Αυτό είναι το φύλλο της «Εφημερίδας της ΕΚΑΠ» τ. 7 που θα κυκλοφορήσει σε λίγο. Πατήστε ΕΔΩ για να το διαβάστε όπως είναι τυπωμένο...

Αυτή τη φορά παρ' όλο που και υλικό πολύ υπήρχε και καλή διάθεση από όσους συμμετέχουν στην Συντακτική Ομάδα η «Εφημερίδα της Ακαδημίας Πλάτωνα» άργησε λιγάκι να βγει. Φταίει ίσως το γεγονός πως όλοι είμαστε
πιεσμένοι από τις δουλειές μας, από την κατάσταση γύρω μας, την παραμελήσαμε λίγο.

Όχι, δεν είναι έξω από τις προθεσμίες μιας τριμηνιαίας έκδοσης. Όχι. Το αντίθετο. Και μέσα στους χρόνους είναι και πολύ καλό περιεχόμενο θεμάτων έχει. Ίσως επειδή, γενικά, τα παιδιά που συμμετέχουν στην Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) έχουν πολύ καλή διάθεση με ότι καταπιάνονται και φέρνουν σε πέρας ότι αναλαμβάνουν με χαρακτηριστική υπευθυνότητα για εθελοντισμό και χωρίς να βαρυγκομά κανείς.

Έτσι γίνεται παντού... Σε όλες τις δράσεις και στην εφημερίδα, η οποία, αν την ξεφυλλίσετε, θα διαπιστώσετε πως έχει εξαιρετικά θέματα, δουλεμένα με πολύ κέφι, χρηστικά, βατά, χωρίς περίπλοκες φιλοσοφικές αναζητήσεις, αλλά με το ρεαλισμό που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που έχουν διάθεση για προσφορά...

Το ωραίο είναι ότι η ομάδα έχει «δέσει» και υπάρχει αυτή η καλή συνενόηση ώστε όλα τα ζητήματα να συζητιούνται, πριν το τελικό PDF να υπάρχει μια... περιφορά των έτοιμων σελίδων ώστε να εντοπιστούν τυχόν λάθη και αβλεψίες και μετά η εφημερίδα οδηγείται στο τυπογραφείο για φίλμ, τσίγκους, εκτύπωση, βιβλιοδεσία, διανομή.

Το τελευταίο κομμάτι, λόγω επαγγελματικών γνώσεων, το έχω αναλάβει. Έχω στα χέρια μου το στικάκι με το PDF από την Τετάρτη το μεσημέρι. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το πάω στο εργαστήριο να γίνει φίλμ και να μονταριστεί την ίδια ημέρα. Ο χρόνος που «έχασα» για να πάω από το Πέραμα στα Παλούκια και να επιστρέψω, ήταν περισσότερος από όσο είχα υπολογίσει.

Το έκανα λοιπόν χθες... Δε χάθηκε ο κόσμος. Συμβαίνουν οι αναποδιές... Ο Άγγελος με το πιεστήριο του ίσως καταφέρει να κερδίσει αυτό το λίγο χαμένο χρόνο. Κι αν είμαστε λίγο τυχεροί μπορεί να την έχουμε στα χέρια μας την Κυριακή...
Αν έτσι συμβεί, θα ειδοποιηθούμε, φαντάζομαι, από τους αρμόδιους συναδέλφους της ΕΚΑΠ για το μοίρασμα της στη γειτονιά μέχρι την Κυριακή.

Έτσι γίνεται συνήθως. Το e-mail κάποιες στιγμές παίρνει φωτιά. Με μαζικές αποστολές και μέσα από το Blog ή το Facebook της ΕΚΑΠ ειδοποιούμαστε για τις δράσεις. Και δηλώνει ανταπόκριση όποιος μπορεί. Αλλά πρέπει να έχουμε σημαντικό λόγο για να μην μπορούμε. Γι' αυτό συνήθως, λέμε ναι.

Θέλω τώρα να καταθέσω μια σκέψη που έκανα όταν άκουσα κάποια παιδιά της ΕΚΑΠ, πριν δυο χρόνια περίπου να θέλουν να βγάλουμε εφημερίδα. Βγάζαμε τότε το ΜΗΝΥΜΑ για ΟΛΟΥΣ, ένα αξιόλογο περιοδικό στην Κολοκυνθούς. Μου φάνηκε πως θα ήταν δύσκολη υπόθεση, πως δεν θα τα καταφέρναμε. Διαψεύστηκα. Βλέπω τώρα την «Εφημερίδα της ΕΚΑΠ» να... πετά και το ΜΗΝΥΜΑ να έχει μια κάμψη που θα έπρεπε να μας προβληματίσει...

• Άλλη μια ανοιχτή επιστολή, η δεύτερη, του Κώστα Βαξεβάνη στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Δείτε την ΕΔΩ.
• Κι ένα εξαιρετικό κείμενο από την επικαιρότητα του Πιτσιρίκου ΕΔΩ.
• Κι ένα κείμενο από το ΠΟΝΤΙΚΙ ΕΔΩ.
  

Η TV έχει και OFF... Δοκιμάστε το και προσπαθήστε να έρθετε σε επαφή ο ένας με τον άλλο, να μιλήσετε, να ανταλλάξετε απόψεις και ιδέες, έτσι γεννιούνται συνειδήσεις και ζυμώνεται ο κόσμος ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί κάτι καλύτερο.... Ούτε από την τηλεόραση ούτε από το ίντερνετ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 05/11/2011

Συχνά το πολιτικό θερμόμετρο είναι σε αναντιστοιχία με την κατάσταση που επικρατεί έξω από πλευράς καιρικών συνθηκών. Καύσωνας στην πολιτική, παγετώνας στον καιρό. Τη βδομάδα που μας πέρασε με τη παραιτήσεις, τις αποστασιοποιήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, τα μέχρις πρωίας υπουργικά συμβούλια, την προαναγγελία δημοψηφίσματος που εφερε και τους τριγμούς, ήταν όντως πολύ «καυτή».

Την Τρίτη είχαμε τα πιο ενδιαφέροντα. Όχι πως και οι επόμενες μέρες δεν είχαν την ίδια ένταση... Θα έλεγα μάλιστα ότι τα γεγονότα που ακολούθησαν την έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η Ν.Δ. φυσιολογικά ζητά εκλογές εδώ και τώρα, θεωρώντας ότι θα επωφεληθεί από την καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και τα άλλα κόμματα για τους δικούς τους λόγους.

Η αριστερά μάλιστα οργάνωσε συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας στα οποία πήραν μέρος πολλοί Έλληνες πολίτες. Ωστόσο τίποτα δεν τελείωσε... Τα πάντα είναι και θα παραμείνουν ρευστά και τις επόμενες μέρες. Γιατί όμως τόση αναστάτωση; Τι ήταν αυτό που εξόργισε τόσο τους κυβερνητικούς βουλευτές, όσο και τα άλλα κόμματα, αλλά και τους Ευρωπαίους εταίρους μας, κυρίως εκείνους που εμφανίζονται να βάζουν πλάτη στην Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία, δηλαδή;

Είναι το ίδιο πράγμα που έκανε και τον ελληνικό λαό να αηδιάσει ακόμα περισσότερο με την εμμονή του Παπανδρέου να δηλώνει ότι θέλει με δημοψήφισμα καταφατική απάντηση για τη συμφωνία της 26-27/10.

Ο καθένας βέβαια για διαφορετικούς λόγους. Το μεγάλο πρόβλημα για το λαό είναι ότι τώρα, ύστερα από δύο Μνημόνια με σωρεία εισπρακτικών μέτρων σε βάρος του, με αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που ξαναφέρνουν στον ορίζοντα τον Μεσαίωνα, με φόρους στην ακίνητη περιουσία του, με απολύσεις και εφεδρείες, καλείται να «αναλάβει» με την ψήφο του την χρεοκοπία της χώρας η οποία όχι μόνο δεν απομακρύνεται παρά τους πανηγυρισμούς του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του, αλλά κάθε μέρα που περνάει έρχεται όλο και πιο κοντά...

Το χάσμα ανάμεσα στα κόμματα και τους πολίτες, έχω πλέον την αίσθηση, ότι είναι πολύ μεγάλο. Και δεν αναφέρομαι στα λίγα «τσιμενταρισμένα» κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής. Εκείνοι έχουν λόγους να κινούνται σ' αυτήν την κατεύθυνση και ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί.

Ο κόσμος έξω ζει το δικό του δράμα. Δεν έχει καμία διάθεση να παίξει τα παιχνίδια της εξουσίας. Και εν πάσει περιπτώσει οι ημερομηνίες πιέζουν υπερβολικά και ακόμα δεν γνωρίζουμε ούτε καν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, εάν αυτό τελικά γίνει, το οποίο θα τεθεί στην κρίση των πολιτών...

Την Πέμπτη οι εταίροι μας μας όρισαν ημερομηνία και ερώτημα για το δημοψήφισμα.

Κάθε μέρα που περνάει έχουμε νέα δεδομένα. Όλα παίζονται... Πόκερ πολιτικό το είπαν κάποιοι.Αλλά, αναρωτιέμαι, μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα με όρους χαρτοπαιγνίων; Και πώς είναι τόσο σίγουρος ο πρωθυπουργός ότι οι εκβιασμοί του θα περάσουν;

Ξέρει κανείς αλήθεια τι ακριβώς περιέχει η περίφημη συμφωνία; Όχι, διότι κανείς δεν μας έχει ενημερώσει και διότι πολύ απλά, ακόμα δεν έχει καθαρογραφεί από την Κομισιόν.

Και στο μεταξύ τα σενάρια σε σχέση με το «αντάρτικο» βουλευτών θα έχει φανεί, αν υπάρχει, μέχρι την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Θα γνωρίζουμε τι συνέβη χθες στη Βουλή με την ψηφοφορία... Για πρόσωπα και γεγονότα. Όσα τουλάχιστον τα ΜΜΕ θα φέρουν στη δημοσιότητα.

Η προσωπική αίσθηση είναι ότι η ώρα του τέλους για την κυβέρνηση αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα. Το κακό είναι ότι έχουν φροντίσει φεύγοντας να αφήσουν ένα ρημαδιό πίσω τους με θύματα όλους εμάς.

Και κάποιοι που σήμερα βγαίνουν στα... κεραμίδια, αύριο ως νέοι κυβερνώντες, θα τρίβουν τα χέρια τους για ότι παρέλαβαν και θα το συνεχίζουν. Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν τόσο καλά αυτοί...

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.

Χθεσινή φωτογραφία, εργαζομένων στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ έξω από τα γραφεία της, στην Μίνωος, 10 που δεν κυκλοφόρησε σήμερα λόγω της 24ωρης απεργίας...

Μέρα που είναι σήμερα ας ακούσουμε ένα τραγούδι της Βέμπος κι ας θυμηθούμε την ιστορία μας. Καλό κάνει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 29/10/2011

Θα ακούσουμε λόγους και λογίδρια αυτές τις μέρες λόγω της εθνικής επετείου... Οι ήρωες Έλληνες που αντέταξαν την περιφάνεια τους στον κατακτητή και είπαν το δικό του μεγάλο ΟΧΙ, αποτρέποντας τον εισβολέα Ιταλό από την κατοχή της Ελλάδας. Ήρθε βέβαια αργότερα, αλλά με τη βοήθεια των δυνάμεων του άξονα...

Όλα αυτά τα ξέρουμε από την ιστορία... Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές ως τώρα. Τα έχουμε εμπεδώσει... Μόνο που φέτος όλα θα είναι διαφορετικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα.

Κανείς δεν έχει κέφι για μεγαλόστομους πανηγυρισμούς. Η ΟΛΜΕ στο φετινό χαιρετισμό της επικεντρώνει την προσοχή της στη μεγάλη επίθεση που δέχεται ο κλάδος των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης ως δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι μάλιστα λάβουν μέρος στις παρελάσεις θα τους δούμε να φοράνε ένα μαύρο περιβραχιόνιο, ένδειξη πένθους.

Σ' αυτές τις εποχές ζούμε. Μην το ξεχνάμε...Κανείς δεν έχει διάθεση για ηρωισμούς. Η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα επίπεδα είναι απίστευτα μεγάλη. Κι αφού οι ηγέτες μας δεν έχουν, κατά πως διαπιστώνουμε, καμιά διάθεση να αρθρώσουν τα δικά τους ΟΧΙ, είναι η δικιάμας ώρα να το ξαναπούμε.

Ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι ένα μέρος των Ελλήνων έχει ξεφύγει από την εθνική κατάθλιψη που μας σπρώχνουν τα ΜΜΕ σ' αυτό και βγαίνει στους δρόμους στις μεγάλες διαδηλώσεις που οργανώνουν τα συνδικάτα.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι επανεξετάζουμε την έννοια της λέξης αλληλεγγύη και οργανωνόμαστε στις γειτονιές. Οι συνάνθρωποι μας σ' αυτό τον πόλεμο δεν πρέπει να νοιώθουν μόνοι. Είμαστε δίπλα τους. Δίνουμε κουράγιο και παίρνουμε δύναμη...

Η ιστορία επαναλαμβάνεται... Μόνο που αυτή τη φορά είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα. Ο εχθρός είναι καμουφλαρισμένος και χρειάζεται προσπάθεια για να τον αποκαλύψουμε. Και δεν χρειάζονται πια μεγαλόστομες διακηρύξεις και μεγάλα λόγια.

Απλά, λιτά, περιεκτικά... Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση. Και μοίρασμα. Λέμε ΟΧΙ στην απογοήτευση. Δεν βοηθά πουθενά αυτό. Στις μάχες που θα χρειαστεί να δώσουμε, τώρα και στο μέλλον, πρέπει να αντιτάξουμε τηναισιοδοξία μας και τη γροθιά μας.

Αυτός ο λαός έχει ιστορία. Και δεν γίνεται να την απεμπολήσει έτσι... Όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται πιο εμφανές. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην την έχει αγγίξει το πρόβλημα. Που να μην έχει έναν άνεργο ή έναν νέο που αδυνατεί να μπει στην παραγωγή.

Καμιά ανοχή δεν έχει διάθεση να επιδείξει σ' αυτούς που τον κορόιδεψαν, τον παραμύθιασαν και τώρα τον καλούν να... πληρώσει τα σπασμένα. Από το «λεφτά υπάρχουν» περάσαμε στην δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδο να πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Ας είναι τώρα έτοιμοι να δεχτούν τις δικές τους αρνήσεις, τα δικά τους ΟΧΙ που έχουν τις ρίζες του πίσω, βαθιά, στην ιστορία. ΟΧΙ λοιπόν σ' αυτούς που υφάρπαξαν την ψήφο τους με ψέματα και υποκρισίες. ΟΧΙ στους εθελόδουλους και υποταγμένους στην τρόικα και τα αφεντικά τους.

Οι απειλές για πτώχευση δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα. Έχουν ήδη χάσει τα πάντα. Το μόνο που κινδυνεύουν να χάσουν πια είναι οι αλυσίδες τους. Κι ένας ελεύθερος από τη φύση του λαός δεν είναι συνηθισμένος να δίνει και να δίνει και να δίνει, χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.

Να τώρα, παρασύρθηκα και ξανάγραψα για όλα αυτά που μας καίνε... Δεν το ήθελα έτσι το κομμάτι. Είναι που είναι μαυρισμένη η καρδιά μας με όσα βιώνουμε καθημερινά, αλλά δεν μου έβγαινε, όσο κι αν προσπάθησα... Εδώ είμαστε να το παλέψουμε μαζί. Ψηλά το κεφάλι. Θα τα καταφέρουμε...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.

Ας μην ξαναζήσουμε τέτοιες εικόνες... Πόλεμος τότε, η Ελλάδα σε καυτοχή, πόλεμος και τώρα, η Ελλάδα ξανά σε κατοχή...

Αυτό είναι το εξώφυλλο του νέου τεύχους 246 της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Για να την ξεφυλλίσετε πατήστε ΕΔΩ και θα την δείτε ή θα τη διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει τυπωμένη σε λίγο...

Την Τετάρτη το μεσημέρι ολοκληρώσαμε και το τεύχος 246 της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ, το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ. Όχι, δε μας δυσκόλεψε ιδιαίτερα αυτό το τεύχος αν και όσο πλησιάζουμε στις εκλογές του Σωματείου (για τον Φλεβάρη του 2012 προσανατολίζονται...) κάποιες μικρές συγκρούσεις στις μεγάλες κυρίως συνδικαλιστικές παρατάξεις, σχετικά με τον χειρισμό θεμάτων θα τις έχουμε.

Η ίδια η ζωή το έχει δείξει αυτό. Αλλά είμαστε οπλισμένοι με υπομονή και βοηθάει πολύ η εμπειρία που έχουμε τόσα χρόνια στη διαμόρφωση του εντύπου...

Η ΦΩΝΗ έχει μια ιστορία πίσω της. Τη βρήκα ως μηνιαία εφημερίδα το 1983 που πήγα στην ΠΕΤ ΟΤΕ και ανέλαβα την ευθύνη της έκδοσής της ενώ προϋπήρξε, όπως έχω δει στο αρχείο, κατά καιρούς ακόμα και εβδομαδιαία σε δύσκολες εποχές για τους εργαζόμενους και το συνδικάτο.

Κι αυτή τη βαριά κληρονομιά συνεχίζουμε... Παρέα με τους εκάστοτε εκλεγμένους συνδικαλιστές. Οφείλω να πω ότι η συνεργασία μου με τον Αντώνη Παναγιωτακόπουλο, τον υπεύθυνο αυτή την εποχή, είναι άψογη. Συζητάμε τα θέματα, το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε και καταλήγουμε χωρίς πισωγυρίσματα. Βοηθάει όμως ουσιαστικά. Ιδιαίτερα με τη φωτογραφική του μηχανή λείψης, ένα κινητό τηλέφωνο που έχει πολύ καλή απόδοση. Έτσι συχνά και ιδιαίτερα στο φύλλο που ετοιμάσαμε τώρα, υπάρχει πολύ φωτογραφικό υλικό, πράγμα που κάνει το έντυπο πιο ευκολοδιάβαστο.

Μ' αρέσει πολύ όταν φτάνουμε σ' αυτό το σημείο, να ολοκληρώνουμε μια έκδοση. Νοιώθω να «φεύγει» από πάνω μου όλο το δημιουργικό άγχος των προηγούμενων ημερών. Και με κυριεύει μια γαλήνη και μια ηρεμία που μοιάζει με το χαμόγελο μικρού παιδιού.

Το πιο ωραίο είναι ότι χαίρομαι κάθε καινούρια έκδοση. Όπως τότε που ξεκινούσα στο επάγγελμα και λαχταρούσα να πάρω στα χέρια μου το φρεσκοτυπωμένο φύλλο, να το δω, να το μελετήσω, σαν να 'ταν η πρώτη μου φορά.

Το γεγονός ότι αυτό το συναίσθημα διατηρείται άσβηστο στο πέρασμα των χρόνων, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό... Είναι γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και χαίρομαι τη δημιουργία του σε όλες τις φάσεις...

• Τι έγινε χθες στις Βρυξέλλες; Ιδού το επίσημο έγγραφο με τις αποφάσεις...