Ιδού το κλειστό πλέον εργαστήριο του μάστορα που έψαχνα. Η πινακίδα στη... θέση της. Μόνο που κανένα από τηλέφωνα που έχει με τεράστια γράμματα πάνω της δεν λειτουργεί πια. Ευτυχώς βρήκα το νέο κινητό του.

Το μόνο που δεν περίμενα στα 52 μου, ήταν να γίνω ντετέκτιβ και να προσπαθώ να βρω πληροφορίες για τον άνθρωπο που μου υποσχέθηκε πως θα 'ρθει στο σπίτι να βάλει τις πόρτες και τα κουφώματα από αλουμίνιο βαμμένα σε χρώμα ξύλου. Ναι, σωστά καταλάβατε δεν πρόκειται για οποιονδήποτε μάστορα, αλλά για τον αλουμινά ο οποίος, εδώ και μερικούς μήνες έχει εισπράξει τα 9/10 της αξίας των κουφωμάτων και της δουλειάς του κι ακόμα να τα τοποθετήσει.

Ξέρω, θα με πείτε κι εσείς εύπιστο που εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Τον άνθρωπο αυτόν δεν τον έψαξα, μου τον σύστησαν. Θέλησαν να τον βοηθήσουν και ιδού το αποτέλεσμα.

Τη Δευτέρα, από το πρωί έκανα τον ντετέκτιβ, ότι δηλαδή συχαίνομαι πιο πολύ στη ζωή μου, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Είχε φροντίσει να “εξαφανιστεί”. Έκλεισε το εργαστήριο του στο Αρκαλοχώρι, άλλαξε το νούμερο στο κινητό του και ήταν αδύνατη οποιαδήποτε επικοινωνία.

Ρωτώντας βρήκα το πατρικό του στα Πάρτιρα, ύστερα μίλησα με πολλούς ανθρώπους στο Αρκαλοχώρι. Φωτογράφησα το, κλειστό πλέον, εργαστήριο του. Η πινακίδα υποδηλώνει ότι έφυγε βιαστικά και το γραφείο από τη τζαμαρία δείχνει να μην πήρε τίποτα μαζί του.

Βρήκα τον αδερφό του, το νέο του τηλέφωνο και επέστρεψα στο χωριό. Κοντά τρεις ώρες μου πήρε αυτή η ιστορία. Δεν είχα ούτε ένα τέταρτο που επέστρεψα, οπότε δέχομαι τηλεφώνημα από τον άνθρωπο που έψαχνα. Ήταν στο σπίτι της Στασούλας. Είχε έρθει να μου πει ότι “άδικα ανησυχώ, τα κουφώματα είναι έτοιμα, αλλά επειδή έχει δουλειά αυτή την εβδομάδα θα τα τοποθετήσει την επομένη. Και θα πάρω τα κλειδιά στο χέρι, φεύγοντας”. Χαμογελαστός, όποιος τον έβλεπε θα έλεγε, δεν είναι δυνατόν, είναι ψέματα όσα άκουσα από τόσα χείλη, λίγο πριν. Κρατήθηκα. Δεν είπα τίποτα. Προσπάθησα να είμαι ευγενικός μαζί του, ελπίζοντας ότι αυτό θα βοηθήσει να ολοκληρωθεί το έργο εφόσον αρχίσει.

Είκοσι λεπτά αφότου έφυγε, πήγε στο εργαστήριο του αδερφού του, να του κάνει φασαρία επειδή, δήθεν, τον συκοφάντησε. Τον ζήτησα στο τηλέφωνο. Του είπα ότι γνώριζα ήδη πάρα πολλά πράγματα γι' αυτόν και τον σεβάστηκα, δεν μίλησα μπροστά στην αδερφή μου, αλλά αυτό πάει ήδη πολύ. Αντί για τις κουβέντες, ας ολοκληρώσει τη δουλειά του. Για άλλη μια φορά μου υποσχέθηκε ότι θα το κάνει...

Μιλήσαμε και με τον Μηνά που μου τον σύστησε ως τεχνίτη. Αισθάνεται κι αυτός άσχημα. Ήθελε απλά, όπως μου είπε να τον βοηθήσει και ιδού το αποτέλεσμα. Τις επόμενες μέρες θα έχουμε σίγουρα εξελίξεις. Η έρευνά μου, έδωσε σημαντικά αποτελέσματα. Θα τον έβρισκα, έτσι κι αλλιώς. Ήμουν αποφασισμένος. Και ως... ντετέκτιβ της συμφοράς, είχα επιτυχία. Να έμπαιναν και τα κουφώματα όσο είμαι στην άδεια μου...