Ένα υπέροχο site με χειροποίητα κοσμήματα για γυναίκες. Δείτε το προσεκτικά, παρακαλώ

 elegant2

Κάτι πολύ σημαντικό που κάναμε εδώ και δυο χρόνια ήταν και η αλλαγή στην εμφάνιση αυτού του site! Το Elegant by Nasia άλλαξε. Δείτε το ΕΔΩ στη νέα εκδοχή του... Όλοι έχουμε το δικαίωμα να αναζητούμε κάτι πιο όμορφο για τον εαυτό μας; Ακόμα και μέσα σ' αυτές τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 ή του χειμώνα, κυρίως οι γυναίκες, έχουν την ανάγκη να αισθάνονται καλύτερα μέσα τους...

 elegant1 Αντιγραφή

selida.sulas2

Η κρίση, λένε, δημιουργεί ευκαιρίες... Και αναδεικνύει, πλευρές καλλιτεχνικές... Δείτε παρακαλώ μια ειλικρινή προσπάθεια που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία,  με εξαιρετικά, πρωτότυπα και μοναδικά δημιουργήματα, σε χειροποίητα κοσμήματα με κρύσταλλα και ημιπολύτιμους λίθους, με γούστο και συνθέσεις που παραπέμπουν σε γυναίκες οι οποίες ξέρουν και τους αρέσει να φροντίζουν τον εαυτό τους. Έτσι ήταν το site στην πρώτη φάση του. Ελπίζουμε το σημερινό να σας φανεί πιο χρηστικό.


206
Το Elegant by Nasia, ένα εξειδικευμένο Site που "παίζει" στο διαδίκτυο και καθώς το περιεργάζεστε μπορείτε να βρείτε πολλές προτάσεις σε οικονομική τιμή. Δείτε το, αξίζει. Θα το διαπιστώσετε με έναν καθαρό, ευδιάκριτο τρόπο, και θα δείτε όλες τις καλλιτεχνικές δημιουργίες... Κι αν έχετε Facebook, αναζητήστε το ΕΔΩ και σημειώστε το νούμερο του έργου που σας αρέσει. Στη συνέχεια, επικοινωνήστε στο τηλέφωνο που θα βρείτε εκεί, με τον δημιουργό. Και, όλα θα πάρουν το δρόμο τους!

199
Οι τιμές είναι πολύ προσιτές και ισορροπημένες και ο τρόπος αποστολής είναι με το χέρι, αν μένουμε στην ίδια πόλη ή με το ταχυδρομείο και με αντικαταβολή. Να ξέρετε ότι, αποδεινύετε στον εαυτό σας ότι τον αγαπάτε και τον φροντίζετε πραγματικά... Μη διστάσετε να πάρετε τηλέφωνο. Τη χρωστάστε, μια παραπάνω φροντίδα, στον εαυτό σας... 

193

Κι αν δεν σας φτάνει το Site και δεν έχετε Facebook, αλλά Viber, ζητήστε μας με μήνυμα, να σας συνδέσουμε εμείς στην Ομάδα, ώστε να παρακολουθείτε όλες τις νέες κατασκευές... Στις μέρες που ζούμε, όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Θέληση να υπάρχει! Με ένα απλό SMS στο τηλέφωνο 6932212755. Μας δίνετε τον αριθμό του κινητού  τηλεφώνου σας, που έχετε την εφαρμογή Viber... Τα υπόλοιπα, είναι δική μας δουλειά... 

211

Επικαιρότητα

Χωρίς τον Μιχάλη Κακογιάννη

Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει... “Φαίδρα”, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, αφιερωμένο στην αιώνια αγάπη...

«Έφυγε» σε ηλικία 89 ετών ο Μιχάλης Κακογιάννης. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε εισαχθεί πριν μερικές ημέρες με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα.

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921, και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας».

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.   

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έχει γράψει και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau  και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ). Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Από την ταινία του Μ. Κακογιάννη “Στέλλα” με την Μελίνα Μερκούρη και τον Γιώργο Φούντα. Αξέχαστες ερμηνείες...

  • Διαβάστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ τι έγραψαν για τον Μιχάλη Κακογιάννη. Κι ΕΔΩ δείτε  μια ταινία που έκανε για τον Αττίλα.

Κλειστό το ξενοδοχείο;

Ιούλιος μήνας  και το ξενοδοχείο είναι κλειστό... Συμβαίνει κάτι;


Βουνό ή θάλασσα; Ιδού το ερώτημα για τις διακοπές, εφόσον φυσικά έχουν εξασφαλιστεί όλες οι άλλες προϋποθέσεις...

Είναι δυνατόν Ιούλιο μήνα να είναι κλειστό το ξενοδοχείο στο Ελληνικό; Και όμως είναι δυστυχώς... Το είδα κι αυτό σήμερα το πρωί όταν πήγα, να πιω έναν καφέ και να κάνω κάποια ανάρτηση στην ιστοσελίδα μου.

Η πινακίδα, μια πρόχειρα γραμμένη πάνω στην εξώπορτα λέει ότι θα είναι κλειστό έως τις 17/7. Λεπτομέρεια: Είχε 23 ο Ιούλιος όταν το είδα αυτό το σημείωμα.

Μπήκα στον αύλιο χώρο. Η εξώπορτα δεν είναι κλειδωμένη. Παντού είναι φανερή η εγκατάλειψη. Ένα στολίδι ψυχορραγεί και ετοιμάζεται να πεθάνει.

Οι καρέκλες στο καφέ λόμπι του ξενοδοχείου αφημένες έτσι, στην τύχη τους, ενώ οι γλάστρες στην είσοδο έχουν ξεραθεί...

Αναρωτιέμαι αν θέλουν να το κλείσουν... Είναι αδιανόητο να είναι κλειστό στο φουλ της τουριστικής σεζόν. Υποθέτω ότι στον δραστήριο σύλλογο του χωριού θα ξέρουν τι γίνεται... Μακάρι να μην το δω κι αυτό να ρημάζει..

Η αλήθεια είναι ότι εμείς οι Έλληνες προτιμούμε για καλοκαίρι τη θάλασσα περισσότερο από το βουνό. Αλλά, φυσικά, αυτό ο κανόνας επιδέχεται της αμφισβήτησής του, ειδικά φέτος που όλα όσα αφορούν τις διακοπές, με την οικονομική στενότητα έχουν αναθεωρηθεί.

Το είδαμε και στη Στεμνίτσα, Σάββατο βράδυ. Δεν είχε πολύ κόσμο. Στις 10 που κανονικά υπό άλλες συνθήκες θα 'πρεπε να ήταν τα μαγαζιά γεμάτα και οι δρόμοι του, δεν ήταν...

Αλλά είναι και το άλλο. Οι περισσότεροι κάτοικοι του Ελληνικού ζουν στην Αθήνα. Είναι έμποροι με μαγαζιά κι αυτά συνηθίζουν να τα κλείνουν τον Αύγουστο. Εξάλλου οι άνθρωποι έχουν φτιάξει τα σπίτια τους κι όταν με τους καινούριους δρόμους δεν θες περισσότερο από δυόμιση ώρες να έρθεις, είναι εύκολο γι' αυτούς να κατεβαίνουν Σαββατοκύριακα.

Άσε που όσοι έχουν παιδιά, έχουν συνδυάσει κι αυτοί το καλοκαίρι με τη θάλασσα και τις ευεργετικές ιδιότητες του ιωδίου... Έτσι δεν μπορούν να τους χαλάσουν χατήρι και υποκύπτουν...

Ευτυχώς ο Λάμπρος βρήκε ήδη παιδιά κάτω χωριό κι έτσι θα'χει παρέα κατά τη διαμονή του. Ακόμα, βέβαια, κρατάει ανοιχτή γραμμή με την Κρήτη και θα την κρατάει για πολύ καιρό. Το τηλέφωνο που του έδωσα με το γουατς απ “δουλεύει” ασταμάτητα. Και σε μηνύματα και σε φωνή. Δεν βλέπω καμιά διάθεση να μου το επιστρέψει... Ας είναι, χαλάλι του...


Όμορφο Σαββατοκύριακο...

Οι γλάστρες είναι από το Θραψανό, η είσοδος στην αυλή μιας φίλης. Τα πιθάρια ειναι χαρακτηριστικά...

Ψυχραιμία, καύσωνας είναι, θα περάσει... Λέγαμε πριν λίγες μέρες από το Σημειωματάριο, δίπλα στην μπάρα. Και τοποθετούσαμε όλα τα θάρρη μας στο Σαββατοκύριακο... Όλο και κάπου

θα εκδράμουμε, λέγαμε. Και να, που τελικά είχαμε δίκιο...

 

Στην ορεινή Γορτυνία βρεθήκαμε να φέρουμε τον Λάμπρο στο χωριό του παππού του. Και ήταν όντως δροσερός ο καιρός, τόσο που το βράδυ ήθελες μπουφάν. Μας το λέγανε την ώρα που καιγόμαστε στην Αθήνα και νομίζαμε ότι ήταν υπερβολικοί. Καθόλου.

Από δω και πέρα και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού κάπως έτσι θα τη βγάλουμε...
Ο καιρός δεν ενδείκνυται για πολύ σοβαρές ειδήσεις, αν εξαιρέσεις τους
ταξιτζήδες που αυτή την εποχή, λόγω του ανοίγματος του επαγγέλματος είναι σε απεργία διαρκείας. Κι είναι και ο Χριστόφορος της Ειρήνης που πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Μακάρι να βρεθεί η χρυσή τομή να μη χάσουν τα λεφτά τους οι άνθρωποι...

 

Κατά τα άλλα το Σημειωματάριο αυτή την εποχή δεν θα έχει ειδήσεις...Ασχολείται όπως θα'χετε διαπιστώσει κι εσείς, με πιο... προσωπικά πράγματα. Η ζωή έχει, έτσι κι αλλιώς πολλές εναλλαγές... Δεν υπάρχει μονοτονία.

 

Μόνο η ζέστη είναι υπερβολική... Αλλά κι αυτή αντιμετωπίζεται.

Στο μεταξύ “παλεύω” τα έντυπά μου. Να προλάβω τις ημερομηνίες... Κι αν αληθεύει η πληροφορία ότι από 1ης Αυγούστου θα πάψει το υπουργείο Τύπου να επιδοτεί το ταχυδρομείο, καληνύχτα έντυπα...

Κάπως έτσι αντιμετώπισα το τέλος των φετινών καλοκαιρινών διακοπών μου. Και προσπαθώ να προσαρμοστώ. Ως ένα βαθμό μάλιστα τα έχω καταφέρει...

Από τα ορεινά της επαρχίας Πεδιάδας, φωτογραφημένα τη μέρα που πήγαμε με τον αρχαιολόγο Νίκο Παναγιωτάκη να δούμε τις Φρυκτωρίες...

Φάγαμε ντομάτες από τον κήπο...

Οι ντομάτες του Γιώργου φωτογραφημένες άλλη χρονιά. Αρχίζει να δημιουργεί παράδοση παραγωγού...

Ο Γιώργος καμαρώνει και δικαιολογημένα για τις πρώτες ντομάτες που έκοψε από τον κήπο του. Έχουν μια γεύση ξεχωριστή, ξέρετε πως είναι οι βιολογικές ντομάτες, μεγαλωμένες μόνο με φυσική κοπριά. Κι ένα αγγούρι μεγάλο κράτησε για μας. Το 'χει στο ψυγείο και μου το 'δειξε το πρωί με πολύ καμάρι.

Να, αυτά τα μικρά πράγματα είναι που γεμίζουν τους ανθρώπους και τους κρατούν σε μια ισορροπία. 50 χρονών, άνεργος ο Γιώργος, περιστασιακά δουλεύει σε εργολάβους που παίρνουν έργα στη ΔΕΗ της Μεγαλόπολης, αν δεν ασχολιόταν λίγο με τον κήπο του και τα ζώα θα τα 'χε “παίξει”. Πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Ευτυχώς που ξαναβρίσκει τον εαυτό του σ' αυτά. Και είναι πραγματικά ωραίες οι ντομάτες του και νόστιμες. Κυρίως αυτό. Και είναι ακόμα στην αρχή, έχει να κόψει πολλές ακόμα καθώς θα προχωρεί το καλοκαίρι...

Μακάρι να μπορούσα να τον βοηθήσω... Διακριτικά βέβαια, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν και μια αξιοπρόσεκτη περηφάνια. Και δεν ζητάνε εύκολα. Υπομένουν σιωπηλά τα προβλήματά τους.

Μόνο που ο Γιώργος δεν είναι τεμπέλης. Και δεν κάθεται από επιλογή. Είναι αυτή η γαμο-αναδιάρθρωση που “σκοτώνει” κόσμο και οδηγεί τους ανθρώπους στην τρέλα. Φυσικά δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί του με τίποτα η επίσημη Πολιτεία. Αυτή έκανε το “χρέος” της. Του έδωσε αυτό το ισχνό επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ για όσο διάστημα λένε οι νόμοι και μετά, τέλος. Καμιά πρόβλεψη δεν υπάρχει για τους μακροχρόνια άνεργους. Καμιά. Όποιος επιβιώσει, έχει καλώς. Αυτή έχει στραμμένο το ενδιαφέρον της στο να... σώσει την οικονομία. Για τους ανθρώπους θα ενδιαφέρονται τώρα; Τι λες, καλέ...

Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκες. Πρέπει να φάνε, να πληρώσουν λογαριασμούς, να συντηρήσουν το αυτοκίνητο, να καλύψουν στοιχειώδη πράγματα. Ψιλά γράμματα σε καιρούς που... κυβερνούν σοσιαλ(η)στές...

Εδώ μένει ο Γιώργος, στο Ελληνικό Γορτυνίας και προσδοκά καλύτερες μέρες μαζεύοντας άγρια ρίγανη από το βουνό και κάνοντας τον κήπο στην αυλή του σπιτιού του...

Ο Ρήγας παρα... μεγάλωσε!

Ο Ρήγας όπως είναι σήμερα, φωτογραφημένος ένα βράδυ μετά την επιστροφή μας από τις διακοπές στην Κρήτη... Μου φαίνεται πως μεγάλωσε αρκετά...

Στιγμές χαλάρωσης μέσα στον καλοκαιρινό καύσωνα του Ιουλίου... Αραγμένος πάνω στα πλακάκια του σπιτιού που έχουν λίγη δροσιά. Και τα ζώα ζεσταίνονται...

Δείτε διαφορά μέσα σε δυο μήνες... Όταν ακόμα έπαιζε με απλά πραγματάκια, στη βεράντα, μ' ένα μικρό όστρακο... Υποθέτω πως θα συμφωνείτε μαζί μου ότι πρόκειται για άλλο γατί. Και όμως είναι ο Ρήγας...

Καλά, εδώ δεν «παίζεται»... Τρώει το γαλατάκι του με το μπιμπερό. Μέχρι που... έφαγε το ίδιο το μπιμπερό και τότε άρχισε να τρώει στο μπολ του και ξηρά τροφή...

Ένα ολόκληρο μήνα είχα να τον δω τον Ρήγα. Τον άφησα μωρό για να κατέβω στην Κρήτη και τον βρήκα «αντράκι» πια... Αρχίζει και μοιάζει πια η μουσούδα του με μουσούδα αληθινού γάτου και είναι πιο παιχνιδιάρης από ποτέ.

Το καλοκαίρι είναι και γι' αυτόν δύσκολο. Απλώνει την αρίδα του πάνω στα πλακάκια που έχουν δροσιά και είναι αλλού γι' αλλού.

Ο Λάμπρος κατάφερε να τον φωτογραφίσει σε μια τέτοια φάση χαλάρωσης. Εγώ πάλι, τον πήρα σε πιο... ζωντανή. Και οι δυο δημοσιεύονται πιο πάνω. Όπως και οι δύο από το... αρχείο, έτσι για να δείτε την εξέλιξή του.

Εγώ, πάντως, έπαθα την πλάκα μου, όταν τον ξαναείδα. Το γατάκι που... σώσαμε το φετινό πάσχα από το Ελληνικό Γορτυνίας, ο κοινός Ευρωπαϊκός, όπως τον χαρακτήρισε η κτηνίατρος που τον παρακολουθεί, έχει γίνει πια γάτος... Παιχνιδιάρης, χαδιάρης, ωραίος...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA