Και μετά την Ανάσταση, για τους Ορθόδοξους, όλα είναι ένα σουβλιστό αρνί και έθιμα

PenaΧθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 

Ιστορική προέλευση: Το Πάσχα ήταν γιορτή των Εβραίων την οποία τηρούσαν σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο. Ο Χριστός όμως το κατάργησε και το αντικατέστησε με την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του. (1 Κορινθίους 11:24) Το Πάσχα εισάχθηκε στη Χριστιανοσύνη μετά τους αποστολικούς χρόνους.

Ο καθηγητής θεολογίας Ν. Καλογεράς αναφέρει ότι “οι πρώτοι που εισήγαγαν τις ετήσιες γιορτές των Ιουδαίων στην εκκλησία δίνοντάς τους έννοια χριστιανική, ήταν οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, οι οποίοι και μετά τη μεταστροφή τους στη Χριστιανοσύνη εξακολουθούσαν να τηρούν τις γιορτές του ιουδαϊκού νόμου”. (Χριστιανική Αρχαιολογία, σ. 134, Αθήνα 1902, Έκδοση Α. Κωνσταντινίδης)

Ωστόσο, η Αγία Γραφή καταδίκαζε εκείνους που επέμεναν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο.—Γαλάτες 4:9-11.

Κουνέλια και λαγοί: Αυτά είναι σύμβολα της γονιμότητας τα οποία «προέρχονται από αρχαίες τελετουργίες και συμβολισμούς ειδωλολατρικών γιορτών της άνοιξης που γίνονταν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή». —Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).

Αβγά: Οι ιστορικοί συνδέουν τα αβγά του Πάσχα με τις ανοιξιάτικες γιορτές της γονιμότητας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Στίλπων Κυριακίδης, σε ειδική μελέτη του, τα συνδέει με την προσφορά αβγών κατά τη λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο Άττις, ο Άδωνις και άλλοι. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άττιος γιορτάζονταν από 22 έως 25 Μαρτίου, «όπως περίπου και το Πάσχα». 

Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, ακολουθώντας παραδόσεις και έθιμα που τον δυσαρεστούν. (Μάρκος 7:6-8)

Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:17 αναφέρει: «“Βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”». Επομένως, όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, δεν γιορτάζουν αυτή τη γιορτή.

pasxa

Το Πάσχα είναι ο Ιουδαϊκός εορτασμός της θεϊκής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513 Π.Κ.Χ. Ο Θεός, έδωσε εντολή στους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το σπουδαίο γεγονός κάθε χρόνο τη 14η ημέρα του ιουδαϊκού μήνα Αβίβ, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Νισάν.—Έξοδος 12:42· Λευιτικό 23:5.

Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «προσπέραση» και αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, ο Θεός γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη συμφορά που θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:27· 13:15)

Προτού επιφέρει ο Θεός αυτή την καταστροφική πληγή, είπε στους Ισραηλίτες να τινάξουν στο ανώφλι και στους παραστάτες της πόρτας των σπιτιών τους το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού. (Έξοδος 12:21, 22, υποσημείωση). Ο Θεός θα έβλεπε αυτό το σημείο και θα “προσπερνούσε” τα σπίτια τους, γλιτώνοντας έτσι τα πρωτότοκά τους.—Έξοδος 12:7, 13.

Ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. και αμέσως μετά εγκαινίασε έναν νέο εορτασμό: το Δείπνο του Κυρίου. (Λουκάς 22:19, 20· 1 Κορινθίους 11:20) Το γεύμα αυτό αντικατέστησε το Πάσχα, επειδή τηρείται σε ανάμνηση της θυσίας “του Χριστού [ο οποίος είναι] το πασχαλινό αρνί”. (1 Κορινθίους 5:7)

Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από την πασχαλινή θυσία επειδή ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο.—Ματθαίος 20:28· Εβραίους 9:15. 

