[Γνώμες] Νοητική εφεδρεία
Η μουσική, λένε, εξημερώνει τα ήθη. Πολύ περισσότερο ένα βιολί στα χέρια μιας βιρτουόζας εκτελέστριας...

- Της Ελενας Ακρίτα από ΤΑ ΝΕΑ της 8/10/2011
Χθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές...
Ιστορική προέλευση: Το Πάσχα ήταν γιορτή των Εβραίων την οποία τηρούσαν σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο. Ο Χριστός όμως το κατάργησε και το αντικατέστησε με την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του. (1 Κορινθίους 11:24) Το Πάσχα εισάχθηκε στη Χριστιανοσύνη μετά τους αποστολικούς χρόνους.
Ο καθηγητής θεολογίας Ν. Καλογεράς αναφέρει ότι “οι πρώτοι που εισήγαγαν τις ετήσιες γιορτές των Ιουδαίων στην εκκλησία δίνοντάς τους έννοια χριστιανική, ήταν οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, οι οποίοι και μετά τη μεταστροφή τους στη Χριστιανοσύνη εξακολουθούσαν να τηρούν τις γιορτές του ιουδαϊκού νόμου”. (Χριστιανική Αρχαιολογία, σ. 134, Αθήνα 1902, Έκδοση Α. Κωνσταντινίδης)
Ωστόσο, η Αγία Γραφή καταδίκαζε εκείνους που επέμεναν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο.—Γαλάτες 4:9-11.
Κουνέλια και λαγοί: Αυτά είναι σύμβολα της γονιμότητας τα οποία «προέρχονται από αρχαίες τελετουργίες και συμβολισμούς ειδωλολατρικών γιορτών της άνοιξης που γίνονταν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή». —Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).
Αβγά: Οι ιστορικοί συνδέουν τα αβγά του Πάσχα με τις ανοιξιάτικες γιορτές της γονιμότητας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Στίλπων Κυριακίδης, σε ειδική μελέτη του, τα συνδέει με την προσφορά αβγών κατά τη λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο Άττις, ο Άδωνις και άλλοι. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άττιος γιορτάζονταν από 22 έως 25 Μαρτίου, «όπως περίπου και το Πάσχα».
Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, ακολουθώντας παραδόσεις και έθιμα που τον δυσαρεστούν. (Μάρκος 7:6-8)
Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:17 αναφέρει: «“Βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”». Επομένως, όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, δεν γιορτάζουν αυτή τη γιορτή.
Το Πάσχα είναι ο Ιουδαϊκός εορτασμός της θεϊκής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513 Π.Κ.Χ. Ο Θεός, έδωσε εντολή στους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το σπουδαίο γεγονός κάθε χρόνο τη 14η ημέρα του ιουδαϊκού μήνα Αβίβ, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Νισάν.—Έξοδος 12:42· Λευιτικό 23:5.
Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «προσπέραση» και αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, ο Θεός γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη συμφορά που θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:27· 13:15)
Προτού επιφέρει ο Θεός αυτή την καταστροφική πληγή, είπε στους Ισραηλίτες να τινάξουν στο ανώφλι και στους παραστάτες της πόρτας των σπιτιών τους το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού. (Έξοδος 12:21, 22, υποσημείωση). Ο Θεός θα έβλεπε αυτό το σημείο και θα “προσπερνούσε” τα σπίτια τους, γλιτώνοντας έτσι τα πρωτότοκά τους.—Έξοδος 12:7, 13.
Ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. και αμέσως μετά εγκαινίασε έναν νέο εορτασμό: το Δείπνο του Κυρίου. (Λουκάς 22:19, 20· 1 Κορινθίους 11:20) Το γεύμα αυτό αντικατέστησε το Πάσχα, επειδή τηρείται σε ανάμνηση της θυσίας “του Χριστού [ο οποίος είναι] το πασχαλινό αρνί”. (1 Κορινθίους 5:7)
Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από την πασχαλινή θυσία επειδή ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο.—Ματθαίος 20:28· Εβραίους 9:15.
Η μουσική, λένε, εξημερώνει τα ήθη. Πολύ περισσότερο ένα βιολί στα χέρια μιας βιρτουόζας εκτελέστριας...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/10/2011
Αχ πώς τους αρέσουν τα μεγάλα λόγια! Γι' αυτή την υπερφύαλη Πολιτεία λέω και τους διαχειριστές της που όταν δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη μας για να μας κλέψουν ότι βρουν, αναλώνονται σε κορώνες εκσυγχρονιστικές που θέλουν όμως δουλειά προκειμένου να υλοποιηθούν.
