Σάββατο πρωί η πλατεία του Ελληνικού Γορτυνίας. Ετοιμάζομαι να πάω στου Δρούλια τα παραδοσιακό καφέ-παντοπωλείο ΤΟ ΚΕΦΙ προκειμένου να χρησιμοποιήσω το WiFi για τις αναρτήσεις μου και τη μικρή περιήγηση στο internet, όσο κρατάει η μπαταρία του λάπτοπ, γιατί δυστυχώς, πρόσβαση εύκολη στο ρεύμα δεν έχει...

Γύρω στις 6 το απόγευμα φτάνουμε στο χωριό. Άλλος καιρός εδώ. Έχω ιδρώσει από το ταξίδι. Κάθομαι λίγο στη βεράντα να ξεκουραστώ και τσιμπάμε κάτι πρόχειρο. Θέλουμε να ξεγελάσουμε την πείνα μας και τα τελευταία χρόνια και για λόγους υγείας δεν μ' αρέσει να τρώω τα βράδια. Εξαίρεση κάνω μόνο αν βρεθώ σε παρέα και δεν θέλω να τη... χαλάσω με τη δίαιτα μου.

Η ηρεμία του χωριού “σπάει” από τα μεγάφωνα του αυτοκινήτου που πουλάει είδη μαναβικής. Καρπούζια, πεπόνια, φρούτα...

Ο Λάμπρος λείπει με το Γιώργο. Έχουν πάει να μαζέψουν ρίγανη. Δεν είναι εδώ να δει το καινούριο ποδήλατο που του πήραμε. Ελπίζω να του αρέσει όταν έρθει...

Η Σίση, η μινιόν γατούλα του Γιώργου, είναι πιο παιχνιδιάρα από ποτέ. Παίζει συνεχώς με τα κορδόνια του παπουτσιού μου. Την έχει καταβρεί μόνη της στην αυλή. Ό Άρης βγήκε στην απογευματινή βόλτα του. Κοντεύει 7,30. Έχει ακόμα ώρα μέχρι να πέσει το φως της μέρας...

Ο Ρήγας έχει λουφάξει στο δωμάτιο του. Ούτε γι' αστείο δεν βγαίνει έξω. Και μόνο στην υποψία ότι έξω τον... περιμένει ο Άρης για να τον γαβγίσει είναι αρκετό για να τρομάξει...

Λαχταρίσαμε λίγο το πρωί όταν... χάσαμε τον Ρήγα, Τον ψάξαμε παντού. Δεν ήταν και δεν ακουγόταν από πουθενά. Απογοητευτήκαμε. Εδώ το βρήκαμε μωρό και του δώσαμε ζωή, εδώ μάλλον θα είναι το τυχερό του να τον χάσουμε. Αλλά ο γάτος,λένε, είναι εφτάψυχος... Μια ώρα μετά κι αφού γυρίσαμε από τη Στεμνίτσα τον βρήκα... μέσα σε μια ντουλάπα. Καθόταν αθόρυβος στο σκοτάδι... Ο φόβος του Άρη...