Ο Λάμπρος φωτογραφίζει τη λίμνη ψηλά από το μοναστήρι του Αϊ Γιώργη. Μια στάση στον περίγυρό του. Υπέροχα πράγματα έχει να μας δείξει...

Η λίμνη του Φεναιού από ψηλά. Μοναδική θέα. Το μάτι χάνεται ανάμεσα στο πράσινο των δέντρων και το γαλάζιο του νερού. Και η δροσιά απόλυτη...

Έξω από το μοναστήρι του Αϊ Γιώργη έχουν στήσει τους πάγκους τους παραγωγοί που πουλάνε μέλι και γλυκά του κουταλιού. Όλο και κάτι θα πάρουμε ως ενθύμιο...

Ώρα 10 π.μ. Ανεβαίνουμε στην ορεινή Κορινθία. Αλλάζει το τοπίο. Τη μονοτονία της εθνικής και των ατέλειωτων ευθειών διαδέχονται οι στροφές και ο στενός επαρχιακό δρόμος. Είμαστε ανάμεσα σε καλλιεργημένες εκτάσεις αμπελώνων, ομορφοφτιαγμένα σε σειρές και με συστήματα στέγασης για να κρατιούνται στα ύστερα τα σταφύλια τότε που θα 'χουν καλύτερες τιμές στην αγορά.

Παράδεισος ο τόπος. Και στο πούλμαν ξαναβγάζουν ρακές με αγγουράκι μεζέ, αυτή τη φορά. Κάπου εκεί έρχονται και οι μπουρνέλες (κορόμηλα τα λένε στην Αθήνα...).

Στον κάμπο εκτός από τα αμπέλια, συναντάμε σπαρτά και θερμοκήπια, ένα γήπεδο παραμελημένο γεμάτο αγριόχορτα, οψιγιάδες για τη σταφίδα. Τα σπαρτά είναι ακόμα πράσινα. Πού και πού, ανάμεσά τους, υπάρχουν και κάποια που χρυσίζουν. Οι όψιμες βροχές τα κράτησαν δροσερά. Θα χρειαστεί λίγος καιρός ακόμα μέχρι το θερισμό τους.

Δεν ξέρω πού ακριβώς βρισκόμαστε στις 10, αλλά ήδη τα κορφοβούνια είναι δίπλα μας. Μια ταβέρνα στα δεξιά μας διαφημίζει πως έχει βραστή γίδα. Την έχουν φτιάξει πάνω σε πέρασμα.

Δίπλα μας ποτιστικά χωράφια και κήποι. Ενδίδουμε στη ρακή, ανοίγει λέει, την όρεξη. Κι εμείς είμαστε από αυτούς που θέλουν και... λίγο “σπρώξιμο” στο φαΐ...

10.20. Μόλις περάσαμε το χωριό Καλλιανοί και τη λίμνη της Στυμφαλίας. Όχι και τόσο λίμνη πια. Μόνο ο μύθος του άθλου του Ηρακλή της έμεινε. Στην πραγματικότητα η αίσθηση που έχουμε είναι ότι πρόκειται για ένα έλος γεμάτος καλαμιές και βρία. Κάποιες γιγάντιες πέτρες και παλιά κτίσματα παραπέμπουν σε αρχαιολογικό χώρο.

Περνάμε ένα μέρος όλο πλατάνια και πράσινο. Δίπλα μας βλέπουμε τα πρώτα έλατα. Μάλλον έχουμε ανέβει ψηλά αλλά με τις ρακές πού να το καταλάβουμε...

Όσο πάει και γίνεται πιο όμορφο το τοπίο. Έχει πολλές στροφές ανεβαίνοντας το βουνό. Τα πούλμαν κινούνται αργά. Σωτήριες οι ρακές που έχουμε πιει.

Περνούμε την Καστανιά, τη Μοσιά, μέρη όμορφα, κατοικημένα χωριά με ωραία σπίτια από πέτρα και κεραμίδι, μέσα στο πράσινο. Έχουν πλάκα οι άνθρωποι της τροχαίας. Κάθε τόσο συναντάμε πινακίδες που λένε “στροφές σε ένα χιλιόμετρο”. Μια, δυο, τρεις, τέσσερις παρόμοιες πινακίδες.

Ανέκδοτο γίνεται. Γελάμε. Σαν αυτό που λέει ο κύριος που παίρνει το μικρόφωνο και το μοιράζεται με ολόκληρο το πούλμαν. Συναντάμε όντως, πολλές καστανιές. Δέντρα καταπράσινα που δίδουν χρήσιμο καρπό.

Στις 11 έχουμε φτάσει τρία χιλιόμετρα πριν από την αρχαία Φεναιό. Συναντάμε ποτάμια με τρεχούμενο νερό. Διάφανο. Υποθέτω και δροσερό. Δεν το αγγίξαμε, από το πούλμαν μέσα το βλέπουμε.

Παίρνουν παραγγελίες για την ταβέρνα. Να έχει ετοιμάσει ο άνθρωπος περιμένοντας. 90 άνθρωποι θα αργήσουν να εξυπηρετηθούν με φαγητά της ώρας. Καλή οργάνωση έχουν τα παιδιά...

Η είσοδος του μοναστηριού. Η Μονή του Αγλιου Γεωργίου έχει περισσότερα από 300 χρόνια ζωής. Οικοδομήθηκε το 1693 όταν οι καλόγεροι έφυγαν από τη μονή που ήταν δίπλα στη λίμνη και συχνά πλημμύριζε από τα νερά και ήρθαν ψηλά στο βουνό...

Στο πούλμαν, πριν λίγο έχουμε ξεκινήσει κι έχουν αρχίσει τα κεράσματα. Κάποιοι ήρθαν προετοιμασμένοι στην εκδρομή. Με τα κουλουράκια τους, τα καλιτσούνια τους, τις ρακές τους...

Μια αναμνηστική φωτογραφία έξω από τα δυο πούλμαν την εκδρομής των Θραψανιωτών της Αθήνας. Είμαστε κομντά στο Κιάτο στην πρώτη στάση που κάναμε για να ξεκουραστούμε, μιάμιση ώρα αφότου ξεκινήσαμε...

Κυριακή πρωί, ώρα 7, είμασταν στη Μάρνη, έξω από τα γραφεία του Συλλόγου Θραψανιωτών Αττικής. Συνεπείς στο ραντεβού μας. Περιμένουν ήδη αρκετοί συγχωριανοί και δύο πούλμαν είναι παρκαρισμένα το ένα πίσω από το άλλο.

Είχα χρόνια να πάω τέτοια εκδρομή. Ευτυχώς επέμενε ο ξάδερφος μου ο Γιώργος κι αυτό τελικά ήταν καλό, όπως αποδείχτηκε κατά τη διάρκεια της μέρας... Αυτή η αποχή, χρόνια τώρα, από τα κοινά των Θραψανιωτών με κάνει να μη γνωρίζω πολλούς πατριώτες. Είναι βέβαια και οι φίλοι και πολλά νέα παιδιά που επίσης δεν γνωρίζω. Αλλά είναι ωραίοι και περνάμε καλά...

Και η “μαγιά” υπάρχει... Οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί είναι εδώ. Και είναι ωραία να μιλάς μαζί τους και να ζεις την κάθε στιγμή με ότι έχει σχέση με το χωριό.

Ώρα 7.30 π.μ. ξεκινάμε. Μπαίνουμε στο πρώτο πούλμαν με τους ξαδέρφους μου Γιώργη και Κωστή. Είναι μαζί μου κι ο Λάμπρος. Μισή ώρα μετά, τα πούλμαν δεν έχουν βγει από τα όρια του Δαφνιού κι ο Κωστής λέει πως “υπάρχουν θέσεις κενές, μπορούμε να πάρουμε κανέναν από δω”. Γελάμε. Τρελοί αυτοί, έχουμε κι εμείς τη δόση μας, καλά θα περάσουμε...

Ο ήλιος ανατέλλει αργά. Φαίνεται ότι θα είναι μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα. Στο πούλμαν αρχίζουν να ανοίγουν τα πακέτα με τα κουλουράκια και τα καλιτσούνια. Κι ύστερα έρχονται οι ρακές... Από τις 8.30 το πρωί. Κρατιέμαι. Μόλις πήρα τα χάπια μου για το ζάχαρο. Θα την τιμήσω σε λίγο. Εδώ οι άνθρωποι είναι οργανωμένοι κατά πως δείχνουν τα πράγματα...

Στο πούλμαν κουβεντιάζουμε... Είναι όμορφο, βρίσκουμε πολύ ενδιαφέροντα θέματα για τον τόπο μας. Μια πρώτη στάση στα Mc Donalds της εθνικής λίγο πιο έξω από το Κιάτο. Ευκαιρία για λίγη κουβέντα, ένα καφέ στα τραπεζάκια έξω στη δροσιά. Όχι και τίποτα εκπληκτικό. Το σέρβις από τους υπαλλήλους, μέτριο. Αν ξαναέκανα αυτή τη διαδρομή με τίποτα δεν θα καθόμουν εδώ. Ευτυχώς η καλή παρέα αλλάζει τα πράγματα. Είναι που θέλουμε να περάσουμε καλά κι έτσι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα...

Ώρα για μια στάση... Στα Mc Donalds της εθνικής λίγο πιο έξω από το Κιάτο, σταματήσαμε. Ένα μικρό διάλειμμα. Λίγο πριν βγούμε από την εθνική, να πάρουμε το δρόμο για τη λίμνη του Φεναιού...

Λίγο πριν το ταξίδι μας για την Κρήτη, ετοιμαζόμαστε, κλείνουμε τις υποχρεώσεις μας. Τη Δευτέρα το απόγευμα ταξιδεύουμε για Κρήτη. Και την Κυριακή πάμε με τους Θραψανιώτες της Αθήνας εκδρομή στην ορεινή Κορινθία...

Κάνει ζέστη ανυπόφορη. Πόσο θα κρατήσει, ποιος ξέρει; Μ' αυτόν τον καιρό κανείς δεν είναι σίγουρος. Όμως σήμερα, στο κομμωτήριο που πήγαμε για τον Λάμπρο ένοιωσα ότι χρειαζόταν το κλιματιστικό. Το έβαλαν και άλλαξε για μιας η ατμόσφαιρα. Άσε που είχε μια τεράστια μονάδα και το αποτέλεσμα ήταν άμεσα αισθητό.

Έξω πάντως δεν είναι να κυκλοφορείς. Αλλά έπρεπε να βγούμε. Να καλύψουμε τις ανάγκες που αφήνουμε ανοιχτές για τα Σάββατα, να πάμε να ψωνίσουμε ένα δώρο για τη Ραφαέλα που έχει το βράδυ πάρτι γενεθλίων και θα πάει ο Λάμπρος στο σπίτι της συμμαθήτριά του. Και πήγαμε στο ΜΑΧ, δίπλα από το ΜΕΤΡΟ των Σεπολίων.

Μεγαλώνουν τώρα, το Σεπτέμβρη θα είναι στο Λύκειο και η επιλογή δώρου δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Καταλήξαμε στο βιβλίο. Διαχρονικό δώρο και χρήσιμο. Διαλέξαμε κάτι επίκαιρο: “Οι διακοπές του Νικόλα” από την κλασική λογοτεχνική σειρά που μεγάλωσε παιδιά και εφήβους.

Ύστερα μια στάση στο κομμωτήριο, λίγο πριν πάμε στο κομμωτήριο, λίγο πριν πάμε σπίτι για το μεσημεριανό φαγητό. Κι από κει στο μαγαζί που πουλά κράνη στη Λένορμαν. Το ταξίδι με τη μηχανή στην Κρήτη θέλει προσοχή. Οι δρόμοι δεν είναι για παιχνίδι κι εμείς πάμε στο χωριό για να περάσουμε καλά. Επομένως η ευθύνη για να προφυλλάξουμε στοιχειωδώς τον εαυτό μας, ανήκει σε μας.
Το φετινό καλοκαίρι μπαίνει δυναμικά στη ζωή μας. Αύριο εκδρομή και τη Δευτέρα ταξιδεύουμε για την Κρήτη...

Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011 συνεδρίαση της ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Κατά την διάρκεια της συνεδρίασης συζητήθηκε αναλυτικά η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί από την εφαρμογή των σκληρών και άδικων μέτρων της Κυβέρνησης και της Τρόικας των δανειστών καθώς και του περιεχομένου του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και αποφασίστηκαν τα εξής:

• Η ΓΣΕΕ θα προχωρήσει στην πραγματοποίηση 48ωρης γενικής απεργίας κατά τις ημέρες συζήτησης και ψήφισης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος στη Βουλή

• Στις 21 Ιουνίου ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης των συνδικάτων, θα πραγματοποιηθεί διάβημα διαμαρτυρίας στα γραφεία της ευρωπαϊκής ένωσης στην Αθήνα ενώ αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ θα συμμετάσχει στην ευρωδιαδήλωση την ίδια ημέρα στο Λουξεμβούργο.

  Η εκτελεστική επιτροπή της Συνομοσπονδίας έλαβε εξουσιοδότηση να καθορίσει τα επόμενα απεργιακά βήματα.