Δείτε τι έγινε με την φοροκάρτα: Την παρουσίασαν σαν ένα μέσο που θα μπορούσε να μας απαλλάξει από το να μαζεύουμε του κόσμου τις αποδείξεις, εντελώς απαραίτητες όμως προκειμένου να υπάρξει μια μικρή φοροαπαλλαγή και να μετριάσει την κατάσταση από την φοροεπιδρομή που έχουμε υποστεί.
Είδαμε λοιπόν τα... διαφημιστικά ρεπορτάζ στις ειδήσεις των τηλεοπτικών δελτίων, διαβάσαμε και τα ανάλογα κομμάτια στις εφημερίδες, σταυροκοπηθήκαμε που στην Ελλάδα είμαστε τόσο... προχωρημένοι και σπεύσαμε στο πλησιέστερο υποκατάστημα τραπέζης την προηγούμενη Δευτέρα, όταν όλοι μας διαβεβαίωναν ότι ήταν έτοιμη, για να την προμηθευτούμε.
Αμ δε... Σιγά που θα είχαν φροντίσει να είναι η κάρτα στις τράπεζες προκειμένου να τη διαθέσουν στους πολίτες... Αλλά άντε τώρα και πες ότι την πήραμε, πού θα την χρησιμοποιήσουμε;
Είναι άραγε έτοιμη η αγορά να υποδεχθεί μια τέτοια καινοτομία; Καθόλου. Από την τηλεόραση το έμαθαν οι άνθρωποι που έχουν μαγαζιά. Πέρα από το γεγονός ότι με την ύφεση που επικρατεί στην αγορά δεν μπορούν να σταυρώσουν πελάτη, το μόνο που τους έλειπε είναι να στείλουν έγγραφο στην αρμόδια διεύθυνση πληροφορικών συστημάτων προκειμένου να δουν τι μηχάνημα θα πάρουν, πώς και πού θα το συνδέσουν για να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τις φοροκάρτας.
Μ' αρέσει που λένε πως οι επιχειρήσεις υποχρεούται να διαθέτουν τερματικό point of sales (pos) απ' όπου θα περνά η κάρτα, ώστε να καταγράφονται το ποσόν και τα στοιχεία της απόδειξης.
Το αλαλούμ δεν έχει τέλος. Την ώρα που, υποτίθεται ότι όλα είναι έτοιμα για να λειτουργήσει η φοροκάρτα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Δημήτρης Ασημακόπουλος, δηλώνει ότι το μέτρο βρίσκεται ακόμα σε πιλοτικό στάδιο και προέβλεψε ότι οι επιχειρήσεις που δέχονται κάρτες θα προσαρμοστούν σχετικά εύκολα, αρκεί να υπάρξει εύλογο χρονικό διάστημα για την πλήρη εφαρμογή του μέτρου...
Αυτά τα ωραία με τη φοροκάρτα, που παρεπιπτόντως, είδαν όλο αυτό το καιρό με τους φόρους που έχει... τρομοκρατήσει τον κόσμο και της άλλαξαν όνομα. Την έβγαλαν «Κάρτα αποδείξεων».
Δεν υπάρχει λοιπόν κανείς λόγος να βιαστείτε να πάτε να την προμηθευτείτε. Αφού το σύστημα λειτουργεί πιλοτικά γιατί να είμαστε εμείς τα πειραματόζωα τους;
Εξάλλου με τις... σταθερές πολιτικές που εφαρμόζουν κανείς δεν ξέρει αν το μέτρο θα ισχύσει αμέσως μόλις ολοκληρώσει την πιλοτική του φάση... Διότι κάθε μέρα που περνάει, μέχρι το τέλος της χρονιάς, στους δύο μηνες που απομένουν, όλο και κάποιο νέο φόρο θα «εμπνευστούν» προκειμένου να καλύψουν τις απαιτήσεις των τροϊκανών.
Εκφράσεις του τύπου «Δεν θα γίνουμε Ινδία στους μισθούς» που καταλογίζονται ως πρωθυπουργικές αντιδράσεις είναι για γέλια. Κυβέρνηση είστε παλικάρια, εσάς εξέλεξε ο ελληνικός λαός κι εσείς έχετε την ευθύνη να κάνετε πολιτικές, όχι της τρόικας και των δανειστών μας. Λύστε αυτά τα... μικρά ζητήματα και μετά θα βρείτε τον τρόπο να προετοιμαστείτε σωστά και για την φοροκάρτα...
Αυτή η πρώτη σελίδα του ΚΡΕΟΝΤΑ, του φύλλου που ολοκληρώσαμε την έκδοση του τεύχους 24, σήμερα. Πατήστε ΕΔΩ αν θέλετε να τη διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει σε λίγο, τυπωμένη.
Χρειάστηκε ένα ραντεβού, μια Παρασκευή του Σεπτέμβρη, απόγευμα στην ταβέρνα «Ο Κήπος», εκεί στην Κρέοντος με τη Σούλα και την Βαγγελίτσα. Κράτησα μερικές σημειώσεις για τα ζητήματα με τα οποία θα έπρεπε να ασχοληθούμε. Αυτό ήταν... Μια σπίθα αρκεί. Και η «φωτιά» είναι δεδομένη... Κάπως έτσι βγάλαμε και το τ. 24 της εφημερίδας ΚΡΕΟΝΤΑΣ, το έντυπο του ομώνυμου τοπικού εξωραϊστικού συλλόγου.
Μια εβδομάδα χρειάστηκε για να μπει όλο το υλικό στη σειρά του. Να βγουν οι φωτογραφίες, να γραφτούν τα κείμενα. Και ο Νίκος του τυπογραφείου χρειάστηκε ένα Σαββατοκύριακο για να ολοκληρώσει το κασέ. Δευτέρα πρωί βρήκα το PDF στο e-mail μου. Το μεσημέρι το είδαμε με τη Σούλα και την Τρίτη 4/10 το μεσημέρι έφυγε για το πιεστήριο. Μέσα στη βδομάδα θα την πάρουν στα χέρια τους για να τη μοιράσουν...
Σε τέτοιους καιρούς είναι ωραίο να ολοκληρώνεται γρήγορα μια έκδοση. Εμένα βέβαια είναι η δουλειά μου και μ' αρέσει όλη η διαδικασία της έκδοσης, αλλά σκέφτομαι κι αυτούς που πρέπει να επωμιστούν διπλάσια ταχυδρομικά έξοδα, μετά τις αποφάσεις του Αυγούστου και προσπαθώ να είμαι κοντά τους και να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν την προσπάθεια.
Η υπεύθυνη ενημέρωση είναι όπλο δυνατό στα χέρια του απλού κόσμου και γι' αυτό στοχεύουν πάνω του οι κυβερνώντες. Θέλουν να απογοητευτούν, να σταματήσουν την προσπάθεια για να μπορούν αυτοί που ασκούν την εκάστοτε εξουσία να χειραγωγούν την ενημέρωση.
Άλλος ένας λόγος να είμαι χαρούμενος όταν ολοκληρώνεται μια προσπάθεια. Ούτε κι αυτή τη φορά τους πέρασε, λέω κιαι χαμογελώ...
Το σημερινό πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, όλο αισιοδοξία στο ξεκίνημα ενός νέου μήνα. Πόσο να αντέξει η ψυχολογία των ανθρώπων;...
Άλλη μια επιλογή από κείμενα του σεβαστού από τη σημερινή του στήλη στα ΝΕΑ, ΜΑΤΙΕΣ Λευτέρη Παπαδόπουλου. Αξίζει να της ρίξετε μια ματιά. Και μόνο να παρακολουθήσετε τον τρόπο που σκέφτεται ένας πνευματικός άνθρωπος είναι κέρδος, ακόμα κι αν έχετε τις επιμέρους διαφωνίες σας.
Ιδού το εξαιρετικό κείμενο του:
Φοβάμαι ότι βρίσκεται σε απόγνωση ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτός ο πανέξυπνος, εργατικός και με μεγάλο ταλέντο πολιτικός. Απόγνωση που οφείλεται στο γεγονός ότι η - σε φριχτή κατάσταση - ελληνική οικονομία τού ζητάει να τετραγωνίσει τον κύκλο και μάλιστα σε δυο, τρεις, τέσσερις εβδομάδες! Γίνονται αυτά τα πράγματα; Ή, όπως έλεγε ο Τσιτσάνης για τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον πατέρα του, «γίνεται ο Κλικλής Λευτέρης;».
Τι μπορεί να κάνει ο Βενιζέλος μπροστά σε αυτό το χάος; Τη μια βρίσκεται στην Αμερική, την άλλη στη Γερμανία, την παράλλη στην Πολωνία και τράβα κορδόνι. Και όποτε είναι στην Αθήνα, το πρωί θα έχει Κυβερνητική Επιτροπή, το μεσημέρι Υπουργικό Συμβούλιο και το βράδυ συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, αν ο Παπανδρέου δεν έχει φύγει στο εξωτερικό για να συναντήσει τη Μέρκελ, να κουβεντιάσει με τον Ομπάμα ή να προεδρεύσει της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Και όλα αυτά, σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα καίγεται! Χιλιάδες εργαζόμενοι πιάνουν τις εισόδους των υπουργείων και δεν αφήνουν τους υπουργούς να πάνε στα γραφεία τους. Αλλοι χιλιάδες επίσης βγαίνουν στους δρόμους, μετέχοντας σε συλλαλητήρια. Και ακόμη πιο πολλοί αποφασίζουν στάσεις εργασίας, φωνάζουν «δεν πληρώνω», αφήνουν την πρωτεύουσα χωρίς συγκοινωνίες. Αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι όταν βλέπουν στα «εξήντα» τους να τους απειλεί η εργασιακή εφεδρεία, τα έσοδά τους διαρκώς να λιγοστεύουν και το σκοτάδι στην άκρη του τούνελ να γίνεται ολοένα πιο πυκνό; Να μην αντιδράσουν;
Δράμα η κατάσταση! Και ο εν απογνώσει - είπαμε - Βενιζέλος κάθε μέρα αποφασίζει και καινούργια μέτρα, ελπίζοντας ότι μπορεί να αντιμετωπίσει το αδιέξοδο. Αλλά αυτά τα μέτρα προκαλούν σύγχυση, ενώ πολλές φορές συγκρούονται με νόμους του Παπακωνσταντίνου, τον οποίο ο φίλος του ο Παπανδρέου απήλλαξε από το φορτίο του «Οικονομικών» και τον έστειλε στο «Περιβάλλοντος», της Μπιρμπίλη. Η οποία Μπιρμπίλη, επίσης φίλη του Πρωθυπουργού, αράζει τώρα στο Παρίσι με έναν ηγεμονικό μισθό...
Εβλεπα προ ημερών τον Ρέππα σε μια εκπομπή του Πρετεντέρη. Τον αγέρωχο Ρέππα, που άλλοτε η γλώσσα του πήγαινε ροδάνι και το ύφος του σήμαινε «δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου». Ε, λοιπόν, ακόμη και αυτός ο πολιτικός έδειχνε καταπτοημένος. Απαντούσε στις διάφορες ερωτήσεις σαν να ήταν συνεχώς σε στάση άμυνας. Οφείλω να επισημάνω και τούτο: είναι από τους ελάχιστους, τους 5-6 υπουργούς που εμφανίζονται στην τηλεόραση για να υπερασπιστούν, στον βαθμό που τους παίρνει, την κυβερνητική πολιτική. Οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του λουφάρουν. Δεν βγαίνουν στα τηλέφωνα ή απαντούν με μισόλογα και ήξεις αφήξεις.
Πάντως, και για να επανέλθω στο υπουργείο Οικονομικών, αυτή η ιστορία με τις αποδείξεις είναι σκέτο τρελοκομείο. Ας δει, αν βρει καιρό, ο Βενιζέλος το κείμενο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στα «ΝΕΑ» της Πέμπτης (προχθές). Το χιούμορ, μερικές φορές και ιδίως σε κρίσιμες εποχές, σπάει κόκαλα.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Ας ελπίσουμε ότι την ερχόμενη εβδομάδα θα ανοίξει κάπως ο ορίζοντας. Αλλωστε, καλό είναι να σκεφτόμαστε πού και πού και τα θαύματα. Σε θαύματα, προφανώς, πιστεύουν και οι νεοδημοκράτες. Που ομνύουν, στην περίπτωση που το κόμμα τους σχηματίσει κυβέρνηση, ότι θα επαναπροσλάβουν τους «έφεδρους», χωρίς να υπάρχει φράγκο στα ταμεία...
Έτσι τους χρειάζεται... Οι άνθρωποι έχουν χιούμορ και τους δουλεύουν κανονικά... Φυσικά τέτοιες εικόνες μην περιμένετε να τις δείτε από τα μεγάλα... σοβαρά κανάλια. Αυτά έχουν τις τουρκικές σαπουνόπερες να προβάλλουν...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/10/2011
Από την ημέρα που είδα να πέφτει στο κεφάλι του Μανώλη Όθωνα το αυγό από την κοπέλα στα blogs προσπαθώ να δώσω μια ερμηνεία στο γεγονός... Θέλω να είμαι αντικειμενικός αλλά δεν μπορώ. Συμβαίνει να γνωρίζω προσωπικά τον Ρεθυμνιώτη βουλευτή και υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Την κοπέλα δεν τη γνωρίζω. Μετά τη σύλληψή της άρχισα να μαθαίνω περισσότερα γι' αυτήν. Έμαθα κατ' αρχήν το όνομά της: Μαρίνα Δημητριάδου. Διάβασα τη συνέντευξή της στην ΠΑΤΡΙΔΑ, είδα και την ανάρτησή της στο e-net, κάτι άρχισα να καταλαβαίνω...
Μπορεί η καταγωγή της να είναι από την Κύπρο, αλλά η Μαρίνα έχει επτά χρόνια που ζει στην πόλη του Ρεθύμνου. Γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, είναι στα 33 της ήδη επιστήμων και υποψήφια διδάκτωρ Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Επομένως η πράξη της, να πετάξει δυο αυγά μπροστά στις κάμερες που κατέγραψαν το γεγονός, δεν είναι κάτι που μπορεί να οριοθετηθεί στο πλαίσιο προσωπικών διαφορών.
Πολιτικά ήταν τα κίνητρα και μόνον πολιτικά. Η ίδια υποστηρίζει ότι “δεν προτείνει την αυγοβολή ως λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι σοβαρό. Βρισκόμαστε σε μια βαθύτατη κρίση αξιών, κλονίζεται η αξιοπρέπεια και η τιμή μας και η λύση δεν μπορεί να είναι ατομική. Η κίνησή μου ήταν συμβολική, αλλά δεν το προτείνω ως λύση. Οι λύσεις πρέπει να είναι συλλογικές με κοινές αποφάσεις”.
Ο λόγος της είναι συγκροτημένος. Οι απαντήσεις της στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου Θάνου Περβολαράκη προσεκτικές. Δείχνει άτομο αποφασισμένο, που ξέρει τι θέλει και το πιο σημαντικό, γιατί το θέλει. Θεωρεί ότι η πράξη της κινήθηκε από “αγανάκτηση ενάντια στις προκλήσεις που αισθάνομαι ότι υφίσταμαι εδώ και πολύ καιρό από τον κ. Όθωνα”.
Και για να μην παρερμηνευθεί αυτό προσθέτει: “Δείτε, τα ψήφισε όλα, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, το νόμο για την Παιδεία που καταδικάζει τα Πανεπιστήμια. Είναι υπουργός Δημόσιας Τάξης και να αφήσουμε τα περί προστασίας του πολίτη, γιατί αυτό το πράγμα δεν υπάρχει. Είναι ο υπουργός που έχει πνίξει την Ελλάδα στα δακρυγόνα σε κάθε δίκαια αυτοδίκαιη διαμαρτυρία. Υφίσταμαι ψυχική και σωματική βλάβη από τον κ. Όθωνα για τις πράξεις της κυβέρνησης στην οποία ενεργά συμμετέχει και έχει νευραλγική θέση. Για όλα αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή εναντίον μας και υφιστάμεθα, είναι υπόλογοι και θα πρέπει να καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, αυτοί και όχι εγώ, επειδή ήμουν αυγοβόλος”.
Και συνεχίζει:
“Στην προσωπική του ζωή μπορεί ο κ. Όθωνας να είναι ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος, αυτό δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που βλέπω είναι η προσωπική βλάβη που υφίσταμαι και τις κατ' εξακολούθηση προκλήσεις της δράσης του και σε αυτή ακριβώς την πρόκληση αντέδρασα”.
Εδώ θα βάλω μια τελεία. Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε τι λέει η κοπέλα αναζητείστε τη συνέντευξη. Αυτό που εγώ θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά. Χρειάζεται ψυχραιμία και νηφαλιότητα για να “διαβάσεις” την ουσία της είδησης.
Εδώ δεν πρόκειται για μια “τρελή” που αντιδρά με έναν παράλογο τρόπο, αλλά για ένα σαφώς πολιτικοποιημένο άτομο που αναλαμβάνει την ευθύνη για την πράξη του.
Το σημαντικό είναι ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με την πολιτική που επιβάλει η τρόικα, τέτοια και άλλα περιστατικά θα ενταχθούν στην καθημερινότητά μας. Και οι πολιτικοί μάλλον θα χρειαστεί να έχουν περισσότερες ανοχές. Έτσι κι αλλιώς το επάγγελμά τους στο άμεσο μέλλον θα χαρακτηριστεί επικίνδυνο και ανθυγιεινό. Και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουν όσοι θα συνεχίσουν να ασχολούνται με αυτό το σπορ. Εδώ είμαστε και θα το δούμε, είμαι βέβαιος.
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!