Ο Ιούλιος μπαίνει από αύριο στη ζωή μας. Γλυκός, όμορφος, καλοκαιρινός μήνας. Ας τον καλοδεχτούμε με ένα τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, από αυτά που έχει γράψει στο δίσκο του “Καλεντάρι” και μας αρέσει να το κάνουμε αυτό κάθε μήνα...

Η ώρα του αποχαιρετισμού για τον Ιούνιο έφτασε. Απλά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, έτσι όπως ξέρει να φεύγει ο καιρός. Αθόρυβα. Κι αλίμονό μας αν δεν καταφέραμε στο μήνα που φεύγει να εκμεταλλευτούμε κάθε στιγμή για να ζήσουμε καλύτερα, πιο ποιοτικά.

Βέβαια, γράφω εκ τους ασφαλούς καθώς έχω το προνόμιο να είμαι σε διακοπές την ώρα που χαράζω αυτές τις γραμμές. Ζω και αντιλαμβάνομαι την ορατή διαφορά σε σχέση μ' αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να τηρούν ωράρια στην εργασία τους. Και ξέρω πολύ καλά τι μπορεί να σημαίνει για μένα το ξημέρωμα κάθε καινούριας μέρας στο χωριό μου, το Θραψανό.

Ξυπνώ νωρίς, χωρίς ξυπνητήρι και μόνο γιατί νοιώθω “γεμάτος” από ύπνο. Το πρώτο φως της μέρας μου δίνει την αίσθηση ότι μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, όχι από την υποχρέωση να κάνω κάτι, αλλά να φτιάξω τον καφέ μου και να απολαύσω το ξημέρωμα. Έτσι απλά...

Δεν μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο μπορώ να το κάνω στην Αθήνα. Πολυκατοικίες – κλουβιά γύρω από το σπίτι μου – διαμέρισμα, κρύβουν τον ήλιο στο ξημέρωμα του. Τόσο χρόνια σχεδόν δεν ξέρω από πού είναι η ανατολή. Γενικά γνωρίζω. Να το θαυμάσω δεν μπορώ...

Κι εδώ το έζησα πολλές φορές αυτό. Πήρα μάλιστα και το κινητό μου τηλέφωνο και απαθανάτισα αυτή τη στιγμή. Για να μοιραστώ μαζί σας ένα υπέροχο περιστατικό που έζησα... Το βλέπετε στο τέλος της ανάρτησης.

Απολογιστικά τώρα για το μήνα που φεύγει: Ο Ιούνιος ήταν ένας παιχνιδιάρης μήνας. Άλλοτε είχε τις ζέστες του κι άλλοτε με πολλές τοπικές βροχές και καταιγίδες. Καλοκαίρι με γλυκά διαλείμματα χειμώνα. Απολαυστικός. Ακόμα όμως κι όταν είχε πολύ ζέστη, ακόμα και τότε, τα βράδια, είχε μια δροσιά όμορφη που έκανε τον ύπνο ξεχωριστό έχοντας πάνω μου μόνο ένα σεντόνι.

Είμαστε ήδη στο χωριό κάπου δέκα μέρες... Όμορφες μέρες! Ότι ζω ξεπερνά και τα όνειρα που έκανα όταν “σχεδίαζα” στο μυαλό μου τις φετινές διακοπές.

Κι από αύριο Ιούλης!... Με περισσότερες ζέστες ίσως, αλλά και με περισσότερες ομορφιές. Ιδιαίτερα εδώ, στην επαρχία, κάνοντας μια βόλτα στα χωράφια, μπορείς να βρεις φρούτα και να απολαύσεις καλούς καρπούς κόβοντάς τους πάνω από τα δέντρα. Σας βεβαιώνω, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα για μένα από το να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο.

Υπάρχουν ακόμα βερίκοκα, μπουρνέλες (κορόμηλα) και ίσως να προλάβουμε να φάμε και τα πρώτα σταφύλια, τα λιάτικα. Δεν τα είδα ακόμα από κοντά, αλλά ακούω πως τα έχει χτυπήσει αρρώστια φέτος, περονόσπορος και όχι μόνο δεν θα βρούμε να φάμε μα θα δυσκολευτούν να κάνουν κρασί. Δύσκολες εποχές για τους αγρότες, όπως για όλους μας.

Μου αρέσουν τα μούρα (μούρνα) που υπάρχουν σε αφθονία αυτή την εποχή. Μ' αρέσει να τα τρώω έτσι, πάνω από το δέντρο, χωρίς να τα πλύνω. Είναι τόσο ευαίσθητα που μάλλον θα ήταν δύσκολο να πλυθούν. Το ξέρω ότι... κοστίζει αυτό μερικές φορές, αλλά μπροστά στην ομορφιά του απλού και ωραίου, αδιαφορώ για το όποιο αρνητικό αποτέλεσμα.

Οι δυο μήνες, Ιούνης και Ιούλης έχουν σε μένα ευεργετικές ιδιότητες. Τονίζουν πολλές ανθρώπινες πλευρές καθώς η χαλαρότητα που έρχεται μέσα από την άνοδο της θερμοκρασίας δίνουν τη δυνατότητα να αφήσουμε να φανεί ο αληθινός εαυτός μας και όχι ο επιτηδευμένος που μας αρέσει να “περνάμε” προς τα έξω, λες και είμαστε υποχρεωμένοι από κάπου να... δίνουμε εξετάσεις.

Αυτό που θα 'πρεπε είναι να προσπαθούμε να οργανώνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να τον βελτιώνουμε κι αυτό θέλει δουλειά. Το κάνουμε για μας. Φυσικά αυτό, δεν μπορεί παρά να το δουν οι γύρω μας... Και θα εκτιμήσουν την προσπάθεια μας...