"Δουλεύεται" στο τυπογραφείο η η ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από την περασμένη Παρασκευή βάλαμε μπροστά για το επόμενο... Στείλαμε στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται". Και η Μάχη, ανασκουμπώθηκε...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Δημοσιογραφικά

Κοινωνικές ευαισθησίες εταιριών

Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που βγαίνει στο κομιούτερ σας όταν χτυπάτε ΕΔΩ, στη διεύθυνση δηλαδή του ΟΑΕΔ που σας δίνω παρακάτω.

Μετά πατάτε στο σημείο, κάτω από το μπαρκόουντ που γράφει "περισσότερα" και θα βρεθείτε ΕΔΩ. Ένα μικρό σημείωμα του ΟΕΑΔ εμφανίζεται που εξηγεί γιατί κάνει αυτή την κίνηση.

Από δω και πέρα τα πράγματα είναι εύκολα. Όλοι οι όμιλοι και οι εταιρίες που συνεργάζονται εμφανίζονται μπροστά σας. Δεν έχετε παρά να πάτε "πάνω" σε κάθε επιχείρηση που σας ενδιαφέρει και να δείτε την προσφορά της για τους ανέργους....

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/07/2011

Ο ΟΑΕΔ αποτελεί ένα ιδιόμορφο σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους. Πιο πολύ γι' αυτούς που έχουν ανάγκη τη στήριξή του. Όσο μικρή κι είναι, αποτελεί ένα απάγκιο σε πολύ δύσκολους καιρούς.

Στις λίστες του αναγράφονται όσοι ζητούν να πάρουν σειρά αναζητώντας μια θέση εργασίας οπουδήποτε μπορούν να προσφέρουν και να αισθανθούν χρήσιμοι στην κοινωνία. Το περιθώριο σκοτώνει, ιδιαίτερα όταν γίνεται με βίαιο τρόπο και όχι με τη δική μας συγκατάθεση.

Και να, που ο ΟΑΕΔ μας εκπλήττει με την πρωτοβουλία του να προβάλει τις επιχειρήσεις και τα καταστήματα που θεσπίζουν ειδικές τιμές σε ένα ευρύ φάσμα προϊόντων και υπηρεσιών για τους ανέργους. Αρχές Μαΐου ξεκίνησε με τη συμμετοχή οκτώ ομίλων επιχειρήσεων. Αυτό ήταν... Η προσφορά ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Στους δύο μήνες που πέρασαν ο αριθμός των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΟΑΕΔ και εντάχθηκαν στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία ξεπέρασαν τις 1.000! Μπορείτε να το φανταστείτε; Υπάρχουν δίπλα μας, γύρω μας, επαγγελματίες που δοκιμάζονται και οι ίδιοι σκληρά από την οικονομική ανέχεια και ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει να διαθέτουν τα προϊόντα τους ή τις υπηρεσίες τους σε χαμηλότερες τιμές στο λιανικό εμπόριο, τέτοιες που να είναι προσβάσιμες στους ανθρώπους που δοκιμάζονται από την ανεργία.

Αν ανήκετε σ' αυτή την κατηγορία και θέλετε να μάθετε τα καταστήματα που έχουν υιοθετήσει ειδικές μειωμένες τιμές μπορείτε να πάτε στην ιστοσελίδα που δημιούργησε γι αυτό το σκοπό ο ΟΑΕΔ στη διεύθυνση http://forum.oaed.gr/eidikes.times κι αν ενδιαφέρεστε για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στη διεύθυνση eidikes.times@oaed.gr

Σύμφωνα με πληροφορίες του ρεπορτάζ στην αξιέπαινη πρωτοβουλία συμμετέχουν ανά κατηγορία: Τρόφημα και ποτά: πέντε όμιλοι επιχειρήσεων και δύο καταστήματα, εστίαση: έξι αλυσίδες με περισσότερα από 250 καταστήματα συνολικά καθώς και ένα εστιατόριο στην Αττική, εκπαίδευση: 26 εκπαιδευτικοί οργανισμοί πανελλαδικά, λιανικό εμπόριο: δύο αλυσίδες ηλεκτρικών ειδών με περισσότερα από 100 καταστήματα πανελλαδικά, ένα κατάστημα οπτικών, ένα κατάστημα λευκών ειδών και δύο e-shops, υπηρεσίες υγείας: δύο ιδιωτικά θεραπευτήρια, ένα διαγνωστικό κέντρο και ένα οδοντιατρικό κέντρο.

Και οι προσφορές δε σταματούν εδώ. Στον τομέα του φάρμακου και των καλλυντικών συνεργάζονται πανελλαδικά 80 φαρμακεία και ένα κατάστημα καλλυντικών. Στην ένδυση - υπόδηση δύο πολυκαταστήματα στη Θεσσαλονίκη, δύο αλυσίδες με περισσότερα από 30 καταστήματα πανελλαδικά και ένα κατάστημα ένδυσης στο Αγρίνιο. Στον τουρισμό δύο κάμπινγκ και ένα ξενοδοχείο, στις τηλεπικοινωνίες δύο εταιρίες με περισσότερα από 950 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, ενώ στις υπηρεσίες δήλωσαν συνεργασία ένα ΚΤΕΟ, ένα κομμωτήριο και μια εταιρία σεκιούριτι.

Με μια πρώτη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς πώς καλύπτουν όλες σχεδόν τις ανάγκες ενός μέσου ανθρώπου που θέλει να ζήσει αξιοπρεπώς, όντας μη εργαζόμενος. Κι αυτό είναι το πιο ωραίο. Διότι, ανεξάρτητα από το αν θα κάνουν χρήση ή όχι του προνομίου, πιο πολύ θα βοηθηθούν ψυχολογικά, αφού κάπου μέσα τους θα νοιώσουν πως δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού, αλλά δικαιούνται να έχουν πρόσβαση σ' αυτά που έχουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι για να κάνουν τη ζωή τους να έχει μια κάποια ποιότητα.

Και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σ' αυτούς τους επαγγελματίες που δείχνουν να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους και δίνουν ένα μικρό χέρι βοήθειας. Αυτοί καθορίζουν τον τρόπο παροχής των υπηρεσιών, τους όρους και τις προϋποθέσεις. Ο άνεργος το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει μαζί του την ειδική κάρτα του ΟΑΕΔ.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η πρωτοβουλία θα εξακολουθεί να υλοποιείται όσο οι εταιρίες συνεχίζουν να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή. Και η λίστα θα συνεχίσει να μεγαλώνει. Ενθαρρυντικό.

Έτοιμη και η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΤΕ

Αυτό είναι το εξώφυλλο του νέου τ. 245 φύλλο της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Πατήστε ΕΔΩ για να το διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένο...

Δεν ξέρω γιατί, αυτό το φύλλο της ΦΩΝΗΣ με κούρασε λίγο. Κι ενώ, θεωρητικά, ήταν πιο εύκολο από τα άλλα φύλλα, έπεσε ίσως πάνω στις διακοπές μου και στα τεχνικά προβλήματα που είχα στο κομπιούτερ μου και έφτασα, για άλλη μια φορά, με την πλάτη στον τοίχο να προλάβουμε τις ημερομηνίες...

Ευτυχώς προλάβαμε... Το τεύχος έφυγε στην ώρα του και τώρα δεν μένει παρά να κάνει έναν αγώνα δρόμου η ΚΑΜΠΥΛΗ και ο Κώστας Βούζας στην εταιρία που κάνει τη διεκπεραίωση, για να προλάβει να ταχυδρομηθεί ώς την Παρασκευή, έτσι που να μη χάσουμε το πλεονέκτημα των μειωμένων ταχυδρομικών τελών.

Και τώρα νοιώθω πιο ήρεμος. Έφυγε από πάνω μου μια μεγάλη ευθύνη. Ώρα να χαλαρώσω κι εγώ λίγο κι από Σεπτέμβρη να βάλουμε μπροστά το νέο φύλλο.

Έτσι κι αλλιώς οι εξελίξεις στον ΟΤΕ έχουν πάρει ένα δραματικό χαρακτήρα και δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτούμε από πλευράς ύλης. Το μόνο ζήτημα που θα μας απασχολήσει έντονα τις επόμενες ημέρες θα είναι η εξέλιξη σε σχέση με την υλοποίηση της απόφασης που έχουν δεσμευτεί να πάρουν σχετικά με τα μειωμένα ταχυδρομικά τέλη των εντύπων.

Δεν είναι παίξε - γέλασε αυτό. Για έντυπα όπως η ΦΩΝΗ που κυκλοφορούν σε μεγαλύτερο από 6.500 φύλλα τιράζ αυτό έχει μια ξεχωριστή σημασία...

Το παρακολουθούμε από κοντά και θα επανέλθουμε πολύ σύντομα και πάντως μόλις έχουμε σαφείς ενδείξεις για το πού πάει το πράγμα.

Για την ώρα ευχαριστώ από καρδιάς, όσους και δεν ήταν καθόλου λίγοι αυτοί, βοήθησαν ουσιαστικά, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο για να ολοκληρωθεί αυτή η έκδοση, καθώς και την Αμαλία με την Μάρθα, τις γραφίστριες με τις οποίες δουλέψαμε τη ΦΩΝΗ.

Το έγγραφο που μας έστειλε ο Κώστας Σκηνιώτης και μας έβαλε... ψύλλους στ' αυτιά, σε σχέση με το τι ετοιμάζουν στο χώρο του Τύπου. Σκέτη καταστροφή θα 'ναι αν υλοποιηθούν τα σενάρια τους...

Έτοιμος και ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

Αυτό είναι το νέο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Πατήστε ΕΔΩ για να το δείτε όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένο την ερχόμενη εβδομάδα...

Τα καταφέραμε!... Σε μια βδομάδα ολοκληρώσαμε την έκδοση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Οι οργανωμένες κινήσεις και η καλή συνεννόηση με τον πρόεδρο του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ βοήθησε σ' αυτό. Καθόλου τυχαίο, αν σκεφτεί κανείς την καλή συνεργασία που έχουμε, δεκάξι χρόνια τώρα.

Τη Δευτέρα το πρωί χρειάστηκε να πάω στον Πειραιά, στο Μουσείο Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου για να πάρω τις διορθώσεις. Τις είδαμε και μπόρεσα να τις πάω στο τυπογραφείο για να τις δουλέψει η Κατερίνα.

Μια και μισή το μεσημέρι ήταν έτοιμη. Ειδοποίησα τον Μανώλη και ήρθε από εκεί... Μέσα σε μια ώρα την είχαμε δει, είχαμε τσεκάρει τις αλλαγές και δώσαμε το «τυπωθείτω».

Χρειάστηκε η... παρέμβαση της Ελευθερίας για να διορθώσουμε, εκ των υστέρων, δυο λαθάκια, ένα στην πρώτη και ένα στη δεύτερη σελίδα. Προλάβαμε και τα κάναμε.

Και στο μεταξύ η Κατερίνα μου έδωσε στο στικάκι μου το PDF για να το ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου και στην ιστοσελίδα του Σωματείου... Δεν έχει μέσα τις διορθώσεις της Ελευθερίας, αλλά δεν πειράζει, στο χαρτί θα υπάρχουν.

Η πρώτη από τις δύο επείγουσες εργασίας που είχα, όταν επέστρεψα από τις διακοπές μου ολοκληρώθηκε. Τώρα το βάρος έχει πέσει όλο στη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ, να πάρει κι αυτή το δρόμο της σήμερα για το πιεστήριο. Να προλάβουμε και τις ημερομηνίες. Λείπει κι ο Αντώνης Παναγιωτακόπουλος σε άδεια κι αισθάνομαι την υπευθυνότητα ακόμη περισσότερο...

Μόνο να μη συνεχίσουν τα τεχνικά προβλήματα με τη ΔΕΗ στην ΠΕΤ ΟΤΕ που κάνει αφόρητη το κλίμα χωρίς αιρκοντίσιον και δυσκολεύουν την τεχνική επεξεργασία του εντύπου. Ευτυχώς που είναι κοντά ο Βασίλης με τον Νεκτάριο και βοηθούν με το καθαρό μυαλό τους, όσο γίνεται...

Καύσωνας, προσοχή χανόμαστε!

Εικόνες από την Κρήτη που έζησα στις φετινές διακοπές μου. Γη και καθαρός ουρανός...


Ρωμαϊκό πιεστήριο σύνθλιψης ελιών. Τεραστίων διαστάσεων σκαλιστή πέτρα πάνω στο δρόμο, λίγο πιο έξω από το χωριό Σμάρι. Αφημένη στην τύχη της. Ευτυχώς από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο σε μια απόσταση μόλις 10 μέτρα μοιάζει σαν ένα μεγάλος βράχος, αφού φαίνεται η πίσω του πλευρά.


Ρωμαϊκό κτίσμα που αποκαλύφθηκε τυχαία όταν οι μπουλμτόζες άνοιξαν το δρόμο για το Σμάρι. Η κ. Δέσποινα Χατζηβαλιάνου έκανε την έρευνα. Η τοιχοποιεία είναι ορατή και σε πολύ καλή κατάσταση.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/07/2011

Θα ήθελα να μη μιλήσω για πολιτική σήμερα, είναι άλλωστε τόσα πράγματα, που δεν ξέρεις πιο να πιάσεις και πιο να αφήσεις. Θα το κάνω μια από τις επόμενες εβδομάδες. Για την ώρα θέλω να εγκλιματιστώ λίγο μετά την επιστροφή μου στους χώρους δουλειάς από την άδεια.

