Έκθεση ἀπὸ μαθητὴ τοῦ δημοτικοῦ μὲ θέμα: «Τὶ νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεό»

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.

Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»

Από ένα υπέροχο e-mail που μου έστειλε ο καλό μου φίλος Δημήτρης Ασημακόπουλος. Ευχαριστώ Δημήτρη! Πόσο δίκιο έχεις, τελικά.

Δεν είναι μόνο το κρύο που ήρθε απότομα, δεκατέσερις βαθμούς έδειχνε στις 10 το βράδυ το θερμόμετρο στη μηχανή μου...

Στους χειμερινούς ρυθμούς μπαίνει από την Κυριακή η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς αλλάζει η ώρα, η οποία ουσιαστικά επανέρχεται στα κανονικά της επίπεδα.

Έτσι, στις 4 τα ξημερώματα της Κυριακής, 31 Οκτωβρίου, οι δείκτες των ρολογιών θα πρέπει να μετακινηθούν μία ώρα πίσω, δηλαδή να δείχνουν 3.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/10/201

Oι ευέλικτες ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας, κυρίως σε περιόδους οικονομικής επιβράδυνσης, είναι επωφελείς για τους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Αυτό υποστηρίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επικαλούμενη τα αποτελέσματα έκθεσης εμπειρογνωμόνων, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Τρίτη στις Βρυξέλλες.

Ειδικότερα, υπογραμμίζεται ότι η ευελιξία θεωρείται πλέον ως σημαντικό εργαλείο πολιτικής, το οποίο μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες. Αν είναι δυνατόν!

Με βάση τα αποτελέσματα της έκθεσης, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών - μελών της ΕΕ με επιδόσεις χαμηλότερες από τον κοινοτικό μέσο όρο στη «μερική απασχόληση» και την «υπερωριακή απασχόληση», ενώ στην «πολύωρη απασχόληση» η χώρα μας συγκαταλέγεται στις χώρες-μέλη με επιδόσεις πάνω από το μέσο όρο των «27». Στην Ελλάδα η μερική απασχόληση κυμαίνεται στο 10% της συνολικής απασχόλησης.

Η έκθεση των εμπειρογνωμόνων με τίτλο «ευέλικτες ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας και ισότητα των φύλων» περιλαμβάνει μια συνολική επισκόπηση των πρακτικών που εφαρμόζονται σήμερα στην EE και στις χώρες Ισλανδία, Νορβηγία, Λιχτενστάιν και Ελβετία. Η έκθεση επικεντρώνεται στην εσωτερική ευελιξία , όσον αφορά τόσο τη διάρκεια του χρόνου εργασίας (π.χ. μερική απασχόληση) όσο και την οργάνωση του χρόνου εργασίας (π.χ. ευέλικτες ρυθμίσεις ή κλιμακωτό ωράριο και ευελιξία σχετικά με τις ώρες έναρξης και λήξης της ημερήσιας εργασίας).

Σε γενικές γραμμές, από τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης είναι ότι εξακολουθούν να παρατηρούνται πολύ σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών όσον αφορά την ευελιξία του χρόνου εργασίας. Συγκεκριμένα, η ευελιξία όσον αφορά τη διάρκεια του χρόνου εργασίας είναι περισσότερο διαδεδομένη στη βόρεια και δυτική Ευρώπη, ενώ στην Ουγγαρία, τη Λιθουανία, την Τσεχία, την Εσθονία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία και τη Ρουμανία, επικρατεί η παραδοσιακή εβδομάδα των 40 ωρών. Ακόμη, η Δανία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Φινλανδία και η Νορβηγία έχουν να επιδείξουν σχετικά καλά αποτελέσματα όσον αφορά την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας. Στις χώρες αυτές, λίγο περισσότερο από τους μισούς εργαζομένους χρησιμοποιούν κάποια μορφή ευελιξίας όσον αφορά τον χρόνο εργασίας.

Παράλληλα, η αύξηση της ευελιξίας όσον αφορά τον χρόνο εργασίας δεν είναι πάντα προς όφελος της ισότητας των φύλων. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι τα περισσότερο εξατομικευμένα ωράρια έχουν θετικές επιπτώσεις όσον αφορά τα ποσοστά απασχόλησης γυναικών και μπορούν να βοηθήσουν τους εργαζομένους να εξισορροπούν την επαγγελματική και την προσωπική τους ζωή, όμως το φαινόμενο της μερικής απασχόλησης εξακολουθεί να συγκεντρώνεται σε χαμηλά αμειβόμενους τομείς, οι οποίοι προσφέρουν περιορισμένες ευκαιρίες σταδιοδρομίας και κατάρτισης στις περισσότερες χώρες.

Σύμφωνα πάντως με την Επιτροπή, όσο περισσότερο η ευελιξία θεωρείται «γυναικείος» τρόπος οργάνωσης του χρόνου εργασίας, τόσο πιθανότερο είναι τα ελαστικά ωράρια να διαιωνίζουν - αντί να αντιμετωπίζουν - τις διαφορές μεταξύ των φύλων. Η Επιτροπή αναφέρει ακόμη ότι η μερική απασχόληση εφαρμόζεται όλο και περισσότερο για την προώθηση της παράτασης του επαγγελματικού βίου.

Στις βόρειες χώρες, η μερική απασχόληση αποτελεί σημαντικό ζήτημα, το οποίο αντιμετωπίζεται με μέτρα πολιτικής που αποσκοπούν στην εξεύρεση μιας νέας ισορροπίας μεταξύ ευελιξίας και ασφάλειας.

Σύμφωνα με την Επιτροπή, οι συνέπειες της παρούσας οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης είναι προφανείς, και η ευελιξία θεωρείται πλέον ως σημαντικό εργαλείο πολιτικής, το οποίο μπορεί να βοηθήσει τους εργαζομένους να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες. Δεν είναι πάντως εύκολο να πάρεις θέση. Το οκτάωρο κατακτήθηκε με αγώνες κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ..

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.
  

Το καλό με τη σημερινή μέρα είναι ότι με τον παγωμένο καιρό δεν είναι για να βγεις μια βόλτα. Το ξανασκέφτεσαι. Το κρύο είναι δυνατό. Έτσι αποφάσισα να ξαπλώσω και να διαβάσω “Το Νησί” της Βικτόρια Χίσλοπ. Είναι δυο - τρεις εβδομάδες που μου το έδωσε η Κατερίνα από τον τρίτο. Αλλά τα τρεξίματα ήταν πολλά και ήταν αδύνατον να συγκεντρωθώ και να... ρουφήξω το περιεχόμενό του.

Σήμερα όμως απόλαυσα τις πρώτες 100 σελίδες. Ήταν πραγματικά εκπληκτικό στη σύλληψη και το γράψιμο. Δεν ξέρω πώς θα ήταν στα αγγλικά, στο πρωτότυπο, αλλά η ελληνική του μετάφραση είναι πολύ ικανοποιητική. Και έκπληκτος διαπιστώνω ότι, τουλάχιστον σε σχέση με τα δύο πρώτα επεισόδια που έχω δει στο MEGA, η τηλεοπτική μεταφορά του είναι όντως επιτυχημένη.

Το βιβλίο είναι αλλιώς... Σε παρασύρει. Τώρα, βέβαια εγώ στην Πλάκα δεν έχω πάει. Παραλίγο να πήγαινα ένα καλοκαίρι με το φίλο μου Μιχάλη Σταματάκη που έχει σπίτι εκεί, σε χρόνο ανύποπτο και πάντως πολύ πριν η τηλεόραση κάνει τον τόπο... φίρμα. Η Ελούντα βέβαια, δίπλα της, ήταν ένας ακριβώς προορισμός όχι όμως για τα δικά μας βαλάντια.

Βυθίζομαι στις σελίδες του. Βήμα – βήμα παρακολουθώ μια ιστορία ανθρώπων που βίωσαν τον πραγματικά μεγάλο πόνο και τη δοκιμασία που έφτανε στα άκρα. Και γεμίζω αισιοδοξία για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα οι ήρωες. Διαβάζω στις στήλες των εκπομπών για την τηλεόραση που έχουν πάθει πλάκα για την εκπληκτική τηλεθέαση ότι στην επόμενη προβολή θα είναι λιγότεροι γιατί ποιος αντέχει όλον αυτόν τον πόνο; Λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσω.

Ο κόσμος έχει ανάγκη από μια άλλη τηλεόραση, μακριά από τις χαζοεκπομπές. Και οι παραγωγοί του “Νησιού” έχουν σεβαστεί το πρωτότυπο κείμενο. Κι αυτό το καταλαβαίνει ο τηλεθεατής και το εκτιμά. Την περασμένη Δευτέρα πολλοί δυσανασχέτησαν με τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου που τους στέρησε τη δυνατότητα να δουν το τρίτο μέρος της σειράς.

Απίστευτο ε, ξεκίνησα να γράφω για ένα βιβλίο που διαβάζω και το “έμπλεξα” με την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά. Ωστόσο έτσι είναι. Και τα δύο είναι αλληλένδετα. Το βιβλίο το πήρα να το διαβάσω, αφού ξεκίνησε η προβολή του στο MEGA. Και είτε το θέλω, είτε όχι, ως αναγνώστης, η εικόνα του Γιώργη και της Ελένης είναι τα οικεία τηλεοπτικά πρόσωπα των ηθοποιών Μάινα και Λεχού. Κάθε φορά και δεν καθόλου λίγες οι φορές που νοιώθω συναισθήματα, ανακαλύπτω έκπληκτος ότι είναι το ίδιο μ' αυτό που νοιώθω και όταν το βλέπω στην τηλεόραση.

Η φαντασία μου αρνείται να συνεργαστεί και να με οδηγήσει στα δικά της μονοπάτια. Αυτό, όσο αρνητικό στοιχείο κι αν είναι για την ανάγνωση, έχει ισχυρό τηλεοπτικό μπαγκράουντ. Ευτυχώς. Ξαναχαίρομαι το βιβλίο. Και το απολαμβάνω μοναδικά!

Η φωτογραφία είναι παρμένη σήμερα στις 10.30 το πρωί στην οδό Αλαμάνας του Κολωνού. Μια μόνο σημαία σε ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο...

Άλλαξαν οι καιροί. Κι είναι φυσικό να έχουμε βάλει άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας. Ποιος “τρελαίνεται” τώρα, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς να βάλει μια σημαία στο μπαλκόνι, ένεκα η μέρα;

Ελάχιστοι είναι αυτοί που ανταποκρίνονται. Στο δικό μας οικοδομικό συγκρότημα των δέκα οικογενειών μόνο μία έχει μπει. Ίδια, λίγο ώς πολύ η κατάσταση. Ο κόσμος δεν “τρελαίνεται” με εθνικιστικές εξάρσεις. Αυτό που τον νοιάζει είναι η αξιοπρέπεια και η επιβίωση. Όλα τα άλλα έπονται...

Όχι πως πρέπει να ξεχνούμε την ιστορία μας. Αλλά με ένα μέτρο βρε αδερφέ... Στην πίεση και το τρέξιμο των ημερών πιο πολύ σαν μια αργία, ευκαιρία για λίγη ξεκούραση είναι η σημερινή μέρα για τους περισσότερους,

Ας αφήσουμε τα πρωινάδικα της Τ.V. να αναλώνονται στις εθνικιστικές εξάρσεις χαλαρού τύπου και ας ακούσουμε αν υπάρχουν στον περίγυρό μας κάποιοι επιζώντες του '40 και της κατοχής (που όλο και λιγοστεύουν...) να διηγούνται ιστορίες της εποχής εξιδανικευμένες από το πέρασμα των χρόνων.

Δυστυχώς ούτε οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν διαμορφώσει ένα κάπως διαφορετικό πρόγραμμα για σήμερα. Επιμένουν στο γνωστό πλέιλιστ του κομπιούτερ, που αν δεν “ρυθμιστεί”, ουδεμία σχέση έχει με επετείους, εθνικές ή άλλες.

Φωτεινή εξαίρεση για άλλη μια φορά το Δεύτερο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας. Έχοντας ένα πλούσιο αρχείο από ηχογραφημένες εκπομπές κάνει τη διαφορετικότητα. Αλλά οι νέοι δυσανασχετούν με το Δεύτερο. Η εμμονή των παραγωγών του σε ποιοτικά τραγούδια περασμένων δεκαετιών, τότε που το τραγούδι είχε στοίχο και μελωδία, τους “ενοχλεί”. Θέλουν τραγούδια σύγχρονα, μοδάτα, της εποχής. Ακόμη και ως πράξη αντίστασης η εμμονή στο Δεύτερο, αξίζει. Μόνο που όλο και λιγοστεύουν οι εραστές του ωραίου και του αληθινού.

28η Οκτωβρίου, πιο χαλαρή μέρα... Είπαμε, λίγη ξεκούραση τη χρειαζόμαστε για να φορτώσουμε τις “μπαταρίες”...

Ένα βίντεο ιστορικής προσέγγισης της σημερινής μέρας. Έτσι για να θυμόμαστε. Γιατί η μνήμη και η ιστορία είναι ότι μας απόμειναν...

Με βροχή κοιμήθηκα χθες. Δυνατή βροχή κι αστραπόβροντα. Και ύστερα από 11 ώρες ύπνο (σκέψου κούραση που κουβαλούσα...) το πρωί της Πέμπτης 28ης Οκτωβρίου με βρίσκει σ' ένα καιρό που δεν έχει καμιά σχέση με χθες. Του αρέσουν αυτά τα σκαμπαναβάσματα τις τελευταίες μέρες...

Έχει βέβαια την υγρασία του. Και οι δρόμοι έξω είναι βρεγμένοι, σημάδι πως όλη νύχτα η βροχή ήταν “δεμένη”. Πρωινό του Οκτώβρη... Έφτιαξα καφεδάκι και προσπαθώ να “συνέλθω” από τον ύπνο. Να “πιάσω επαφή”, πώς το λένε...

Ο Λάμπρος από χθες το βράδυ μου είπε ότι θέλει να πάμε στην παρέλαση, όταν ξυπνήσει. Ποια παρέλαση; Η μεγάλη επετειακή στρατιωτική παρέλαση γίνεται αυτή την εποχή στη Θεσσαλονίκη και μάλλον, λόγω απόστασης, θα 'ναι δύσκολο να πάμε. Μπορεί όμως εδώ, στο κέντρο, να έχει των παιδιών. Ας πάμε, δεν έχω αντίρρηση.

Πίνω τις πρώτες ζεστές – καυτές σχεδόν, γουλιές του καφέ... Αρχίζω να συνέρχομαι. Χρειάζομαι ξεκούραση πρώτα απ' όλα, το νοιώθω. Χρειάζομαι μια ανάσα από το τρέξιμο της καθημερινότητας που δεν είναι καθόλου λίγο τον τελευταίο καιρό. Ίδωμεν...