Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

80.000 «κλίκ» είναι πάρα πολλά

Posted in Επικαιρότητα

Δεν το κρύβω ότι μ' αρέσει να διαπιστώνω πως κάτι βρίσκετε και έρχεστε σ' αυτό το Site, κάτι ελπίζω ενδιαφέρον. Και οι 80.000 επισκέπτες που σε λίγο φτάνουμε όπως θα δείτε στην μπάρα δεξιά, αποδεικνύει ότι όντως υπάρχει μια πολύ ικανοποιητική επισκεψιμότητα.

Βεβαίως η αναφορά μου σ' αυτό το ζήτημα κινδυνεύω με το να επαναλάβω τα ίδια πράγματα που κατά καιρούς λέω, ότι δηλαδή πιστεύω πως μου κάνετε την τιμή να φτάσετε μέχρι εδώ αναζητώντας κάτι πρωτότυπο, μοναδικό, ένα γραφτό «επί τούτου» και όχι επιτυχημένες αναδημοσιεύσεις από άλλα Site. Ενδεχομένως κάποια στιγμή να υπάρξουν και τέτοια, αλλά, όσο μπορώ τουλάχιστον προσπαθώ να το αποφύγω.
Κομμάτια της ψυχής μου είναι «αφημένα» εδώ, με προσοχή και ευλάβεια, επειδή έχω την αίσθηση  ότι τα μοιράζομαι με φίλους.

Θα μου άρεσε βέβαια να έβλεπα πιο συχνά τα σχόλια σας, ακόμα και όταν διαφωνείτε με τις σκέψεις μου, αλλά αυτά δεν εκβιάζονται, θέλω να είναι αυθόρμητα και όταν εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να το κάνετε.
Έτσι κι αλλιώς αυτό το Site συνεχίζει να εκφράζει ελεύθερα τις σκέψεις μου πάνω και τις απόψεις μου πάνω στην επικαιρότητα και τη ζωή. Και, πιστέψτε με, υπάρχουν πάντα ζητήματα μέσα στην καθημερινότητα που αξίζει να τα προσεγγίσει κανείς με προσοχή και ευαισθησία.

Κι αυτό το μοίρασμα μαζί σας είναι που το κάνει να ξεχωρίζει. Το έκανε  από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε σαν συνέχεια του Blog μου και θα συνεχίσει να το κάνει όσο εγώ θα βρίσκω ενδιαφέρον αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας.

Πρωτομηνιά στην ουρά της Εθνικής

Posted in Επικαιρότητα

Υπήρχε ανάγκη να σταθώ στην ουρά της Εθνικής μια τέτοια μέρα, πρώτη του Νοέμβρη, που καθώς φαίνεται από την κίνηση, πολύ κόσμος πήγε να διευθετήσει υποθέσεις του ή να εισπράξει από τα γκισέ της τράπεζας το μισθό του ή τη σύνταξή του.

Το χαρτάκι προτεραιότητας που πήρα ανέφερε ότι ο μέσος όρος αναμονής ήταν 38 λεπτά, χρόνος υπερβολικός για μια μέρα με τόσες προγραμματισμένες δουλειές στην αρχή ενός καινούριου μήνα και μια επίσης νέας εβδομάδας. και να φανταστείτε ότι συνειδητά διάλεξα ένα περιφερειακό υποκατάστημα, αυτό της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Ωστόσο ο κόσμος που περιμένει υπομονετικά μπροστά στα δύο γκισέ που δουλεύουν με καλούς ρυθμούς. Ένα κοριτσάκι δίπλα μου δε βάζει γλώσσα μέσα του. Έχει έρθει μαζί με τη γιαγιά του που ευτυχώς εξυπηρετήθηκε γρήγορα και το πήρε και έφυγαν.

Οι άνθρωποι κοιτούν τα ρολόγια τους περιμένοντας. Αγχωμένοι στην καθημερινότητα μας, πού να προλάβουμε να κάνουμε όσα βάζουμε πάνω στο κεφάλι μας.

Ευτυχώς που η Συντακτική Επιτροπή για τη «ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ» ολοκληρώθηκε γρήγορα μέσα σε καλό κλίμα, χωρίς εντάσεις και χωρίς λόγο προστριβές. Ξέρω βέβαια ότι η βδομάδα αυτή θα 'ναι δύσκολη λόγω του ότι φτάσαμε στην τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές και όλους τρέχουν να «διεκπεραιώσουν» υποχρεώσεις μπροστά στις κάλπες, αλλά η υπόμνηση στις συνδικαλιστικές παρατάξεις να είναι συνεπείς στο χρονοδιάγραμμα παράδοσης των κειμένων τους ίσως βοηθούσε όλη την προσπάθεια.

Κατά τα άλλα ο καιρός είναι καλός. Έχει ήλιο και κάνει ζέστη στους εσωτερικούς χώρους αν και έξω υπάρχει παγωνιά. Το νιώθεις στα χέρια πάνω στη μηχανή και στο γεγονός ότι αισθάνεσαι την ανάγκη να κουμπώσεις το μπουφάν πάνω στη μηχανή.

Το ίδιο πράγμα είναι βεβαίως ανυπόφορο στους εσωτερικούς χώρους, δεινοπάθησα στην αναμονή της τράπεζας με το δερμάτινο μπουφάν πάνω μου, αλλά δεν είχα κι άλλη επιλογή...

Καλό μήνα να 'χουμε

Posted in Επικαιρότητα

Γελάσαμε με τον Γιώργο... Εθελοντής στα 10.000 μέτρα, πλάι στον κλασικό Μαραθώνιο, ο πρωθυπουργός. Εξοπλισμένος με μια μοντέρνα αθλητική φόρμα, μαύρα γυαλιά ηλίου και διάφορους μετρητές χρήσιμους για την υγεία του, μπήκε ανάμεσα στον κόσμο, έτρεξε και τερμάτισε.

Κάτω από άλλες συνθήκες μπορεί και να ήταν κάτι φυσιολογικό και να μας άρεσε. Εδώ κάτι μου έκανε. Και χωρίς να το θέλω συμφώνησα πως ήταν μια ακόμα επικοινωνιακή πολιτική του Γ. Παπανδρέου. Ένας από μας τρέχει μαζί με τον απλό, ανώνυμο λαό, χωρίς να είναι ευδιάκριτοι οι αστυνομικοί της ασφαλείας του. Τι να πω; Η τηλεόραση πρόβαλε το γεγονός. Τα Blog πήραν φωτιά με ανάλογα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες...

Ο σκοπός επετεύχθη... Μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές για τον “Καλλικράτη” ο Γιώργος “παίζεται” από τα μέσα.

Δυστυχώς τα προβλήματα υπάρχουν... Η απειλή της ανεργίας, ο φόβος για το αύριο, η ακρίβεια, η φτώχεια και όσα προβλήματα αυτή φέρνει, είναι εδώ. Τι να σου κάνει κι ένας κλασικός Μαραθώνιος το χρόνο; Τι απ' αυτά μπορεί να λύσει; Τίποτα απολύτως...

Αποχαιρετούμε τον Οκτώβρη

Posted in Επικαιρότητα

Με ένα τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το “Καλεντάρι” ας καλωσορίσουμε το Νοέμβρη που έρχεται...

Πάει κι ο Οκτώβρης!... Ήρθε φουριόζος κουβαλώντας πολλές καλές στιγμές με το γάμο της Ειρήνης, τα γενέθλια της, τα δικά μου, του Λάμπρου και μ' ένα ταξίδι αστραπή στην Κρήτη για να δούμε την πορεία των έργων στο πατρικό μου και να κάνουν τα ανίψια μου τα δικά του όνειρα για το σπιτικό τους στο χωριό.

Είχε βέβαια και τα αρνητικά του. Ο χαμός του Αντώνη, έτσι ξαφνικά και βίαια όπως έγινε ήταν μια γροθιά στο στομάχι που θα περάσει καιρός μέχρι να συνέλθουμε, αλλά αυτά συμβαίνουν... Μακάρι η ζωή να “κυλούσε” πάντα με τους προγραμματισμούς που της κάνουμε. Οι ανατροπές είναι συχνές και μερικές φορές ξαφνικές και βίαιες που θέλει καιρό για να το συνειδητοποιήσουμε.

Τώρα, ο Νοέμβρης θα κυλήσει, λέμε τώρα, λίγο πιο ήρεμα. Ένα μικρό “φρένο” το βάλαμε προκειμένου να δώσουμε έμφαση στην ποιότητα.

Είναι και οι εκλογές την Κυριακή που μας έρχεται και ίσως επαναληπτικές την αμέσως επομένη που θα δώσουν, προς στιγμήν, έναν άλλο αέρα στην καθημερινότητά μας. Θα τις παρακολουθήσουμε και θα βγάλουμε τα πολιτικά συμπεράσματά μας.

Το σπουδαίο είναι ότι ο Νοέμβρης θα μας φέρει πιο κοντά στον Δεκέμβρη τον τελευταίο μήνα του 2010, της δύσκολης χρονιάς, όπως αποδείχτηκε. Πόσο καλύτερο θα είναι το 2011; Δεν έχω ενδείξεις για κάτι τέτοιο, αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξος. Θαρρώ πως έτσι ξορκίζω το κακό που έχω την αίσθηση ότι καραδοκεί έξω...

Όπως και να 'χει ας τον αποχαιρετίσουμε τον Οκτώβρη που φεύγει σήμερα. Και ας καλωσορίσουμε το Νοέμβρη που μας έρχεται...

Μια ιδιόμορφη προεκλογική συγκέντρωση

Posted in Επικαιρότητα

Ο Χρήστος Σιαμέτης είναι φίλος μου. Δεν ξέρω αν σας το 'χω πει, αλλά και να μη σας το είχα πει με τόσες αναρτήσεις για το πρόσωπό του θα το έχετε καταλάβει. Φυσικά όλες έχουν γίνει εν αγνοία του. Ούτε που το ξέρει και πολύ περισσότερο ούτε που το επεδίξε. Κι αυτό είναι που με ιντριγκάρει ακόμα περισσότερο.

Να σπάσει, λέει, ο διάολος το ποδάρι του και να εκλεγεί σύμβουλος στην Περιφέρεια, στον Κεντρικό Τομέα, στην περιοχή δηλαδή που μένουμε, ένας μη επαγγελματίας πολιτικός... Ξέρω ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα εύκολα, αλλά ακριβώς γι' αυτό όταν ο Χρήστος μου ανακοίνωσε την απόφαση του να “κατέβει” σ' αυτές τις εκλογές και ζήτησε τη βοήθεια μου σε πρακτικά θέματα, να φτιάξει δηλαδή το φυλλάδιο του και την πρόσκληση για τη σημερινή συγκέντρωση του στην Mystique Café Bar, έσπευσα να του τις παράσχω χωρίς καμιά βαρυγκωμιά.

Και σήμερα θεώρησα υποχρέωσή μου να πάω στη Νέα Φιλαδέλφεια και να στηρίξω με την φυσική παρουσία μου στην ιδιόμορφη προεκλογική συγκέντρωσή του. Και λέω ιδιόμορφη γιατί δεν έμοιαζε με τίποτα από όσα ξέραμε ώς τώρα.

Βασικά το καφέ είχε τους συνηθισμένους πελάτες του. Μόνο οι δύο μικρές αφισούλες που του είχα φτιάξει χθες κολλημένες στην πόρτα έδειχναν ότι εδώ κάτι συμβαίνει.

Όλος ο κόσμος ήταν μέσα. Μπορεί να είχε έξω ήλιο, αλλά ήταν με... δόντια κι έτσι προτίμησαν μέσα. Οι ψηφοφόροι του Χρήστου είχαν καταλάβει μια πτέρυγα του καφέ. Άργησα λίγο να πάω και είχαν περάσει τα... βαριά ονόματα του ψηφοδελτίου, οι αντιπεριφερειάρχες, αλλά καθόλου δεν λυπήθηκα γι' αυτό.

Είδα εκεί τον Νίκο Λεκκό, γνωστό από την εποχή που ο Λάμπρος πήγαινε στο 146 δημοτικό σχολείο και πρόεδρος σήμερα του Συλλόγου Γονέων. Τα είπαμε. Είχαμε καιρό να ιδωθούμε...

Η ατμόσφαιρα ήταν έτσι και αλλιώς χαλαρή. Ο Χρήστος ήταν χαρούμενος. Κατά την εκτίμηση του είχε επιτυχία η συγκέντρωση. Εγώ δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα αν και με την άκρη του ματιού μου είδα ανθρώπους που χαιρετούσαν και έφευγαν να παίρνουν μαζί τους και φάκελο με σταυρωμένα ψηφοδέλτια στο όνομα του Χρήστου.

Φύγαμε κατά τις 2 το μεσημέρι. Χαιρέτησα τη γυναίκα του, τη Φωτεινή και τον ίδιο, του ευχήθηκα καλά αποτελέσματα την άλλη Κυριακή και τον χαιρέτησα. Με τον Λεκκό είπαμε να ανανεώσουμε το ραντεβού κανένα Σαββατοκύριακο σ' ένα καφέ των Σεπολίων να τα ξαναπούμε...

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010 ΩΡΑ 16.00

Posted in Επικαιρότητα

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝEΙΟ (ΤΗΛΕΦΑΝΟΥΣ & ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ)

Επιμόρφωση και διάδραση για την Τράπεζα Χρόνου

Στόχοι δραστηριοτήτων

Όταν μια ομάδα δημιουργείται αυτοί που συμμετέχουν νοιώθουν πως χρειάζεται ισότητα δικαιωμάτων κι ελευθερία έκφρασης. Για να δεθούν τα μέλη μεταξύ τος και να εδραιωθούν αυτά τα αισθήματα αλλά και για να χτιστούν κοινές αξίες, στόχοι και προσδοκίες, υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν, ιδιαίτερα εάν έχουν προστεθεί νέα μέλη ή πρόκειται για νέα οργάνωση.

Αυτές οι δραστηριότητες δημιουργούν ευκαιρία συνδέσμου των μελών μέσα σε λίγο χρόνο και έχουν ιδιαίτερη αξία όταν υπάρχουν γεωγραφικές αποστάσεις μεταξύ συνεργατών και πρέπει μέσα σε λίγο χρόνο να γνωριστούν και να συμφωνήσουν σε δράσεις.
Οι στόχοι λοιπόν των δραστηριοτήτων είναι:

  • Να γνωριστούν τα μέλη μεταξύ τους και να μοιραστούν τις προεραιότητες και προσδοκίες τους. Να κατανοήσουν κι εκτιμήσουν την γνώμη τους.
  • Να αποδεχτούν την διαφορετικότητα και να σεβαστούν την ιδιαίτερη ταυτότητα ή ταυτότητες του διπλανού, είτε είναι φύλου, είτε εθνική είτε θρησκευτική, είτε κοινωνική , είτε σεξουαλικής προτίμησης, είτε για λόγους ηλικίας και υγείας.
  • Να ανακαλύψουν κοινή βάση αξιών.
  • Να προτάξουν στόχους σχετικούς
  • Να εισαχθούν στις έννοιες της αποτελεσματικής επικοινωνίας και της διαχείρισης συγκρούσεων
  • Να δημιουργήσουν ένα πρόγραμμα δράσης


Οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται ο συντονισμός είναι:

  • Να αναδειχτούν αυτά που ήδη γνώριζαν όλοι μέσα από την δική τους πείρα, ώστε να αποχτήσουν αυτοπεποίθηση.
  • Να εκφραστούν όσο το δυνατόν περισσότερο και για να γνωριστούν καλύτερα και για να μπορούν να επιλέξουν αξίες, ιδέες, δράσεις και μεθόδους
  • Να γνωρίσουν καλύτερα μέσα από αυτή την διαδραστική διαδικασία τι περίπου επικοινωνιακά εργαλεία υπάρχουν ώστε να μπορούν να τα χρησιμοποιούν, με βιωματικό τρόπο.
  • Να έχουν την γνώση και την συνείδηση πως κάνουν κριτικές επιλογές σε κάθε βήμα, με ελευθερία έκφρασης.

Αυτές οι δραστηριότητες βασίζονται σε τεχνικές που ενθαρρύνουν την έκφραση σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς αρνητισμό και με καλής ποιότητας χιούμορ.
Μέσα σε λίγες ώρες, μια απλή συζήτηση ποτέ δεν θα έφερνε αυτά τα αποτελέσματα, και μάλιστα με ανθρώπους που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, καθώς υπάρχει ανάγκη χρόνου εξοικείωσης κι εμπιστοσύνης. Χρειάζεται επιπλέον να λάβουμε υπ’όψιν τις διαφορές εμπειρίας, ηλικίας, φύλου, και πολιτικών εντάσεων , που σε μία κοινή συζήτηση συχνά μπορούν να εξελιχθούν σε αντιπαράθεση μεταξύ δυο η τριών, με τους άλλους να παρακολουθούν βουβοί η ως διαιτητές.

Διαδραστική , βιωματική εκπαίδευση
Κατανόηση στόχων και αρχών, κατάθεση προσδοκιών
Η εισαγωγή: Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η ιστορία τους. Τρία στάδια εξέλιξης: Αναγνώριση των Α.Δ. για όλους, έμπρακτη εφαρμογή (κοινωνικά δικαιώματα), Συμμετοχικότητα- συμμετοχή στις εξελίξεις και αποφάσεις-(φοβάμαι γι αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα). Πως συνδέεται η επιδιωκόμενη ανάπτυξη της Τράπεζα Χρόνου με την προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Τράπεζα Χρόνου:
Τι μπορείτε και θέλετε να προσφέρετε,

Τι θα θέλατε να ζητήσετε. Ατομικά συμπληρώνουν το ερωτηματολόγιο και μετά αυνεργάζονται σε τετράδες

Παρουσιάσεις.

Συμπλήρωση πίνακα από τις παρουσιάσεις.

Συζήτηση άλλων δυνατοτήτων, πχ, ανταλλαγές πραγμάτων, φιλοξενίας, δημιουργία ενιαίας βάσης δεδομένων, περιοδικού ηλεκτρονικής μορφής, κλπ.

12.000 δρομείς στα βήματα της ιστορίας

Posted in Επικαιρότητα

«Οταν ο πρώτος δρομέας θα φτάνει στη Νέα Μάκρη, ο τελευταίος δεν θα έχει ακόμα ξεκινήσει», καθώς χιλιάδες άνθρωποι από εφήβους μέχρι 90άρηδες θα τρέξουν αύριο στον 28ο κλασικό μαραθώνιο, ο οποίος συμπίπτει φέτος με τον εορτασμό των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα. Στον ιστορικό φετινό αγώνα θα λάβουν μέρος περίπου 12.000 δρομείς, τριπλάσιοι από τον συνηθισμένο αριθμό συμμετεχόντων στην κλασική διαδρομή, ανάμεσα στους οποίους και αρκετοί επώνυμοι. Αν συνυπολογιστούν μάλιστα και οι συμμετοχές στους αγώνες των 5 και 10 χιλιομέτρων, θα τρέξουν συνολικά περισσότεροι από 22.000 άνθρωποι.

Ο φετινός μαραθώνιος είναι γεμάτος από ανθρώπινες ιστορίες, καθώς ανάμεσα στις χιλιάδες συμμετοχές που θα βρεθούν στην αφετηρία, υπάρχουν και κάποιες που είναι ξεχωριστές. Ένας Βέλγος θα τρέξει ντυμένος Φειδιππίδης, με στολή που κατασκεύασε ειδικά για τον συγκεκριμένο αγώνα, ενώ το ίδιο θα κάνουν και δύο συμπατριώτες μας. Μάλιστα ο ένας έχει τρέξει 250 μαραθώνιους με αυτήν την ενδυμασία.

Στον αγώνα θα λάβουν μέρος και πολλοί άνθρωποι που θέλουν να τιμήσουν τη μνήμη αγαπημένων τους προσώπων. Μια Βρετανίδα θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να τρέξει στη μνήμη της μητέρας της, που πέθανε πριν από 2 μήνες από καρκίνο, ενώ μια Αμερικανίδα θα τρέξει για τον Ελληνα φίλο της που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Ενας 66χρονος συμπατριώτης μας, τέλος, θα αγωνιστεί για να τιμήσει τη μνήμη της κόρης του, που χάθηκε από καρκίνο σε ηλικία 30 ετών.

Η συμμετοχή στον μαραθώνιο αποτελεί για άλλους δρομείς τον ιδανικό τρόπο για να γιορτάσουν ένα ευχάριστο γεγονός, όπως, για παράδειγμα, ο δρομέας από τη Νότιο Αφρική με ελληνικές ρίζες που θα γιορτάσει την επέτειο του γάμου του. Κάποιοι άλλοι θα βρουν στη γραμμή του τερματισμού μια τούρτα γενεθλίων, καθώς η ημερομηνία γέννησής τους συνέπεσε με τη διεξαγωγή του αγώνα. Συνολικά 35 δρομείς έχουν γενέθλια στις 31 Οκτωβρίου, εκ των οποίων 11 Ελληνες και Ελληνίδες και 24 ξένοι.

Παππούς αθλητής
Ο γηραιότερος αθλητής έρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον περασμένο Αύγουστο έκλεισε τα 91 χρόνια του, ενώ, από ελληνικής πλευράς, δεν είναι λίγοι οι δρομείς που πλησιάζουν τα 80.

Αρκετοί δρομείς λαμβάνουν μέρος, προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για κάποιον σκοπό. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του προέδρου μεγάλης βρετανικής εταιρείας που τρέχει μαζί με άλλα τέσσερα άτομα για να συγκεντρώσουν χρήματα για τις Ναυτικές Σχολές της Ελλάδας. Επίσης, ένα διεθνές κλαμπ δρομέων θα λάβουν μέρος για να συγκεντρώσουν χρήματα για ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο που θα κατασκευαστεί στο Χονγκ Κονγκ.

Στον 28ο κλασικό μαραθώνιο, ο οποίος υπολογίζεται ότι θα φέρει περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία ξενοδοχείων και επιχειρήσεων της Αθήνας, θα λάβουν μέρος δρομείς από 88 χώρες. Οι Ελληνες θα είναι περισσότεροι από 3.000, ενώ δεν αποκλείεται να συμμετάσχει στον αγώνα και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ενώ οι δρομείς από τις ΗΠΑ θα ξεπεράσουν τους 2.200.

Συμμετοχές
Οι συμμετοχές από τη Γερμανία ανέρχονται σε 1.778, ενώ οι Βρετανοί θα είναι 718. Στον μαραθώνιο θα λάβουν μέρος, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβενίας Σάμουελ Σμπόγκαρ, ο πρέσβης της Αυστρίας στην Ελλάδα Μίχαελ Λίνχαρτ, ο επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας στη Βαρκελώνη Φερνάντο Τουρό Χομέντες, ο επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας στη Σιγκαπούρη Ανδρέας Γκόρος, ο επικεφαλής του γραφείου του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Πέτερ Χέιλ, ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας του Μπαχρέιν και ο πρώην ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης Ιβάν Ελγκέρα.

Στον αγώνα των 10 χιλιομέτρων θα λάβουν μέρος ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στην Ελλάδα Χιρόσι Τόντα, η πρόεδρος της Action Aid στην Ελλάδα Αλεξάνδρα Μητσοτάκη και ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής Αδωνις Γεωργιάδης.

Στον αγώνα των πέντε χιλιομέτρων θα τρέξουν η διάσημη Ελληνοαμερικανίδα παρουσιάστρια Μαρία Μενούνος, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο πρέσβης της Ουγγαρίας στην Ελλάδα Γιόζεφ Τοτ, η πρόεδρος του ιδρύματος «Κάνε Μια Ευχή Ελλάς» Γκαμπριέλα Καλίνι Πετζετάκι και η πρέσβης της Χιλής στην Ελλάδα Κάρμεν Ιμπάνεζ.

  • Το δημοσίευμα είναι παρμένο από το σημερινό ΕΘΝΟΣ

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA