Τελευταίο «αντίο» στον σκηνοθέτη Μιχάλη Καοκογιάννη που σήμερα το απόγευμα στις 4 τον υποδέχεται η αττική γη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Θα μας «βλέπει» από το ίδρυμα που φέρει το ονοματεπώνυμό του στον Ταύρο, οδός Πειραιώς 206. Το βίντεο είναι από τον «Ζορμπά» με τον Άντονι Κουήν... Η ψυχή της όμορφης Κρήτης...

Χρειάστηκε να βγω λίγο έξω το μεσημέρι της Τετάρτης για να κάνω κάποιες δουλειές και πήρα μια «γεύση» του τι σημαίνει να ζεις στην Αθήνα αυτή την εποχή με τις μεγάλες ζέστες...

Οι δρόμοι δεν έχουν κίνηση, ούτε τα μαγαζιά. Λες κι έχουν κάνει ένα μαγικό κόλπο κι έχουν λιγοστέψει τους ανθρώπους της πόλης. Το να περπατάς όμως στο δρόμο, δεν υποφέρεται... Ιδιαίτερα άμα έχεις βγει κι από ένα χώρο που κλιματίζεται.
Περπάτησα στην Ομόνοια. Μου έκαναν εντύπωση οι πολλοί ζητιάνοι που έχουν έχουν καταλάβει τα πεζοδρόμια, έχουν βάλει δίπλα τους ένα πλαστικό ποτήρι με δυο κέρματα μέσα κι επαιτούν σιωπηλά απευθυνόμενοι σε ανθρώπους που θα αγγίξουν στην ψυχή.

Στα μαγαζιά ράθυμοι υπάλληλοι δεν τρελαίνονται μα σε εξυπηρετήσουν. Τους ζητώ ένα βιβλίο που ψάχνω για τον Λάμπρο. Δεν το έχουν. Σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους. Ο εκδοτικός οίκος που έχει βγάλει το «Μια σειρά από ατυχή γεγονότα» της Λέμονι Σνίκετ είναι τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ και ξέρετε το δράμα που περνούν οι εργαζόμενοι από την ώρα που ο ΔΟΛ, ως αφεντικό, αποφάσισε να τους βάλει λουκέτο.

Δεν κάθισα έξω περισσότερο από μια ώρα. Δεν αντέχεται. Επέστρεψα γρήγορα στο γραφείο μου. Είναι σαφώς καλύτερη η ατμόσφαιρα εδώ...

Θα κάνω μια ανάρτηση και θα πάω να φάω σπίτι αυτό το μεσημέρι. Μια πολυτέλεια για μένα, αφού πολύ σπάνια μπορώ να το κάνω αυτό. Η συνέχεια στις υποχρεώσεις μου επιβάλει να τραβήξω άλλο δρόμο. Και συχνά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Ευτυχώς έχουμε μπροστά μας το Σαββατοκύριακο και από την Παρασκευή, νωρίς το απόγευμα θα την... κάνουμε στο χωριό. Μια ανάσα είναι κι αυτή, ανάσα δροσιάς έξω από την καυτή Αθήνα. Και σαν ιδέα είναι όμορφη. Άσε που θα την υλοποιήσουμε κι όλας...

Κι αν έχω περάσει όμορφες στιγμές στο Γύθειο και στη Μάνη γενικότερα περασμένα καλοκαίρια... Να 'στε καλά παιδιά και να έχουν επιτυχία οι εκδηλώσεις που οργανώνετε και φέτος.. Ο κόσμος, είμαι βέβαιος, θα εκτιμήσει την προσπάθειά σας στον πολιτισμό...

• Ο Πιτσιρίκος ποστάρει ΕΔΩ τις δικές εντυπώσεις από την Αθήνα αυτή την εποχή βάζοντας και σάλτσα από τη επικαιρότητα....

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, απαγγέλλουν η Ιουλίτα Ηλιοπούλου και ο Μίκης Θεοδωράκης. Υπέροχο,τέτοιες καλοκαιρινές μέρες. Κρατάει δέκα λεπτά, αλλά πιστέψετε με, αξίζει να τα διαθέσετε...

Είμαστε τελικά τυχεροί ως προς το θέμα της ζέστης, έγραφα στη στήλη Σημειωματάριο δεξιά στη μπάρα αυτού του Site. Κι αφορμή ήταν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο που στην ορεινή Γορτυνία νιώθεις τη δροσιά που κάνει πιο όμορφο το καλοκαίρι και πιο υποφερτό.

Και σημείωνα με έμφαση: Με σεντόνι το βράδυ κaι χωρίς ιδρώτα στην επαρχία ξεπερνάς πιο εύκολα τις δυσκολίες από τον όποιο καύσωνα.

Ακόμα και τα μεσημέρια είναι καλύτερα... Σε μονοκατοικίες με κεραμιδένια στέγη είναι δυνατόν να λείπει η δροσιά;

Εδώ το ούζο με απλό μεζέ αποκτά μια άλλη αξία. Γι' αυτό και φροντίζουμε να ξαναβάζουμε γεμάτο το μπουκάλι στη θέση του όταν τελειώνει... Θα βρεθεί η κατάλληλη ώρα του. Αυτή που θα μας χαλαρώσει και θα μας... στείλει αδιάβαστους σε ένα βαθύ μεσημεριανό ύπνο.

Τυχερός ο Λάμπρος που θα μείνει σ' ένα τέτοιο περιβάλλον ώς το Σεπτέμβρη που θα ανοίξουν τα σχολεία. Ένα ευχάριστο διάλειμμα θα κάνει μόνο τον Αύγουστο κι αυτό για να πάει δύο εβδομάδες στη θάλασσα της Τέμενης για τα μπάνια του.

Ο Ιούλης τα μαζεύει σιγά σιγά. Και τι του έμεινε; Κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα και νάτος ο Αύγουστος στην πόρτα μας...

Η ιστορία της Φρίντα Kάλο... Μιας γυναίκας που μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση στη ζωή. Αξίζει να τη δείτε ως το τέλος. Και μετά, φυσικά, να δείτε την ταινία FRIDA που έχει γυριστεί γι' αυτή την πολυσχιδή προσωπικότητα.

Άλλο ένα από τα κομμάτια του Κώστα Σκηνιώτη που τον τελευταίο καιρό στέλνει με e-mail στους πελάτες και φίλους του. Εμένα με τιμά που ο Κώστας, ως αξιόλογο άτομο, με κατατάσσει στους φίλους του. Μήνυμα σε μπουκάλι...

Μάλλον έχουμε βρει τον τρόπο να ξεπερνούμε τις δυσκολίες του καιρού. Αυτές με τις υψηλές θερμοκρασίες και τα προβλήματα με τον κλιματισμό που είχαμε την τελευταία εβδομάδα.

Όλα πάνε σύμφωνα με τους προγραμματισμούς. Κι αυτό είναι πολύ καλό αν σκεφτεί κανείς πως μιλούμε για την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, όπου ο περισσότερος κόσμος έχει ήδη φύγει ή ετοιμάζεται να φύγει για διακοπές. Και η ζέστη είναι πραγματικά ανασχετικός παράγοντας στη δουλεία...

Ωστόσο, με μια καλή οργάνωση, όλα γίνονται. Κι ο μήνας αποδεικνύεται παραγωγικός, ενώ με την πρώτη ματιά σου δίνει την αίσθηση ότι συμβαίνει το αντίθετο...

Μ' ένα τραγούδι ας το γιορτάσουμε... Από αυτά που μ' αρέσουν να τ' ακούω με προσοχή και με παρασύρουν οι στοίχοι, ως συνήθως, την ώρα που στο γραφείο «παίζει» σταθερά το Δεύτερο... Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο... Πάντα μου άρεσε αυτό το τραγούδι του Μάριου Φραγκούλη. Μάλλον για την ευαισθησία του στοίχου του θα 'ταν...

Καλοκαίρι 2001. Άλλοι προτιμούν ταξίδια στη θάλασσα κι άλλοι είναι δίπλα στη θάλασσα και κάνουν σεμινάριο... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Να, 'ναι Ιούλιος, να 'χει ζέστη δυνατή και να έχεις τη διάθεση να μπεις στην ουρά για ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο θέλει κουράγιο, θέληση και κυρίως πρέπει να ξέρεις τι θέλεις για να το κάνεις.

Ήμουν εκεί, στην αίθουσα συνεδρίων του Isthmia Hotel, δίπλα στον παλιό ισθμό της Κορίνθου, ξέρετε, εκεί που σταματούσαμε κάποτε, όταν δεν υπήρχε ακόμα ο νέος δρόμος, για να φάμε το περίφημο σουβλάκι. Είναι περίπου 100 άνθρωποι. Οργανωμένοι. Με τις σημειώσεις τους, με τα εργαλεία προβολής πάουερ πόιντ. Παρακολουθούν προσεκτικά. Έχουν κλειστά τα κινητά τους. Είναι και καλό το περιβάλλον, ο κλιματισμός λειτουργεί άψογα.

Χαίρομαι τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν την ευθύνη να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους. Ακόμα κι δεν «περπατήσει» η επιχείρηση που σχεδιάζουν, θα 'χουν κάνει καλό στον εαυτό τους.

Την ώρα που άλλοι συνειδητά «ψήνονται» στη ζέστη της πόλης ή απολαμβάνουν τις διακοπές τους, τούτοι εδώ βάζουν στόχους, κάνουν σχέδια και προσπαθούν να τα υλοποιήσουν... Σπάνιο πράγμα στις μέρες μας...

Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς θα τα καταφέρουν, αλλά τουλάχιστον το παλεύουν... Και σε καιρούς δύσκολους. Με μια απίστευτη αισιοδοξία, εκπέμποντας γύρω τους θετική ενέργεια...

Είναι ολοήμερο το σεμινάριο. Με μια μικρή διακοπή μιάμισης ώρας το μεσημέρι να φάμε μερικά καλαμάκια σουβλάκι, να κρατηθούμε όρθιοι.
Αλλά τούτοι εδώ είναι... ντούρασελ. Μικρά διαλείμματα για καφέ και... συνεχίζουν. Κάπου στις 7 το απόγευμα χάνω την μπάλα. Είναι η ζέστη, ο δρόμος από το χωριό ώς εδώ, το πρωινό ξύπνημα, δεν αντέχω άλλο.

Φεύγουμε... Ο δρόμος της επιστροφής για την Αθήνα, έχει κίνηση. Πολίτες ευαισθητοποιημένοι έχουν ανοίξει τα διόδια στην Κόρινθο.

Ένα μπανάκι να βγάλουμε από πάνω μας τον ιδρώτα και ύπνο πριν από τις 12. Αύριο είναι μια μέρα με πολύ ένταση. Και... επιστρέψαμε στις ζέστες...

Πέτρα και φως στην πανέμορφη κρητική γη...