Όλοι γύρω από το τραπέζι...
Το τραπέζι έχει στρωθεί με του κόσμου τα καλά. Η μηχανή "έπιασε" μόνο ένα μέρος του...
Ένα πράγμα που μ' αρέσει στην Κρήτη είναι αυτή η όμορφη σχέση που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Να, όπως τώρα που η Στασούλα μας έστρωσε ένα πολύ πλούσιο τραπέζι να φάμε όλοι παρέα με τα παιδιά της και τα εγγόνια της.
Εδώ το φαΐ δεν έχει να κάνει μ' αυτό που λέμε “πεινώ και χορταίνω”. Εδώ κουβεντιάζεις, συζητάς, θυμάσαι ιστορίες, λες μαντινάδες, ανέκδοτα και κάπου ανάμεσα στη μπουκιά και το κρασί κρατά ώρες αυτή η διαδικασία του μεσημεριανού φαγητού. Πραγματική απόλαυση για όσους ξέρουν να ζουν.
Να 'χω τελειώσει τις δουλειές για τις οποίες κατέβηκα Σαββατοκύριακο στο χωριό και είμαστε μαζεμένοι τόσοι πολλοί άνθρωποι από την οικογένεια ε, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα. Κι ένα κρασί στο τραπέζι πάρα πολύ όμορφο που και παραπάνω να πιεις, το πολύ πολύ να χαλαρώσεις πιο γρήγορα με όλη αυτή την ομορφιά.
Κοντά τρεις ώρες κράτησε το τραπέζι. Κατά τις 5 το απόγευμα ένοιωσα τα ματόκλαδά μου να “βαραίνουν”. Κάποιοι από την παρέα είχαν παραγγείλει καφέ στη Στασούλα για να συνεχίσουν απρόσκοπτα την κουβέντα που είχαν αρχίσει. Εγώ προτίμησα να πάω για ύπνο.
Τον χρειαζόμουν. Ο ύπνος του καραβιού στο ταξίδι δεν έχει καμιά σχέση με τον πραγματικό ύπνο. Κοιμήθηκα δυο ολόκληρες ώρες. Όταν σηκώθηκα τα παιδιά της Μαλάμως είχαν βγει για βόλτα. Βρήκα μόνο τη Στασούλα στην κουζίνα.
Μου έκοψε ένα τεράστιο ρόδι να φάω, δεν ήθελα να πιω καφέ. Το απόλαυσα ανοίγοντάς το σιγά -σιγά . Κουβεντιάσαμε ήσυχα. Όχι για πολύ γιατί το σπίτι από το πρωί που ήρθαμε είναι κέντρο διερχομένων. Από εδώ περνάνε όλοι, να ρωτήσουν κάτι, να πουν μια κουβέντα, να μας δουν.
Κάποια στιγμή επέστρεψε και η Μαλάμω από τη σπίτι της αδερφής μας Γεωργίας. Ο Λευτέρης και ο Παναγιώτης θα μείνουν απόψε στο σπίτι του Λευτέρη. Έτσι απομείναμε τα τρία αδέρφια με τον Αγησίλαο στο σπίτι. Έβγαλε βραδινό φαγητό. Λιτό αυτή τη φορά. Ο Αγησίλαος τρώει πάντα το βράδυ. Είχαν μείνει δυο μπριζόλες από το μεσημέρι. Εμείς φάγαμε λίγα βραστά τσιμούλια και σαλάτα μαρούλι. Γύρω στις 11 πήγαμε για ύπνο. Το χρειαζόμασταν. Τόσο όμορφα νοιώθαμε...
Μεσημέρι Σαββάτου. Ο Αγησίλαος ετοιμάζει τη φωτιά για ψήσει τις μπριζόλες...
Μην την ψάχνετε σήμερα την “Απογευματινή” στα περίπτερα. Δεν κυκλοφόρησε. Οι εργαζόμενοι εκεί, δημοσιογράφοι και διοικητικό προσωπικό, είναι από χθες σε σε 48ωρη απεργία διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους.
Από τον καλό μου φίλο Δημήτρη Ασημακόπουλο
