Αρμονικά δεμένες οικογένειες στις έτοιμες φωτογραφίες. Να ήταν έτσι πάντα και στη ζωή...

Εγώ πάντως, πρέπει να το ομολογήσω, δεν το ήξερα. Γνώριζα για τη Γιορτή της Μητέρας, εσχάτως έμαθα και για τη Γιορτή του Πατέρα. Μήπως είναι πλεονασμός η Γιορτή των Γονέων;

Μήπως αντί για τις “γιορτές” είναι καλύτερο να τρέφουμε μεγαλύτερο σεβασμό και εκτίμηση σ' αυτούς που μας έφεραν στον κόσμο και μας έδωσαν το προνόμιο να ζούμε, να δουλεύουμε για το καλό και να είμαστε όσο μπορούμε χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία;

Δυστυχώς εγώ, δεν έχω πια τους δικούς μου. Έφυγαν νωρίς και μου λείπουν τώρα που θα τους ήθελα να μοιραστώ πράγματα μαζί τους. Να τους ζητήσω τη συμβουλή τους σε ζητήματα που θα με ενδιέφερε η γνώμη τους.

Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα και χαρά τον που τους έχει στη ζωή.

Η δική μου συνεισφορά και ο σεβασμός απέναντί τους είναι να πάω στον τάφο τους και να συλλογιστώ για λίγο πολλά πράγματα απ' όσα θυμάμαι, από τα χρόνια που βρέθηκα κοντά τους, μαζί, στο ίδιο σπίτι, αναπνέοντας τον ίδιο αέρα, μεγαλωμένοι με το ήθος και τις συμβουλές που μας δίδαξαν.

Ο σεβασμός, η ελπίδα πως ίσως ξαναβρεθούμε “κάπου αλλού” και η πίστη πως ο σπόρος που έσπειραν δεν έχει πέσει σε χέρσα γη και θα καρπίσει, συντροφεύουν τη σκέψη μου, μια τέτοια όμορφη μέρα...

Ιούλιος κι ο άνεμος, ένα υπέροχο τραγούδι από το Λουδοβίκο των Ανωγείων...

Νέος μήνας σήμερα, o Ιούλης, ας τον καλωσορίσουμε. Όλο και πιο δυνατά μπαίνει το καλοκαίρι στη ζωή μας. Όταν όμως βρίσκεσαι σε διακοπές, ούτε που το σκέφτεσαι...

Υπάρχει ακόμα καιρός για σχέδια και μικρές αποδράσεις. Η θάλασσα είναι πια μια γλύκα. Χαίρεσαι να σε παίρνει στην αγκαλιά της, το παιχνίδισμα μαζί της.

Μ' αρέσει στο χωριό τέτοια εποχή. Μ' αρέσει να αφήνομαι στα χέρια και “κρέμομαι” από τα χείλη ωραίων ανθρώπων. Να έχω τη μεσημεριανή σιέστα μου, το απογευματινό φραπεδάκι μου, το γράψιμό μου, τις μικρές περιηγήσεις μου στο internet και τη βόλτα στα χωράφια να δω την...παραγωγή.

Θέλω να δω τι γίνεται και με το πατρικό μου. Κάποιες δουλειές θα κάνω, όσο είμαι εδώ. Πέρα από τις πόρτες και τα κουφώματα υπάρχουν και κάποια χώματα στην αυλή που πρέπει να απομακρυνθούν. Να ομορφύνει λίγο ο τόπος. Μην είναι έτσι, ξέφραγο αμπέλι. Τώρα έχω χρόνο να τα κάνω...

Ο Ιούλιος μπαίνει από αύριο στη ζωή μας. Γλυκός, όμορφος, καλοκαιρινός μήνας. Ας τον καλοδεχτούμε με ένα τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, από αυτά που έχει γράψει στο δίσκο του “Καλεντάρι” και μας αρέσει να το κάνουμε αυτό κάθε μήνα...

Η ώρα του αποχαιρετισμού για τον Ιούνιο έφτασε. Απλά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, έτσι όπως ξέρει να φεύγει ο καιρός. Αθόρυβα. Κι αλίμονό μας αν δεν καταφέραμε στο μήνα που φεύγει να εκμεταλλευτούμε κάθε στιγμή για να ζήσουμε καλύτερα, πιο ποιοτικά.

Βέβαια, γράφω εκ τους ασφαλούς καθώς έχω το προνόμιο να είμαι σε διακοπές την ώρα που χαράζω αυτές τις γραμμές. Ζω και αντιλαμβάνομαι την ορατή διαφορά σε σχέση μ' αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να τηρούν ωράρια στην εργασία τους. Και ξέρω πολύ καλά τι μπορεί να σημαίνει για μένα το ξημέρωμα κάθε καινούριας μέρας στο χωριό μου, το Θραψανό.

Ξυπνώ νωρίς, χωρίς ξυπνητήρι και μόνο γιατί νοιώθω “γεμάτος” από ύπνο. Το πρώτο φως της μέρας μου δίνει την αίσθηση ότι μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, όχι από την υποχρέωση να κάνω κάτι, αλλά να φτιάξω τον καφέ μου και να απολαύσω το ξημέρωμα. Έτσι απλά...

Δεν μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο μπορώ να το κάνω στην Αθήνα. Πολυκατοικίες – κλουβιά γύρω από το σπίτι μου – διαμέρισμα, κρύβουν τον ήλιο στο ξημέρωμα του. Τόσο χρόνια σχεδόν δεν ξέρω από πού είναι η ανατολή. Γενικά γνωρίζω. Να το θαυμάσω δεν μπορώ...

Κι εδώ το έζησα πολλές φορές αυτό. Πήρα μάλιστα και το κινητό μου τηλέφωνο και απαθανάτισα αυτή τη στιγμή. Για να μοιραστώ μαζί σας ένα υπέροχο περιστατικό που έζησα... Το βλέπετε στο τέλος της ανάρτησης.

Απολογιστικά τώρα για το μήνα που φεύγει: Ο Ιούνιος ήταν ένας παιχνιδιάρης μήνας. Άλλοτε είχε τις ζέστες του κι άλλοτε με πολλές τοπικές βροχές και καταιγίδες. Καλοκαίρι με γλυκά διαλείμματα χειμώνα. Απολαυστικός. Ακόμα όμως κι όταν είχε πολύ ζέστη, ακόμα και τότε, τα βράδια, είχε μια δροσιά όμορφη που έκανε τον ύπνο ξεχωριστό έχοντας πάνω μου μόνο ένα σεντόνι.

Είμαστε ήδη στο χωριό κάπου δέκα μέρες... Όμορφες μέρες! Ότι ζω ξεπερνά και τα όνειρα που έκανα όταν “σχεδίαζα” στο μυαλό μου τις φετινές διακοπές.

Κι από αύριο Ιούλης!... Με περισσότερες ζέστες ίσως, αλλά και με περισσότερες ομορφιές. Ιδιαίτερα εδώ, στην επαρχία, κάνοντας μια βόλτα στα χωράφια, μπορείς να βρεις φρούτα και να απολαύσεις καλούς καρπούς κόβοντάς τους πάνω από τα δέντρα. Σας βεβαιώνω, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα για μένα από το να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο.

Υπάρχουν ακόμα βερίκοκα, μπουρνέλες (κορόμηλα) και ίσως να προλάβουμε να φάμε και τα πρώτα σταφύλια, τα λιάτικα. Δεν τα είδα ακόμα από κοντά, αλλά ακούω πως τα έχει χτυπήσει αρρώστια φέτος, περονόσπορος και όχι μόνο δεν θα βρούμε να φάμε μα θα δυσκολευτούν να κάνουν κρασί. Δύσκολες εποχές για τους αγρότες, όπως για όλους μας.

Μου αρέσουν τα μούρα (μούρνα) που υπάρχουν σε αφθονία αυτή την εποχή. Μ' αρέσει να τα τρώω έτσι, πάνω από το δέντρο, χωρίς να τα πλύνω. Είναι τόσο ευαίσθητα που μάλλον θα ήταν δύσκολο να πλυθούν. Το ξέρω ότι... κοστίζει αυτό μερικές φορές, αλλά μπροστά στην ομορφιά του απλού και ωραίου, αδιαφορώ για το όποιο αρνητικό αποτέλεσμα.

Οι δυο μήνες, Ιούνης και Ιούλης έχουν σε μένα ευεργετικές ιδιότητες. Τονίζουν πολλές ανθρώπινες πλευρές καθώς η χαλαρότητα που έρχεται μέσα από την άνοδο της θερμοκρασίας δίνουν τη δυνατότητα να αφήσουμε να φανεί ο αληθινός εαυτός μας και όχι ο επιτηδευμένος που μας αρέσει να “περνάμε” προς τα έξω, λες και είμαστε υποχρεωμένοι από κάπου να... δίνουμε εξετάσεις.

Αυτό που θα 'πρεπε είναι να προσπαθούμε να οργανώνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να τον βελτιώνουμε κι αυτό θέλει δουλειά. Το κάνουμε για μας. Φυσικά αυτό, δεν μπορεί παρά να το δουν οι γύρω μας... Και θα εκτιμήσουν την προσπάθεια μας...

Ένα υπέροχο τραγούδι του Γιάννη Κ. Ιωάννου με φωνητικά από την Καλλιόπη Βέττα "Ιανός", από το δίσκο "ΦΩΣ". Υπέροχες δημιουργίες...

Το έλεγα πριν μερικές μέρες και δεν με πιστεύατε. Ο ΤΥΠΟΣ, την ύλη του οποίου πήρα στα χέρια μου την ημέρα που ετοιμαζόμουν να φύγω για την Κρήτη και την παρέδωσα αυθημερόν στο Πέραμα στην Πόπη, την γραφίστρια για να τη δουλέψει στη Σαλαμίνα, είναι ήδη ολοκληρωμένη και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Τη ώρα μάλιστα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορεί και να... κυκλοφορεί. Θέμα χρόνου είναι...

Οκτασέλιδη, 4χρωμη, αυτή τη φορά η Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών Σωματείων Ελλάδος (ΟΣΣΕ) έκανε μια διπλή έκδοση για να καλύψει τους μήνες Ιούνιο – Ιούλιο.

Έχοντας ως βασική ραχοκοκαλιά την εγκύκλιο για τους υπολόγους, τους οποίους έχουν καταργήσει και επαναφέρουν τώρα με αποτέλεσμα να σταματήσει η ταλαιπωρία των ανθρώπων της περιφέρειας σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και φυσικά περιέχει όλη τη δράση της ΟΣΣΕ και των Σωματείων - μελών της, άρθρα και σχόλια από την επικαιρότητα, που αν και καλοκαίρι, δείχνει να είναι ιδιαίτερα θερμό και γεμάτο από γεγονότα.

Μου αρέσει αυτή η συνεργασία μαζί τους. Είναι καθαροί άνθρωποι κι αγωνίζονται με αξιοπρέπεια για τα συμφέροντα των συναδέλφων σιδηροδρομικών που τους έχουν εκλέξει σ' αυτές τις θέσεις ευθύνης.

Και πραγματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια. Την ώρα που οι κυβερνώντες διαλύουν τον σιδηρόδρομο και ξεπουλούν τα φιλέτα του, αυτοί που τον δούλεψαν και το “πόνεσαν”, δίνοντάς του την εκτίμηση που του έτρεφαν πάντα, επιμένουν να αγωνίζονται όρθιοι προσπαθώντας να διαδώσουν ότι μπορούν από την παλιά αίγλη. Κι αυτό, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο στις σημερινές συγκυρίες...

Το φύλλο αυτό που θα κυκλοφορήσει σε λίγο είναι το πέμπτο από τότε που το πήρα στα χέρια μου. Δουλεμένο μ' αγάπη, επειδή έχω μάθει στη ζωή μου να σέβομαι και να εκτιμώ αυτούς που μ' ευχαριστούν για την ποιότητα της δουλειάς μου. Εκείνους που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για καλές συνθήκες δουλειάς, που είναι απλοί, καταδεκτικοί, συνετοί, χωρίς υπερφίαλες φιλοδοξίες και ναρκισσισμούς. Να, γιατί χαίρομαι κάθε καινούριο φύλλο που βγάζω μαζί τους...

• Πατήστε ΕΔΩ να διαβάστε την εφημερίδα όπως θα κυκλοφορήσει σε λίγο, τυπωμένη...