ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/06/2011

Στην Ελλάδα του Μνημονίου το καλοκαίρι και οι τόποι ξεκούρασης παραμένουν στην πρώτη γραμμή ζήτησης. Διότι μπορεί ο Έλληνας να είναι λίγο «κουμπωμένος» φέτος, μετά την αναγκαστική περιστολή εξόδων, αλλά πάντα θα υπάρχουν διαθέσιμοι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να επωφεληθούν από τον ελληνικό ήλιο και τα γαλάζια νερά του Αιγαίου και των νησιών μας.

Και οι άνθρωποι που ζουν από αυτή την τουριστική βιομηχανία έχουν ήδη ετοιμαστεί και περιμένουν την πελατεία τους. Έχουν γνώση του τι συμβαίνει εδώ, αλλά και παγκόσμια από την οικονομική κρίση. Ελπίζω να έχουν βάλει και νερό στο κρασί τους σε ότι αφορά τις τιμές πόρτας και τα πακέτα υπηρεσιών που παρέχουν στους πελάτες τους.

Έχουν κι αυτοί ένα άγχος, μέχρι να δουν πώς θα κυλήσουν τα πράγματα το φετινό καλοκαίρι. Ζουν, κινούνται, οσμίζονται ότι συμβαίνει γύρω τους. Και φυσικά θεωρούν δεδομένο ότι κάπου θα τους ακουμπήσει όλο αυτό το κακό.

Χωρίς να είμαστε ειδικοί σε τέτοια ζητήματα, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Δημιουργεί αρνητικές προϋποθέσεις. Και ας μην ξεχνούν ότι οι άνθρωποι που θα φιλοξενήσουν έχουν ανάγκη να ξεφύγουν από τη μιζέρια και θέλουν χαμογελαστά πρόσωπα, όχι ψεύτικα και επιτηδευμένα για τις ανάγκες της δουλειάς, αλλά αληθινά, πηγαία, αυθόρμητα.

Το ότι θα είναι μια δύσκολη χρονιά το ξέραμε όλοι. Αν πρέπει να προσέξουμε κάτι, είναι να μην πέσουμε στη «λούμπα» του αυτισμού και εξαντληθούμε στην εσωστρέφεια μας.

Οι άνθρωποι που θα διαθέσουν τις λίγες οικονομίες τους για διακοπές στην Ελλάδα θα ήθελαν να πάνε στους τόπους που επέλεξαν, να βρουν τα δωμάτια που είδαν στο διαδίκτυο και να έχουν τις υπηρεσίες που διαφημίζουν. Φέτος υπάρχει λόγος σοβαρός να μην τα αφήσουμε όλα στον καλό Θεό της Ελλάδος, τον ήλιο, τη θάλασσα και τις άλλες φυσικές ομορφιές του τόπου μας.

Η ενεργός συμμετοχή είναι απαραίτητη προκειμένου να νοιώσει καλά ο άνθρωπος που μας επέλεξε. Η τύχη βοηθούσε κάποτε τους τολμηρούς. Στις μέρες μας χρειάζονται πιο πρακτικά πράγματα. Δουλειά και πάλι δουλειά για να υπάρξουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ανοίξτε την καρδιά σας, καλοδεχτείτε τους ανθρώπους και δώστε τους την αίσθηση πως τα λεφτά που με τόση δυσκολία διαθέτουν πια, έχουν μια ουσιαστική αξία. Το χαμόγελο, το αυθεντικό, δεν κοστίζει τίποτα κι έχει τεράστια αξία γι' αυτόν που το εισπράττει. Και η ευγένεια το ίδιο, όχι η δουλικότητα, η ευγένεια, αυτή που κάνει τον απέναντί σου να σε εκτιμά γιατί του δίνεις την αίσθηση ότι κάτι αξίζει η προσωπικότητά του.

Υποθέτω πως οι επαγγελματίες του τουρισμού τα γνωρίζουν όλα αυτά ή πρέπει να τα γνωρίζουν. Οι αρπαχτές τελείωσαν οριστικά , όπως και οι εποχές των παχιών αγελάδων. Τώρα δεν φτάνουν μόνο τα φυσικά καλά της Ελλάδας. Αυτά υπήρχαν και θα υπάρχουν. Το ζήτημα είναι να κεφαλαιοποιήσεις όλα αυτά προς ίδιον όφελος. Για το καλό το δικό σου και τη πατρίδας που λίγο συνάλλαγμα από την τουριστική βιομηχανία, το χρειάζεται.