Οι ντομάτες του Γιώργου φωτογραφημένες άλλη χρονιά. Αρχίζει να δημιουργεί παράδοση παραγωγού...

Ο Γιώργος καμαρώνει και δικαιολογημένα για τις πρώτες ντομάτες που έκοψε από τον κήπο του. Έχουν μια γεύση ξεχωριστή, ξέρετε πως είναι οι βιολογικές ντομάτες, μεγαλωμένες μόνο με φυσική κοπριά. Κι ένα αγγούρι μεγάλο κράτησε για μας. Το 'χει στο ψυγείο και μου το 'δειξε το πρωί με πολύ καμάρι.

Να, αυτά τα μικρά πράγματα είναι που γεμίζουν τους ανθρώπους και τους κρατούν σε μια ισορροπία. 50 χρονών, άνεργος ο Γιώργος, περιστασιακά δουλεύει σε εργολάβους που παίρνουν έργα στη ΔΕΗ της Μεγαλόπολης, αν δεν ασχολιόταν λίγο με τον κήπο του και τα ζώα θα τα 'χε “παίξει”. Πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Ευτυχώς που ξαναβρίσκει τον εαυτό του σ' αυτά. Και είναι πραγματικά ωραίες οι ντομάτες του και νόστιμες. Κυρίως αυτό. Και είναι ακόμα στην αρχή, έχει να κόψει πολλές ακόμα καθώς θα προχωρεί το καλοκαίρι...

Μακάρι να μπορούσα να τον βοηθήσω... Διακριτικά βέβαια, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν και μια αξιοπρόσεκτη περηφάνια. Και δεν ζητάνε εύκολα. Υπομένουν σιωπηλά τα προβλήματά τους.

Μόνο που ο Γιώργος δεν είναι τεμπέλης. Και δεν κάθεται από επιλογή. Είναι αυτή η γαμο-αναδιάρθρωση που “σκοτώνει” κόσμο και οδηγεί τους ανθρώπους στην τρέλα. Φυσικά δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί του με τίποτα η επίσημη Πολιτεία. Αυτή έκανε το “χρέος” της. Του έδωσε αυτό το ισχνό επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ για όσο διάστημα λένε οι νόμοι και μετά, τέλος. Καμιά πρόβλεψη δεν υπάρχει για τους μακροχρόνια άνεργους. Καμιά. Όποιος επιβιώσει, έχει καλώς. Αυτή έχει στραμμένο το ενδιαφέρον της στο να... σώσει την οικονομία. Για τους ανθρώπους θα ενδιαφέρονται τώρα; Τι λες, καλέ...

Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκες. Πρέπει να φάνε, να πληρώσουν λογαριασμούς, να συντηρήσουν το αυτοκίνητο, να καλύψουν στοιχειώδη πράγματα. Ψιλά γράμματα σε καιρούς που... κυβερνούν σοσιαλ(η)στές...

Εδώ μένει ο Γιώργος, στο Ελληνικό Γορτυνίας και προσδοκά καλύτερες μέρες μαζεύοντας άγρια ρίγανη από το βουνό και κάνοντας τον κήπο στην αυλή του σπιτιού του...