Αυτό το χωριό λατρεύω και τους ανθρώπους του... Κι εδώ βρίσκομαι σχεδόν μια εβδομάδα τώρα, ανάμεσα στους δικούς μου ανθρώπους στις καλοκαιρινές μου διακοπές, χαλαρά, για να ξακουραστώ και να συνεχίσω την αξιοπρεπή μάχη για τη ζωή στην Αθήνα με φορισμένες μπαταρίες...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/06/2011

Το χωριό είναι σαν την πηγή που προσεγγίζεις, διψασμένος, να πιεις νερό γάργαρο, να νοιώσεις άλλος άνθρωπος. Οι άνθρωποι της πόλης, μπορούν να αντιληφθούν τι λέω. Του χωριού, ίσως δυσκολευτούν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες που τις βιώνουν καθημερινά κι ίσως γι' αυτό περνάνε απαρατήρητες...

Για μας όμως, που είμαστε υποχρεωμένοι και όχι από επιλογή να ζούμε πολλά χρόνια μακριά από τη γενέτηρα, όλα αυτά έχουν μια διαφορετική αξία και ομορφιά.

Καταρχήν είναι ωραίο το πρωινό ξύπνημα από τα τιτιβίσματα των πουλιών και τον ήλιο που μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο. Ύστερα είναι η ηρεμία του τοπίου, οι ίδιοι οι άνθρωποι... Ο τρόπος που μιλούν, που σκέφτονται, που αντιμετωπίζουν τις δύσκολες καταστάσεις. Με στωικότητα, με υπευθυνότητα, προσεγγίζουν τα πράγματα και μ' αρέσει πάρα πολύ να διαθέτω χρόνο γι' αυτά τα απλά, αλλά πολύπλοκα.

Όχι, δεν είναι αδιάφοροι. Το αντίθετο θα έλεγα. Πολύ ψαγμένοι είναι. Μόνο που δεν το ψάχνουν σε λάθος κατεύθυνση και δεν βγάζουν έξω τον εαυτό τους, όταν πρόκειται να αποδώσουν ευθύνες. Όπου νομίζουν πως φταίνε το αναγνωρίζουν. Με το κεφάλι ψηλά, λεβέντικα, όπως αρμόζει στους Κρητικούς.

Όταν κατεβαίνω στην Κρήτη, πιο πολύ ακούω παρά μιλάω. Μου αρέσει να “ρουφώ” την κάθε στιγμή, σαν να είναι μοναδική. Γιατί είναι μοναδική. Και γιατί έχει ένα ξεχωριστό ειδικό βάρος, το βάρος που της δίνουμε εμείς.

Φυσικά και δεν είναι έτσι όλοι. Ανάμεσά τους, όπως παντού, υπάρχουν αυτοί που στοχεύουν να σου πουν ψέματα, να σε κλέψουν, να σε κοροϊδέψουν, να υφαρπάσουν τη γνώμη σου. Έτσι είναι και το ξέρουμε. Σαν τα χρώματα της φύσης, έτσι είμαστε κι εμείς. Αλλά εγώ το ρισκάρω να την πάθω, προκειμένου να μάθω...

Μ' αρέσει να ακτινογραφώ ανθρώπινους χαρακτήρες. Κι αν μια φορά δεν μου φτάνει, επιμένω ώσπου να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι όλα αυτά, όχι κάτω από πίεση, αλλά με όλη την άνεση του χρόνου που έχουν οι διακοπές.

Αυτός είναι και ο πιο σημαντικός λόγος που επιμένω να περνάω το χρόνο των διακοπών μου στο χωριό. Έτσι χωρίς πρόγραμμα. Με το τηλέφωνο ανοιχτό και τις κεραίες μου τεντωμένες, ώστε να συλλαμβάνουν το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή μη... Η αξιολόγηση έχει ειδικά κριτήρια που, ανάλογα, μπορεί χρειαστούν καιρό ή όχι..

Κι οι μέρες έτσι φεύγουν σαν νερό, αφού δεν τις μετράς, αφού δεν έχεις το άγχος μη τελειώσουν. Είναι βέβαιο πως όταν κάνεις ταμείο, θα διαπιστώσεις σπουδαία πράγματα και κυρίως θα έχεις εισπράξει τη βεβαιότητα πως είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της εποχής που έχεις μπροστά σου, καθώς έχεις φορτίσει τις μπαταρίες και είναι η δύναμη και ελπίδα, ανανεωμένες.

Μη με ρωτήσετε ποια ακριβώς είναι η συνταγή. Δεν την ξέρω. Μερικά πράγματα τα ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν “δια μαγείας”. Μακάρι να την ήξερα και να τη μοιραστώ μαζί σας. Όπως τώρα, που είπα να αφήσω στην πάντα τις πολιτικές αναλύσεις και να ασχοληθώ με κάτι πιο απλό, πιο πρακτικό, πιο ανθρώπινο. Διότι, άμα το καλοδείς, αυτά μας χρειάζονται ποιο πολύ, για να μπει λίγο φως ελπίδας στην καρδιά μας. Και να νοιώσουμε καλύτερα.

• Αυτό το κείμενο δημοσιεύεται, από χθες, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη σελίδα 9 στην στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ. Καταλάβατε φαντάζομαι ότι γράφτηκε εδώ, στο χωριό...