Μια πρόταση για να αλλάξουμε ψυχολογία... Δείτε απόψε στις 23,15 στη ΝΕΤ του φιλμ του Ζαν Πιέρ Ρενέ, “Αμελί” που αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη στις αίθουσες στις αρχές της δεκαετίας...

Μ' αυτόν τον τρόπο οι αρχές, από μόνες τους γίνονται αφερέγγυες στα μάτια του απλού κόσμου. Κι ύστερα απαιτούν να τους σεβόμαστε σαν θεσμό.

Υποθέτω ότι καταλαβαίνετε γιατί μιλάω... Θυμάστε εκείνη την περιβόητη υποκλοπή που στοίχισε και τη ζωή στο γείτονά μας, επί της Ευκλείδου, Κώστα Τσαλικίδη, όπου η Αρχή Προστασίας Απορρήτου των Επικοινωνιών, γνωστή και ως ΑΔΑΕ είχε ρίξει 76 εκατ. ευρώ πρόστιμο στη Vodafon για το σκάνδαλο των υποκλοπών;

Ε, ξεχάστε το... Ήρθε το Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητάει να επανεξεταστεί η υπόθεση σε δημόσια συνεδρίαση. Στην ουσία δηλαδή ακυρώνει το πρόστιμο στην καλή εταιρεία κινητής τηλεφωνίας.

Αυτό μας μάρανε... Η ανοιχτή διαδικασία... Λίγη τσίπα να υπήρχε...

Αυτή είναι η νέα εφημερίδα του ΚΡΕΟΝΤΑ τ.21. Για να τη διαβάστε πατήστε ΕΔΩ και θα σας ανοίξει σε αρχείο PDF,  όπως δηλαδή είναι τυπωμένη...

Η εκδοτική υπερπαραγωγή των ημερών ολοκληρώθηκε μες τον ΚΡΕΟΝΤΑ τ. 21. Είδαμε το PDF, κάναμε τις τελευταίες διορθώσεις και όλα είναι έτοιμα για το πιεστήριο...

Η βροχή της Δευτέρα μας τα χάλασε λίγο καθώς χρειάστηκε να κινηθώ με μηχανή στο κέντρο της Αθήνας, αλλά τα καταφέραμε. Η Σούλα είδε τη νέα εφημερίδα τυπωμένη κι έτσι μπορέσαμε να τηλεφωνήσουμε στον Νίκο Σανιδά για να περάσει τις διορθώσεις και να ολοκληρωθεί η έκδοση.

Κατά τα άλλα το ενδιαφέρον αρχίζει και επικεντρώνεται στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι υποψήφιοι έχουν ανοίξει πόρτα και... διαγκωνίζονται να μοιράσουν τα φυλλάδια τους στους ψηφοφόρους τους.

Τους καταλαβαίνω, τους συμπονώ, αλλά δεν θα ήθελα να... μοιραστώ καθόλου την αγωνία τους. Προσωπική επιλογή είναι, τους κατανοώ.

Εγώ θα μείνω λίγο στο χειμωνιάτικο τοπίο που είχαμε χθες και κράτησε πολύ λίγο. Σήμερα είναι μια εντελώς αλλιώτικη μέρα. Έτσι ήταν και την Κυριακή μέχρι το απόγευμα. Μετά ο καιρός άλλαξε, βροχές και καταιγίδες παντού. Είδα χθες ανθρώπους να τρέχουν κάτω από τις ομπρέλες τους στο κέντρο της πόλης. Την “έφαγα” κι εγώ τη βροχή πάνω στη μηχανή. Αργή, σταθερή, ποτιστική...

Το βράδυ για την εφημερίδα πήρα το αυτοκίνητο. Δεν είναι με τέτοιον καιρό να; βγαίνεις εθνική με μηχανή.

Αργότερα θα πάω στα ΕΛΤΑ να πληρώσω της κλήση που μου έκοψαν το Σάββατο. Οι συνεπείς που πληρώνουν μέσα στο 10ήμερο τυγχάνουν έκπτωσης 50% του προστίμου...

Το Νο 112 στο τηλέφωνο είναι ο πανευρωπαϊκός αριθμός εκτάκτου ανάγκης (ενιαίος για αστυνομία, Ασθενοφόρο ή πυροσβεστική). Οι υπηρεσίες που μας προσφέρει το 112 είναι ενδιαφέρουσες Με την εξαίρεση της Βουλγαρίας, στην οποία οι υπηρεσίες του 112 δεν έχουν ξεκινήσει να διατίθενται και η διαδικασία βρίσκεται ακόμα στην πρόσκληση ενδιαφέροντος για το ποιος θα διαχειρίζεται τις κλήσεις στην περιοχή των κυριότερων πόλεων, ο αριθμός αυτός μάς συνδέει με έναν τηλεφωνητή, ο οποίος μπορεί να εργάζεται για κάποια δημόσια αρχή (π.χ. Αστυνομία).

Ο τηλεφωνητής στη συνέχεια, αφού τού εκθέσουμε την κατάσταση, θα μάς συνδέσει με την κατάλληλη υπηρεσία, για παράδειγμα την τοπική οδική βοήθεια, αν έχουμε "μείνει" στο δρόμο ή την πυροσβεστική, αν υπάρχει πρόβλημα με φωτιά ή παγίδευση σε ανελκυστήρα, ή θα διεκπεραιώσει ο ίδιος το αίτημά μας για βοήθεια.

Αυτό που είναι ίσως περισσότερο σημαντικό είναι η διαθεσιμότητα του αριθμού από οποιοδήποτε σταθερό δίκτυο ή δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, και μάλιστα ατελώς και χωρίς την υποχρέωση να είμαστε συνδρομητές σε αυτό. Εκτός αυτού, ο τηλεφωνητής έχει άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες που σχετίζονται με τη γεωγραφική θέση από την οποία καλούμε - έτσι, αν έχουμε πρόβλημα με το αυτοκίνητο κάπου στις Άλπεις, μπορούμε απλά να καλέσουμε το 112 ακόμα κι αν δε γνωρίζουμε ακριβώς πού βρισκόμαστε το δρόμο (αρκεί βέβαια το κινητό μας τηλέφωνο να έχει σήμα).

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι στο μικρό γαλατικό χωριό της Ελλάδας, μέχρι πρότινος δεν ήταν διαθέσιμη η υπηρεσία εντοπισμού, οπότε η ΕΕ ξεκίνησε τη διαδικασία διαχείρισης παράβασης εναντίον της Ελλάδας, η οποία συνήθως οδηγεί σε πρόστιμο - ευτυχώς, αυτή τη φορά προλάβαμε να ...συμμορφωθούμε πριν το πρόστιμο και πριν την 11/2, οπότε θα γινόμασταν και πάλι ρεζίλι, μαζί με την Πορτογαλία και τους προς Βορράν γείτονές μας.

Τι ήταν όμως αυτό που οδήγησε την ΕΕ να ξεκινήσει αυτήν την εκστρατεία ενημέρωσης; Αρκεί να πούμε ότι μόνο το 22% των πολιτών της ΕΕ αναγνωρίζουν το 112 σαν τον ενιαίο αριθμό έκτακτης ανάγκης, ενώ στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό πέφτει στο 4% (τελευταίοι στην ΕΕ-27). Αυτό σίγουρα σχετίζεται με το πόσο συχνά καλούμε τέτοιους αριθμούς: 1 στους 5 Έλληνες τα τελευταία 5 χρόνια, 1 στους 4 Ευρωπαίους. Εκτός από αυτό, η απουσία ενημέρωσης για τις δυνατότητες και τις υπηρεσίες του 112 αντανακλάται και στο μέσο από το οποίο κάνουμε τις κλήσεις: 2/3 κλήσεις στην Ελλάδα γίνονται από σταθερά τηλέφωνα.

Σύμφωνα με την ΕΕ, τα επόμενα βήματα για τη διεύρυνση της χρήσης του 112 είναι, εκτός βέβαια από την ενημέρωση των πολιτών, η ολοκλήρωση των κέντρων διαχείρισης των κλήσεων με υπηρεσίες πυρόσβεσης, άμεσης νοσοκομειακής βοήθειας και αστυνόμευσης, η πρόσληψη προσωπικού που μπορεί να επικοινωνεί σε περισσότερες ξένες γλώσσες, η διαχείριση των κλήσεων-φάρσα που φτάνουν στο 60%(!) των συνολικών κλήσεων, και η διεύρυνση της παροχής πληροφοριών για τη γεωγραφική θέση, καθώς σε κάποιες χώρες αυτές δεν είναι διαθέσιμες.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα προοπτική σχετίζεται με την τεχνολογία eCall: σύμφωνα με τα σχέδια της ΕΕ, όλα τα καινούρια αυτοκίνητα από το 2010 και μετά θα διαθέτουν μια ενσωματωμένη συσκευή η οποία θα μπορεί να καλεί το 112 σε περίπτωση ατυχήματος. Σύμφωνα με έρευνες, πάνω από 40.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 1.8 εκατομμύρια (!) τραυματίζονται κάθε χρόνο στα 1.4 εκατομμύρια ατυχήματα στο δρόμο, ενώ το κόστος στην Ευρωπαϊκή οικονομία είναι πάνω από 160 δις ευρώ. Η χώρα μας ήταν μάλιστα από τις πρώτες που συνυπέγραψε τη σχετική πρωτοβουλία, μαζί με την Κύπρο, τη Φινλανδία, την Ιταλία, τη Λιθουανία, τη Σλοβενία και τη Σουηδία, ενώ χώρες που δεν ανήκουν στην Ένωση, αλλά συνεργάζονται με αυτήν, όπως η Ελβετία, θα συμμετάσχουν κι αυτές στην κοινή αυτή προσπάθεια.

Έχω κάνει τη διαδρομή Κολωνός – Μεταμόρφωση άπειρες φορές με τη μηχανή. Πού να το φανταστώ ότι, μεσημέρι του Σαββάτου, στο ύψος της Ρενώ, στη Νέα Φιλαδέλφεια, θα την είχε “στίσει” μεσημεριάτικα μπλόκο με... αποστολή να φέρει ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία.

Ο νεαρός τροχαίος μου χαμογέλασε ευγενικά μόλις έστριψα δεξιά και βγήκα από την εθνική οδό και με το χέρι του μου έδωσε εντολή να παρκάρω δεξιά στο δρόμο. Μου ζήτησε άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια. Τα είχα όλα και του τα έδωσα, αλλά ήξερα πως ήμουν... παράνομος. Δεν φορούσα κράνος.

Τα πήρε τα χαρτιά και πήγε στο περιπολικό που είχε παρκάρει απέναντι σε μια απόσταση 20 μέτρων. Αργούσε. Λέω, απλά θα σημείωνε κάτι στο βιβλίο ελέγχου. Λάθος. Σε λίγο με φώναξε να πάω κοντά. Μου είπε ότι η παράβαση για το κράνος έχει, σύμφωνα με τον ΚΟΚ, 350 ευρώ. Το συζητήσαμε. Είδε κι αυτός, αν και πιτσιρικάς, πως είναι μεγάλο το κόστος. Του πήρε πολύ χρόνο να ψάχνει στο βιβλίο του ΚΟΚ για μια... άλλη πιο φθηνή παράβαση. Έπρεπε να με γράψει οπωσδήποτε.

Τη βρήκε, έκοψε την κλήση, μου την έδωσε μαζί με τα χαρτιά μου, τον ευχαρίστησα κι έφυγα. Αυτά είναι ευγένειες, όχι παίξε – γέλασε... Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα ή μου φαίνεται; Οι άνθρωποι αυτοί ζουν ανάμεσά μας, δίπλα μας, δυσκολεύονται κι αυτοί να τα βγάλουν πέρα και προσπαθούν να τηρήσουν του υφιστάμενους νόμους με το λιγότερο δυνατό κόστος.

