Απολαύστε το αν είναι καθαρός ο ουρανός
Συνήθως τέτοια φαινόμενα τα συναντούμε τον Αύγουστο. Καμιά φορά όμως μας κάνουν την εκπληξη κι έρχονται και... χειμωνιάτικα. Κι αν είναι να γίνουν η αφορμή να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά, αξίζει τον κόπο...
Μετά την πανσέληνο της «Φράουλας», πρόκειται για τη δεύτερη πανσέληνο του καλοκαιριού και σύμφωνα με τις δοξασίες ο συμβολισμός του «Ελαφιού» προέρχεται από τους ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι πίστευαν ότι τον Ιούλιο τα κέρατα των ελαφιών άρχιζαν να μεγαλώνουν ξανά.
Συνήθως τέτοια φαινόμενα τα συναντούμε τον Αύγουστο. Καμιά φορά όμως μας κάνουν την εκπληξη κι έρχονται και... χειμωνιάτικα. Κι αν είναι να γίνουν η αφορμή να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά, αξίζει τον κόπο...
Ημέρες Πολυτεχνείου... Για να θυμόμαστε....
Περάσαμε κι αυτόν τον κάβο. Ώρα να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα της δουλειάς μας. Τέλος, για λίγο, τα SMS στο κινητό με τις παραινέσεις για να δώσεις την ψήφο σου, να... διασωθεί το σύστημα.
Ώρα να γυρίσουμε στα έντυπά μας, αυτά που πρέπει να μπουν στη σειρά και να βγουν πριν μπούμε για τα καλά στο ρυθμό των Χριστουγέννων.
Διότι, όπως και να το κάνουμε, όλη η ατμόσφαιρα αλλάζει σιγά – σιγά γύρω μας. Πέρα από τα εποχιακά μαγαζιά που πουλάνε είδη χριστουγεννιάτικα άρχισαν να στολίζουν και πολλά βενζινάδικα, αλλά και βιτρίνες μαγαζιών στην αγορά. Αμερική γίναμε... Από το Νοέμβρη Χριστούγεννα...
Σκέφτομαι το φετινό γιορτασμό της Πρωτοχρονιάς στο Σύνταγμα. “Τσάμπα” ο προϋπολογισμός Κακλαμάνη με τα 18 εκ. ευρώ για το στολισμό της πόλης. Υπερβολές χωρίς νόημα. Προκλητικές σε καιρούς λιτότητας για τους Αθηναίους που προσπαθούν να επιβιώσουν με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά το ρυθμό θα τον δώσει φέτος ο Γιώργος Καμίνης.
Θα μου πείτε πως μερικά πράγματα αξίζει να τα κρατάμε. Έτσι κι αλλιώς το χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να παλεύουμε με αξιοπρέπεια για το αύριο.
Ξανανοίγουν και τα σχολεία σήμερα ιδιόμορφα γιατί έχουν και τη γιορτή για το Πολυτεχνείο. Μια γιορτή που λέει πολλά όχι μόνο για τη νεολαία, αλλά και για μας τους μεγαλύτερους. Έγραψα ήδη ένα σημείωμα στις “Επισημάνσεις” της περασμένης εβδομάδας στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Αλλά πόσα πράγματα δεν μπορείς να γράψεις γι' αυτό; Ατέλειωτες σελίδες. Όρεξη να έχεις...
Τα συνδικάτα θα πάνε σε λίγο να καταθέσουν στεφάνια στο Πολυτεχνείο και να βγάλουν το καθιερωμένο επετειακό δελτίο τύπου.
Τρίαντα επτά χρόνια μετά, τα μηνύματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου παραμένουν ζωντανά και πολύ επίκαιρα...
Βιτρίνες στολισμένες στο κέντρο της Αθήνας... Ποιος είπε ότι τα Χριστούγεννα είναι μακριά;
Ακολουθεί η πρώτη δημόσια δήλωση μετά τη νίκη του νέου δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον Κώστα Κίτσιο όταν μίλησε εδώ, στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα. Ο Κώστας ήταν υποψήφιος διαμερισματικός σύμβουλος στο 4ο Διαμέρισμα. Μακάρι να εκλέγεται...
«Φίλες και φίλοι από απόψε οι πολίτες της Αθήνας κρατούν τις τύχες της πόλης στα χέρια τους. Τώρα πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την Αθήνα». Με αυτά τα λόγια ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, απευθύνθηκε στο συγκεντρωμένο πλήθος, που από νωρίς το βράδυ, είχε συρρεύσει στο εκλογικό του κέντρο, στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Με το άκουσμα των πρώτων επίσημων αποτελεσμάτων, χαμογέλα, χειροκροτήματα και πανηγυρισμοί εκδηλώθηκαν από γνωστούς και άγνωστους, μικρούς και μεγάλους, που είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο.
«Θελήσαμε να δημιουργήσουμε τη νέα κοινωνική πλειοψηφία των πολιτών, που σκοπεύουν να αλλάξουν τα πράγματα γύρω μας. Παρόλα αυτά η μεγάλη αποχή μας προβληματίζει. Το πρώτο στοίχημα, λοιπόν, είναι να μετατρέψουμε την αποχή σε θετική συμμετοχή», δήλωσε ο κ. Καμίνης και πρόσθεσε: «Δώσαμε έναν αγώνα καλό, χωρίς να υποχωρήσουμε από τις αξίες μας, περιφρουρώντας την αξιοπρέπειά μας, χωρίς να υποχωρήσουμε από την ανθρωπιά μας. Ο αγώνας αυτός είχε ένα αποτέλεσμα που στην αρχή πολλοί δίσταζαν και να το φανταστούν».
»Απόψε οι πολίτες της Αθήνας κρατούν την τύχη της στα χέρια τους. Μια νέα δημοτική αρχή θα αναλάβει τη διοίκηση της πόλης από 1ης Ιανουαρίου. Τις επόμενες μέρες θα ζητήσω να συναντηθώ με τον απερχόμενο δήμαρχο προκειμένου να ενημερωθώ. Απόψε απευθύνομαι με ιδιαίτερη θέρμη στους εργαζόμενους του δήμου, σε αυτόν τον κοιμισμένο γίγαντα, και τους λέω ότι μαζί θα δώσουμε τη δύσκολη μάχη στα χρόνια που έρχονται».
»Απόψε είμαστε όλοι μας χαρούμενοι, αλλά από αύριο έχουμε να κάνουμε πολλά. Τώρα είναι δική μας η ευθύνη και πρέπει να αποδείξουμε αυτό που λέγαμε. Τώρα πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την Αθήνα. Και θα την αλλάξουμε. Απόψε έγινε το πρώτο βήμα. Δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε παρά μόνο τον φόβο για το μέλλον και το άγνωστο. Με πεποίθηση στις δυνάμεις μας θα κερδίσουμε», κατέληξε ο νέος δήμαρχος Αθηναίων.
«Επιτέλους, αλλαγή για την πόλη μας», ήταν από τις φράσεις, που ακούστηκαν. «Ο Καμίνης κατάφερε να εκλεγεί, χωρίς να συμπεριφερθεί ως κλασικός πολιτικός», σχολίαζαν σε "πηγαδάκια" οι συγκεντρωμένοι.
Να κάνουμε την Αθήνα χώρος ευθύνης και αλληλεγγύης. Να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα στην πόλη. Με ασφάλεια... Οι πρώτες δηλώσεις του νέου δήμαρχου Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης. Φαίνεται ότι κάτι αλλάζει στην Αθήνα...
Μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να “χάνεις” χωρίς να χάνεις την ψυχραιμία σου. Το είδαμε σ' αυτές τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Μερικοί νόμιζαν ότι θα είναι περίπατος. Αλλά έκαναν μεγάλο λάθος. Σε αρκετές περιφέρειες, τουλάχιστον σε 4 από τις 11 η μπίλια “έπαιζε” μέχρι τα μεσάνυχτα, ψήφο – ψήφο.
Στην Αθήνα, την πόλη που ζούμε, από νωρίς, γύρω στις 10 ο Καμίνης φαίνεται να περνάει μπροστά. Αν υποψιαστώ ότι κάτι θα αλλάξει στην Αθήνα θα τρελαθώ. Αλλά θα είμαι ψύχραιμος παρακολουθώντας τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας.
Σε αντίθεση με πολλούς Έλληνες τηλεθεατές που γύρισαν την πλάτη στους τηλεοπτικούς σταθμούς που μεταδίδουν αποτελέσματα και επέμεναν στα ηλίθια προγράμματα του τύπου Μπιγκ Μπράδερ ή παλιές ελληνικές ταινίες, εγώ τα παρακολούθησα.
Άκουσα με προσοχή τις δηλώσεις των υποψηφίων, νικητών και ηττημένων. Η τεράστια αποχή πρέπει να προβληματίσει πολύ τους πολιτικούς
Ο Πειραιά “καθάρισε” νωρίς. Νέος δήμαρχος είναι ο Μιχαλολιάκος. Ηττημένος ο Μίχας που “πλήρωσε” την “άνεσή του” η οποία έφτανε στα όρια της αλαζονείας.
Η Αθήνα στο 34% των καταμετρημένων ψήφων προηγείται με 52% ο κ. Καμίνης. Ένα νέο πρόσωπο στην κεντρική πολιτική σκηνή με πολλές υποσχέσεις για το αύριο.
10.06. Ο Σγουρός ως ο πρώτος εκλεγμένος περιφερειάρχης Αττικής κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση. Το τοπίο φαίνεται ότι ξεκαθαρίζει. Αρκετά νωρίς. Αλλά η Αθήνα μάλλον πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα...
10.10. Κάνει δηλώσεις ο κ. Κακλαμάνης, απερχόμενος δήμαρχος Αθηναίων. Πολύ σοβαρός αποδέχεται την ήττα του και συγχαίρει τον Γιώργο Καμίνη, τον νέο δήμαρχο Αθηναίων. Αξιοπρεπέστατος. Μου άρεσε...
10.32. Οι πρώτες δηλώσεις του Γ. Καμίνη από το εκλογικό του κέντρο. “Είναι μια νίκη των πολιτών της Αθήνας που ελπίζουν και συμμετέχουν. Ευχαριστώ τους πολίτες που μας πίστεψαν και ήταν κοντά μας. Θα ανταποκριθούμε στις προσδοκίες αυτών που μας ψήφισαν στο δεύτερο γύρο, αλλά και σ' αυτούς που δεν μας ψήφισαν αλλά μας ενώνει η αγωνία για το μέλλον αυτής της πόλης”.
Καλά ξεκινά ο νέος δήμαρχος...
Έξω από το 52 δημοτικό σχολείο Αθηνών, επί της Λιοσίων, την ώρα που έφτασα να ψηφίσω, σήμερα το μεσημέρι...
Ο καιρός είναι πολύ καλός. Ένας δυνατός ήλιος παίζει ανάμεσα στα σύννεφα. Πότε βγαίνει και πότε χάνεται για λίγο. Πήγα και σήμερα να ψηφίσω στο 2379 εκλογικό τμήμα Αθηνών. Παρέα με τον Λάμπρο.
Η αίσθηση που έχω, συγκρίνοντας τον κόσμο που συνάντησα, σε σχέση με την προηγούμενη Κυριακή, είναι ότι σήμερα θα έχει ακόμα μεγαλύτερη αποχή.
Στο δικό μου τμήμα δεν υπάρχει κανείς ψηφοφόρος στις 12.45. Μόνο ο δικηγόρος, η γραμματέας και μια... γιαγιά ως εκλογικός αντιπρόσωπος που έχει 15 βαθμούς μυωπία και τα ματομπούκαλα που φορά δεν την βοηθούν ούτε τα ψηφοδέλτια να βρει. Αφού περίμενα πέντε λεπτά για να μου δώσει 4 ψηφοδέλτια, δύο για το δήμο Αθηναίων και δύο για την περιφέρεια, έκανε λάθος και μου έδωσε δυο... ίδια για το δήμο. Δεν το έκανε σκόπιμα φαντάζομαι... Βγήκα από το παραβάν και πήρα μόνος μου τα σωστά!
Έξω από το 52 δημοτικό σχολείο Αθηνών, είναι η Δήμητρα Σιδερή, διαμερισματική σύμβουλος στο 4ο και υποψήφια ξανά με τον συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη. Μ ε γνώρισε, μιλήσαμε, είναι αισιόδοξη για τα αποτελέσματα το βράδυ. Αυτά τα μηνύματα, λέει, παίρνει συζητώντας με τους απλούς ανθρώπους της γειτονιάς. Σε λίγες ώρες θα δούμε πόσο δίκιο έχει...
Δίπλα στην πιλοτή της πολυκατοικίας που μένω συνιδιοκτήτες χθες έσκαψαν τον μικρό ακάλυπτο χώρο και φύτεψαν λουλούδια. Μικρός τόπος, αλλά αν είναι να ομορφήνει λίγο, μπράβο τους...
Λέμε για τα σημερινά παιδιά πως δεν μας μοιάζουν. Πως τα μάθαμε να τα θέλουν όλα έτοιμα και δεν “κυνηγάνε” τη ζωή όπως κάναμε εμείς. Είναι όμως έτσι;
Ο Δεκέμβρης του 2008 έδειξε πως δεν είναι καθόλου έτσι. Μπορεί τα νιάτα να έχουν τον ενθουσιασμό και να τους λείπει η φρόνηση και ο... στημένος καθωσπρέπισμός, αλλά μας ξαφνιάζουν με την υπευθυνότητά τους.
Το βίντεο με το δωδεκάχρονο κορίτσι που μιλάει από το βήμα του ΟΗΕ είναι συγκλονιστικό. Και νομίζω ότι δεν έχει σημασία αν είναι φετινό ή παλιότερο.
Τα θέματα που αναπτύσσει είναι διαχρονικά. Μου το έστειλε στο e-mail η Μαριέττα Μουρούτη, συλλέκτης πολύ ωραίων στιγμών του internet που συνήθως μου στέλνει ότι αξιόλογο βρει. Χαίρομαι που έχω τέτοιους φίλους. Συχνά τα pps που παίρνω έχουν υπέροχες εικόνες που σε κάνουν να χαλαρώνεις όμορφα από το καθημερινό τρέξιμο.
Γιατί όμως ανέβασα ένα τέτοιο βίντεο την ώρα που είναι ανοικτές οι κάλπες για τον δεύτερο γύρο των εκλογών για δήμαρχο και περιφερειάρχη; Διότι χρειαζόμαστε, τέτοιες ώρες ευθύνης να “πιαστούμε” από κάπου.
Κι εδώ αποδεικνύεται πόσο μεστός είναι ο λόγος των νέων. Διαθέστε πέντε λεπτά να τον ακούσετε. Υπάρχουν υπότιτλοι που θα σας οδηγήσουν να κατανοήσετε καλύτερα το περιεχόμενο της ομιλίας...
Το Call of duty το πρωτοείδα ένα καλοκαίρι διακοπών στην Κρήτη. Πηγαίναμε με τον Λάμπρο τα απογεύματα στο Αρκαλοχώρι, στην καφετερία Sport Cafe , εκείνος για παιχνίδια στους υπολογιστές του μαγαζιού κι εγώ για να μπω από το μικρό PC μου στις ιστοσελίδες μου και τα e-mail μου μέσω WiFi του μαγαζιού.
Ο Λάμπρος τότε το γνώρισε και ξετρελάθηκε, αφού παιδιά από... διπλανούς υπολογιστές έπαιζαν στο ίδιο παιχνίδι. Φορούσαν και ακουστικά στ' αυτιά και καθώς δεν καταλάβαιναν ότι ακούγονταν, φώναζαν δυνατά σα να ήταν μέσα στο παιχνίδι.
Εμένα βέβαια δεν μου άρεσε που το θέμα του ήταν ο πόλεμος, που είχε σκοτωμούς, γι' αυτό και ποτέ δεν δοκίμασα να παίξω. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα το αγόρασε για το PC την αρχή και μετά για το PS3. Και μέσω του internet πια, μπορούσε να παίξει με παιδιά από όλο τον κόσμο.
Τώρα η τρέλα για την τελευταία έκδοση του παιχνιδιού είναι το κάτι άλλο, αν κρίνω και από τα σχόλια που έγιναν στην ανάρτηση που μιλάω με χιούμορ γι' αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι έχουν εκπληκτικά γραφικά και οι κατασκευαστές του παιχνιδιού έχουν στηριχτεί σε ιστορικά στοιχεία. Μάχες που όντως έγιναν. Την εποχή του ψυχρού πολέμου ή στο Βιετνάμ. Μπορεί να μοιάζει εθιστικό το να “στήνεσαι” για περισσότερες από δύο ώρες μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης προσπαθώντας να γίνεις ο ήρωας μιας πολεμικής μάχης ιδιαίτερα ρεαλιστικής. Μπορεί επίσης το παιχνίδι να γράφει πάνω στο κουτί με μεγάλα γράμματα ότι απευθύνεται σε ηλικίες μεγαλύτερες των 18 ετών. Μπορεί να λένε ψυχολόγοι ότι κάνει πιο βίαια τα παιδιά που εξοικειώνονται με το αίμα.
Ωστόσο πολλά από αυτά τα θεωρώ υπερβολικά. Τα παιδιά ξέρουν καλά πως πρόκειται απλά για ένα παιχνίδι και τίποτα περισσότερο. Ας μη γελιόμαστε. Η διαπαιδαγώγηση δεν γίνεται από την τηλεόραση. Στο σπίτι γίνεται, συζητώντας με τα παιδιά, ακούγοντας τα και αφιερώνοντας τους χρόνο στη συζήτηση.
Η ευτυχία του Λάμπρου είναι μεγάλη από την περασμένη Τετάρτη που πήρε την νέα έκδοση του Call of duty. Είναι πραγματικά προσεγμένη από τους κατασκευαστές μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και αξίζει τα λεφτά του.
Χάρηκα κι εγώ που έγινε αφορμή να γνωρίσω την εμπειρία και άλλων φίλων, πάνω στο παιχνίδι, από τα παιδιά τους. Έτσι αυτή η ιστοσελίδα βοηθά ουσιαστικά με τον διάλογο που αναπτύσσεται στην αμφίδρομη πληροφόρηση.
Έχω άδικο λοιπόν, όταν ζητώ να αφήσετε κατά μέρος τις αναστολές και να πάρετε μέρος στη συζήτηση προσθέτοντας το σχόλιο σας σε όποια ανάρτηση εκτιμάτε ότι αξίζει να το κάνετε;
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!