Δείτε περισσότερα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Δημοσιογραφικά

Εργασιακή “ζούγκλα” εν όψει

Ψηλά το κεφάλι! Η ζωή έχει τα πάνω της και τα κάτω της... Από μας εξαρτάται να νοιώθουμε καλά. Φτάνει να μην αναλωνόμαστε σε μικρά πράγματα, την ώρα που μπορούμε να ασχολούμαστε με τα μεγάλα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/07/2011

Δραματικές αλλαγές καλοκαιριάτικα στις εργασιακές σχέσεις διαπιστώνει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Περικοπές μισθών και σοβαρές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε εκ περιτροπής εργασία με μονομερή απόφαση του εργοδότη και με ανάλογη μείωση στους μισθούς. Μόνο μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του τρέχοντος έτους αυτές αυξήθηκαν κατά 5.071%.

Συγχαρητήρια στη... σοσιαλιστική κυβέρνηση που εξέλεξε ο ελληνικός λαός διώχνοντας από την εξουσία τη δεξιά! Οι νόμοι που ψήφισε και οι αλλαγές που επέφεραν,υπακούοντας πλήρως στο Δ.Ν.Τ. και την Τρόικα δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες που κινούνται έτσι να ενεργούν απόλυτα νόμιμα...

Η κυβέρνηση γενίκευσε τη γενιά των 500 και 700 ευρώ και “βαλκανοποίησε” την αγορά εργασίας στο όνομα μιας ανάπτυξης που δεν είδαμε (εκτός κι αν εσείς την είδατε...) και της αντιμετώπισης, δήθεν της ανεργίας που όχι μόνο δεν επετεύχθη αλλά η λίστα της όλο και αυξάνει.

Επίσης η αλλαγή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης προηγούμενων ετών που μετατράπηκαν στη διάρκεια του 2011 είναι αυξημένες κατά 165,58% όσον αφορά τη μερικής απασχόληση και κατά 667,67% για την εκ περιτροπής εργασία.

Παράλληλα, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, το 2011 προχώρησαν στη σύναψη νέων συμβάσεων οποιασδήποτε μορφής 5,56% λιγότερες επιχειρήσεις σε σχέση με το 2010, ενώ κατά 27,67% μειώθηκαν οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης. Αντίθετα, έχει αυξηθεί κατά 11% η εκ περιτροπής απασχόληση.

Τραγικά στοιχεία που αναρωτιέμαι αν τα λαμβάνουν υπόψη τους, όλοι αυτοί οι προφεσόροι βουλευτές που κομπορρημονούν ότι αφουγκράζονται τα προβλήματα του λαού που τους εξέλεξε και προσπαθούν να τα επιλύσουν.

Το 2010 μετατράπηκαν 26.253 συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης σε άλλες μορφές ευέλικτων συμβάσεων εργασίας. Ο αριθμός αυτός είναι κατά 54,6% αυξημένος σε σχέση με το 2009. Ήδη τους πρώτους μήνες του 2011 έχουν μετατραπεί 24.641 συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, είτε σε συμβάσεις μερικής, είτε σε συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 2009 οι συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης αντιπροσώπευαν το 79% των νέων συμβάσεων, το 2010 αντιπροσώπευαν το 66.9% και το πρώτο πεντάμηνο του 2011 το 60,2%.

Από την άλλη όμως πλευρά, η αναλογία των συμβάσεων μερικής απασχόλησης στο σύνολο των νέων συμβάσεων αυξήθηκε από 16,7% το 2009 σε 26,1% το 2010 και σε 31,1% το πρώτο πεντάμηνο του 2011.

Τέλος οι συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας αντιπροσώπευαν το 4,3% του συνόλου των νέων συμβάσεων το 2009, το 6,9% το 2010 και το 8,7% το πρώτο πεντάμηνο του 2011.

Χρειαζόμασταν, αλήθεια, τα στοιχεία του ΣΕΠΕ που παρέθεσα για να πεισθούμε πόσο πολύ σε βάρος των εργαζομένων έχουν αλλάξει τα πράγματα; Μήπως γνωρίζετε ένα σπίτι που να μην αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα ή να μην πλήττεται από την ανεργία;

Κάθε φορά που τους ακούω να λένε σοβαρά ότι “αναγκάστηκαν” να προχωρήσουν σε τέτοια σκληρά μέτρα για να αντιμετωπίσουν την πτώχευση, γελάω... Πεθαίνουν τους ανθρώπους πριν την ώρα τους για να... τους σώσουν. Σα δε ντρέπεστε, λέω εγώ, αγύρτες...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην τακτική στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα... Τραγούδι γεμάτο ευαισθησία από αυτές που όλο και λιγοστεύουν στις μέρες μας. Κι όμως υπάρχουν καθαρές φωνές, αρκεί να είμαστε σε θέση να τις ακούσουμε. Μπορούμε...

