήρα μήνυμα SMS στο κινητό μου να πάω το απόγευμα στις 4 στο κλειστό γυμναστήριο του ΤΑΕ KWON DO για να παρακολουθήσω την ομιλία του προέδρου και πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Δεν θα πάω. Δεν μου αρέσουν τα μνημόσυνα.

Ας πάνε όλοι αυτοί οι επαγγελματίες κομματικοί υπάλληλοι που βοηθήθηκαν πολλαπλώς, να γίνουν χειροκροτητές στο πλάνο των καναλιών στα βραδινά δελτία.

Αγνοούν πως υπάρχει μια κοινωνία που “βράζει” με όσα βλέπει, ζει, αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα της. Που δεν πείθετε πια με το “φταίνε οι άλλοι”. Αν φταίνε ας τους στείλουν φυλακή κι ας υποθηκεύσουν τις καταθέσεις τους και τα ακίνητά τους. Όχι να “πληρώνουν” οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι που δεν φταίνε σε τίποτα.

Ας το χαρείτε το μνημόσυνο αγαπητοί μου... Μόνοι σας. Όπως μόνοι σας τρώγατε όλον αυτόν τον καιρό.

Αν ήταν γενέθλια, γιορτή χαράς και δημιουργίας θα ήμασταν κι εμείς εκεί... Αλλά είναι αλλιώς τα πράγματα. Και τα ξέρουμε. Δυστυχώς.

  • Δείτε ΕΔΩ ένα εξαιρετικό αφιέρωμα από το Site του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ, του καλού συναδέλφου Σταύρου Χριστακόπουλου. Λέει μεγάλες αλήθειες...

Υπόμνημα της ΓΣΕΕ στον πρωθυπουργό

Αναλυτικό υπόμνημα με το σύνολο των θέσεων και των προτάσεων της κατέθεσε σήμερα η ΓΣΕΕ στον πρωθυπουργό της χώρας, κ. Γιώργο Παπανδρέου, κατά την διάρκεια συνάντησης που πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 2/9/2010 στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η ΓΣΕΕ διαφωνώντας με την εφαρμοζόμενη άδικη, μονομερή και σκληρή οικονομική πολιτική, προτείνει και διεκδικεί ένα διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής με αναπτυξιακό και αναδιανεμητικό προσανατολισμό εξόδου από την κρίση, την ύφεση και τις δυσμενείς προβλέψεις του Μνημονίου.

Τα αιτήματα της συνομοσπονδίας αποτελούν το διεκδικητικό πλαίσιο του συλλαλητηρίου που θα γίνει στις 11 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη στις 18:00 στο Άγαλμα του Βενιζέλου.

Είναι το ετήσιο ραντεβού στη Θεσσαλονίκη. Κάτι σαν έθιμο δηλαδή.

  • Δείτε ΕΔΩ το υπόμνημα της ΓΣΕΕ που παραδόθηκε στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Στον ίσκιο της αγάπης σου θα γέρνω... και θα γερνώ σε ξένη αγκαλιά

Η νύχτα φεύγει,
στο κυνήγι μιάς σκιάς
πάλι μονάχη
θα με βρει η καταιγίδα
στο μαξιλάρι
άδειες σκέψεις
όσα μου 'ταξες φιλιά
κι ο χρόνος σβήνει
στο σκοτάδι την ελπίδα.

Εκεί στην άκρη της ακτής

θα περιμένω
τι κι αν πετούν
τα χελιδόνια χαμηλά
στον ίσκιο της αγάπης σου
θα γέρνω
...και θα γερνώ
σε ξένη αγκαλιά.

Zωή μου άδεια,

αναμνήσεις και στιγμές
ότι δικό σου
του ανέμου  χάδι μοιάζει
άγκυρα ρίχνω
την καρδιά μου στα βαθειά
κι  ότι αγαπώ...
στο σ' αγαπώ σου θα βουλιάζει.


όταν κλείνεις τα μάτια, σου κλέβω τα όνειρα

και τη νύχτα τα  κρεμώ άστρα φωτεινά
στη γιρλάντα τ' ουρανού....γιά να κυνηγάς
το φως....

 

Χαρούλα  Βερίγου

Αντε, να μαζευόμαστε σιγά - σιγά

Εικόνες καλοκαιρινές στο μυαλό μας. Ευτυχώς θέλει καιρό για να φύγουν...

Θα μου... κακοφανεί λίγο που αυτό το Σαββατοκύριακο δεν θα βγω εκτός των τοιχών, αλλά είναι κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Είχα καλομάθει που μετά την επιστροφή από την καλοκαιρινή άδεια δεν έμεινα στην Αθήνα ούτε ένα Σαββατοκύριακο.

Αλλά, τοπικά τουλάχιστον, το καλοκαίρι τελείωσε... Και σιγά - σιγά όλοι μαζεύονται πίσω στον τόπο τους. Σήμερα επέστρεψε και ο Λαμπρούκος στο σπίτι, ύστερα από δυόμιση και μήνες διακοπών, ένα στην Κρήτη μαζί μου, μια εβδομάδα με τη μητέρα του στο Αγκίστρι και το υπόλοιπο στο Ελληνικό Αρκαδίας. Αυτές είναι διακοπές, όχι παίξει - γέλασε...

Μακάρι να μπορέσει και του χρόνου να είναι τόσο άνετος και ο ίδιος και οι υποχρεώσεις του, οπότε, αργότερα θα 'χει κάτι να θυμάται από τις διακοπές των παιδικών του χρόνων.

Το σημαντικό είναι ότι αρχίζει και κινείται μόνος του. Είναι η τρίτη φορά φέτος που χρησιμοποιεί το ΚΤΕΛ και ταξιδεύει μόνος του από την Μεγαλόπολη ώς την Αθήνα ή το αντίθετο. Και ευτυχώς, γιατί θάταν δύσκολο να κατέβενα στο χωριό για να τον πάρω.

Είναι καιρός πια να ετοιμαζόμαστε για το γάμο. Σε ένα μήνα θα 'μαστε μπροστά στο γεγονός. Και στο μεταξύ υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν. Από το να γραφούν και να σταλούν τα προσκλητήρια μέχρι να πάω να προβάρω και να πάρω το... γαμηλιώτικο κοστούμι μου.

Άσε που το ψυγείο είναι άδειο από προμήθειες. Μια βόλτα στη λαϊκή και το σούπερ μάρκετ είναι πλέον άκρως απαραίτητη για να... αντιμετωπίσουμε το φθινόπωρο. Και μια ματιά ασφαλώς στα σχολικά είδη. Το χρειαζόμαστε μπροστά στο άνοιγμα των σχολείων σε μια βδομάδα από σήμερα.

Χαλαρό Σαββατοκύριακο; Δεν θα το έλεγα με ευκολία... Μάλλον πρέπει να καταγράψω σε χαρτί τις δουλειές που πρέπει να κάνω για να μην ξεχάσω καμιά σημαντική...

Τα είδαμε, τα ζήσαμε, τώρα τα κεφάλια μέσα...

Τιμή στον μικρό Θοδωρή Χρυσανθόπουλο

Ο μικρός Θοδωρής Χρυσανθόπουλος με τους γονείς του. Φωτογραφημένος έξω από την ΠΕΤ ΟΤΕ.

Ο γραμματέας (αριστερά, ο Θωμάς Τασσιός) και ο πρόεδρος της ΠΕΤ ΟΤΕ (Βασίλης Λάμπρου) παραδίδουν την τιμητική πλακέτα του Σωματείου στον Ολυμπιονίκη γιο τεχνικού του ΟΤΕ.

Λίγα λόγια μπροστά στα 53 μέλη του Δ. Σ. της ΠΕΤ ΟΤΕ από τον μικρό Ολυμπιονίκη στο άλμα επί κοντώ.

Η φωτογραφία αυτή έκανε το γύρο του κόσμου. Ο μικρός Θοδωρής Χρυσανθόπουλος στο βάθρο των νικητών με χάλκινο μετάλλιο στο επί κοντώ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων που πραγματοποιήθηκαν φέτος στη Σιγκαμπούρη.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA