Να μ' αγαπάς... Ποιος δεν την χρειάζεται την αγάπη; Καλή εβδομάδα να 'χουμε. Το πήρατε είδηση; Πάμε για Δεκαπενταύγουστο...

Μια καινούρια εβδομάδα ξεκινάμε αισιόδοξα κι ας “παίζει” στις ειδήσεις η αγωνία για παγκόσμιο οικονομικό κραχ μετά την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ, ενώ για αύριο προβλέπεται, σύμφωνα με την ΕΜΥ, μίνι καύσωνας.

Ε, δεν είναι και λίγο να αισθάνεσαι καλά μέσα σε μια τέτοια κατάσταση... Μήπως να μας δει ο γιατρός παιδιά; Λέω, τώρα...

Κι έχουμε και Δεκαπενταύγουστο μπροστά μας... Το καταλάβατε ότι προσπαθώ να πιάσω ξανά το νήμα με την επιστροφή στο γραφείο...

Επιστροφή από τη Στεμνίτσα στο δρόμο για το Ελληνικό. Βλέπω αυτές τις κατσικούλες. Σταματώ να τις φωτογραφίσω. Από απόσταση. Πώς να τους εξηγήσεις ότι θέλω τη φωτογραφία για το Site μου; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα... Κοίτα όμως μια ομορφιά της φύσης, άγνωστη σε μας, τους ανθρώπους της πόλης, μα τόσο αληθινή...

Τον Αύγουστο, θαρρείς και μια... μάγισσα χτυπάει το ραβδάκι της και μεταμορφώνει την Αθήνα σε μια πιο ανθρώπινη πόλη. Λιγότεροι άνθρωποι κινούνται σε όλους τους χώρους, στη δουλειά, στους δρόμους, στα ήσυχα ταβερνάκια, στους δροσερούς τόπους.
Και τα αυτοκίνητα είναι κι αυτά λιγότερα στους δρόμους.

Η κίνηση είναι πιο κανονική και χαμηλώνουν κάπως και οι ζέστες, γίνεται πιο βιώσιμη. Δεν είναι σαν αυτές του Ιουλίου. Σίγουρα δεν είναι. Κινούνται πάντα κάτω από τους 34 βαθμούς Κελσίου.

Μα, πού πήγαν όλοι; Σε διακοπές; Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Κάποιοι ναι, είναι σε διακοπές. Συνειδητή επιλογή είναι ο μήνας κι ας ξέρουν ότι εκεί που θα πάνε θα «πέσουν» πάνω σε άλλους που είχαν την ίδια ιδέα και θα γίνουν θύματα εκμετάλλευσης.

Ο Αύγουστος στην Αθήνα μ' αρέσει. Χρόνια τώρα το 'χω «τσεκάρει» και μου φαίνεται σα να κάνω δεύτερη άδεια. Όλα κινούνται με πιο χαλαρούς ρυθμούς. Και με μια αξιοπρόσεκτη ραθυμία.

Σχεδιάζουμε από τώρα την επόμενη έξοδο του Σαββατοκύριακου που μπορεί να γίνει και λάρτζ με κάτι παραπάνω από την Παρασκευή και κάτι από το πρωινό της Δευτέρα. Μικρές ανάσες εκτός Αθηνών...

Τέτοιες εικόνες κουβαλώ μαζί μου όλο το καλοκαίρι... Εικόνες από ουρανό, γη και θάλασσα της Κρήτης...

Ένα από τα υπέροχα που μ' αρέσουν στο χωριό είναι ο γεμάτος αστέρια ουρανός το βράδυ. Καθαρός όπως είναι και με το λιγοστό φως, μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες και να θαυμάζεις αυτό το θαύμα. Φυσικά η εικόνα που βάζω δεν έχει καμιά σχέση μ' αυτό που μπορεί κανείς να δει στον ουρανό. Είναι όμως κι αυτή όμορφη...

Το ότι είναι πανέμορφα αυτή την εποχή στο χωριό είναι γνωστό πια στους αναγνώστες μου. Δεν χάνω ευκαιρία να το τονίζω. Τώρα που βρήκα και WiFi για γρήγορο σερφάρισμα στο internet, βλέπετε και τις συχνές εγγραφές, καταλαβαίνετε πολύ καλά τι θέλω να πω.

Η επόμενη της Αγιάς Σωτήρος, όπου οι άνθρωποι έτρωγαν μπακαλιάρο τηγανητό και εύχονταν χρόνια πολλά ο ένας στον άλλον, είναι μια Κυριακή Αυγουστιάτικη, όλο φως...

Το απόγευμα επιστρέφουμε Αθήνα και στο μεταξύ έχουμε κάτι μικροδουλειές να κάνουμε πριν φύγουμε... Όπως να πάμε στα Πάνω Καλυβάκια να πάρουμε φρέσκα αβγά από την κυρα-Γιαννούλα. Είπαμε είναι καλά και από κότες ελευθέρας βοσκής, οπότε...

Είδα χθες στο Facebook το φίλο μου το Γιάννη από του Λέντα να προβάλει από τώρα τη μουσική βραδιά που οργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού του με τον Ψαραντώνη, στα τέλη του Αυγούστου. Και πάνω στην κουβέντα ήρθαμε στο “δια ταύτα”. Αυτό που τον απασχολεί είναι ότι φέτος με τον περονόσπορο στα αμπέλια, πέρα από το γεγονός ότι δεν θα βρουν σταφύλι για να κάνουν κρασί, δεν πρόκειται να κάνουν ούτε ρακή. Μαζί πάνε αυτά... Κι αναρωτιόταν, πώς θα τη βγάλουν χωρίς ρακή.

Εδώ όμως, στην ορεινή Γορτυνία έχουμε ούζο. Και το απογευματάκι μ' αρέσει με λίγη ντομάτα, ελιές και κεφαλοτύρι... Το έκανα και χθες Σαββατιάτικα... Το πιο ωραίο είναι ότι όλη η διαδικασία γίνεται χαλαρά. Δεν υπάρχει πίεση για κάτι. Κι αν χρειαστεί, που θα χρειαστεί, να κοιμηθώ νωρίς, καθόλου δεν με νοιάζει. Είπαμε στις μικρές αποδράσεις τα προγράμματα είναι περιττά...

Να φεύγει το μάτι σου, η σκέψη σου, το μυαλό σου, μακριά από την πόλη... Στα πιο όμορφα πράγματα που έζησα το φετινό καλοκαίρι...

Σάββατο πρωί η πλατεία του Ελληνικού Γορτυνίας. Ετοιμάζομαι να πάω στου Δρούλια τα παραδοσιακό καφέ-παντοπωλείο ΤΟ ΚΕΦΙ προκειμένου να χρησιμοποιήσω το WiFi για τις αναρτήσεις μου και τη μικρή περιήγηση στο internet, όσο κρατάει η μπαταρία του λάπτοπ, γιατί δυστυχώς, πρόσβαση εύκολη στο ρεύμα δεν έχει...

Γύρω στις 6 το απόγευμα φτάνουμε στο χωριό. Άλλος καιρός εδώ. Έχω ιδρώσει από το ταξίδι. Κάθομαι λίγο στη βεράντα να ξεκουραστώ και τσιμπάμε κάτι πρόχειρο. Θέλουμε να ξεγελάσουμε την πείνα μας και τα τελευταία χρόνια και για λόγους υγείας δεν μ' αρέσει να τρώω τα βράδια. Εξαίρεση κάνω μόνο αν βρεθώ σε παρέα και δεν θέλω να τη... χαλάσω με τη δίαιτα μου.

Η ηρεμία του χωριού “σπάει” από τα μεγάφωνα του αυτοκινήτου που πουλάει είδη μαναβικής. Καρπούζια, πεπόνια, φρούτα...

Ο Λάμπρος λείπει με το Γιώργο. Έχουν πάει να μαζέψουν ρίγανη. Δεν είναι εδώ να δει το καινούριο ποδήλατο που του πήραμε. Ελπίζω να του αρέσει όταν έρθει...

Η Σίση, η μινιόν γατούλα του Γιώργου, είναι πιο παιχνιδιάρα από ποτέ. Παίζει συνεχώς με τα κορδόνια του παπουτσιού μου. Την έχει καταβρεί μόνη της στην αυλή. Ό Άρης βγήκε στην απογευματινή βόλτα του. Κοντεύει 7,30. Έχει ακόμα ώρα μέχρι να πέσει το φως της μέρας...

Ο Ρήγας έχει λουφάξει στο δωμάτιο του. Ούτε γι' αστείο δεν βγαίνει έξω. Και μόνο στην υποψία ότι έξω τον... περιμένει ο Άρης για να τον γαβγίσει είναι αρκετό για να τρομάξει...

Λαχταρίσαμε λίγο το πρωί όταν... χάσαμε τον Ρήγα, Τον ψάξαμε παντού. Δεν ήταν και δεν ακουγόταν από πουθενά. Απογοητευτήκαμε. Εδώ το βρήκαμε μωρό και του δώσαμε ζωή, εδώ μάλλον θα είναι το τυχερό του να τον χάσουμε. Αλλά ο γάτος,λένε, είναι εφτάψυχος... Μια ώρα μετά κι αφού γυρίσαμε από τη Στεμνίτσα τον βρήκα... μέσα σε μια ντουλάπα. Καθόταν αθόρυβος στο σκοτάδι... Ο φόβος του Άρη...