Αν μου το διηγούνταν άλλος, αυτό που μου συνέβη το Σάββατο το μεσημέρι λίγο πριν το άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, έξω από το ΕΠΑΛ, θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω. Αλλά το έζησα. Κι αυτό αλλάζει πολύ τα πράγματα.

Στο εξής θα κοιτάξω να φοράω το κράνος. Όχι για το πρόστιμο, για την ασφάλεια μου, ως οδηγού...

Ακούστε προσεκτικά τους στοίχους αυτού του τραγουδιού... Εκφράζει πολύ μεγάλες αλήθειες.

Ήθελα πολύ να την δω αυτή την ταινία και τελικά τα κατάφερα. Είχα ξαναγράψει σ' αυτό το Site πριν από τρεις εβδομάδες, όταν ετοιμάζονταν να “ανέβει” στην κινηματογραφική αίθουσα “Μικρόκοσμος”, επί της Συγγρού, απέναντι από το FIX. Αλλά δεν μπορούσα να πάω τότε. Ήταν μπροστά μας βλέπεις τα τρεξίματα από το γάμο της Ειρήνης...

Και το Σάββατο καθώς είχα ξαπλώσει το μεσημέρι και διάβαζα εφημερίδες διαπίστωσα έκπληκτος ότι η ταινία – ντοκιμαντέρ για την Γιάννη Αγγελάκα παιζόταν ακόμα, τρεις εβδομάδες μετά, στην ίδια μοναδική αίθουσα, στην Αθήνα. Ήταν ευκαιρία να αφήσουμε και τον Λάμπρο με τους φίλους του να παίξουν τα παιχνίδια τους στο πλέι στέισον και την... κάναμε για “Μικρόκοσμο”.

Φτάσαμε δύσκολα παρότι η διαδρομή με μηχανή στο κέντρο της Αθήνας δεν είναι κάτι το δύσκολο, εντούτοις οι πιο... σύντομοι δρόμοι για να περάσω το κέντρο είχαν υπερβολική κίνηση. Σαββατόβραδο, ανάμεσα στις 8.30 – 9.00 τέτοια κίνηση είχα καιρό να δω. Και όλο και κάτι έμπαινε εμπόδιο μπροστά μου. Ένα απορριμματοφόρο του δήμου Αθηναίων, αυτοκίνητα φορτηγά με αλάρμ που έκλειναν όλο το εύρος του δρόμου, απίστευτο. Ας είναι. Φτάσαμε στην ώρα μας στο σινεμά. Και παρ' όλο που πρώτη φορά πηγαίναμε εκεί το βρήκαμε πολύ γρήγορα.

Η όλη διακόσμηση δείχνει έναν χώρο τέχνης. Το ταμείο δεν είναι έξω, στο γνωστό κουβούκλιο, αλλά μέσα, λίγο πριν φτάσεις στο μπαρ. Νέοι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην αίθουσα για την παράσταση των 9.00. Εσωτερικά η αίθουσα δεν μοιάζει με τις σύγχρονες αμφιθεατρικές αίθουσες των πολυσινεμά. Κλασικά πράγματα. Άνετες οι θέσεις δεν “χτυπούσαν” μπροστά τα γόνατά μου.

Είδαμε μια ταινία μικρού μήκους. Δεν ήταν τίποτα το εντυπωσιακό, αλλά είχαν προσκαλεσμένους για να τη δουν πριν από την προβολή της “Ταξιδιάρας Ψυχής”. Ύστερα έφυγαν. Και μείναμε εμείς, κάπου το ένα τρίτο των θέσεων για την ταινία που θέλαμε με εισιτήριο μόλις 5 ευρώ.

Η ταινία μου άρεσε πολύ. Άξιζε να έρθω να τη δω. Γνώρισα και έμαθα πολλά πράγματα για έναν ροκ τραγουδιστή της ηλικίας μου που μεσουρανεί στο είδος του κοντά 30 χρόνια τώρα.

Σε ένα καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ τον ακούσαμε να μιλάει για την πορεία του στο τραγούδι, από τις “Τρύπες”, το πέρασμά του στους “Επισκέπτες” και τις αναζητήσεις του στο κρητικό τραγούδι, αν και Θεσσαλονικιός. Τοπία εκπληκτικά, αποσπάσματα από τα τραγούδια και τους στόχους του, άμεση επικοινωνία με τον κόσμο. Νομίζεις ότι ήταν δίπλα σου και ο καθένας από τους θεατές εισέπραττε ότι είχε ανάγκη να πάρει η ψυχή του.

Ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη κινηματογραφική βραδιά που δεν θα μπορούσε να κλείσει αλλιώς παρά με βραστό ή ένα πιάτο πατσά στο μαγαζί του Παπανδρέου στην κεντρική αγορά της Βαρβακείου.

Στο σπίτι οι φίλοι του παίζουν ακόμα. Σε λίγο θα έρθουν οι γονείς τους να τα πάρουν. Όμορφα πέρασαν κι αυτοί στα γενέθλια του Λάμπρου.

Η δυναμική φωτογράφος κ. Ανθούλα έκλεψε τις καρδιές μας με το πείσμα της να είναι εκεί, σε κάθε τραπέζι που εκτιμούσε ότι κάτι συνέβαινε και να τραβάει φωτογραφίες με την ψηφιακή της μηχανή.

Η μέρα ήταν όμορφη. Ένας ήλιος λαμπρός έχει ανοίξει τα φτερά του πάνω από την Αθήνα. Ημέρα ιδανική για συνεστίαση μεσημεριάτικα. Με κάλεσαν και πήγα. Αν και είχε πολιτικό χρώμα, ένεκα των ημερών, εντούτοις μου άρεσε πολύ. Έτυχε να καθίσω και σε ένα τραπέζι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η κυρία δίπλα πίνει κόκκινο κρασί κι εγώ μαζί της. “Κατεβάζουμε” ένα κιλό κρασί μαζί. Και είναι σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Καλοί οι μεζέδες στο κουτούκι τα “Αρχαία”, Ευκλείδου 48, Ακαδημία Πλάτωνος στον Κολωνό. Στον Αιγύπτιο, όπως τον λένε.

Καθόμαστε έξω, αλλά έχει κόσμο και κάνει ζέστη. Οι πολιτικοί περνάνε “περατζάδα”, αφήνουν τα φυλλάδια ή τις κάρτες τους και φεύγουν. Στην καλύτερη περίπτωση βγάζουν κι ένα μικρό λογίδριο καθώς τους παρουσιάζουν από το μικρόφωνο.

Τα “Αρχαία” είναι... κλώνος του “Κουτουκιού του Κυριάκου και της Ρένας” που έκλεισε άδοξα και στη θέση του ορθώνεται τώρα μια 5όροφη οικοδομή, ακόμα στην κατασκευή της.

Όλα τα λεφτά όμως, ήταν η κ. Ανθούλα Καλογεράκου. Είχε μια απίστευτη κινητικότητα για την ηλικία της. Κρατούσε την ψηφιακή της μηχανή και επί δύο και πλέον ώρες τραβούσε βίντεο και φωτογραφίες με τον αέρα του... επαγγελματία, αλλά με την αθωότητα του ερασιτέχνη. Σταθερή, σίγουρη, γύριζε από τραπέζι σε τραπέζι και “κέντραρε” με το φακό της πάνω στις παρέες...

Όμορφα ήταν και το χάρηκα στ' αλήθεια. Παρέα με τον Λαμπρούκο που είχε την υπομονή να καθίσει μαζί μου κοντά τρεις ώρες σ' αυτό το περιβάλλον.

Κάποιοι από μας τους δήθεν “προχωρημένους” στεκόμαστε διστακτικά μπροστά στη νέα τεχνολογία. Η κ. Ανθούλα πήρε υπό μάλης την ψηφιακής της μηχανή και κάλυψε εντυπωσιακά την συνεστίαση. Τη θαύμασα...