Περπατώντας στη Σπιναλόγκα

Ένα κομμάτι της παρέας που πήγαμε στη Σπιναλόγκα την περασμένη Τετάρτη. Από αριστερά εγώ, ο γιος μου Λάμπρος, η αδερφή μου Στασούλα και η εγγονή της Αναστασία. Πίσω μας, φόντο στο κάδρο της φωτογραφίας το νησί της Σπιναλόγκας. Είμαστε στην Πλάκα... Όπως ακριβώς διαδραματίζονταν η ιστορία στο “Νησί” που παίχτηκε στο MEGA.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/07/2011

Μικρός είχα ακούσει στις διηγήσεις των μεγάλων, τα μακριά χειμωνιάτικα βράδια, να γίνεται λόγος για τη Σπιναλόγκα, το νησί των καταραμένων...Αλλά, λίγα πράγματα. Πιο πολύ στέκονταν στην αγωνία, το φόβο, τον τρόμο που τους προξενούσε η κακιά αρρώστια της λέπρας παρά οτιδήποτε άλλο

Και κοίτα τώρα να δεις... Μια Αγγλίδα συγγραφέας, η Βικτώρια Χίσλοπ, που ήρθε στην Κρήτη για να γράψει τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις της πριν μερικά χρόνια κι αντί γι' αυτό έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο (και τι βιβλίο...) κι ένας τηλεοπτικός σταθμός που αποφάσισε να “υποστηρίξει” την καθαρή ματιά ενός νέου σκηνοθέτη, μιας έμπειρης σεναριογράφου και μια πλειάδας σοβαρών και άξιων ηθοποιών που ξανάφεραν στην επιφάνεια εκείνα τα δύσκολα χρόνια και ξανάδωσαν στην Πλάκα και την Ελούντα φήμη, ζωή, τουρισμό.

Είναι μια από τις λίγες φορές που βλέπουμε να αντιμετωπίζεται θετικά και αισιόδοξα ότι έμεινε ύστερα από τόσο πόνο και τόσο δάκρυ.

Αυτό που κυριάρχησε σε μένα ήταν η αισιόδοξη σκέψη πως δεν πρέπει να τα βάζουμε κάτω, ακόμα και στα πιο δύσκολα, ακόμα κι όταν είναι τόση η μαυρίλα και η καταχνιά που νομίζουμε πως ήρθε το τέλος του κόσμου.

Τι πιο φυσικό, λοιπόν, από το να θέλω να περπατήσω στα μέρη αυτά, να μυρίσω τον αέρα, να αγγίξω τις πέτρες που ακούμπησαν αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι σε άλλους καιρούς από τους δικούς μας. Και τι καλύτερο από το να πάω τώρα, στον σχετικά ελεύθερο χρόνο των διακοπών;

Μοιράστηκα τη σκέψη μου με ανθρώπους που εκτιμώ στο χωριό, γεμίσαμε δυο αυτοκίνητα Ι.Χ., δέκα άτομα και διαθέσαμε μια μέρα εκδρομής να πάμε στη Σπιναλόγκα. Δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα. Δεν είχαμε ξαναπάει. Γενικότερα δεν έχω “περπατήσει” πολύ τη δυτική Κρήτη που έχει κι αυτή μοναδικές φυσικές ομορφιές.

Ωστόσο δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε το δρόμο μας. Η διαδρομή υπέροχη. Οδηγούσαμε πολύ χρόνο στον αναπτυγμένο τουριστικά βόρειο οδικό άξονα της Κρήτης. Περάσαμε έξω από τον Άγιο Νικόλαο και βρεθήκαμε σχετικά εύκολα στην Ελούντα. Από κει και πέρα πια, ήταν εύκολη η διαδρομή για την Πλάκα. Τα δέκα χιλιόμετρα για τα σημερινά σύγχρονα μέσα μεταφοράς, όσο εκδρομικά και να πηγαίνεις δεν θες πάνω από πέντε λεπτά...

Περιμένοντας το καΐκι που θα μας πήγαινε απέναντι στη Σπιναλόγκα, είχαμε την ευκαιρία να δούμε και να γνωρίσουμε τα μέρη όπου γυρίστηκε “Το Νησί”. Όπως θα περίμενε κανείς καμιά σχέση δεν έχουν μ' αυτό που είδαμε στην τηλεοπτική υπερπαραγωγή. Όμως οι άνθρωποι της Πλάκας μας μίλησαν με θέρμη για το πώς έζησαν αυτοί τα γυρίσματα, πώς γνώρισαν τους ηθοποιούς, τη συγγραφέα...

Ύστερα μπήκαμε στο καΐκι και περάσαμε απέναντι. Έχουν φτιάξει έτσι το δρομολόγιο τους που σχεδόν γυρίζεις ολόκληρο το νησί – φρούριο. Ίσως για να το δουν οι τουρίστες από όλες τις πλευρές του μέσα από τη θάλασσα.

Με το εισιτήριο εισόδου μπορούσαμε να καθίσουμε όσο θέλαμε πάνω στο νησί και να περιπλανηθούμε στα δρομάκια και τα χαλάσματα των οικισμών. Είχε πολύ ήλιο την Τετάρτη 29/6 που πήγαμε εμείς, αλλά αυτό δεν μας δυσκόλεψε να το γυρίσουμε ολόκληρο, σπιθαμή προς σπιθαμή.

Σε πολλά σημεία πινακίδες δίνουν στους επισκέπτες σημαντικά στοιχεία, ως προς το τι ήταν στο σημείο που βρισκόμασταν, το φρούριο, ο τουρκικός μαχαλάς, ο οικισμός των χανσενικών, το νοσοκομείο, το νεκροταφείο... Ακόμα είδαμε μικρές εκθέσεις με εικόνες και εργαλεία των κατοίκων σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Το ίδιο το νησί ασκεί μια φοβερή γοητεία...

Πήραμε το καΐκι της επιστροφής για την Πλάκα το απόγευμα, γεμάτοι από ένα υπέρμετρο συναίσθημα αισιοδοξίας. Ναι, τη ζωή μας, μπορούμε να την πάρουμε στα χέρια μας, αρκεί να το θέλουμε. Και τα άσχημα παιχνίδια που μπορεί να παίξει η μοίρα έχουμε τη δύναμη να τα μεταμορφώσουμε σε ελπίδα, δύναμη, αισιοδοξία... Στοιχεία που έχουμε ανάγκη στις μέρες μας...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.

Ο ξάδερφος μου Γιώργος με το γιο του Αντίγονο, άλλο ένα κομμάτι της παρέας αυτής της υπέροχης εκδρομής που άφησε εκπληκτικές αναμνήσεις. Γιατί, όλοι θέλαμε να περάσουμε καλά. Και το πετύχαμε...

Έτοιμη η εφημερίδα της Ακαδημίας Πλάτωνος

Αυτό είναι το νέο φύλλο της εφημερίδας της Ακαδημίας Πλάτωνος. Για να τη ξεφυλλίσετε στις οκτώ σελίδες της, πατήστε ΕΔΩ. Θα βρείτε πολλά και ενδιαφέροντα θέματα.

Η αλήθεια είναι πως σ' αυτό το φύλλο της εξαιρετική δουλειάς που γίνεται από την Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) δεν δούλεψα όσο άλλες φορές. Ίσως γιατί ήμουν “πιεσμένος” από τις δικές μου επαγγελματικές υποχρεώσεις που έπρεπε να ολοκληρώσω για να φύγω στο ταξίδι μου για την Κρήτη.

Συμμετείχα, ωστόσο, στη συντακτική επιτροπή που προετοίμασε αυτή την έκδοση. Όπως και στις προηγούμενες βέβαια. Έζησα από κοντά, όλο το... γεννοβόλημα των θεμάτων και πήρα μια μυρωδιά από... απόσταση σχετικά με τη διαδικασία της έκδοσης. Κι ένοιωσα “κάπως” όταν πήρα στο e-mail μου το PDF της νέας εφημερίδας, από τη Ματίνα, για να το ανεβάσω στο internet.

Το κάνω με χαρά κι ας μην έχω την τεχνική υποδομή. Λέω, για όσους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις υπολογιστών πως ένα αρχείο 6 MB χρειάζεται τουλάχιστον 45 λεπτά για να “κατέβει” στην επιφάνεια εργασίας μου, όταν η σύνδεση είναι PSTN, από ένα απλό οικιακό τηλέφωνο.

Όμως, πρέπει να το ομολογήσω, δεν είχα την υπομονή να περιμένω για να πάω κοντά σε κάποιον από τους σταθμού WiFi, όπου εκεί θα “κατέβαινε” σε χρόνο ντετέ. Ήθελα να τη δω, να διαβάσω το περιεχόμενό της, λαχταρούσα σαν μικρό παιδί να “ρουφήξω” τα θέματά της ώς την τελευταία σελίδα. Κι αυτό, ως συντάκτη ύλης, από μόνο του με ιντριγκάρησε.

Γνωρίζω καλά τα παιδιά που συνεργαζόμαστε για την έκδοση αυτή. Και οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, αλλά και οι ρεπόρτερ της γειτονιάς που δεν έχουν δημοσιογραφικές γνώσεις αλλά το παλεύουν αξιοπρεπέστατα, διαθέτουν κέφι, όρεξη για δουλειά γι αυτό το αποτέλεσμα από φύλλο σε φύλλο, είναι εξαιρετικό.

Μ' αρέσει πολύ αυτή η καθαρή προσπάθεια για το καλό της περιοχής, το μοίρασμα ρόλων και η ανάληψη ευθύνης για συγκεκριμένα πράγματα. Και παρά την πίεση της δουλειάς χαίρομαι να διαθέτω χρόνο, από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου γι' αυτή τη δράση και φυσικά την έκδοση της εφημερίδας.

Δείτε τη με προσοχή... Εντάξει, αναφέρεται σε μια ιστορική γειτονιά της Αθήνας, την Ακαδημία Πλάτωνα, που οι αρχές του κράτους και η δημοτική αρχή της πόλης, υποβάθμισαν με τον καιρό. Και τώρα εμείς, μια ομάδα ανθρώπων, χωρίς τίτλους ή εξουσίες, επιχειρούμε να την αναδείξουμε. Μοιάζουμε με αιθεροβάμονες σε τέτοιους καιρούς να παλεύουμε για τέτοιες αξίες; Μπορεί. Αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφα νοιώθουμε όλοι εμείς, οι άνθρωποι της ΕΚΑΠ στις δράσεις που κάθε τόσο επιχειρούμε.

Ο ιστορικός τόπος που δίδαξε φιλοσοφία ο Πλάτωνας αξίζει μια καλύτερη τύχη. Κι εμείς είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε γι αυτό...

Ξαναβρίσκοντας τον εαυτό μου, στο χωριό...

Αυτό το χωριό λατρεύω και τους ανθρώπους του... Κι εδώ βρίσκομαι σχεδόν μια εβδομάδα τώρα, ανάμεσα στους δικούς μου ανθρώπους στις καλοκαιρινές μου διακοπές, χαλαρά, για να ξακουραστώ και να συνεχίσω την αξιοπρεπή μάχη για τη ζωή στην Αθήνα με φορισμένες μπαταρίες...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/06/2011

Το χωριό είναι σαν την πηγή που προσεγγίζεις, διψασμένος, να πιεις νερό γάργαρο, να νοιώσεις άλλος άνθρωπος. Οι άνθρωποι της πόλης, μπορούν να αντιληφθούν τι λέω. Του χωριού, ίσως δυσκολευτούν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες που τις βιώνουν καθημερινά κι ίσως γι' αυτό περνάνε απαρατήρητες...

Για μας όμως, που είμαστε υποχρεωμένοι και όχι από επιλογή να ζούμε πολλά χρόνια μακριά από τη γενέτηρα, όλα αυτά έχουν μια διαφορετική αξία και ομορφιά.

Καταρχήν είναι ωραίο το πρωινό ξύπνημα από τα τιτιβίσματα των πουλιών και τον ήλιο που μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο. Ύστερα είναι η ηρεμία του τοπίου, οι ίδιοι οι άνθρωποι... Ο τρόπος που μιλούν, που σκέφτονται, που αντιμετωπίζουν τις δύσκολες καταστάσεις. Με στωικότητα, με υπευθυνότητα, προσεγγίζουν τα πράγματα και μ' αρέσει πάρα πολύ να διαθέτω χρόνο γι' αυτά τα απλά, αλλά πολύπλοκα.

Όχι, δεν είναι αδιάφοροι. Το αντίθετο θα έλεγα. Πολύ ψαγμένοι είναι. Μόνο που δεν το ψάχνουν σε λάθος κατεύθυνση και δεν βγάζουν έξω τον εαυτό τους, όταν πρόκειται να αποδώσουν ευθύνες. Όπου νομίζουν πως φταίνε το αναγνωρίζουν. Με το κεφάλι ψηλά, λεβέντικα, όπως αρμόζει στους Κρητικούς.

Όταν κατεβαίνω στην Κρήτη, πιο πολύ ακούω παρά μιλάω. Μου αρέσει να “ρουφώ” την κάθε στιγμή, σαν να είναι μοναδική. Γιατί είναι μοναδική. Και γιατί έχει ένα ξεχωριστό ειδικό βάρος, το βάρος που της δίνουμε εμείς.

Φυσικά και δεν είναι έτσι όλοι. Ανάμεσά τους, όπως παντού, υπάρχουν αυτοί που στοχεύουν να σου πουν ψέματα, να σε κλέψουν, να σε κοροϊδέψουν, να υφαρπάσουν τη γνώμη σου. Έτσι είναι και το ξέρουμε. Σαν τα χρώματα της φύσης, έτσι είμαστε κι εμείς. Αλλά εγώ το ρισκάρω να την πάθω, προκειμένου να μάθω...

Μ' αρέσει να ακτινογραφώ ανθρώπινους χαρακτήρες. Κι αν μια φορά δεν μου φτάνει, επιμένω ώσπου να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι όλα αυτά, όχι κάτω από πίεση, αλλά με όλη την άνεση του χρόνου που έχουν οι διακοπές.

Αυτός είναι και ο πιο σημαντικός λόγος που επιμένω να περνάω το χρόνο των διακοπών μου στο χωριό. Έτσι χωρίς πρόγραμμα. Με το τηλέφωνο ανοιχτό και τις κεραίες μου τεντωμένες, ώστε να συλλαμβάνουν το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή μη... Η αξιολόγηση έχει ειδικά κριτήρια που, ανάλογα, μπορεί χρειαστούν καιρό ή όχι..

Κι οι μέρες έτσι φεύγουν σαν νερό, αφού δεν τις μετράς, αφού δεν έχεις το άγχος μη τελειώσουν. Είναι βέβαιο πως όταν κάνεις ταμείο, θα διαπιστώσεις σπουδαία πράγματα και κυρίως θα έχεις εισπράξει τη βεβαιότητα πως είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της εποχής που έχεις μπροστά σου, καθώς έχεις φορτίσει τις μπαταρίες και είναι η δύναμη και ελπίδα, ανανεωμένες.

Μη με ρωτήσετε ποια ακριβώς είναι η συνταγή. Δεν την ξέρω. Μερικά πράγματα τα ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν “δια μαγείας”. Μακάρι να την ήξερα και να τη μοιραστώ μαζί σας. Όπως τώρα, που είπα να αφήσω στην πάντα τις πολιτικές αναλύσεις και να ασχοληθώ με κάτι πιο απλό, πιο πρακτικό, πιο ανθρώπινο. Διότι, άμα το καλοδείς, αυτά μας χρειάζονται ποιο πολύ, για να μπει λίγο φως ελπίδας στην καρδιά μας. Και να νοιώσουμε καλύτερα.

  • Αυτό το κείμενο δημοσιεύεται, από χθες, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη σελίδα 9 στην στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ. Καταλάβατε φαντάζομαι ότι γράφτηκε εδώ, στο χωριό...

Η καλοκαιρινή σεζόν άνοιξε

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/06/2011

Στην Ελλάδα του Μνημονίου το καλοκαίρι και οι τόποι ξεκούρασης παραμένουν στην πρώτη γραμμή ζήτησης. Διότι μπορεί ο Έλληνας να είναι λίγο «κουμπωμένος» φέτος, μετά την αναγκαστική περιστολή εξόδων, αλλά πάντα θα υπάρχουν διαθέσιμοι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να επωφεληθούν από τον ελληνικό ήλιο και τα γαλάζια νερά του Αιγαίου και των νησιών μας.

Και οι άνθρωποι που ζουν από αυτή την τουριστική βιομηχανία έχουν ήδη ετοιμαστεί και περιμένουν την πελατεία τους. Έχουν γνώση του τι συμβαίνει εδώ, αλλά και παγκόσμια από την οικονομική κρίση. Ελπίζω να έχουν βάλει και νερό στο κρασί τους σε ότι αφορά τις τιμές πόρτας και τα πακέτα υπηρεσιών που παρέχουν στους πελάτες τους.

Έχουν κι αυτοί ένα άγχος, μέχρι να δουν πώς θα κυλήσουν τα πράγματα το φετινό καλοκαίρι. Ζουν, κινούνται, οσμίζονται ότι συμβαίνει γύρω τους. Και φυσικά θεωρούν δεδομένο ότι κάπου θα τους ακουμπήσει όλο αυτό το κακό.

Χωρίς να είμαστε ειδικοί σε τέτοια ζητήματα, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Δημιουργεί αρνητικές προϋποθέσεις. Και ας μην ξεχνούν ότι οι άνθρωποι που θα φιλοξενήσουν έχουν ανάγκη να ξεφύγουν από τη μιζέρια και θέλουν χαμογελαστά πρόσωπα, όχι ψεύτικα και επιτηδευμένα για τις ανάγκες της δουλειάς, αλλά αληθινά, πηγαία, αυθόρμητα.

Το ότι θα είναι μια δύσκολη χρονιά το ξέραμε όλοι. Αν πρέπει να προσέξουμε κάτι, είναι να μην πέσουμε στη «λούμπα» του αυτισμού και εξαντληθούμε στην εσωστρέφεια μας.

Οι άνθρωποι που θα διαθέσουν τις λίγες οικονομίες τους για διακοπές στην Ελλάδα θα ήθελαν να πάνε στους τόπους που επέλεξαν, να βρουν τα δωμάτια που είδαν στο διαδίκτυο και να έχουν τις υπηρεσίες που διαφημίζουν. Φέτος υπάρχει λόγος σοβαρός να μην τα αφήσουμε όλα στον καλό Θεό της Ελλάδος, τον ήλιο, τη θάλασσα και τις άλλες φυσικές ομορφιές του τόπου μας.

Η ενεργός συμμετοχή είναι απαραίτητη προκειμένου να νοιώσει καλά ο άνθρωπος που μας επέλεξε. Η τύχη βοηθούσε κάποτε τους τολμηρούς. Στις μέρες μας χρειάζονται πιο πρακτικά πράγματα. Δουλειά και πάλι δουλειά για να υπάρξουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ανοίξτε την καρδιά σας, καλοδεχτείτε τους ανθρώπους και δώστε τους την αίσθηση πως τα λεφτά που με τόση δυσκολία διαθέτουν πια, έχουν μια ουσιαστική αξία. Το χαμόγελο, το αυθεντικό, δεν κοστίζει τίποτα κι έχει τεράστια αξία γι' αυτόν που το εισπράττει. Και η ευγένεια το ίδιο, όχι η δουλικότητα, η ευγένεια, αυτή που κάνει τον απέναντί σου να σε εκτιμά γιατί του δίνεις την αίσθηση ότι κάτι αξίζει η προσωπικότητά του.

Υποθέτω πως οι επαγγελματίες του τουρισμού τα γνωρίζουν όλα αυτά ή πρέπει να τα γνωρίζουν. Οι αρπαχτές τελείωσαν οριστικά , όπως και οι εποχές των παχιών αγελάδων. Τώρα δεν φτάνουν μόνο τα φυσικά καλά της Ελλάδας. Αυτά υπήρχαν και θα υπάρχουν. Το ζήτημα είναι να κεφαλαιοποιήσεις όλα αυτά προς ίδιον όφελος. Για το καλό το δικό σου και τη πατρίδας που λίγο συνάλλαγμα από την τουριστική βιομηχανία, το χρειάζεται.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA