Εικόνες από την Κρήτη που έζησα στις φετινές διακοπές μου. Γη και καθαρός ουρανός...

Ρωμαϊκό πιεστήριο σύνθλιψης ελιών. Τεραστίων διαστάσεων σκαλιστή πέτρα πάνω στο δρόμο, λίγο πιο έξω από το χωριό Σμάρι. Αφημένη στην τύχη της. Ευτυχώς από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο σε μια απόσταση μόλις 10 μέτρα μοιάζει σαν ένα μεγάλος βράχος, αφού φαίνεται η πίσω του πλευρά.

Ρωμαϊκό κτίσμα που αποκαλύφθηκε τυχαία όταν οι μπουλμτόζες άνοιξαν το δρόμο για το Σμάρι. Η κ. Δέσποινα Χατζηβαλιάνου έκανε την έρευνα. Η τοιχοποιεία είναι ορατή και σε πολύ καλή κατάσταση.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/07/2011

Θα ήθελα να μη μιλήσω για πολιτική σήμερα, είναι άλλωστε τόσα πράγματα, που δεν ξέρεις πιο να πιάσεις και πιο να αφήσεις. Θα το κάνω μια από τις επόμενες εβδομάδες. Για την ώρα θέλω να εγκλιματιστώ λίγο μετά την επιστροφή μου στους χώρους δουλειάς από την άδεια.

Όχι δεν παραπονιέμαι που άλλοι συνάδελφοι έφυγαν καθώς γύρισα εγώ, έτσι συμβαίνει συνήθως και ο κύκλος συνεχίζει να λειτουργεί, τα γρανάζια του συστήματος να δουλεύουν στους χαμηλωμένους ρυθμούς. Μήπως δεν έγινε έτσι κι όταν έλειψα εγώ;

Το πρόβλημα είναι η ζέστη. Η ανυπόφορη κατάσταση στην πόλη. Όπου χωρίς αιρκοντίσιον νιώθεις ανασφαλής κι ανήμπορος να εργαστείς στοιχειωδώς και να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις σου. Πόσο θα κρατήσει αυτό; Πόση υπομονή πρέπει να διαθέτουμε για να τη βγάλουμε «καθαρή»; Ποιοι θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε το πρόβλημα; Όταν ο καύσωνας «χτυπάει» 42άρια, μάλλον είναι δύσκολες οι απαντήσεις.

Η δροσιά δεν κατοικεί στην Αθήνα. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς σ' αυτά τα τσιμεντένια κουτιά που μας υποχρέωσαν να ζούμε και που ο αέρας δύσκολα περνά ανάμεσα τους ακόμα και τις βραδινές ώρες.

Άσε που αισθάνεσαι ανασφαλής καθώς γιγαντώνεται η εγκληματικότητα κι αυτές οι καλοκαιρινές μέρες με τους περισσότερους κατοίκους να απουσιάζουν στις διακοπές, δημιουργούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για τους διαρρήκτες που κάνουν πάρτι.

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, που λέει και ο ποιητής. Μόνο οι τράπεζες λειτουργούν στην εντέλεια. Κι αυτές ως εισπρακτικοί μηχανισμοί, οπότε επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.

Ευτυχώς που «φορτώσαμε» τις μπαταρίες κι αντέχουμε... Κι ευτυχώς που οι χώροι που περνάμε το μεγαλύτερο χρόνο, ως εργαζόμενοι, κλιματίζονται επαρκώς. Το μόνο σημείο που λειτουργεί θετικά είναι το σημείο εκείνου του εγκεφάλου που έχουν αποθηκευτεί οι αναμνήσεις. Πλούσιες και μοναδικές το φετινό καλοκαίρι.

Δεν ήταν μόνο η θάλασσα, δεν ήταν το πράσινο, οι βόλτες έτσι χωρίς πρόγραμμα, οι μικρές αποδράσεις, η χαλαρότητα των διακοπών... Ήταν και η ψυχολογία που λειτούργησε θετικά, αφού η ψυχή απολάμβανε όσα απλόχερα της έδινε η καρδιά. Όταν μπορούμε να συνεισφέρουμε κι εμείς για το δικό μας μικρό παράδεισο...Αναμνήσεις, αντίδοτο στον καύσωνα..

.Χανόμαστε; Όχι βέβαια. Τα δύσκολαθα περάσουν. Σε λίγο, όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός των ημερών με τις ζέστες και η δροσιά θα 'ρθει, γιατί θα 'ρθει, το ΄χουμε ξαναδεί το έργο, όλα αυτά θα είναι ένα κακό παρελθόν.

Και οι ιστορίες που θα διηγούμαστε στις παρέες φίλων θα 'ναι για να γελάμε, σε απόσταση ασφαλείας από το «κακό». Έχει μάθει ο άνθρωπος να αντιμετωπίζει τέτοιες σκληρές καταστάσεις. Έτσι θα γίνει κι αυτή τη φορά...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...