Όχι δεν παραπονιέμαι που άλλοι συνάδελφοι έφυγαν καθώς γύρισα εγώ, έτσι συμβαίνει συνήθως και ο κύκλος συνεχίζει να λειτουργεί, τα γρανάζια του συστήματος να δουλεύουν στους χαμηλωμένους ρυθμούς. Μήπως δεν έγινε έτσι κι όταν έλειψα εγώ;

Το πρόβλημα είναι η ζέστη. Η ανυπόφορη κατάσταση στην πόλη. Όπου χωρίς αιρκοντίσιον νιώθεις ανασφαλής κι ανήμπορος να εργαστείς στοιχειωδώς και να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις σου. Πόσο θα κρατήσει αυτό; Πόση υπομονή πρέπει να διαθέτουμε για να τη βγάλουμε «καθαρή»; Ποιοι θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε το πρόβλημα; Όταν ο καύσωνας «χτυπάει» 42άρια, μάλλον είναι δύσκολες οι απαντήσεις.

Η δροσιά δεν κατοικεί στην Αθήνα. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς σ' αυτά τα τσιμεντένια κουτιά που μας υποχρέωσαν να ζούμε και που ο αέρας δύσκολα περνά ανάμεσα τους ακόμα και τις βραδινές ώρες.

Άσε που αισθάνεσαι ανασφαλής καθώς γιγαντώνεται η εγκληματικότητα κι αυτές οι καλοκαιρινές μέρες με τους περισσότερους κατοίκους να απουσιάζουν στις διακοπές, δημιουργούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για τους διαρρήκτες που κάνουν πάρτι.

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, που λέει και ο ποιητής. Μόνο οι τράπεζες λειτουργούν στην εντέλεια. Κι αυτές ως εισπρακτικοί μηχανισμοί, οπότε επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.

Ευτυχώς που «φορτώσαμε» τις μπαταρίες κι αντέχουμε... Κι ευτυχώς που οι χώροι που περνάμε το μεγαλύτερο χρόνο, ως εργαζόμενοι, κλιματίζονται επαρκώς. Το μόνο σημείο που λειτουργεί θετικά είναι το σημείο εκείνου του εγκεφάλου που έχουν αποθηκευτεί οι αναμνήσεις. Πλούσιες και μοναδικές το φετινό καλοκαίρι.

Δεν ήταν μόνο η θάλασσα, δεν ήταν το πράσινο, οι βόλτες έτσι χωρίς πρόγραμμα, οι μικρές αποδράσεις, η χαλαρότητα των διακοπών... Ήταν και η ψυχολογία που λειτούργησε θετικά, αφού η ψυχή απολάμβανε όσα απλόχερα της έδινε η καρδιά. Όταν μπορούμε να συνεισφέρουμε κι εμείς για το δικό μας μικρό παράδεισο...Αναμνήσεις, αντίδοτο στον καύσωνα..

.Χανόμαστε; Όχι βέβαια. Τα δύσκολαθα περάσουν. Σε λίγο, όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός των ημερών με τις ζέστες και η δροσιά θα 'ρθει, γιατί θα 'ρθει, το ΄χουμε ξαναδεί το έργο, όλα αυτά θα είναι ένα κακό παρελθόν.

Και οι ιστορίες που θα διηγούμαστε στις παρέες φίλων θα 'ναι για να γελάμε, σε απόσταση ασφαλείας από το «κακό». Έχει μάθει ο άνθρωπος να αντιμετωπίζει τέτοιες σκληρές καταστάσεις. Έτσι θα γίνει κι αυτή τη φορά...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...

Τονωτικές ενέσεις αισιοδοξίας

Μια βόλτα στα χωράφια, στις ελιές μου, με τα τζιτζίκια να 'χουν στήσει τρελό τραγούδι. Τι θέλει άνθρωπος για να νοιώσει καλά; Λίγα πράγματα, αλλά σε καλή ποιότητα... Το φετινό καλοκαίρι στην Κρήτη ήταν από τα πιο όμορφα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/07/2011

Η είδηση που διάβασα προχθές στις εφημερίδες με συγκλόνισε. Στην Ελλάδα και την Ιρλανδία, δυο χώρες που πλήττονται άγρια από τη λιτότητα που έχουν επιβάλει οι κοινοί δανειστές του ΔΝΤ αυξάνονται οι αυτοκτονίες ανθρώπων. Η κρίση σκοτώνει; Μάλλον, έτσι φαίνεται… Κι αυτό είναι το τραγικό της ιστορίας.

Δεν ξέρω για τους Ιρλανδούς, αλλά οι Έλληνες ήταν πάντα, φύσει αισιόδοξος λαός. Πόσο πολύ πρέπει να σφίξει ο κλοιός της οικονομικής καχεξίας για να φτάσει κανείς σ’ αυτό το σημείο, χωρίς επιστροφή;

Κοντά τέσσερις εβδομάδες τώρα στην Κρήτη είναι σα να ζω σε έναν άλλο πλανήτη… Βιώνουν κι εδώ οι άνθρωποι τις παρενέργειες της κρίσης, αλλά σίγουρα έχουν έναν δικό τους τρόπο για να τις ξεπερνούν. Χαμογελούν, λένε αστεία, κλείνουν την τηλεόραση που τρομοκρατεί, πίνουν τις ρακές τους και το κρασί τους, κρατούν τις παρέες τους, γλεντούν σε κάθε ευκαιρία και πάντως δεν είναι διατεθειμένοι να το βάλουν εύκολα κάτω, να σκύψουν μοιρολατρικά το κεφάλι, να αποδεχτούν το… ριζικό τους.

Γι’ αυτό τους χαίρομαι, μ’ αρέσει να τους παρακολουθώ σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, να κουβεντιάζω μαζί τους, να ζητώ να ακούσω τη γνώμη τους και να τη φιλτράρω για να επωφεληθώ. Κάτι τέτοιες ώρες αξιοποιώ τη δημοσιογραφική μου διαίσθηση, καλλιεργημένη χρόνια τώρα, που με βοηθά να αντιλαμβάνομαι καλύτερα τα πράγματα και να ερμηνεύω σωστά ή όσο γίνεται καλύτερα τα γεγονότα.

Παρακολουθώ τα γλέντια τους… Είναι όλοι εκεί, παρόντες… Ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες, δεν κλείνονται στον εαυτό τους, γελούν, πίνουν τραγουδούν, χορεύουν… Τύφλα να ‘χει ο καλύτερος ψυχοθεραπευτής. Οι άνθρωποι κάνουν μόνοι τους ψυχοθεραπεία με εκπληκτικά αποτελέσματα. Δεν είναι κατσούφηδες , συνεχίζουν να είναι κοινωνικά όντα, δεν μπαίνουν στο περιθώριο, αξιοποιούν τις στιγμές προς όφελός τους.

Τώρα εσείς, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα λέτε από μέσα σας πως δεν έχουν καμιά επιστημονική βάση. Έχετε δίκιο. Σίγουρα δεν έχουν επιστημονική τεκμηρίωση. Αποτελούν όμως διαπιστώσεις ενός ανθρώπου που έχει μάθει να «βλέπει» και να «ακούει». Να αφουγκράζεται τη λαϊκή σοφία και να αποκωδικοποιεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Κι αυτό, διαψεύστε με, δεν το έχουν όλοι. Οι περισσότεροι «μιλούν» και δεν ακούν ο ένας τον άλλον, «ζουν» στο ίδιο τόπο αλλά δεν επικοινωνούν, δεν «μοιράζονται», αλλά έχουν τον εαυτός τους ως το κέντρο της γης.

Παρ’ όλα αυτά δεν αναζητώ λύσεις εδώ. Υποτίθεται πως άλλοι, σπουδαγμένοι με μάστερ και ντοκτορά στις οικονομικές θεωρίες θα τις βρουν. Αν το θέλουν. Συμβούλους έχουν, μπορούν να απευθυνθούν και να τους ζητήσουν τη γνώμη τους.

Χρέος τους είναι να το κάνουν, αν πιστεύουν, έστω και το ελάχιστο από αυτά που λένε.

Εγώ θα μείνω σ’ αυτές τις τονωτικές ενέσεις αισιοδοξίας. Σε καιρούς μαύρης καταχνιάς, όπου η απαισιοδοξία, η έλλειψη ονείρων και στόχων κυριαρχούν, μια χαραμάδα αισιοδοξίας κάνει καλό μέσα μας . θα μπει λίγο φως και θα φωτίσει την καρδιά μας.

Ναι, έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε πως οι μέρες που θα ξημερώσουν για τα παιδιά μας δεν θα είναι τόσο μαύρες και άραχνες, πως θα ξεφύγουμε από την εθνική κατάθλιψη και θα ξανακάνουμε όνειρα σ’ αυτό το σύντομο πέρασμά μας από τη ζωή. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα, που δεν είναι εύκολο να καταγραφούν στα στενά περιθώρια ενός άρθρου «ευχαριστώ» τους ανθρώπους αυτούς που μου άνοιξαν την ψυχή τους και μου πρόσφεραν από το περίσσευμά τους…

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην τακτική στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA