Ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων. Ο φρέσκος λόγος. Είναι ο Ανδρέας, μαχητικός που μεταπολιτευτικά τον χρειαζόμαστε, τόσο επιθετικός που έκανε τον τότε Κ. Καραμανλή να το χαρακτηρίσει ως την “αριστερά της αριστεράς”.

Τριάντα έξι χρόνια μετά, αναρωτιέμαι τι απέγινε από κείνο το μαχητικό ΠΑΣΟΚ; Ύστερα από 20 χρόνια διαχείρισης της εξουσίας, πολλά άλλαξαν. Έβγαλαν το ζιβάγκο τα στελέχη και κάνοντας καριέρα στο δημόσιο, έβαλαν γραβάτες. Ενσωματώθηκαν στο σύστημα και έγιναν ο δεύτερος πόλος για την εναλλαγή. Γίναμε κανονική Αμερική δηλαδή...

Ο Ανδρέας έφυγε ξεθωριασμένος μ' εκείνους τους παλιμπαιδισμούς και τους γεροντοέρωτες. Ο Γιωργάκης, ως κληρονόμος, ξαναέφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αγνώριστο, για να οδηγήσει τη χώρα στη μέγγενη του ΔΝΤ και τα δόντια της κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας και της Ε.Ε. για να καταστρέψει ότι με κοινωνικούς αγώνες πέτυχαν οι εργαζόμενοι.

Πήρα μήνυμα SMS στο κινητό μου να πάω το απόγευμα στις 4 στο κλειστό γυμναστήριο του ΤΑΕ KWON DO για να παρακολουθήσω την ομιλία του προέδρου και πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Δεν θα πάω. Δεν μου αρέσουν τα μνημόσυνα.

Ας πάνε όλοι αυτοί οι επαγγελματίες κομματικοί υπάλληλοι που βοηθήθηκαν πολλαπλώς, να γίνουν χειροκροτητές στο πλάνο των καναλιών στα βραδινά δελτία.

Αγνοούν πως υπάρχει μια κοινωνία που “βράζει” με όσα βλέπει, ζει, αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα της. Που δεν πείθετε πια με το “φταίνε οι άλλοι”. Αν φταίνε ας τους στείλουν φυλακή κι ας υποθηκεύσουν τις καταθέσεις τους και τα ακίνητά τους. Όχι να “πληρώνουν” οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι που δεν φταίνε σε τίποτα.

Ας το χαρείτε το μνημόσυνο αγαπητοί μου... Μόνοι σας. Όπως μόνοι σας τρώγατε όλον αυτόν τον καιρό.

Αν ήταν γενέθλια, γιορτή χαράς και δημιουργίας θα ήμασταν κι εμείς εκεί... Αλλά είναι αλλιώς τα πράγματα. Και τα ξέρουμε. Δυστυχώς.

• Δείτε ΕΔΩ ένα εξαιρετικό αφιέρωμα από το Site του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ, του καλού συναδέλφου Σταύρου Χριστακόπουλου. Λέει μεγάλες αλήθειες...